Íslendingaþættir Tímans - 12.10.1974, Qupperneq 6

ir, að neitt væri athugavert við heilsu-
far hans, þvi hann var mjög dulur og
flikaði ekki tilfinningum sinum. Allt
frá þvi hann var barn vildi hann helzt
aldrei tala um heilsufar sitt. 1 marz s.l.
veiktist hann alvarlega og var sendur
á sjúkrahús.
Sjúkrahúsdvölin var honum mjög
erfið og þjáningarfull, þótt allt væri
gert, sem i mannlegu valdi stóð til að
bjarga lifi hans og lina þjáningarnar.
Hver stóraðgerðin rak aðra. Var hann
siðan sendur á Bromptonsjúkrahúsið i
London þar sem aðstaða til slíkra að-
gerða var betri en hér. Fylgdi móðir
hans og systir hennar honum þangað,
og dvöldu þær systur þar lengst af
þann tima, sem hann átti ólifað. Hafði
hún einnig fylgt honum til Chicago, er
aðgerðin var gerð á honum þar. Má
nærri geta, hversu nærri það hefur
gengið móðurinni, sem þá var sjálf
heilsuveil orðin, að fylgjast með
þjáningum drengsins sins og vonlltilli
baráttu fyrir lifi hans. Má e.t.v. segja,
að aldrei hafi þrautseigja og æðruleysi
hins unga manns komið eins skýrt i
ljós og I veikindum hans. Avallt var
hann reiðubúinn að ganga undir þess-
ar erfiðu og hættulegu aðgerðir. Enda
lifsþrá ungmenna yfirleitt sterk á
þessum aldri, þó hann muni hafa grun-
að að hverju fór.
Nú hefir hann fengið hvildina frá
margra mánaða þjáningum, horfinn
yfir móðuna miklu, sem við stefnum
öll á. En óþarfi er að fjölyrða um,
hvilikur harmur er kveðinn að foreldr-
um, systkinum og öðrum vandamönn-
um við fráfall þessa efnilega ung-
mennis.
Hann var einstaklega hjálpsamur og
mildur öllum, sem bágt áttu. Hafði
mikla. ánægju af að umgangast dýrin
og sýndi þeim mikla nærgætni. Einnig
mikið yndi af blómum, sem sýnir
næma tilfinningu fyrir fögru umhverfi.
Eldri bróðir hans, sem stundar nám
i háskólanum, mun hafa verið einn af
þeim fáu persónum, sem gjörla þekktu
hans dulu og viðkvæmu skapgerð.
Strax að prófi loknu fór hann til bróður
sins I London og var þar hjá honum
unz yfir lauk. Við, sem viljum trúa á
framhald lifsins eftir dauðann, trúum
þvi, að andi hans haldi áfram á
þroskabraut sinni þar á landi lifenda.
Megi faðir ljóss og lífs veita þeim
styrk sinn, sem um sárast eiga að
binda við fráfall Kristjáns og að þau
fái varðveitt i huga sínum um ókomin
æviár bjartar minningar um drenginn
sinn, og þá megi hann verða þeim I
minningunni „allt eins og áður” i þeim
skilningi, sem hið mikla skáld lagði i
þau orð.
Ólafur Brandsson.
Pétur
Guðmundsson
bóndi,
Ófeigsfirði
Vinur minn og samstarfsmaður um
langt árabil, Pétur Guðmundsson
bóndi Ófeigsfiröi andaðist á Lands-
spitalanum eftir langt veikindastrið,
21. sept. á 85. aldursári.
Hann var einn af þeim mönnum,sem
setti svip á sina heimabyggð Árnes-
hrepp á Ströndum. 'Eg sakna Péturs af
heilum hug sem tryggs vinar og
drengskaparmanns. Sveitungar hans
og allir, sem kynritust honum báru
mikið traust til hans og voru honum
falin mörg trúnaðarstörf, sem ekki
verða talin upp hér.
Það verða margir fleiri en nánustu
ættingjar, sem minnast Péturs með
þakklæti fyrir ánægjulegar samveru-
stundir, og ekki sizt þeir, sem dvöldu
meö honum og fjölskyldu hans á hans
rausnar-heimili i Ófeigsfirði.
Sem drengur kom ég i fyrsta skipti
til Ófeigsfjaröar. Þá var þar búið stór-
búi til lands og sjávar, enda jörðin stór
með miklum landkostum.
Þá var nýbúiö aö byggja stórt og
vandað ibúöarhús úr steinsteypu á
þrem hæðum. Ég hafði aldrei áður séð
þvilika byggingu, enda mun hún hafa
verið stærsta og vandaðasta bygging i
sveitinni og jafnve) i sýslunni. í min-
um huga var þetta höll og er þaö enn.
Aldrei var þröngt i þvl húsi hvað
margt sem heimilisfólkið var og hvaö
marga næturgesti varð að hýsa. Þaö
fólk, sem þar réöi húsum, hafði mikiö
hjartarúm. Það var alltaf eitthvað
stórbrotið og myndarlegt að dvelja á
þvi heimili.
Siðar á ævinni átti ég eftir aö dvelja
langdvölum i ófeigsfirði og siðar að
vera þar tiður gestur og njóta þar mik-
illar gestrisni og gleðistunda.
1 þessu húsi bjuggu jafnan tvær fjöl-
skyldur. Pétur og Ingibjörg með sinn
stóra barnahóp og Sigriður systir
hans, sem bjó fyrst með föður þeirra
og siðar með manni sinum Sveinbirni
og börnum þeirra.
Pétur var gæfumaður i sinu einka-
lifi. Hann giftist ungur glæsilegri konu,
Ingibjörgu Ketilsdóttur sem var mikil
húsmóöir og góö móðir. Þau eignuðust
7 drengi, sern eru á lifi (2 drengir dóu
kornungir) þeir eru, Ketill skipstjóri,
Guömundur fyrrverandi bóndi, Ófeig-
ur forstjóri, Ingólfur smiður, Einar
rafvirki, Sigurgeir skipstjóri og Rögn-
valdur sjómaður.
Pétur og Ingibjörg bjuggu i Ófeigs-
firöi i meir en hálfa öld. Yfir þvi heim-
ili hvilir jafnan reisn og höfðingslund
og menningarbragur, sem allir veittu
eftirtekt sem þangað komu.
Pétur minn, nú hefur þú lagt i hina
siðustu ferð.
Ég bið guð að blessa þig i hinum
nýju heimkynnum. Ég og börn min
þökkum þér fyrir samfylgdina löngu
og góðu, og votturr, eftirlifandi eigin-
konu og börnum og öðrum ættingjum
innilegustu samúð okkar.
Sigmundur Guðmundsson
frá Melum.
6
islendingaþættir