Íslendingaþættir Tímans - 14.12.1974, Síða 5

Hilbert Jón Björnsson
Ég vil minnast með fáum orðum
tengdaföður mins, Hilberts Jóns
Björnssonar, og þakka honum fyrir
þann stutta en jafnframt ánægjulega
tima, sem okkar kynni stóðu.
Það er átíð svo aö enginn veit hvað
átt hefur fyrr en misst hefur, svo er
einnig mér farið nú, er kaldar staö-
reyndir blasa viö við skyndilegt fráfall
Hilberts. Hann var mér afar mikils
virði, jafnt sem tengdafaðir, afi sona
minna og sem náinn vinur. Til hans
var leitað, þegar aðstoðar var þörf, og
hann var ávallt reiðubúinn til að leysa
okkar vanda.
Þegar veikindi Hilbetrs fyrst gerðu
vart við sig fyrir nokkrum árum, þá
dvaldist hann sumarlangt i öllum sin-
um tómstundum með fjölskyldu minni
i sumarbústað, sem við höföum i
Grafningi. Þá upphófust okkar nánu
kynni og djúpstæð vinátta, sem aldrei
bar skugga á siðan. Fyrir þremur ár
um hóf ég framkvæmdir við sumarbú-
stað, sem nú er kominn á lokastig.
Þarna aðstoðaði Hilbert mig
með ráðum og dáð, enda var honum
ætlaður staður þarna i horninu hjá
okkur. Var tilhlökkunin mikil hjá okk-
ur öllum að geta dvalið þar saman i
framtiðinni, en án hans verður þar
skarð fyrir skildi.
En til marks um vináttu okkar, sem
III.
Ég held mér sé óhætt að fullyrða, að
milli Þorkels og nánustu ástvina hans
hafi legið óvenju sterk kærleiksbönd. 1
þvi efni uppskar hann svo sem hann
hafði til sáð. öll framkoma hans ein-
kenndist af fágætri hlýju og góðvild og
gilti raunar einu hvort i hlut áttu
vandabundnir eða vandalausir. Hann
kunni vel að gleðjast með glöðum og
var jafnan hrókur alls fagnaðar þar
sem menn voru saman komnir. Tónlist
og söng kunni hann vel að meta og
mjög var honum kært að menn tækju
lagið, þar sem þvi varð við komið.
Hann kunni vel að segja frá liðnum
atburðum og oft urðu litil atvik að góðu
söguefni i meðförum hans.
Hann var virkur þátttakandi i ung-
mennafélagshreyfingunni, einn af
stofnendum Ungmennafélagsins
Ölafur Pá i Laxárdal og heiðursfélagi
þess.
Þorkell Einarsson var i rikum mæli
islendingaþættir
var okkur báðum nokkurs virði, þá lét
ég aldrei hjá liða að lita til hans á
vinnustað hans við Reykjavikurhöfn,
ef ég átti leið um miðbæinn og timi var
til. Áttum við þar margar en stuttar
samverustundir, sem enn styrkti vin-
áttuböndin. Þar bar ég undir hann þau
vandamál, sem ég átti við að etja
gæddur þeirri léttu lund sem er ættar-
fýlgja þeirra Hróðnýjarstaðasystkina,
hún fylgdi honum gegnum þungbær
veikindi siöustu æviáranna og skildi
ekki við hann fyrr en yfir láuk.
Hann var að eðlisfari mikill bjart-
sýnismaður og þvi vissi hann manna
bezt að svanasöngurinn hljóðnar að-
eins um stundarsakir:
Margs er að minnast.
Margt cr enn á seyði.
Bleikur er varpinn,
— bærinn minn I eyði.
Syngja þó ennþá
svanir fram á heiði.
Ég bið Þorkeli Einarssyni blessunar
Guðs um leið og ég sendi eiginkonu
hans, börnum og öðrum ættingjum
innilegar samúðarkveðjur minar og
fjölskyldu minnar.
Sigurður Markússon.
hverju sinni. En læðruleysisinu reyndi
hann ávalltað gera litið úr þeim og sjá
ljósu hliðar sérhvers máls. Þetta
æðruleysi haföi hann tileinkaö sér i
starfi sinu áður fyrr, er hann var sjó-
maður.
Mér er það og ljóst, að fáein og fá-
tækleg kveðjuorð megna ekki að
þakka og kveðja heiðursmann, sem er
horfinn yfir móðuna miklu, þaðan sem
hann á ekki afturkvæmt. Þó er ég viss
um, að hann var sonum minum enn
meira virði en mér, enda varði hann
miklum tima með þeim, talaði við þá
las fyrir þá, sagði þeim sögur, lék sér
við þá og gætti þeirra, er viö brugðum
okkur frá. Það eru þögulir drengir
með alvarlegt augnaráð, sem ganga
nú um heimili sitt og skilja varla, aö
afi komi ekki aftur til þeirra. Mun
minningin um hann verða þeim mikils
viröi síðar, er þeir vaxa úr grasi, og fá
betur skilið hvern mann hann haföi að
geyma.
Slöustu helgina, sem hann liföi,
bauðst hann og amma drengja minna
til að gæta þeirra á meðan við hjónin
færum austur i Alftafjörð, og vitandi
af þeim i góöum og samvizkusömum
höndum gátum við haldið i ferð þessa.
Og siðast á mánudagskvöldiö hringdi
hann til að spyrja um, hvort hann ætti
ekki að koma og gæta þeirra eins og
hann var vanur á þriðjudagskvöldum
i vetur. En fljótt skipast veður i lofti og
söknuður og tómleiki rikir i hjörtum
okkar.
Að leiðarlokum vil ég færa honum
þakkir fyrir birtu þá og þann hlýhug,
sem hann bar inn á heimili okkar.
Dóttir hans og synir minir kveðja
hann með minningu um umhyggju-
saman föður og afa.
Vertu sæll, kæri vinur.
Þinn tengdasonur Jóhannes
Þórólfur.
t
Kveðja frá fóstursyni.
Þegar ástkærir ættingjar og vinir
kveðja þennan heim fyllist hugur okk-
ar sárum söknuði og harmi en jafn-
framt innilegu þakklæti fyrir aö hafa
fengið aö vera i návist þeirra, sem gert
5