Íslendingaþættir Tímans - 08.02.1975, Síða 7

Guðríður Guttormsdóttir
Fædd 30. aprll 1883.
Dáin 27. jan. 1975.
Laugardaginn 1. febrúar var jarð-
sungin frá dómkirkjunni i Reykjavik
frú Guðriður Guttormsdóttir, en hún
andaöist að Hrafnistu aðfaranótt 27.
janúar, hátt á 92. aldursári.
Guðriður var fædd að Svalbarði i
Þistilfirði, dóttir prófastshjónanna
séra Guttorms Vigfússonar og seinni
konu hans, Þórhildar Sigurðardóttur
frá Harðbak á Sléttu. Þeim hjónum
varð niu barna auðið og var Guðriður
næstelzt þeirra systkina, en nú eru á
lifi tveir bræður úr þessum stóra syst-
kinahópi, Sigurbjörn, fyrrum bóndi og
kennari I Stöð I Stöðvarfirði og Bene-
dikt bankastjóri á Eskifirði og siöar
bankafulltrúi I Reykjavík.
Fimm ára gömul fluttist Guðriður
með foreldrum sinum að Stöð I
Stöövarfirði, er faðir hennar siðan var
prestur til ársins 1925. Að sjálfsögðu
var ferð þessi farin á hestum og tók sá
búferlaflutningur hálfan mánuð. Var
búiö um börnin i kistum á klyfjahest-
um og hefur sjálfsagt farið þar furðu
vel um Guðriði litlu ásamt systkinum
hennar. Þessi langferð lánaðist vel og
má kannski skoða sem forspá um
langa og gæfurika ævibraut. Guöriður
hlaut hið bezta uppeldi á hinu fjöl-
menna og reglusama heimili foreldra
sinna, en séra Guttormur var hinn
mesti lærdómsmaður og tók oft efni-
lega sveina til náms og undirbúnings
fyrir Lærðaskólann og urðu ýmsir
þeirra siðar þjóðkunnir menn. Aö
sjálfsögðu hefur verið góður bókakost-
ur á prestsheimilinu, er börn þeirra
hjóna hafa haft greiðan aðgang að, þó
að öðru leyti væri litiö um skólagöngu
upp, kom það i hlut Hlaðhamars-
heimilisins að taka barnaskólann. Þá
var þarna farkennsla, eins og svo viða
á þeim timum. útkoman varð oftast
þannig, að barnflestu heimilin tóku
skólann til skiptis, án tillits til þess,
hvernig húsakynnum var háttað eða
aörar aðstæður voru. Það hefur sagt
mér kona, er var uppalinn I Hrúta-
firði, en búsett I Reykjavik siöustu
áratugina, að hún gleymi aldrei skóla-
vist sinni á Hlaöharmi. Umhyggju-
semi og nærgætni húsmóðurinnar þar
var slik, að þessi kona taldi þaö aldrei
fullþakkað. Sannast hér þaö, sem
stundum áður, að þótt húsakynni séu
á þeim timum og átti það ekki hvað
sizt við um stúlkurnar, þó á fyrir-
myndarheimilum væri, þær nutu
enganveginn jafnréttis við bræður sina
á þeim tlmum. En Guðriöur mun hafa
verið sérlega bókhneigð og snemma
lesiö mikið, enda var hún fróð og vel
heima á ýmsum sviöum og þó sérstak-
lega i ættfræði, sem hún gaf sig mikið
að, allt til efstu ára.
Er Guðriður var 22 ára giftist hún
Þorsteini Þorsteinssvni ,Mýrmann_
ættuðum úr Suðursveit, vel gefnum
dugnaðar og atorkumanni. Stundaði
hann verzlun og útgerö i Stöðvarfirði
til þess er þau hjónin byggðu nýbýlið
Öseyri fyrir botni fjarðarins árið 1915,
þar sem þau svo bjuggu til ársins 1943,
ófullkomin, sé aldrei þröngt, þar sem
hjartarúm er mikið.
Kæra vinkona. Um leið og ég kveð
þig og þakka fyrir framúrskarandi
gott nágrenni, er varöi um 60 ára
skeiö, vil ég einnig flytja þakkir litla
drengsins, er þú vékst góðu að i æsku
hans. Einnig vil ég flytja kveðju og
þakkir fjölskyldu minnar og systkina,
er einnig eiga margs góðs að minnast.
Það var alltaf bjart yfir lifi þinu. Þú
kvaddir I heiðrikju og himinbláma,
sem ég trúi, að hafi fylgt þér yfir
landamærin.
Jón Kristjánsson
frá Kjörseyri.
er hún missti mann sinn, 69 ára að
aldri, en hann var niu árum eldri.
Þau hjónin eignuðust 7 börn og eru
tveir synirnir dánir, Björn er andaðist
23 ára gamall 1939, og Skúli náms-
stjóri, dáinn 1973, elztur þeirra syst-
kina, kvæntur önnu Sigurðardóttur,
skólastjóra á Hvitárbakka. önnur
börn þeirra eru Pálina, gift Guðmundi
Björnssyni kennara á Akranesi, Frið-
geir, bankaútibússtjóri á Stöðvarfirði,
kvæntur Elsu Sveinsdóttur, Halldór,
vélvirki I Kópavogi, kvæntur Ruth
Guðmundsdóttur, Anna, gift séra
Kristni Hóseassyni, Heydölum og Pét-
ur, sýslumaður i Búðardal, kvæntur
Björgu Rikarðsdóttur. Er þetta nú
orðinn fjölmennur ættargarður, eftir
þvi sem að ættliðum fjölgar, allt
mannvænlegt fólk og vel af guði gefið.
Eftir að Guðriður missti mann sinn,
dvaldist hún lengstum hjá yngsta syni
slnum Pétri og Björgu konu hans, er
þá voru búsett i Mosfellssveit og átti
þar hinu bezta atlæti að fagna, en fyrir
tæpu ári fékk Guðriður samastað á
Hrafnistu og dvaldi þar til er yfir lauk.
Guöriöur var frið kona sýnum, hæglát
I fasi og tiguleg I framgöngu, svo að
eftirtekt vakti. Hún hafði yndi af að
vera vel klædd i hinum tilkomumikla
Islenzka búningi og ræða þannig við
vini og vandamenn, svo og gesti er að
garði bar. Munu margir minnast
ánægjulegra samverustunda með
þessari gáfuðu og fjölfróðu konu.
Nú er langur og starfsamur ævidag-
ur á enda runninn. Óþarfi er að benda
á það, hversu mikið starf húsfreyjunn-
ar var á barnmörgu sveitaheimili á
fyrstu tugum þessarar aldar, svo litið
sem þá var um hin svokölluðu þægindi,
sem nútiminn fær aldrei nóg af. Vegna
umfangsmikilla opinberra starfa og
umsvifa húsbóndans, utan heimilisins,
kom barnauppeldið mest I hlut hús-
freyjunnar, eins og oft vill verða, en
þaö þrekvirki hefur Guðriöur leyst
með mikilli prýöi, svo sem hinn gjörvi-
legi barnahópur, þeirra hjóna bezt
vottar, er öll hafa komizt vel til
manns, sem kallað er og verið sam-
félaginu hinar styrkustu stoðir.
Nú kveðjum við vinir og vandamenn
góða og göfuga konu hinztu kveöju, en
gcymum ihuga og hjarta ljúfar minn-
ingar, allt frá fyrstu kynnum og þar á
ber engan skugga.
Guðmundur Björnsson.
islendingaþættir
7