Íslendingaþættir Tímans - 08.02.1975, Blaðsíða 16

Áttræður
Sigurður Þorsteinsson
fyrrverandi hafnargjaldkeri
Siguröur Þorsteinsson varö áttræöur
mánudaginn 20. janúar. Strax og maö-
ur fer aö tala viö hann kemur i ljós, að
hann er mörgum árum yngri andlega
og likamlega séö en aldurinn segir til
um.
Og hvernig byrjar- nú dagur þessa
áttræöa manns? Hann tekur daginn
snemma. Klukkan 9 er hann búinn aö
ganga snyrtilega frá öllu i húsinu viö
Bergstaöastræti 77, og þá er stefnt á
sundhöllina viö Barónsstig. Eftir sund
og likamsæfingar er gengiö niöur
Laugaveginn ofan i bæ til þess aö ná
sér i blööin og blanda geöi viö menn.
Fróöleiksþorsti Sigurðar er óslökkv-
andi. Sjónvarpiö, útvarpiö og dagblöö-
in eru honum ómissandi. Þess vegna
eru mánudagar og fimmtudagar döpr-
ustu dagar vikunnar. Þá daga, saknar
hann Alþýðublaðsins, Morgunblaös-
ins, Timans, Þjóöviljans og sjónvarps-
ins.
Áriö 1916 unnu þeir saman Siguröur
Eggerz og Siguröur Þorsteinsson við
sýslumannsembættið i Borgarnesi.
Siöar fluttust báöir til Reykjavikur.
Siguröur Þorsteinsson bjó hjá okkur
um skeiö i ráöherrahúsinu.
Bolludagurinn var á þeim tima mik-
ill viðburður i lifi barna. Viö systkinin
fórum alltaf fyrst með bolluvendi okk-
ar tii þess að flengja Sigurð Þorsteins-
son. Hann lét jafnan eins og hann væri
steinhissa að sjá okkur. En honum
hefur aldrei látiö aö leika, enda sást
þaö á hinum höfðinglegu veitingum,
sem hann bauð, að hann var vel undir
komu okkar búinn. Sigurður Þor-
steinsson hefur alltaf verið framúr-
skarandi gestrisinn. Þaö er bókstaf-
lega ekkert nógu gott handa gestum
hans. Þetta átti ég eftir að sannreyna
aftur mörgum árum seinna.
Ariö 1920 varð Siguröur Þorsteins-
son hafnargjaldkeri. Hann varö f^jþtt
einn af vinsælustu starfsmönnum
Reykjavikurborgar. Þórarinn sálugi
Kíistjánsson móöurbróöir minn var þá
hafnarstjóri. A milli hans og Sigurðar
Þorsteinssonpr var náin samvinna, en
báöir áttu það sameiginlega áhugamál
aö vinna með lffi og sál aö velgengni
Rey k j av Ik urh a fn ar.
Þórarinn Kristjánsson sagði mér að
Siguröur Þorsteinsson væri framúr-
skarandi góöur starfsmaöur og svo
samvinnuþýður að öllu starfsfólki
hafnarinnar þótti vænt um hann.
A fundi hafnarstjórnar Reykjavikur
12. júni 1943 geröi borgarstjóri tillögu
um aö Siguröur yrði settur hafnar-
stjóri, og gegndi hann þvi starfi til árs-
loka 1943.
Ariö 1926 kvæntist Sigurður
Kristjönu Einarsdóttur, elskulegri
konu. Þau Sigurður áttu mörg sam-
eiginleg áhugamál. Gestrisni og höfð-
ingsskapur var þeim i blóð borin. Ár-
iö 1954 dó kona Sigurðar. Fleiri sorgir
hefur hann einnig mátt reyna, sem
ekki verða tiundaöar hér. 1 lifinu
skiptast á skin og skúrir.
Ariö 1968 kom ég heim til starfa eftir
aö hafa búið erlendis I 23 ár. Þannig
stóö á þegar ég var kallaður heim að
ég varð aö skilja fjölskyldu mina eftir.
Ég hafði ekki haft þá fyrirhyggju að
festa mér húsnæði á tslandi. Siguröur
Þorsteinsson bauð mér að búa hjá sér
þangað til úr rættist. Bjó ég hjá honum
i 3 ár aö Bergstaöastræti 77.
Stundum vorum við báðir dálitið
einmana. En Sigurður bauð mér að
horfa á sjónvarpið hjá sér hvenær sem
ég vildi. Smám saman lærðum við aö
þekkja persónueinkenni hvors annars
og viröa þau, þvi engir tveir menn eru
eins. Ég gerði mér það að vana að
koma strax eftir vinnu á mánudögum
meö Visi undir hendinni, og banka upp
á hjá Siguröi.
„Hvaö er að frétta?” sagöi hann.
Ég gaf honum stutt yfirlit yfir þaö
helzta, sem Visir hafði að segja þenn-
an mánudag, og rétti honum svo blað-
iö. Ég vissi að hann hafði ekki tima til
þess að lesa það strax. Ýmislegt i út-
varpinu krafðist athygii hans fyrst.
Hann varö aö geyma að þrautlesa Visi
þangaö til um hægöist. Vildi þó fá að
vita hvort einhver stórfrétt væri á
ferðinni, sem krefðist þess að hann
brygöi út af þessari venju.
Laust fyrir sjónvarpsfréttir kom ég
niöur og viö horföum á þær saman.
Eftir aö sjónvarpsdagskránni var lok-
iöhófust oft fjórugar samræður, þvi að
þaö er ekki eöli Siguröar aö vera á
sama máli og sá sem hann spjallar
viö, auk þess gersamlega ófáanlegur
til þess aö gefa nokkurn afsiátt af þeim
skoðunum sem hann trúir á.
Sigurður Lindal prófessor hafði
nokkur truflandi áhrif á dagskrá Sig-
uröar Þorsteinssonar. Þegar að nafni
hans Lindal var með fréttaþætti sina
frá Hæstarétti þá kom upp vandinn.
Útvarpiö var i einu herbergi og sjón-
varpiö i ööru, og Sigurður Þorsteins-
son vildi af hvorugu missa. En Sigurð-
ur kunni aö leysa þennan vanda.
„Við skiptum með okkur verkum”,
sagöi hann. „Ég hlusta á Lindal, en þú
tekur þér varöstööu viö sjónvarpið”.
Þegar að Sigurður Lindal hafði lokiö
máli sinu, kom Sigurður Þorsteinsson
inn I sjónvarpsherbergið þar sem ég
sat á verði með blað og blýant. Siðan
sátum viö þögulir saman og horföum á
sjónvarpsdagskrána til enda. Þau
kvöldin sem Lindal var i útvarpinu tók
Siguröur fram flösku. Siðan hlýddi
hann mér yfir hvað skeð hafði i sjón-
varpinu i fjarveru hans, og gaf mér
stutt yfirlit yfir fyrirlestur Lindals. Að
þessu loknu hófust frjálsar umræður.
Lifið er hart. Barátta frá vöggu til
grafar. Þvi fyrr sem menn gera sér
þaö ljóst þvi auðveldara verður aö
taka áföllum þess. Lifsbaráttan meng-
ar oft andrúmsloftið, en það er eins og
aö opna glugga og hleypa inn fersku ó-
menguðu fjallaiofti að kynnast manni
eins og Sigurði Þorsteinssyni.
Sigurður Þorsteinsson er hógvær og
Frh. á bls. 15
16
islendingaþættir