Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1978, Page 15

Þorgrímur
Ármannsson
bankafulltrúi
Fæddur 13. apríl 1898
Dáinn 30. janúar 1978.
I dag veröur til moldar borinn tengda-
faöir minn, Þorgrimur Armannsson, frá
Presthólum i Núpasveit. A þessum degi er
mér efst f huga þakklæti fyrir þær stundir
sem ég varö aönjóta ndi er ég kom fyrst aö
Presthólum fyrir fimmtán árum og mér
var tekiö opnum örmum af þeim hjónum,
sem ungri stdlku vestan af fjöröum, sem
þá var nýgift syni þeirra hjóna, Halldóri
bifvélavirkja.
Foreldrar Þorgrims voru þau hjónin
Armann Þorgrimsson og Hálfdania Jó-
hannesdóttir frá Hraunkoti i Aöaldal.
Þorgrimur átti fimm alsystkini og einn
hálfbróöur.
Þorgri'mur giftist GuörUnu Guömunds-
dóttur 13. september 1924 og voru þau þvi
bUin aö vera i ástsælu hjónabandi I rUm-
lega álfa öld, eöa fimmtiu og þrjú ár.
Þorgrimur og GuörUn eignuöust sjö
mannvænleg börn, sem öll eru á lifi og eru
þau:
Guömundur verkstjóri á HUsavik, gift-
ur Guörúnu Gunnarsdóttur, Háífdán
bóndi Presthólum, giftur Hjördisi Vil-
hjálmsdóttur, Jónas, ógiftur, bóndi Prest-
hólum, Þorbjörg gift Karli Þorsteinssyni,
sjómanni i Keflavik, Armann trésmiöur á
Akureyri, giftur Kristveigu Jónsdóttur,
Þóra gift Gesti Jónssyni, loftskeytamanni
1 Reykjavik.
Barnabörn þeirra hjóna eru nU oröin 19
og trega þau nú mjög afa sinn. 1 sveitina
til hans og ömmu voru þau alltaf velkom-
>n, þótt oft væri þar margt um manninn.
I þau niu ár sem viö Halldór bjuggum á
Húsavik vorum viö alltaf velkomin meö
alla fjölskylduna aö Presthólum. Gesta-
gangur var alltaf mikill og alltaf virtist
nóg húsrúm fyrir þá sem aö garöi bar,
hvort sem þaö var á nóttu eöa degi.
Þorgrimur var ljúfmenni i allri um-
gengni og vildi hvers manns vanda leysa,
var fljótur aö átta sig á þvi sem þurfti aö
gera er til hans var leitaö.
1 þau ár sem ég þekkti tengdafööur
niinn, lágu honum ætiö góö orð til sam-
ferðamanna sinna og aldrei minnist ég
þess, aö hann hafi lagt hnjóösyröi til
nokkurs manns.
Islendingaþættir
Égmunaldrei gleyma þegar þau hjónin
komulangan vegtil Reykjavikur i vor, til
að vera viö fermingu dóttur okkar. Og
börnin okkar munu seint gleyma hversu
gaman varaö fáafa og ömmu heim til sin.
Þorgri'mur var mjög vel lesinn og hafði
hann mjög gaman af að segja frá löngu
liönum atburöum, þvi minniö var óskert
tíl hins siöasta, en hann veiktist hinn 17.
janúar siöastliöinn og andaöist 30. janúar
eftir stutta legu á sjúkrahúsinu á Húsa-
vik.
Nú þegar leiöir okkar skiljast i bili er
mér efst I huga þakklæti fyrir allt sem
hann hefur gert fyrir mig og mina fjöl-
skyldu og þakklæti fyrir viökynningu viö
traustan og gööan mann meö heilbrigöar
lifsskoöanir.
Hann var maðurinn, sem alltaf var
veitandi I samskiptum sinum viö mig og
aöra. Rausnarskapur og hjálpsemi voru
hans sterkustu eölisþættir.
Meö þessum fátæklegu oröum vil ég
þakka tengdafööurmínum samfylgdina á
liönum árum og óska honum góðrar ferö-
ar inn á eiliföarlandiö. Og eiginkonu og
öörum vandamönnum votta ég samúö
mina.
Blessuð sé minning hans.
Ingibjörg M. Kristjánsdóttir.
0 Sigmundur
Guðmundsson
Gekk hann þar aö ýmsum störfum, var
m.a. afgreiðslumaður hjá Kaupfélagi Ey-
firðinga um skeið. Þar, eins og annars
staðar, vann hann meö atorku þegar
heilsan leyfði.
Eins og áöur er vikið aö var Sigmundur
ekki alltaf heilsuhraustur. Á búskaparár-
um hans á Melum biiaöist hann svo á
heilsu, að hann varö aö hverfa aö heiman
til að leita sér lækninga. Var hann þá all
lengi undirlæknishöndum og náöi þá þeim
bata aö hann gat haldiö heim aftur til bús
sins og annarra starfa og gekk hraustleg-
ar aö verki, eins og áöur er greint. En ó-
vinurinn lá i leyni, og aldrei varö hann
samur maöur. Nokkrum árum eftir aö
hann fluttist til Akureyrar veiktist hann af
brjóstberklum og varö aö fara á heilsu-
hæli. Upp frá þvi má heita aö hann hafi
verið óvinnufær sjúklingur. Eru þaö ill ör-
lög svo dugmiklum manni. — Konu sina,
Sigrúnu, missti hann i marz 1973. Upp frá
þvi hefur hann verið einn I ibúö sinni á
Akureyri, fariö á milli barna sinna og
dvalizt á heilsuhælum.
Ég hefi hér að framan rakiö lifs- og
starfsferil Sigmundar vinar mins meö
nokkrum orðum og stiklaö á þvl sem oröiö
hafa örlagavaldar I llfi hans til gleöi og
gæfustunda og þess sem svipt hefur þenn-
ann starfsviking heilsu og sálarþreki. Ég
veit aö hann hefur oft átt við meiri sálar-
raun aö búa en um það sé hægt aö ræöa.
Orö mín bæta þar ekkert um. En llfiö hef-
ur lika fært honum margar hamingju-
stundir. Hann naut sambúöar viö ástrlka
og umhyggjusama eiginkonu, sem stóö
eins og klettur viö hliö hans þegar skugg-
ar lifsins sóttu fast aö honum, allt til
hinztu stundar. Meö henni eignaðist hann
vel gefin börn, hvert öðru starfshæfara,
sem eru stolt fööur og móöur og traustir
þegnar sins þjóöfélags. Aö meta þá
eiginleika var okkur báöum kennt I þeim
eina skóla, sem við áttum kost á, og i
heimahúsum. Þá veit ég aö barnabörnin
hafa einnig orðið honum gleöigjafi. A
meöan heilsan entist honum vann hann
stórvirki, sem hann má vera stoltur af, og
þeir eru margir, sem renna þakklátum
huga til þess, sem hann hafði fyrir þá
gert, hér heima I sveitinni hans, og annars
staöar. Handtök hans gleymast ekki þeim
eru sáu og nutu.
Vini minum, Sigmundi, sendi ég og
kona min hugheilar hamingjuóskir á
þessum timamótum i llfi hans og viö
þökkum honum liðnar samverustundir og
öll okkar kynni. Veit ég mér óhætt aö bera
sömu óskir og þakkir til hans frá öllum
sveitungum hans, bæöi þeim sem heima
eru og hinum, sem burtu eru fluttir. Ég
veit að i tilefni þessa afmælis hans hafa
streymt til hans heillakveöjur. Þær segja
sina sögu um þann hlýhug sem þeir bera
til hans, sem hafa kynnzt honum. — Ég
bið honum aö lokum blessunar almáttugs
guðs, og aö hönd hans leiði hann og styrki
umólifuðár. Meö vinarkveöju
Guömundur P. Valgeirsson
15