Íslendingaþættir Tímans - 28.04.1979, Síða 5

aö hún minntist þess oft slöar. Eftir þetta
sáumst viö ekki fyrr en viö hjónin vorum
flutt i Hverageröi. Dvaldi Una þá um tima
hér hjá vinkonu sinni, þvi aö þá var hún
oröin sjúklingur og þurfti aö vera undir
læknis eftirliti, hófst þá kynning okkar aö
nýju. Var hún okkur slikur aufúsugestur,
aö milli okkar tókst órofa vinátta. Er okk-
ur ekki hvaöslst minnisstætt, hve góö Una
var drengjunum okkar. I hvert sinn sem
hún kom haföi hún eitthvaö meöferöis til
aö gleöja þá. Sýndiþaöþráhennar og þörf
til aö veita öörum gleöi og birtu.
Una var Húnvetningur aö ætt. Hún
fæddist aö Vindhæli, skammt frá Skaga-
strönd (hinum forna Höföakaupstaö,) þ.
25. október 1889. Foreldrar hennar voru
hjónin Siguröur Davlösson og Halldóra
Sigrlöur Halldórsdóttir. Þau hjón eignuö-
ust 5 börn, einn son, sem dó um þrftugt, og
4 stúlkur, eru 2 þeirra enn á llfi.
Þau hjónin munu hafa búiö á mörgum
stööum m.a. 1 Kambskoti, Spákonu-
felli og viöar, oft I húsmennsku og munu
hafa átt viö kröpp kjör aö búa, eins og tltt
var um efnalltiö fólk á þeim tlmum, og
börnin þvi sjálfsagt oröiö aö byrja fljótt
aö vinna fyrir sér.
Daviö, faöir Siguröar, var Arnason,
Austur-Húnvetningur aö ætt, en kona
hans, Sigrlöur Þorvaröardóttir, var ættuö
úr V.-Hún-sýslu, munu þau lengst af hafa
búiö á Sneis. En Halldór, faöir Halldóru
Sigriöar, móöur Unu, var Jónasson, en
systlr hans hét Rósa og var.hún amma
Stephans G. Stephanssonar, skálds. Móöir
Daviös hét Sigriöur og var hún dóttir
Laga-Davíös, sem þekktur var fyrir
fágæta kunnáttu I lögum. Allt var þetta
gott og dugmikiö fólk, sem margt manna
er frá komiö.
Una H. Siguröardóttir var fremur lág
vexti en hnellin og svaraöi sér vel. Létt
var hún I fasi, glaölynd og skemmtin I viö-
ræöu og fróöari um menn og málefni en
almennt gerist, haföi enda stálminni og
svo mikiö næmi, aö segja mátti aö hún
ræmi allt sem auga sá og eyra heyröi.
Minnlst ég þess, aö vinur minn, séra
Lárus á Miklabæ sagöi eitt sinn aö margur
læröur maöur mætti vera hreykinn af aö
hafa llfsskilningá borö viö Unu, enda var
hún skarpgreind og mun hafa skiliö til
hlltar flesta þætti félagslegra viöfangs-
efna.
Ekki þarf aö efa aö Una hefur á yngri
árum haft rlka löngun til aö afla sér
menntunar, svo greind sem hún var.En á
þeim tlma voru umkomulitlum stúlkum
ekki opnar leiöir til mennta. En sjálfsagt
hefur allt sem hún gat lesiö og heyrt af
umgengni viö menntaö fólk oröiö henni
ávinningur seinna meir, er alvara llfsins
°g fjölþætt verkefni kölluöu aö. Mun hún
hafa dvalist eitthvaö hjá danskri konu á
Akureyri, frú Sæmundsen aö nafni.sem
varhenni góö, og má vera aö þar hafi hún
numiö eitt og annaö, sem hún hafi fært sér
til nota. Getur hugsast, aö þessi timi, þótt
skammur muni hafa veriö, hafi orölö
'slendingaþættir
þessari duglegu og gáfuöu sveitastúlku
góö viöbót I veganesti.
Ljóðelsk var Una og haföi gott brag-
eyra, enda var hún hagorö, þótt fáir munu
hafa vitað, þvi um þaö var hún mjög dul,
mun þaö hafa stafaö af sjálfsgagnrýni
hennar, sem mér fannst stundum strang-
ari en góöu hófi gegndi, en einmitt þaö er
einkenni þeirra sem aöeins gera kröfur til
sjálfs slns, — og þaö geröi Una vissulega.
Eitt af þvl sem mér fannst mest áber-
andi I fari Unu var mildi og fórnfýsi. Þaö
var yndi hennar og ánægja aö milda og
gleöja. Hluttekning hennar I kjörum og
llfsbaráttu annarra var dæmafá. 1 hvert
sinn sem talað var um misstlg annarra,
ekki slst ungmenna, reyndi hún jafnan aö
finna málsbætur. Illt umtal og þunga
dóma um aðra, einkum umkomulitla,
þoldi hún ekki, þvi afstaöa Jesú Krists:
,,Ég sakfelli þig ekki”, var henni jafnan
nærtæk.
Hinn 18. aprll 1923 giftist Una eftirlif-
andi eiginmanni slnum, Friörik Kristjáni
Hallgrimssyni, góöum og dugmiklum
manni, Eyfiröingi aö ætt. Hófu þau
búskap á Miklabæ, en fluttu brátt að Úlfs-
staöarkoti (nú Sunnuhvoll) og bjuggu þar
slöan. Þeim varö 13 barna auöiö og eru 11
þeirra á lífi:
En þau eru:
Elln, búsett á Laugum, S.-Þing.,
Siguröur, bóndi á Stekkjarflötum,
Skagafiröi, Friörik, búsettur I Mosfells-
sveit, Þórunn, búsett I Kópavogi,
Hallgrimur.búsettur I New York, Guöný,
búsett á Hjallalandi, Skagafiröi, Halldóra
Sigrlöur, búsett I Noregi, Halldóra
Ingibjörg, búsett I Reykjavlk, Arni
Húnfjörö, búsettur I Hafnarfiröi, Bjarni
Leifs.bóndiá Sunnuhvoli, Guörún,búsett
á Breiðanesi, S.-Þing.
Eina stúlku misstu þau, frá 4 börnum og
einn dreng, 3 ára gamlan. Afkomendur
þeirra hjóna, Unu og Friöriks, munu nú
vera um 80 manns.
Sjálfsagt hefur búskapur þeirra hjóna,
eins og margra annarra á þeim árum,
ekki alltaf veriö dans á rósum, meö stóran
barnahóp og allar aöstæöur, gjöróllkar
þvl sem nú þekkist. Þá voru engir styrkir
til, engin opinber aöstoö.engar lánveiting-
ar, þá uröu frumbýlingar aö heyja lífs-
baráttuna og axla allar byröar af eigin
rammleik, á hverju sem gekk.
Geta má nærri aö oft hafa þau hjónin,
ekki slst húsmóöirin, oft gengiö þreytt til
hvilu eftir langan og strangan vinnudag.
En meö framúrskarandi dugnaöi og ráö-
deild tókst þeim aö komast til bjargálna
og sjá sinni stóru fjölskyldu farboröa.
Mörg seinustu ár ævinnar var
Una sjúklingur, heilsan haföi ekki
staðist þaö langvarandi strit og áhyggjur,
sem umönnun fyrir svo stórri fjölskyldu
hlaut aö krefjast.Oft var hún sárþjáö
þótt hún reyndi aö dylja þaö sem mest
fyrir öörum. Varö hún jafnan aö vera
undir lækniseftirliti og dvaldi þá oft hjá
ágætri vinkonu sinni I Hverageröi, sem lét
sér mjög annt um hana og reyndi eftir
megni aö létta henni byröi veikind-
anna, sem hún bar meö fágætri hetjulund
og var jafnan glöö og létt I viömóti, en þaö
geta þeir einir sem vita sig hafa gert þaö
eitt sem rétt er.
Una andaöist þ. 10. janúar s.l. og var
minningarathöfn haldin um hana I
Sauöárkrókskirkju, en jarösett aö Mikla-
bæ þ. 18. s.m. Athöfnin fór fram I kyrrþei
aö ósk hennar sjálfrar. Séra Gunnar
Glslason I Glaumbæ jarösöng.
Nú er jarönesku starfi þessarar mætu
konu lokiö. Viö, sem enn stöndum hérna
megin landamæranna miklu, kveöjum
hana meö þakklátum huga, fyrir allt sem
hún gaf okkur úr slnum stóra hjartans
sjóöi.
Eftirlifandi eiginmanni hennar, börn-
um, barnabörnum og barnabarnabörnum
vottum viö hjartanlega samúö og biöjum
guö aö blessa þeim minningu áátrlkrar
eiginkonu, móöur, ömmu, og langömmu.
Hvíl I Guös firöi!
Einar Einarsson.

Þeir sem skrifa
minningar- eða
afmælisgreinar í
Islendingaþætti,
eru eindregið
hvattir til þess
að skila
vélrituðum
haiidritum,
ef mögulegt er