Íslendingaþættir Tímans - 21.06.1980, Síða 5

Arnbjörg Baldursdóttir
Fædd 16. ágiist 1907
Dáin 19. febr. 1980
Mig langar meö nokkrum oröum aö
minnast fósturmóöur konu minnar, Arn-
bjargar Baldursdóttur sem lést á Land-
spítalanum 19. febrúar eftir nærri 1. árs
erfiöa legu á sjúkrahúsi, þá var hún 72ja
ára.
Arnbjörg veröur jarösungin frá Foss-
vogskapellu i dag 28. feb. kl. 13.30.
Arnbjörg var einhver vandaöasta kona
sem ég hef kynnst, bæöi til orös og æöis.
Ég var 18 ára þegar ég fyrst kom inn á
heimili þeirra Arnbjargar og manns
hennar, Gunnars Sigurjónssonar
(Þóröarsonar, Guöbjargar Gunnarsdótt-
Ur frá Lambalæk I Fljótshliö.) Þar hófust
kynni min af þeim sæmdarhjónum. Óviöa
hef ég komiö þar sem var betra aö koma,
°g öll snyrtimennska og alúö sem Arn-
hjörg lagöi i heimili þeirra hjóna aö
Hverfisgötu88. Varsvo tilfyrirmyndar aö
tekiö var til þess. Arnbjörg var fædd i
Heykjavik, foreldrar hennar voru Baldur
Henediktsson trésmiöur, ættaöur noröan
Ur Þingeyjarsýslu, móöirhennar hét Þór-
dts Runólfsdóttir, ættuö vestan úr Mýrar-
sýslu á Snæfellsnesi, þau eru bæöi látin.
Þau áttu 8 börn og var Arnbjörg 6. I röö-
'nni og eru þau nú öll látin. Þaö mun hafa
veriö rétt fyrir aö seinni heimsstyrjöldin
hófst aö Arnbjörg fór aö vinna I Mjólkur-
stööinni i Reykjavík, en áöur haföi hún
unnið mest i fiski, viö netahnýtingu og viö
hótelrekstur 1941. Um sama leyti byrjar
Gunnar Sigurjónsson aö vinna i
Mjólkurstööinni, og upp úr þvi veröá
þáttaskil i lifi þeirra beggja, þau unnast
hugástum og ganga 1 hjónaband á aö-
fangadag jóla 1944. Ég er búinn aö þekkja
°g stjórnaöi siöan ásamt Einari 1 Odda
smiði svokallaöra samvinnubáta sem
v°ru alls þrir 19 tonna bátar fyrir
áskruðsfiröinga, var til þess tekiö hve
0 smiöi var vel af hendi leyst og áætlunin
oðst vel. Meöal annarra verkefna hans
nefna Stöðvarfjaröarkirkju, sem hann
yggði ásamt Hóseasi i Höskuldarstaða-
seli fyrir nálægt 50 árum.
Reykjavikur fluttist Benedikt áriö
°8 geröist sjálfstæöur atvinnurek-
KilH' V'^ mannvirkjagerö, hlaut lög-
lngu sem húsasmiöameistari árið
8 og byggði ótalinn fjölda húsa hér i
eykjavik og i nágrenni bæöi á eigin
egum og i samvinnu viö aöra. Starfaöi
ann viö þaö allt til er hann hóf störf á
oitstofu Reykjavikur áriö 1965.
j., lnn 2f>- júni áriö 1928 kvæntist Bene-
fi' ;y ^Iar§rét* Guönadóttur frá Fáskrúös-
m, 1 sem lést fyrir 19 árum. Minnist ég
argra góöra stunda er ég var meö þeim
0 rurn Isumarbústaönum i Þrastarskógi
'eimilis þeirra á Laugateig, þar sem
is|endingaþættir
ég átti ávallt athvarf meöan á námi minu
stóö. Mátti segja aö ég væri tengdur
heimili þeirra sterkum fjölskyldu-
böndum.
Börn þeirra hjóna eru 4, Valur húsa
smiöameistari kvæntur Þorbjörgu
ólafsdóttur, Kristborg gift Kristjáni
Oddssyni, bankastjóra, Lára gift Þórarni
Jóhannessyni kennara og Aslaug gift
Sigurði Guömundssyni endurskoöanda.
Nú þegar ég kveö þennan velunnara
minn þakka ég honum vinsemd alla og
drengskap frá þvi ég sem unglingur gerist
nemandi hans og allt til siöustu sam-
skipta, er ég heimsótti hann á Borgar-
spitalann fyrir nokkrum dögum.
Votta ég fjölskyldu hans samúö mina og
þakka viökynninguna. Viö brottför hans
minnist ég vinar og góös drengs.
SiguröurK. Halldórsson
þau hjón i 26 ár, og tel mig geta sagt þaö
án þess aö halla á nokkurn annan aö betra
hjónaband hef ég ekki þekkt. Þeim varö
ekki barna auöiö, en er fööursystir Gunn-
ars, Maria Þóröardóttir frá Lambalæk I
Fljótshliö lést 1945, þá voru þaö hennar
siöustu orö viö Gunnar frænda sinn, hvort
hann vildi taka dóttur sina, Ingileifu Jóns-
dóttur, sem þá var 10 ára aö sér, aö sér
látinni, sem og þau hjón geröu, Arnbjörg
og Gunnar, og reyndust henni sem bestu
foreldrar. Hún hefur sagt mér aö hún
muni aldrei geta fullþakkaö þaö sem þau
hafa gert fyrir sig. Þau hjónin hafa búiö
allan sinn búskap aö Hverfisgötu 88 I
Reykjavik, þar til I nóvember s.l., en þá
skiptu þau um ibúö og keyptu aö Leifsgötu
21 hér I Reykjavik. Þvi miöur gat Arn-
björg ekki notiö þess nema nokkra daga
aö vera i sér Ibúö út af fyrir sig.
Mig langar aö lokum aö lýsa Arnbjörgu
nokkuð nánar, hún var meöalmanneskja
á hæö, frekar grönn, dökkhærö, en var
oröin ljósgráhærö á seinni árum. Hún var
rammislensk I sér og eins og áöur er getiö
stórmyndarleg húsmóöir, svo heiöarleg
aö fátitter nú ádögum.Einu sinni var hún
beöin að vinna verk, og tók hún þvi vel, en
er maöurinn lét þaö fylgja meö aö hún
mætti ekki telja þau laun fram til skatts
sem hann mundi greiöa henni fyrir vinn-
una, þá afþakkaöi hún vinnuna. Ég hef þá
trú aö ef íslenska þjóöin ætti fleiri dætur
og syni 1 þessum dúr, þá vegnaöi henni
betur en raun ber vitni.
Nú skiljast leiöir aö sinni, þá vil ég
þakka Arnbjörgu fyrir hversu vel hún og
Gunnar tóku mér i upphafi og alla tíö siö-
an og hafa reynst mér og konu minni og
börnum vel, og um leiö vil ég og fjölskylda
min votta eftirlifandi manni hennar,
Gunnari, okkar dýpstu samúö.
Hilmar Vigfússon.
5