Íslendingaþættir Tímans - 07.03.1981, Blaðsíða 7

il£±£
Bryndis Ásgeirsdóttir
Pædd 4. febrúar 1905.
Dáin 3. júll 1980.
Mæt og gdö kona Bryndls Asgeirsdóttir
'ézt hér i Reykjavik aö kvöldi fimmtu-
dagsins 3. júli 1980.
Bryndís var fædd á Akureyri, dóttir
ajónanna Guörúnar Halldórsdóttur frá
ftauöamýri viö Isafjaröardjúp og Asgeirs
Póturssonar frá Neöri-Dálksstööum á
Svalbarösströnd. Asgeir var þjóökunnur
athafnamaöur og vegna stórútgeröar og
sildarverkunar var hann stærsti vinnu-
Veitandi noröanlands af einstökum
júönnum fram yfir fyrri heimsstyrjöld.
viö veröhruniö mikla eftir stýrjöldina
aeiö starfsemi hans mikinn hnekki.
Dryndls fór utan ung aö árum.haustiö
'922 aö loknu gagnfræöaprófi. Dvaldist
hl5n I Kaupmannahöfn eitt ár viö nám I
Pianóleik og var þá m.a. i timum hjá
Haraldi Sigurössyni, pianóleikara.
Haústiö eftir fór hún til Hamborgar I
sama skyni og dvaldist þar um veturinn.
^testa sumar nam hún viö tþróttaháskól-
ann I Ollerup á Fjóni og tók þar kennara-
Pröf i leikfimi. Eftir heimkomuna 1924
enndi hún leikfimi viö Gagnfræöaskól-
ann í heimabæ sinum, Akureyri, í tvo
^etur. Bryndls fór þá aftur til Kaup-
aaannahafnar, en Asgeir haföi þá flutt
eimili sitt þangaö vegna veikinda konu
innar. Var fjárhagur hans þá enn heldur
niöur. Vann Bryndis þá fyrir sér meö
™sum störfum, en siöasta áriö áöur en
oii* ^*^ti sig dvaldist hún á heimili for-
eldra sinna.
Hinn 3. janúar 1932 giftist Bryndís unn-
sta sínum Siguröi Sigurössyni, lækni,
*n var þá eftir aö hafa tekiö læknapróf
’ Háskóla tslands ’29 aö ljúka sérfræði-
mi 0g skömmu siöar dönsku lækna-
r<ni- Haföi hún beöiö hans trúfastlega
e&an hann lauk námi hér heima og i
ofn, en á þeim árum var þaö ekki auö-
^ . fétækum námsmönnum aö reisa
'úiili meöan þeir voru enn viö nám.
l . hrsbyrjun 1934 fluttu þau hjónin
„ ’^iii sitt til Reykjavlkur, en Siguröur
tiir ist þá læknir viö Landsspitalann þar
]q hann var skipaöur berklayfirlæknir
ryndis var óvenju glæsileg kona. Man
vel hve tengdamóöir hennar, Sigur-
0rg á Húnsstöðum, amma min, var glöð
nreykin yfir tengdadótturinni, þegar
n sá hana fyrst og ætiö siöan. Dagfars-
°8 1* Va^ Bryn(t,s einstaklega hýr i bragöi
hyrétt 1 máli' ..Hún vermir, hún skin og
j/ Sleður mann”, segir i gömlu Sólar-
^öi.fKvæöi um samliking sólarinnar
is|6tidingaþættir
við góöa kvinnu”). Þessar ljóöllnur áttu
vel viö um Bryndisi á heimili hennar. Var
þetta notalegt fyrir lúinn eiginmann, sem
ekki er of I lagt aö segja um, aö hann kom
ekki alitaf i matinn á réttum tíma.
Bryndls var ágæt skiöakona, haföi gaman
aö skiðaferöum og leiðbeindi ýmsum I
þeirri Iþrtítt. Eins og áöur segir læröi
Bryndis ung aö spila á pianó og náöi þeirri
leikni, aö hún var um skeið undirleikari
hjá einsöngvurum m.a. hjá Eggert
Stefánssyni. Spilaði hún oft fyrir vini og
kunningja, en einnig settist hún vib
pfanóið, þegar hún var ein og spilaöi sér
til ánægju.
Bryndís tók einstaka tryggö viö fjöl-
skyldu manns sins og vini, ekki sizt þá,
sem höföu veriö honum hjálplegir á
námsárunum. Þegar systir min fór I skóla
dvaldi hún á heimili Bryndisar og þegar
ég nokkrum árum siðar fór suður til
náms, borðaöi ég á heimili hennar fyrstu
veturna. Var ég reyndar heimagangur á
heimili Bryndisar og Siguröar öll mín
námsár eða um sjö vetra skeiö og þekkti
þvi alla heimilishætti mætavel.
Bryndfs og Siguröur eignuöust þrjár
dætur: Sigrúnu, Svanhildi og Guðrúnu.
Eru þær allar kennarar viö grunnskóla
eöa menntaskóla og hafa eignast góöa og
dugandi eiginmenn. Gladdi framhalds-
nám dætranna eftir stúdentspróf Bryndisi
mikiö og skildi hún vel starfsval þeirra,
vegna þess hve hún sjálf haföi á unga
aldri haft mikla ánægju af kennslu og
einnig vegna þess að hún vissi hvaö
eiginmaöur hennar hafði mikinn áhuga á
þvi að kenna og fræöa.
Sigurði frænda minum,dætrum hans og
fjölskyldum þeirra sendi ég innilegustu
samúðarkveöjur, þau eiga fagrar minn-
ingar. Nú að leiöarlokum, lit ég til baka og
er þá efst I huga þakklæti til Bryndísar
fyrir allt, sem hún var mér og fjölskyldu
minni á Húnsstöðum og Blönduósi.
Hvíl i friði.
Pétur Sæmundsen
Ólöf O
Kveðja frá Gunnlaugi Þórar-
inssyni frá Rip og fjölskyldu
hans.
Her i heimi er öll viö æjum.
Afram finnum leiö oft tefta.
Ödáins þó akur plægjum
ei okkar forlög tekst aö hefta.
Oftsárt til finnum sorgarkffsins
fyrir sjónum skugga, um hugans tómiö.
Þá dauöans vald á vori lifsins
veöur fram og kyrkir blómiö.
Fljótter skipt, — þú farin héöan.
Fortjald dregiö fyrir sviöiö.
óglögg skiltil átta.— A meöan
upp f huga rifja, liöiö.
Oft saman okkar lágu leiöir
á liprum fák um tún og haga
þá vóru allir vegir greiöir
voriöbrosti, ei neitttil baga.
Meö búsmalanum best viö undum
þá brugöum hnakk á léttan fola
þeim aldrei gleymi unaösstundum,
þær öllum leiöa burtu skola.
Yndisstundir alltaf vóru
aöungu lifier hiúöu hendur,
þá nýfætt lamb og folald fóru
frisk á sprett um grónar lendur.
Þaö allt hlýt muna um áraraöir
og af þér myndi hjarta geyma.
Gefi þér friö vor góöi faöir.
Nú genguröu um ljóssins dýröarheima.
Hér hinsta er komin kveöjustundin.
Kæra frænka, soföu i frlði. —
Frjáls þú gakk i friöarlundinn
ég fel þig Guöi og englaliöi.
EH.
7