Íslendingaþættir Tímans - 04.11.1981, Blaðsíða 2

Sighvatur
Davíðsson
bóndi, Brekku, Lóni
bóndi á Syöra-Skörðugili á Langholti,
Gunnlaugur, bdndi i Hátúni, Hallur, bif-
reiöastjóri og verslunarmaöur i Varma-
hliö, Siguröur, húsasmiður i Reykjavik,
nú látinn, Jónas kaupmaður i Reykjavik,
Ólafur bóndi i Hátúni viö Rauöavatn,
Bjarni rafvirki, Reykjavik og Guðrún
húsmóðir í Reykjavik. OD voru börn
þeirra Jónasar og Steinunnar mikiö at-
gerfis- og mannkostafólk, og komu for-
eldrum sinum til hjálpar viö búskapinn
jafnskjóttog þau fóru að valda amboðun-
um.
Sem fyrr segir féll Jónas i Hátúni frá
áriö 1939, þá á besta aldri og imiðju starfi
aö honum sjálfum mun hafa fundist. Aðrir
munu þó lita svo á, að á hálfum öörum
áratug hafi þau hjón lokið verki, sem
ýmsum öörum heföi ekki veitt af tvöfalt
lengri tima til þess aö inna af hendi án
þess aö teljast þó nokkrar liöleskjur.
Ég kynntist Jónasi i Hátúni ekki mikið
persónulega. Hitti hann einstaka sinnum
við fjárrag uppi á Glaumbæjareyjum og
nokkrum sinnum kom hann aö Eyhildar-
holti. En kynni min af Steinunni og hinum
mannvænlegu systkinum i Hátúni áttu
eftir aö veröa bæði mikil og góö. Þau
hófust með þátttöku minni í karlakórnum
Heimi en þar var Gunnlaugur, sonur
Steinunnar fyrir. Á næstu árum kom ég
oft i'Hátún á og af feröum mínum á söng-
æfingarnar i Varmahlið, þegar íkki voru
aörar leiðir færar í Héraðsvatnaklasan-
um enupp áLangholt. Avallt var mér tek-
iö þar af þeim innileik og hlýju aö ekki
liöur úr minni . Attu þar óskilið mál
Steinunn og börn hennar <81. Mér fannst
ég vera einn af fjölskyldunni og setti mig
aldrei úrfæri um aö koma á þetta heimili,
þar sem hlýjanog glaöværðin sátu i önd-
vegi, væri þess einhver kostur.
Og þótt Steinunn flytti tD Reykjavikur
rofnaöi samband okkar d<ki að fullu. Ég
heimsótti hana, sjálfum mér til sálubóta,
þegar ég kom „i'bæinn”. Og er ég var við
blaðamennsku hér I Reykjavi'k, fyrir
rúmum 20árum, þá varsvo til sem oftar
að i'mig var hringt. Steinunn var i siman-
um. Hún sagðist vera með einn mann i
fæöi en viidi gjarna hafa tvo, væri ég til
meö aö koma? Hvort ég var. Upp frá þvi
fannst mér ég eiga heima á Amtmanns-
stignum á meöan ég stundaði blaða-
mennskustússiö.
Steinunn i Hátúni var kona prýðilega
gefin, margfróð og minnug, gædd sér-
stæöri frásagnargáfu. Hún átti gott bóka-
safn, las mikiö,einkum á efriárum,og las
vel.
Af Steinunnii'Hátúni stóð enginn storm-
ur en allt hennar fas andaði af umhyggju
fyrir og ástúö til alls þess, er leitaöi ljóss
og ylsen átti á brattann að sækja. Hún var
alltaf aö rækta.
Magnús H. Gislason.
f. 16.06.1907
d. 05.10.1981
Haustiö er sú árstið sem vekur
minningar og fær mann til að staldra við
lita til baka oft með söknuöi en lika meö
þakklæti og frið i huga.
Við sjáum fegurð lifsins og þroska I
náttúrunni sem er að búa sig undir langan
vetrarsvefn, eftir annasama tið, þar sem
hver stund, sól og regn, var nýtt. Jörðin
skilar nú ávöxtum sumarsins i okkar
hendur og býr sig jafnframt undir að
vakna á ný siðar meir þvi ræturnar lifa og
gefa af sér á ný, þeim mun meir og betur,
sem stofninn var sterkari.
Þannig vil ég hugsa til vinar okkar sem
við kveðjum i dag. Sighvatur Daviðsson
bóndi að Brekku i Lóni hefur lokið sinum
sumarstörfum og fær nú hvild að loknum
athafnasömum og vel nýttum starfsdegi.
Hugurinn leitar heim i sveitina hans
fögru, þar sem hann fæddist og ólst upp,
þar sem þroski hans óx og foreldrar hans
beindu honum á gæfubraut.
Þeir sem til þekkja munu hafa fundið
sterk áhrif umhverfisins i skapgerð og
viðmóti Sighvats.
Jökulsáin þung og sterk^f jöllin með allri
sinni litadýrð og gróðurinn sem einkennir
þetta svæði allt gat þetta heillað hug og
hjarta en jafnframt kallað á áræði og
sterkan vilja til að sigrast á oft erfiðum
aðstæðum. Þörf til að vaða straumþung
fljót og klifa brött fjöll.
Sighvatur mun lika ungur hafa staðist
þessa þolraun með ágætum og þannig var
lif hans fram á lokadag.
Hann var bóndinn sem bætti landið sitt
græddi og stækkaði tún og engi,byggði hús
og hugsaði stórt i búskaparmálum, enda
átti hann opinn hug og var haldinn þekk-
ingarþrá,sem hvatti hann til að kynna sér
nýjungar og fylgjast vel með.
Hann bar einnig hag sveitar sinnar og
héraðsins fyrir brjósti. Við hlið hans stóð
svo eiginkonan, Nanna Bjarnadóttir og
studdi hann á allan hátt, hún lagði allt sitt
af mörkum til þess að heimili þeirra og
uppeldi barnanna yrði sem fullkomnast
og fórst það frábærlega vel úr hendi.
Samhent voru þau að taka vel á móti öll-
um þeim gestum,sem á heimili þeirra
komu, jafnt til lengri eða skemmri dval-
ar. Sumardvaiarbörn þeirra voru mörg
og urðu oft einlæg vinartengsl þar á milii.
Rausnarlegar veitingar og glaðværar
samræður við þau hjón lifa i minningu
margra, sem heimsótt hafa þau aö
Brekku gegnum árin. Þar má segja að hin
islenska sveitamenning hafi birst á ein-
lægan og hlýjan hátt.
Sighvatur naut þess að eiga bækur og
lesa um hin ólikustu efni, það sýnir að
hann var leitandi og áhugasamur um
mörg svið mannlegs lifs.
Móðir hans Sigrún Sigurðardóttir, sem
andaðist háöldruð á heimili hans fyrir fá-
einum mánuðum, mun hafa gefið honum
gott veganesti á margan hátt. Til hennar
er gott að hugsa nú. Guðstrú og blessun
voru svo sterkir þættir i lifi hennar, aö
ekki þarf aö efast um að sú blessun fylgi
syni hennar nú.
Að endingu kveð ég hann með virðingu
og þökk, kveð hann sem afa og föður,
þakka hlýjar stundir, er glettinn afi
strauk litla drengjakolla heima á hlaöinu
á Brekku. Ég veit að bænir hans og góðar
óskir fylgja jörðinni hans og megi sú
blessun fylgja þeim sem þar um tún
ganga. Heitust er þóbænin sem fylgir þér,
Nanna min og þinum nýja bústað þaö
verði þinn styrkur ásamt öllum góðum
minningum um ykkar samlif.
Blessuð sé minning Sighvats Daviðs-
sonar.
2
Þóra A.Guðmundsdóttir
islendingaþættir