Íslendingaþættir Tímans - 04.11.1981, Síða 3

Anna Sólveig
Vilhj álmsdót tir
Tungn, Fáskrúðsfirði
Senn slokkna öll mín litlu gleðiljós
og lif mitt fjarar sem við dauðans ós
Og húmið stóra hylur mina brá
ó herra Jesú, vertu hjá mér þá.
M.L.x
Mánudaginn 3. ágúst sl. var til hinstu
hvildar borin að Búðum i Fáskrúðsfiröi
Anna Sólveig Vilhjálmsdóttir húsmóðir i
Tungu.
Anna var fædd 27. okt. 1892 að Brekku i
Mjóafirði, dóttir hjónanna Vilhjálms
Hjálmarssonar og Svanbjargar Páls-
dóttur. Var heimilið á Brekku annálað
fyrir reisn og myndarskap og þau hjón
kunn fyrir mannkosti og dugnað. Anna
unni æskustöðvum sinum og heimili og
var það henni hjartfólgið umræðuefni,
þegar aldurinn færðist yfir að minnast
bersnkuáranna á Brekku. Foreldra og
bernskuminningarnar voru henni helgur
dómur. Þann 14. okt. 1923 giftist Anna
eftirlifandi manni slnum Gunnari Pals-
syni Bónda I Tungu i Fáskrúðsfirði. Börn
þeirra önnu og Gunnars eru fimm og talin
hér eftir aldri: Ragnhildur, búsett I
Reykjayik gift Gunnari Sigurðssyni frá
Ljótsstöðum i Vopnafirði, Vilhjálmur
búsettur á Selfossi kvæntur Steinunni
Úlfarsdo'ttur frá Vattarnesi við Reyðar-
fjörð, Elinborg, búsett á Syðra-Hvarfi i
Svarfaðardal gift Sigurjóni Sigurðssyni
frá Ljótsstöðum i Vopnafirði, Páll búsett-
ur á Fáskrúðsfirði kvæntur Olgu Sigur-
björnsdóttui- og Friðmar, sem er bóndi I
Tungu, kvæntur Jónu Sigurbjörnsdóttur
en þær tvær siðasttöldu eru systur ættað-
ar héðan úr sveit.
Ævisaga önnu verður ekki rakin náiö
hér, en mig langar að minnast hennar frá
þeim tima er fundum okkar bar fyrst
saman, en þó aldurmunur okkar væri
mikill tókst með okkur sönn vinátta og
sem ég ævinlega mun veröa þakklát
fyrir. Við fyrstu heimsókn mina að Tungu
duldist mér ekki að húsmóðirin bar með
sér mikilhæfan- persónuleika. Anna var
greind kona og þótt ekki hefði hún lang-
skólanám að baki, bar hún með sér þá
eiginleika, sem sönn menntun veitir. Hún
bar meö sér aðalsmerki hinnar sönnu
islensku b æ n d a m e n n i n g a r
menntun hugar og handa til starfa fyrir
heimili sitt, eiginmann og böm. A milli
hjónanna i Tungu rikti kærleikur og
islendingaþættir
virðing. Uppeldi og menntun barnanna
var þeirra sameiginlega áhugamál.
Anna var sönn móðir i þess orðs fyllstu
merkingu og eftir að barnabörnin komi
til áttu þau hug hennar allan hún gladd-
ist svo innilega yfir hverju þeirra spori ti
menningar og mennta.
Ljóð og söngelsk var hún svo af bar og
má ég segja, að vart kæmi fyrir . Og
þessara eiginleika naut hún svo rikulega
aðfinnabæði i hópi barna og barnabarna
sinna og gladdi það hana ósegjanlega
mikið. Eftir að heilsa hennar þraut var
lestur ljóða hennar mesta afþreying svo
lengi sem getan leyfði.
Með önnu i Tungu er gengin góð kona
og gegn kona sem skilaði hlutverki sinu
með mikilli prýði. Seinustu árin var Anna
farin að tapa kröftum og naut þá aðstoðar
tengdadóttur sinnar við heimilisstörfin og
siðar algerrar umönnunar þeirra hjóna
Friðmars og Jónu.
Oft minntist hún á það, þegar fundum
okkar bar saman hve ósegjanlega þakk-
lát hún værir fyrir að mega dvelja heima
og njóta þeirrar umönnunar og kærleika,
sem henni væri i té látinn. Seinustu
vikurnar komu dæturnar um langan veg
og hjálpuðu til að hjúkra henni. En þrátt
fyrir að allt væri gert sem unnt var kom
að þvi að flytja varð hana á sjúkrahús.
* , ................
í minningu
Gísla
í Eyhildarholti
Atthaganna ótrauð sál,
um ættarlandið fróður.
Astir batt við islenskt mál,
enda stíll hans góður.
A sinum hestum sást oft hér
þá sveiflur lifsins gerðust harðar.
Gisli i Holti genginn er,
hinn góði vinur Skagafjarðar.
Lárus Hermannsson.
-
Var hún flutt á Landsspitalann og lézt þar
eftir stutta legu.
Eiginmaðurinn aldurhnigni fylgdi henni
I þessari ferð. Hann hafði ekki látið sitt
eftir liggja i veikindum hennar að gera
henni lifið bærilegra.
Og nú að leiðarlokum vil ég þakka fyrir
að hafa fengið að njóta vináttu önnu i
Tungu.
Astvinum hennar öllum sendi ég inni-
legar kveðjur minar og fjölskyldu
minnar.
Megi minningin um elskulega eigin-
konu, móður og ömmu verma hugi þeirra
um alla framtið.
Aðalbjörg Magnúsdóttir.
*
3