Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1981, Blaðsíða 8

Ingi Halldórsson
bakarameistari
Fæddur 15. ágúst 1895.
Ldtinn 28. nóv. 1981.
Ingi er fæddur aö Burstarbrekku i Ól-
afsfiröi. Hann var sonur hjónanna Hall-
dórs Guömundssonar bónda þar og konu
hans Guörúnar Gottskálksdóttur. Hjónin i
Burstarbrekku þau Halldór og Guörún
voru dugnaöarfólk og komu upp börnum
sfnum þrátt fyrir búsetu i haröbýlli sveit
og oft erfitt árferöi. Mun Halldór hafa
stundaö sjómennsku meira og minna
samhliða búskapnum, m.a. verið talsvert
á hákarlaskipum. Þrátt fyrir kröpp kjör
mun ekki hafa veriö um skort aö ræöa f
Burstarbrekku og meö mikilli vinnu hafði
heimilisfólkiö i sig og á.
Fram á unglingsár ólst Ingi upp í for-
eldrahúsum. I þá daga, fyrirum 70 árum,
var tíöarandinn annar en nú er. Þá þótti
ekkisjálfsagt, aö allir unglingar ættu kost
á góðri menntun, kostaöri að mestu af op-
inberu fé, eins og nú er. Þeir, sem i þá
daga vildu menntast, læra einhverja iðn,
eða búa sig undir lifið meö þvi aö afla sér
þekkingar, uröu aö kosta það sjálfir eða
þá fjölskyldur þeirra, sem oft voru ekki
aflögufærar. Þá þurfti aö sækja margt af
þeirri menntun, sem nú er fáanleg i land-
inu, útfyrir landsteinana. Ingi fór ungur
aö heiman til þess að sjá sig um og afla
sér menntunar. Hann fór til Kaupmanna-
hafnar.dvaldi þar nokkurár, og nam þar
bakaraiðn. Eftir heimkomuna stofnaöi
hann brauðgerö aö Vesturgötu 14 i
Reykjavik, sem hann rak um allmörg ár.
Hinn 5. júni 1926 kvæntist hann Guð-
laugu Erlendsdóttur, sem var ættuö úr
Kolbeinsstaöahreepi á Snæfellsnesi. Guð-
laug var komin af dugnaöarfólki, enda
dugmikill og traustur lifsförunautur og
hin glæsilegasta kona. Var heimili þeirra
Inga og Guðlaugar orölagt fyrir myndar-
skap og rausn. Enda varð þeim hjónum
veltilvina. Guðlaug aöstoöaöi mann sinn
dyggilega viö rekstur brauögeröarinnar,
sem var allstór um árabil. Kreppuárin og
árin þar á eftir uröu þeim þó þung I
skauti. Munu þau aldrei hafa til fulls rétt
sig viö fjárhagslega eftir áföll kreppuár-
anna.
Svo fór á stríösárunum seinni, aö þau
seldu brauögeröina að Vesturgötu 14 og
hættu sjálfstæöum rekstri. Ibúöhöföu þau
haft I sama húsi og brauðgeröin var i', og
8
fylgdi hún meö i sölunni. Skömmu siöar
tóku þau íbúð á leigu aö Baldursgötu 11.
Þá ibúö haföi Ingi til ársins 1974. Eftir að
þau seldu brauögeröina starfaöi Ingi
nokkur ár I Ingólfsbakarii, en hóf siðan
störf i brauögerð Mjólkursamsölunnar,
þar sem hann starfaði allt til ársins 1971,
aö hann hætti störfumfyrir aldurssakir.
Hann reyndist þar, sem annars^taðar
hinn ágætasti starfsmaður. Með afbrigö-
um stundvis, reglusamur og ósérhlifinn,
enda vinsæll af húsbændum sinum og
sam st arf sm önnu m.
Ingivar görvilegur maður, samkvæm-
ismaður á sinum yngri árum og oftast
hrókur alls fagnaðar hvar sem hann var.
Hann var sportmaður talsveröur og átti á
timabili góöa hesta. Ingi var fjörlegur i
viðræðum oghress i skapi meðan heilsan
entist. Fyndinn og oröheppinn gat hann
verið i meira lagi og kom okkur, sem um-
gengumst hann, oft i gott skap. Þá spillti
hin glæsilega glaölynda eiginkona ekki
heimilislifinu. Enda var oft gestkvæmt á
heimili þeirra. Þau hjón eignuðust þrjár
dætur: Svövu, Huldu og önnu. Hlutu þær
allar gott uppeldi i foreldrahúsum og
haldgoða menntun. Svava giftist Gunnari
Nielsen heildsala, Hulda Kristni G. Þor-
steinssyni iðnaöarmanni og Anna Ólafi
Sverrissyni kaupfélagsstjóra.
t fjölskyldullfi sinu hlaut Ingi mörg
þung högg um dagana. Guðlaug eiginkona
hans lést vorið 1948, aöeins 47 ára aö aldri.
Elsta dóttir hans Svava lést i ágúst árið
1968 aðeins 42ja ára og Hulda í mars árið
1971, fjörutiu og þriggja ára. Ofaná allt
bættist svo að Kristinn tengdasonur hans
lést árið 1980.
Þessi áföll reyndu auðvitaö mjög á
Inga, þó stóö hann ávallt uppréttur og lét
ekki bugast. I þrengingum eftir ástvina-
missi kom guöstrú hans og skapgerö hon-
um að góöu haldi, en hann var maöur trú-
aöur og sjálfstæöur i skoöunum. Hann var
þeirrar skoðunar, að menn og fyrirtæki
ættu aö standa á eigin fótum og ekki vera
upp á aðra komin. Lifsviöhorf hans og
framgangsmáti var i samræmi viö þessi
meginsjónarmiö.
Ingi átti þvi láni að fagna að búa við
góða heilsu mestan hluta ævi sinnar. Ariö
1974 þarf hann þó að gangast undir stóra
skuröaðgerð, sem hann náði sér þó furðu
veleftir. Strax eftir þá aðgerð flutti hann
til dóttur sinnar önnu og fjölskyldu henn-
ar að Skúlagötu 21 i Borgarnesi og átti þar
heimili upp frá þvi.
Siðustu tvö árin hrakaði heilsu hans og
þurfti hann þá að dvelja af og til á sjúkra-
húsinu á Akranesi, en þar lést hann 28.
nóv. s.l.
Ég, sem þessar linur skrifa, þakka sér-
staklega fyrir aö hafa orðiö þeirrar gæfu
aönjótandi aö eiga samleiö með Inga
Halldórssyni i yfirþrjátiu ár.Sérstaklega
vil ég þakka árin sjö sem hann dvaldi
undir ævilokin á heimili minu. Hann var
góður og ráöhollur samfylgdarmaöur og
hin mesta heimilisprýði. Barnabörn hans
mátu hann mikils og hændust aö honum.
Voru þau tíðir gestir i herbergi afa eða
„Gamla”, eins og þau nefndu hann jafn-
an. Hafði Ingi gaman af þvi aö ræða við
unga fólkið þó fjarri hafifariö, að skoðan-
ir lægju alltaf saman, enda umræður oft
fjörlegar, en ávallt i fullri vinsemd.
Astæöa er til þess að þakka læknum og
hjúkrunarliöi sjúkrahússins á Akranesi
þá góðu aðhlynningu sem Ingi hlaut þar.
Góöum nágranna ,Birni Guömundssyni,
þakka ég margan greiöann við Inga og
nær daglegar^ heimsóknir siðustu árin.
Þær voru mikils virði.
ólafur Sverrisson.
Islendingaþættir