Íslendingaþættir Tímans - 07.04.1983, Síða 2

Vilborg Guðmundsdóttir
húsfreyja, Hvammi á Völlum
mörg. Á búskaparárum sínum haföi hún mikið
yndi af hestum, og tónlistaráhuga hafði hún
ágætan. Hún lék á orgel og fleiri hljóðfæri og
söngur var hennar yndi. Hún taldi sig gæfumann-
eskju í lífinu og þessi jákvæða lífssýn hennar og
mikil mannþekking hafði bætandi áhrif á okkur
sem best þekktum hana. Ein mesta gæfa hennar
síðustu árin var að fá að dvelja að heimili
Þorbjargar dóttur sinnar í Reykjavík, sem hlúði
að henni betur en aðrir hefðu getað gert.
Það lýsir vel hógværð og lítillæti Sigríðar
Jónsdóttur að hún mælti svo fyrir að sem minnst
yrði sagt um sig látna. Hún hafði sjálf tiltekið það
efni sem hún viidi að prestur minntist á. Þannig er
höfðingsfólk best gert að það vilji scm minnst láta
um sig segja. Verkin eru þá eftir og þau tala sínu
máli. Nú er starfsdagur hennar allur hér á jörð,
jarðneskar leifar þeirra Sigríðar og Guðmundar
hvíla nú í Melstaðarkirkjugarði í Miðfirði. En
hugir þeirra eru með börnum þeirra og skylduliði.
Blessuð sé minning þeirra beggja.
Páll Lýðsson
Ftedd 15. október 1892.
Dáin 13. janúar 1983.
Vilborg Guðmundsdóttir húsfreyja Hvammi á
Völlum á Fljótsdalshéraði andaðist á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 13.janúar. Var hún orðin níræð að
aldri. Hún átti að baki langt og gifturíkt ævistarf.
Vilborg var síðustu árin þrotin að heilsu og
kröftum, svo fráfall hennar kom ekki á óv^rt þeim
sem til þekktu.
Vilborg var fædd að Stærribæ í Grímsnesi 15.
október 1892. Voruu foreldrar hennar Guðmund-
ur Guðmundsson og kona hans Ingibjörg Tómas-
dóttir. Voru börn þeirra mörg og var Vilborg elst
af þeim sem upp komust. Þrjú systkini lifðu
Vilborgu. Eru þau búsett í Reykjavík. Guðmund-
ur og Ingibjörg fluttu með börn sín að Arnarholti
í Biskupstungum. Sé flett upp í ritinu Sunnlenskar
byggðir I, blaðsíðu 175, sem getur um ábúendur
frá því um aldamót til 1977-1978, eru ábúendur í
Arnarholti: Guðmundur Guðmundsson og Ingi-
björg Tómasdóttir 1898-1920. Indriði Guðmunds-
son og Theódóra Ásmundsdóttir 1920-1943. Ingv-
ar Á. Indriðason og Halldóra Jósepsdóttir 1943-
1974. Indriði Ingvarsson 1974-1978. Frá 1978
Ólafur Þór Jónasson og Theódóra Ingvarsdóttir.
Árið 1922 giftist Vilborg Þórði Helgasyni í
Hvammi. Hafði hún fáum árum áður komið
kaupakona í Hvamm. Þórður varnokkuð yngri en
kona hans, fæddur 27. febrúar 1901. Hann hafði
alist upp í Hvammi hjá hjónunum Árna Árnasyni
og Þóreyju Gísladóttur. Þau voru þar ábúendur
frá 1890-1924. Þórður og Vilborg tóku við búi í
Hvammi 1924. Og þar stóðu þau fast saman í
lífsbaráttunni á langri ævi. Börn þeirra urðu sex.
Óskar Aðalsteinn dó ellefu ára. Guðmundur
Helgi læknir. Arnþór búsettur í Reykjavík. Ásdís
búsett að Brúarlandi Fellahreppi. Margrét nú
búsett í Reykjavík. Ingibjörg býr á Reyðarfirði.
Eiga þau öll uppkomin börn, og nú barnabörn.
Fósturdóttir þeirra Auðbjörg Stefánsdóttir er
búsett í Bolungarvík. Er hún nokkuð yngri en
þeirra börn.
Á fyrstu búskaparárum þeirra í Hvammi leitaði
skjóls hjá þeim aldraður maður Einar Bjarnason.
II I I I < —
Hafn Karlsson
sjómaður, Djúpavogi
Fæddur 30.11.’49.
Dáinn 28.01.’83.
„Láttu glaðværð móta hugsanir þínar og athafn-
ir.“
Ég get ekki varist því að í huga minn koma þessi
orð þcgar ég mininst Rafns Karlssonar. Rafn
Karlsson lést á Landakotsspítala 28.01.’83 aðeins
33 ára. Lát hans kom eins og reiðarslag. Þótt af
veikindum hans hafi ég vitað frá því í nóvember
síðast liðnum, trúði maður því aldrei að þau ættu
eftir að verða hans bana mein. Rafn Karlsson var
sonur Kristbjargar Kristófersdóttur og Karls
Emilssonar. Ólst hann upp hjá ömmu sinni,
Sigurbjörgu og móðurbræðrum sínum, Sigurði og
Héðni í Holti, Djúpavogi. Árið 1973 kynnist
Rabbi eftirlifandi konu sinni Margréti Friðfinns-
dóttur og áttu þau 3 börn. Voru þau búin að
byggja sér skemmtilegt heimili í Grenivík á
Djúpavogi.
í uppvextinum vorum við Rabbi nágrannar og var
samgangur á miili hans og okkar heimilis, vegna mik-
illar vináttu hans og elsta bróður míns, sem hélst alla
tíð þar til Rabbi dó. Það kann að vera skrítið að
upp í huga manns komi glaðværð þegar maður
minnist látins félaga, en í kringum Rabba var
alltaf glaðværð og léttleiki. Hann var hrókur alls
fagnaðar, bæði á vinnustað og á mannamótum.
Ungur fór Rabbi á sjóinn og stundaði hann það
sem hann átti eftir ólifað. Þegar ég heimsótti hann
á spítalann um miðjan desember, var hann hress
og var þá farinn að hlakka til að geta komið heim
um jólin. Hann sagði mér að hann hefði fengið að
fara aðeins út daginn áður og anda að sér útilofti,
en hreint loft fengist ekki héma í Reykjavík. Fyrir
sjómann er ekkert sem jafnast á við tært og hreint
sjávarloftið.
Þegar ég að leiðarlokum votta aðstandendum
mt'na dýpstu samúð, mun ég minnast hans sem
mikilsverðs og góðs vinar og þykir mér mikill
heiður að hafa fengið að umgangast hann svo
mikið.
Kvedja, Óli.
2
íslendingaþættir