Íslendingaþættir Tímans - 08.06.1983, Blaðsíða 7

Guðrún Gunnarsdóttir
Fædd 5. maí 1958
Dáin 29. apríl 1983
Föstudaginn 29. apríl s.l. lést á Landspítalanum
í Reykjavík frænka mín Guðrún Gunnarsdóttir
frá Hvolsvelli. Andlátsfregn hennar kom ekki
mjög á óvart, þar sem ljóst hafði verið um nokkurt
skeið að hún fór halloka í baráttu við erfiðan
sjúkdóm. Guðrún átti ekki langt lífshlaupaðbaki,
rétt tæpra 25 ára er hún hrifin brott úr þessum
heimi. Maðurinn með ljáinn hefur að þessu sinni
lagt að velli unga og fagra rós í blóma lífsins. Pessi
sami sláttumaður hefur reyndar verið stórhöggur
í fjölskyldu Guðrúnar að undanförnu, því ekki
eru nema tæpir þrír mánuðir síðan Sigríður amma
hennar lést eftir erfiða sjúkdómslegu og fyrir
tveim árum varð Hörður móðurbróðir hennar
bráðkvaddur rétt rúmlega fertugur að aldri.
Guðrún var einkadóttir þeirra hjónanna Ásu
Guðmundsdóttur frá Rangá í Djúpárhreppi og
Gunnars Guðjónssonar.frá Hallgeirsey í Landeyj-
um. Þau hjón Ása og Gunnar reistu sér hús og
stofnuðu myndarlegt heimili að Vallarbraut 6 í
Hvolsvelli. Kringum húsið komu þau sér upp með
dugnaði og atorku fallegum trjágarði, einhverjum
þeim fegursta sem ég hef augum litið. Þarna átti
Guðrún heimili sitt allt fram á fullorðinsár.
Skólagöngu sína hóf hún í barna- og gagnfræða-
skólanum á Hvolsvelli og sóttist henni námið vel,
enda var hún góðum gáfum gædd. Eftir að hún
hafði lokið landsprófi frá Hvolsskóla lá leið
hennar í Menntaskólann að Laugarvatni og þaðan
lauk hún stúdentsprófi vorið 1978. Að loknu
stúdentsprófi fór hún til Vestmannaeyja og þar
byrjaði hún að búa með eftirlifandi eiginmanni
sínum Sigurði Davíðssyni frá Vestmannaeyjum. í
Eyjum starfaði hún á sjúkrahúsinu og sem fóstra
á barnaheimili. En eftir um það bil árs dvöl í
Vestmannaeyjum fluttu þau Sigurður og Guðrún
til Reykjavíkur, þar sem hún hóf nám í Hjúkrun-
arskóla íslands. í Hjúkrunarskólanum hafði
Guðrún lokið tveim vetrum af þrem ersjúkdómur
sá er nú hefur dregið hana til dauða aftraði henni
frá frekara námi.
Ég man fyrst eftir þessari frænku minni sem
björtum glókoll í heimsókn hjá afa sínum og
ömmu á Rangá. Það var þó ekki fyrr en allnokkr-
um árum síðar er ég bjó einn vetur á heimili
kirkjugarði, þar sem pabbi, mamma og annað
skyldulið hvíla einnig. Ég vona nú samt, að
vorgoian eigi eftir að breiða friðarlín yfir þennan
stað. Ég vil með þessum fáu línum, þakka minni
kæru systur, tyrir allt gott, fyrr og síðar. Bið ég
algóðan guð að leiða hana á sínum vegum. Bið ég
guð að blessa börn hennar, tengdabörn og barna-
börn og blessa þeim minninguna um hana.
Ykkur öllum sendi ég mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning þín.
Fanncy Gunnarsdóttir
fjölskyldunnar að Vallarbraut 6, að ég kynntist
henni nánar. Tókst þá með okkur hin ágætasta
vinátta og fór jafnan á með okkur sem bestu
systkinum. Guðrún var traustur félagi, en ætíð var
grunnt á glettninni og hún hafði ekkert á móti því
að gera manni smá prakkarastrik, en gamanið var
jafnan græskulaust. Ég minnist þessarar vetrar-
dvalar með hlýhug og þakklæti.
Guðrún var jarðsungin laugardaginn 7. maí í
Stórólfshvolskirkju. Um leið og ég þakka frænku
samfylgdina vil ég votta foreldrum hennar þeim
Ásu og Gunnari, eiginmanninum Sigurði og
Guðrúnu ömmu hennar mína innilegustu samúð.
Guðmundur Einarsson
Pétur Eggerz sendiherra
■ Við tímamót staldra menn gjarnan við og líta
yfir farinn veg. Þetta á við um mann sjálfan svo
og þá sem eru samferðamenn okkar í lífinu. Ein
slík tímamót eru nú, er vinur minn og fyrrum
starfsfélagi Pétur Eggerz, sendiherra og rithöf-
undur, er að fylla sinn sjöunda tug. Pétur Eggerz
er fæddur 30. maí 1913 í Vík í Mýrdal, þar sem
faðir hans, Sigurður Eggerz, fyrrum forsætisráð-
herra og sýslumaður, starfaði og orti hið stórkost-
lega kvæði sitt „Þú alfaðir ræður,“ eftir að hafa
verið vitni að hörmulegu sjóslysi.
Þegar ég vissi að þessi merku tímamót í lífi
þínu nálguðust, Pétur minn, kom mér í hug stutt
saga. Indverskur spekingur kom á vinnustað þar
sem nokkrir múrarar voru að verki. Hann nam
staðar hjá þeim fyrsta og spurði: „Hvað ert þú að
starfa"? -,,Ég rogast með stcina" - „En þú“?
spurði (hpekingurinn þann næsta. „Ég hleð
múrvegg" var svarið. Enn spurði spekingurinn
þann þriðja hvað hann hefðist að. „Ég byggi
musteri", svaraði hann.
Lífshlaup manna er svo margbreytilegt að með
ólíkindum er. Flestir þurfa að leggja á sig erfiði til
að ná settu marki og öðlast það er hugur þeirra
stefnir til. Leiðirnar geta verið mismunandi greið-
ar og steinarnir þungir, sem færa verður úr stað til
að gera brautina færa. Pétur lagði ungur út í nám
er hann nam lögfræði við Háskóla íslands, sem þá
var í Alþingishúsinu okkar við Austurvöll. Með
náminu vann hann ýmis störf til að létta sér námið.
Síðar varð hann fyrsti og jafnframt sá eini er gegnt
hefur starfi ríkisstjóraritara, en það var í tíð
Sveins Björnssonar, ríkisstjóra 1941-44. Síðar tók
Pétur að sér að vera fyrsti forsetaritari hins
íslenska lýðveldis og jafnframt því hóf hann störf
sem fulltrúi í utanríkisráðuneytinu. En þar hefur
Pétur unnið við hin ýmsu störf og unnið þar til
æðstu metorða.
Pétur er nú sendiherra tslands í Þýskalandi með
aðsetri í Bonn.
Pétur kvæntist Ingibjörgu Eggerz og eiga þau
tvö börn. Sólveig dóttir hans býr í Bandaríkjunum
er gift þar og á þrjú börn, Páll sonur hans býr hins
vegar í Þýskalandi og á þar tvö börn.
Margir hafa fullyrt í mín eyru að það sé ljúft líf
að starfa fyrir utanríkisþjónustuna. Menn eigi
þess kost að ferðast víða um heiminn og dreypa á
lystisemdum lífsins. Ég veit að svo er að einhverju
leyti, en fyrir það verða margir af okkar mætustu
sonum og dætrum er starfa fyrir þjónustuna að
gjalda dýru verði er þeir verða að horfa upp á börn
sín verða að útlendingum. Á þennan harða
múrvegg hefur vinur minn Pétur orðið að reka sig
ér þau hjón hafa orðið að sjá á eftir börnunum
sínum til annarra landa. Einhvers staðar stendur
að ekki sé lagt meira á neinn en hann geti borið
og víst er það að svo er um Pétur. Hann hefur
axlað erfiðleika lífsins og borið sem hetja.
„Vinátta er hæsta fullkomnunarstig innan
mannlegs samfélags" sagði franskur rithöfundur
Montaigne sem uppi var á 16. öld. Ég átti því láni
að fagna að kynnast Pétri Eggerz 1972 er ég hóf
störf í utanríkisráðuneytinu. Pétur reyndist mér
strax góður vinur og hefi ég reynt að hann er slíkur
sem franska skáldið lýsir. Hann hefur jafnan,
þegar fundum okkar hefur borið saman, verið mér
heilráður og vinur í raun, sem leitast hefur við að
leggja stein í musterisbyggingu vináttu sem á milli
okkar hefur vaxið á undanförnum árum.
Ég vil að lokum Pétur minn óska þess að vinátta
okkar megi vara enn um langan tíma. Ég vil óska
þér og þínum til hamingju með þessi tímamót í
lffi þínu. Ég hlakka til að hitta þig vinur og veit
að stund með þér, er mér og öðrum þeim er fá að
vera þér samferða gleðifundur. Ég veit að þér
vaka hjá vonarstjörnur skærar og þér verður enn
á sjá allar leiðir færar. Með vinarkveðju.
Krístján B. Þórarínsson
telendingaþættir
7