Íslendingaþættir Tímans - 20.07.1983, Síða 5

Íslendingaþættir Tímans - 20.07.1983, Síða 5
Vilmundur Gylfason alþingismaður Fáir menn, sem ekki hafa náð 35 ára aldri, hafa eignazt eins litríka sögu og Vilmundur Gylfason. Hann mun eiga eftir að vera einn þeirra manna, sem verða sagnfræðingum og þjóðfélagsfræðing- um varanlegt viðfangsefni. Svo mikinn svip setti hann á stjórnmálabaráttu landsins þau fáu ár, sem hann tók þátt í henni. Vilmundur Gylfason var þannig gerður, að oft hlaut að vera stormasamt í kringum hann. Dómur um hann verður tæpast réttilegur felldur fyrr en nokkur tími er liðinn frá atburðum þeirra ára, þegar hann kom mest við sögu. Ljóst er þó af öllu, að þar fór enginn meðalmaður, heldur mikilhæfur fullhugi og eldhugi, sem safnaði um sig aðdáend- um og fylgismönnum, en aflaði sér líka jafnframt andstæðinga eins og títt er um slíka menn. Það gilti líka um hann eins og þá, að hann sást ekki alltaf fyrir í hita bardagans, en hann mun jafnframt hafa átt það hugarfar Einherjanna, að geta tekið f hönd mótherjanna að bardaganum loknum og átt við þá samstarf, þar sem leiðir féllu saman. Pannig eiginleika þarf góður stjórnmála- maður að eiga. Bersýnilega lét Vilmundur Gylfason stjórnast af því, að honum var Ijós nauðsyn umbóta á mörgum sviðum. Hann naut sín í baráttunni við það, sem honum fannst miður fara. Eins og mörgum ungum áhugamönnum nú og reyndar oftar, var honum ekki jafn Ijóst, hvað ætti að leysa hið gamla af hólmi. Sjaldan mun líka hafa verið erfiðara að sjá til vegar í þeim efnum en undir ríkjandi kringum- stæðum, þegar maðurinn ræður örlögum sínum miklu minna en meðan tækniþróunin var hægari en nú. Við Vilmundur Gylfason áttum stundum í nokkrum deilum, en aldrei varð ég samt var við persónulegan kala af hálfu hans. Af þeim litlu kynnum, sem ég hafði af honum, dreg ég þá ályktun, að með vaxandi reynslu hefði hann átt eftir að verða þjóðinni farsæll leiðtogi. Sú spá á ekki eftir að rætast. En minning hans mun samt varðveitast hjá þjóðinni, þótt saga hans yrði ekki lengri. Ég votta konu hans, börnum, foreldrum, bræðrum og öðrum aðstandendum innilega samúð. Þ.Þ, t Hugarangur við andlát Vilmundar Gylfasonar Dapnr er hugur; dimmir dagar, því dáinn er hann, hinn luigumstóri, er bjarma sló á bœinn, borgina - landið, þú eiusumoroi hjartans íslendingaþættir bœrðust í brjósti og brutust út. Man ég, man ég margtfrá liðnum árum, er svall þér í brjósti sigttrvissan. Ósammáia oft við vorum, en ávallt spratt hlýjan og hugsjónaglóðin ttr hástemmdum huga svo ósátlir við aldrei skildum. Horfinn er hlynur hjartaprúður, hugumstór og hlýr í hugsjóna ólgu. Hvernig mátti fuðrandi fífukveikur lífs hans fengið oss lýst til langframa? Baldvin 1>. Kristjansson. t Harmafregn heyrist á ijósvakans öldum, Vilmundur dáinn. Hugurinn reikar. Riddarinn hugumstóri, sem réðst til orrustu, barðist við spiílinguna, dáðleysið, deyfðina, barðist fyrir okktir, hlekkjaða þræla vanans. Þú þorðir að láta þig dreyma, stóra drauma um fegurra mannlíf. Þú gafst þig allan þínum hugsjónum. í aðkasti barstu höfuðið hátt, hélst reisn þinni og sœmd. A björtum stundum var bros þitt barnslega hlýtt. Þú varst eldhuginn, sem hreif fólkið upp úr flatneskjunni, úr gráma gleðisnauðs hversdags. Þú varst skáldið, sem létfólkið dreyma um fegurri, betri og réttlátari heim, fölskvalausa hamingju. Og nú ertu allur, skáldið, eldhuginn, riddarinn hugumstóri. Fákur þinn ber þig yfir móðuna miklu, far vel. KB. t Það var þungbúinn sunnudagur þegar síminn hringdi vestur á Hjarðarhaga, færandi þá fregn að hann Vilmundur væri dáinn. Ekki hef ég í annan tíma staðið jafn skelfdur andspænis lífsins. Hvers vegna fékk hann ekki að vera lengur hjá okkur? Spurningarnar sóttu á hugann meðan horft var út í rigninguna. Leiðir okkar Vilmundar Gylfasonar lágu saman þegar hann var tæplega þrítugur. Þótt hann væri þá röskum áratug .eldri urðum við fljótt góðir vinir. Þau ár sem síðan eru liðin hef ég orðið þei.rrar gæfu aðnjótandi að starfa náið með honum, bæði í pólitík og blaðamennsku. Fyrst í Alþýðuflokknum og á Alþýðublaðinu en síðar í Nýju landi og í Bandalagi jafnaðarmanna. Félags- skapurinn við þennan greinda og góðviljaða mann hefur verið mér ómetanlega lærdómsríkur. Með honum var auðvelt að deila sorgum sínum og gleði, enda stóð hann alltaf eins og klettur við hlið vina sinna. Sumrin á Alþýðublaðinu gerðust stundum nokkuð lífleg, full lífleg fannst sumum. Viimund- ur gat ekki hugsað sér að kröftunum væri eytt í smeðjuleg viðtöl við flokksmenn. Hann vildi vera ærlegur og setja réttlætistilfinninguna ofar flokks- hagsmunum. Þegar aðrir hvísluðust ætlaðist hann til að við töluðum tæpitungulaust svo enginn færi í grafgötur með.hvað við væri átt. Eigi einhver þá einkunn skilið að hafa verið hamhleypa til vinnu þá er það Vilmundur. Sínar bestu blaðagreinar skrifaði hann gjarnan á tíma sem venjulegir menn þurfa tii að setja sig í stellingar. Hann skildi að stór orð eru nauðsynleg til að ýta við fólki og fá það til að hugsa. Þetta segir lítið um hann en mikið um okkur. Ritskoðun og tálmanir hvers konar voru eitur í beinum Vilmundar. Aðgangur að fjölmiðlum átti að vera . einn helgasti réttur hvers manns. Þegar Vilmund- ur ritstýrði og andstæðingarnir vildu koma höggi 5

x

Íslendingaþættir Tímans

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.