Heimilistíminn - 10.01.1980, Blaðsíða 28

Fæddust sama
dag en 1 ólíkum
Tvær mæöur meö þrjú jafngömul börn.
Manshia til vinstri meö soninn Suaya,
sem er stör og kröftungur. Dhindia til
hægri meö tvíburana sina. Þeir eru þegar
farnir aö bera merki næringarskorts.
heimum
Þrjú börn fæddust iþennan heim ( þorp-
inu Gabadia i Gujarata i Indlandi 24.
nóvember, 1976. Drengurinn Suaya
fæddist nokkuö veistæöum foreldrum,
Maitra og Manshia. Foreldrar tvfburanna
voru hins vegar fátækir, þau Dhola og
Chindia. Þaö voru aöeins fáeinir metrar á
miili heimila þessara tveggja fjöiskyldna.
Þaö er ævinlega tilviljunin sem ræöur,
hvar fólk fæöist. Sumir fæöast til hinnar
mestu örgbirgöar, en aðrir eiga eftir aö
lifa f hinu mesta rikidæmi allt sitt líf.
Samfélagiö ræöur hvernig fer, en ekki
börnin sjálf.
Börn veröa strax frá fæöingu fyrir
miklum áhrifum af umhverfi slnu. Þá er
þaö ekki lengur tilviljunin, sem ræöur.
Fátæktin virkar sem hemill á framtiöar-
möguleika barnanna, en á hinn bóginn
opnar rikidæmiö allar dyr.
Hiö fyrsta, sem maöur tekur eftir,
þegar komiö er inn i þorpiö Gabadia er
stór hús. Eigandi hússins heitir Maitra
Bhai. Hann á það mikiö ræktaö land, aö
uppskeran nægir til þess aö baka úr brauð
i tvö ár fyrir fjölskyldu hans. Sonurinn,
sem kona hans fæddi I þennan heim, 24.
28
nóvember 1976 var fjóröa barn þeirra
hjóna.
Um þaö bil tlu metrum frá húsi Maitras
erlitill kofi. Þar búa tiu manns. Eigandi
þessa kofa heitir Dholia, og kona hans er
Chindia. Hiin eignaðist tvibura um leið og
Manshia eignaöist soninn.
Bæöi Chindia og Dholiá fyrirveröa sig
mikiö fyrir aö hafa eignazt tvibura, vegna
þessaökofinn þeirra er svo litill, og fjár-
ráöin þröng. — En þetta er nú samt sem
áöur guös vilji, segir Dholia. — Ég upp-
skeraöeins 50 kg af mais á ári, og þaö
nægir til tveggja mánaöa neyzlu fjöl-
skyldunnar. Þaö sem eftir er ársins verö
ég aö vinna viö heyskap. Þar sem ég er
fulloröinn vinn ég fyrir 240 krónum á dag,
ensonur minn færaöeins 160 kr. á dag.
Þessir peningar veröa aö nægja fyrir
nauðþurftum okkar.
Án matar
— Fyrir kemur, aö ég fæ ekki vinnu. Þá
veröum viö sonur minn aö safna kvistum
oggrasi úti i skógi og reyna að selja þaö I
Chota Udaipur, sem er nágrannaþorpiö,
og nokkuö stórt. Fyrir þaö fáum viö
fáeinar krónur. Einnig geturfariö svo, aö
viö veröum aö komast af án matar.
Dholia er fórnarlamb hins banvæna
drykkjar „mourra”, en hann selja menn,
sem brugga heima. Kanna af „mourra”
kostar 160 krónur eöa hátt I ein daglaun.
Þrjá fjölskyldur hafa það gott
i Gabadias búa fjörutiu fjölskyldur, en
aöeins þrjár þeirra lifa sæmilegu lifi.
Maitra Bhais og fjölskylda hans eru i
þeim hópi. Hann á sina eigin myllu —
stööutákn hér um slóöir — auk þess á
hann tylft geita og kýr. Hann hefur ráö á
þvi aö sitja fyr ir framan húsiö sitt og leika
sér viö börnin sin.
Strax þegar tvlbuiarmr voru hálfs árs
gamlir, mátti sjá mun á þeim og yngsta
syni Maitras. Greinilegt var, aö tvibur-
arnir vour vannæröir, og þeir eru ekki
eins glaðlegir og hressilegir og vel-
þroskaöir og Synya. Báöir foreldrarnir
tengja miklar vonir viö afkvæmi sin, en
míkíll munur er á þvi, hvort þeir hafa
sömu möguleika til þess aö láta vonirnar
rætast.
Maitra á dóttur, sem er jafn gömul og
elsti sonur Dholias. Hún er tólf ára. Hún
getur leyfst sér aö sitja utan dyra og lita