NT - 10.09.1984, Page 12

Mánudagur 10. september 1984
Góðviðrisskattur og
gatið hans Alberts
- er umræðuefnið í bréfi Þorsteins í Guttormshaga
■ Sumariö 1983 var kalt á
Suðurlandi og kúm leið illa og
mjólkuðu lítið, en forystu-
mönnum bændasamtakanna
leið vel og sjóðurinn þeirra óx.
Sumarið '84 var oft hlýtt
veður og notalegt í júní og
kúm leið vel og mjólkuðu
mikið. En nú leið forystu-
mönnum landbúnaðarins illa.
Og eins og stundum fyrr er
leitað til landsstjórnarinnar og
hún beðin um aðstoð, að þessu
sinni til að hamla gegn afleið-
ingum góðviðrisins.
Þeir háu herrar voru fljótir
til; mélskattur stórhækkaður
og heyrst hefur aö Gunnar og
Kó vilji, að ekki sé greitt fullt
verð íyrir nema 90% af hinum
svonefnda kvóta. Ekki hefur
þó heyrst að forystumenn
bændasamtakanna bjóði sín
óráð með afslætti.
Mjólkurframleiðendum
finnast það undarleg Lokaráð,
þegar verið er að þrengja að
þeim sem eru með meðalbú
eðasmærri, en nýjum mönnurn
eru veitt leyfi til sölu mjólkur-
framleiðslu. Þeir fá kvóta á
jörðum þar sem mjólk liefur
ekki verið framleidd í nokkur
ár. Þeirra skammtur hlýtur að
vera dreginn af hinum sem
fyrir eru.
Forystumenn Jandbúnaðar-
ins segja offranrleiðslu á mjólk
og keti, - þó hika þeir ekki
við að auka á erfiðleikana með
verðhækkunum á báða bóga.
Áburðarverð hækkar árlega
meira en flest annað og þegar
útlit er fyrir að eftirspurn
minnki vegna okursins, er
laumast í mélsjóðina og hluti
áburðarins grciddur með því,
og það eins sá hluti sem fer í
sprengingar, og ekki kemur
landbúnaðinum nokkurn
skapaðan hlut við.
Oft á ári eru svo landbúnað-
arvörur hækkaðar í verði
meira en venjulegt fólk á von
á, miðað við margt annað verð-
lag og samningsbundin laun.
Þá dregur úr sölu, birgðir auk-
ast, offramleiðslan vex.
Þorsteinn Pálsson reyndi að
minna á sig nýlega með ræðu,
þar sem hann sagði að auka
þyrfti framleiðni í landbúnað-
inum. Ég hélt að annað kallaði
meira að, nóg virðist framleitt,
verr gengur að selja. Þar vant-
ar kannski framleiðni.
Með góðri samvinnu bænda-
samtakanna og ríkisvaldsins er
hægt að gera að mestu út af við
■ Skyldi hún vera að hugsa um góðviðrisskattinn, þessi?
12
JCB árg. 73,3 ára gömul, góð Parkins
diesel vél, grafa í toppstandi.
■ Hei'urðu skuðun á mál-
unum? Viltu vekja athygli á
einhverju sem aflaga fer í
samfélaginu? Þarftu að
koma kvörtun á framfari?
F.ða viltu kannski hrosa ein-
hverju?
Lesendasiðan er rétti
staðurinn. Hún er vettvang-
ur fyrir allt þaö sem lesend-
um liggur á hjarta, hvort
sem þar er um að ræða stór
mál eða smá. Og við krefj-
um ábyrga aðila um svör við
spurningum lesenda, el'tir
því sem unnt er.
Skrifið til:
NT
Lesendasíðan
Síðumúla 15
108 Reykjavík
...eða hringið i sima 6863IMI
milli kl. 13 og 14.
Athugið að við birtum
bréf ykkar að sjálfsögðu
undir dulnefni ef þess er
óskað. Engu að síður verður
fullt nafn og heimilisfang að
fylgja bréfinu.
Húseigendur - Framkvæmdamenn
Fjölbreytt úrval af vönduð-
um hellum í gangstéttir og
bílaplön ásamt 2 gerðum af
kantsteinum.
Einnig brothellur í veggi og
ker. Splittsteinar úr rauða-
möl til notkunar innanhúss
og utan í stærðunum
40 x 10 x 10
og
30 x 10 x 7.
Hagstæð greiðslukjör
Fjölritaðar leiðbeiningar
Opið laugardag til kl. 16
HELLU OG
STEINSTEYPAN
œ
VAGNHÖFÐ117 • SÍMI30322
REYKJAVÍK
.. : í . .

íslenskan landbúnað, en ís-
lcnskir bændur eiga aldrei eftir
að taka upp búskaparlega
Gísla á Uppsölum, með fullri
virðingu þó fyrir honum og
lians aðferðum.
Nú er komið fram í ágúst og
sunnlenski rosinn í algleym-
ingi. Kýrerublautarogkaldar,
mjólkin minnkar, taðan hrekst
og sprettur úr sér. Mélsjóður-
inn vex en afkoma bænda
versnar. Forystumenn bænda-
samtakanna taka gleði sína á
ný.
íslandsgatið hans Alberts
virðist farið að fara í taugarnar
á ráðherrunum. Ætla ég að
benda hér á örfá smáatriði sem
hægt væri að spara á. Nú eru
ráðherrarnir 10 og hafa aldrei
verið fleiri. Þó held ég að hver
einasti sé kominn með aðstoð-
arráðherra, ekki á sinn
kostnað, heldur er þeim laun-
að úr jöðrum gatsins fræga.
Eins mun vera með 10-12 bíl-
stjóra sem ráðnir eru til að aka
ráðherrabílunum þegar ráð-
herrarnir þurfa eitthvað að
hreyfa sig utan dyra, og það er
víst nokkuð oft, því ekki er
mannekla á þeim stöðum.
Tölvur eru til að hugsa og
reikna það sem ráðherrarnir
unnu áður. Samt koma göt og
ráðherrarnir standa á gati.
Þarna er heill hópur manna
sem annað tveggja ætti að leita
sér annarrar vinnu eða vera á
launum hjá ráðherrunum sem
vilja hufa embættisheitið en
nenna ekki að leggja á sig
störfin sem fylgja því. Þá eru
bílarnir flestir fínir og dýrir,
sem þeir láta rikið gefa sér að
stórum hluta.
Oft heyrir maður að þessi
eða hinn starfshópurinn hafi
unniðþetta eða sé að vinna að
liinu. 1 flestum tilfellum er hér
um að ræða einhvers konar
atvinnubótavinnu vina eða
vandamanna ráðherranna. Að
langmestum hluta er hér um
óþarfa eyðslu að ræða.
Norðurlandaþing og Atl-
antshafsbandalag mun eitt-
hvað kosta, meðan stór hópur
þingmanna situr á þeim kjafta-
þingum, er varaþingmönnum
smalað í Alþingishúsið, svo að
á launum munu vera 70-75
þingmenn í einu stundum.
Þeinr peningum sem í þetta
fara tel ég illa varið.
Allsherjarþing Sameinuðu
þjóðanna er ein vitleysan.
Þangað ætti að senda 2-3 menn
í mesta lagi, - þá sem hæfastir
teldust, án tillits til stjórnmála-
skoðana. Vilji fleiri fara, fari
þeir á sinn kostnað.
Þá gæti Ragnhildur eitthvað
sparað. Til dæmis vil ég nefna
þá óhæfu að vera að smala
saman 6-7 ára krökkum um
allar trissur, til að koma þeim
í skóla. 1 kaupstöðum eru
krakkar á þesum aldri fyrst og
fremst í gæslu. í sveitum þarf
þess ekki almennt. Flestir þeir
sem nú eiga börn á þessum
aldri, hafa verið 6-10 vetur í
skólum í 5-8 mánuði hvert ár.
Geti þetta fólk ekki kennt
sínum börnum að lesa, draga
til stafs og undirstöðuatriði í
einföldum reikningi, held ég
best væri að leggja skólana
niður, sem gagnslausar stofn-
anir. Fyrir 50-60 árum átti fólk
ekki í neinum erfiðleikum með
slíka tilsögn, þótt það sjálft
hefði litla sem enga skólasetu
að baki.
í ágúst 1984
Þorsteinn Daníelsson
Guttormshaga
Getur fólk slasast vel?
- spyr Stefán Sigurðsson
Brénndist illa í andliti
við hreinsun rafgeyma
■ Maður brcnndist ilta í and-
liti er hann var að hreinsa raf-
geymi í frystihúsi Hvals h.f. í
Hafnarfirði. Af einhverjum or-
sökum varð sprenging í raf-
geyminum með fyrrgreindum
afleiðingum. Maðurinn var flutt-
ur á slysadeild.cn ekki var vitað
um líðan hans. síðast þegar
fréttist.
mínar um „illa“ í slysafréttum.
Stjórnandi þáttarins las þær
athugasemdarlaust ásamt
fleiru, seni ég tók til nreðferð-
var það flestra manna mál að
það væri margt í íslenskri
tungu sem meira lægi á að
lagfæra.
Heiðraða lesendasíða
■ í föstudagsblaðinu 31.
ágúst er þess getið, að kona
brenndist illa í andliti. Nú er
mér spurn. Hvernig hefði
verið, ef aumingja konan hefði
brennst vel? Hefði það verið
betra eða verra? Nú er það
svo, ef maður gerir eitthvað
illa, þá er minna aðgert heldur
en ef vel er gert. Ef menn geta
slasast illa eins og allir frétta-
menn á þessu landi hafa látið
fólkið gera, ég veit ekki hve
marga áratugi, þá hlýtur það
eins að geta slasast vel. En ég
álít, að þessi orð eigi ekki við
í þessu sambandi. Af hverju
getur blessað fólkið ekki slas-
ast nrikið eða lítið eftir atvik-
um? Það er hægt að lýsa þessu
á ýrnsan hátt. mikið, lítið,
alvarlega, ekki alvarlega, lífs-
hættulega o.s.frv. Það er mál.
að því linni, að fólk slasist illa,
fyrst það getur ekki slasast vel,
en það hefur aldrei komið
fyrir. Fyrir allmörgurn, árum
sendi ég þættinum „Daglegu
nráli" þessar athugasemdir
ar. Það sýndi, að hann var mér
sammála. Þetta hefur þó engan
árangur borið.
Gætu nú ekki fréttamenn
NT tekið sig til og gengið á
undan stéttarbræðrum sínurn
með góðu fordæmi.
I von uin góðan árangur
Stei'án Sigurðsson
Svarumhæl
Bréf þitt. Stefán, var borið
undir ýmsa, bæði leikmenn og
sérfróða aðila. Ekki voru allir
á eitt sáttir um óhelgi þessa
orðasambands en hins vegar
Meðal þeirra sem spurðir
voru álits var maður sem starf-
að hefur hjá Orðabók Háskól-
ans og kvað hann það í meira
lagi vafasamt að hægt væri að
færa rök að því að orðalagið
væri rangt.
Það virðast því allar horfur á
því að við, fréttamenn NT,
munum halda áfram að „láta
fólk slasast illa“ og skyldum
við taka upp á því á annað
borð að kveikja ífólki, reynum
við náttúrlega að sjá til þess að
það brenni vel en brennist illa.