NT - 21.03.1985, Blaðsíða 2

ÁBÓT
■ Topplúgan úr gleri er orðið einskonar einkennismerki Honda.
Fimmtudagur 21. mars 1985 2-Blad II
Forstjórabíll?
Svo sannarlega
■ Forstjóri Honda umboðsins á íslandi á auðvitað Hondu sjálfur, þessa silfurgrau hér. En hvað
með forstjóra almennt, er þeim boðlegur svona bfll í stað BMW eða Audi?
Já.
Honda Accord EXR vantar ekkcrt til að standa undir þeim kröfum sem forstjórar gera til bíla
sinna nema ferinetrafjöldann í stæði. Eorstjórabíllinn okkar var hlaðinn útbúnaði eins og dýrasta
útgáfa Benz með aukabúnaði, öllu til þægindaauka. Vökvastýri, læsingarfríar bremsur(!), fjögurra
hátalara stereogræjur, skott- og bensínloksopnari innanfrá, rafdrifnar rúður, rafdrifin topplúga,
rafstýrðar læsingar (miðstýrðar fra bílstjórahurð) og miðstöðvarkerfi, og til að kóróna, hraðahaldari
(cruise control). Og þetta er ekki allt.
■ Val hannað mælaborð og hlaðið tökkum. A stýrishjólinu hægra megin við
miðju eru takkar tveir fyrir hraðahaldarann. Stereogræjurnar eru nægilega
kraftmiklar til að æra flesta. Stillingar á miðstöðinni eru framkvæmdar með
rafmagnstökkum.
Fleira þarf í dansinn en fína skó,
útbúnaði er hægt að hlaða í hvaða bíl
sem er án þcss að hann batni við það.
Eins og þeir vita sem lesa erlend
bílabJöð hcfur Honda Accord það
sem við á að éta til þess að forstjórinn
skipti ekki snarlega aftur í BMW,
aksturseiginleika, fjöðrunarhlutfallið
er mjög sennilega það besta frá Japan
hingað til, 12 ventla vélin er hljóðlát
og vinnusöm. Eftir því sem á leið
þann tíma sem ég hafði Accordinn
ótti mér verra að þurfa aö skila
onum svo gaman þótti mér að aka
honum. l’að hef ég ekki getað sagt
um marga framhjóladrifna bíla hing-
að til.
í Honda Accord er rnaður laus við
þá tilfinningu sem loðir við svo marga
framdrifsbíla að framendinn sé tonn
á þyngd og vilji alltaf fara beint þótt
maður vilji sjálfur beygja. Þar hjálpast
aö minnsta kosti þrennt að, skott-
Accordinn er miðað við framdrifsbíla
tiltölulega afturþungur, stýrið er sett
upp með miklum spindilhalla (castor)
eins og BMW eru þekktir fyrir, og til
að vega upp á móti þyngdinni sem
það skapar er vökvaaðstoð, mismun-
andi eftir hraða, mest þegar harkað
er í og úr stæði, minnst þegar ekið er
á fullri ferð. Það sýndi sig í praxís að
aldrei þarf meira en aðra hendi á
stýri, það er hágírað (3 snúningar
í borði) og nákvæmt, en frekar létt og
gefur manni furðu góða tilfinningu
fyrir veginum og því sem er að gerast
undir framhjólunum, án þess að vera
„taugaveiklað", óstöðugt eða ofur-
kvikt. í 1980 árgerð af Accord sem ég
ók nokkuð, gaf stýrið sömu góðu
tilfinningu en var of þungt og næmt
fyrir togi frá vélinni þegar gefið var í
eða slegið af í beygju svo oft þurfti
báðar hendur og gott tak á stýrishjól-
inu. Vökvastýrið gerir gæfumuninn í
þessu tilfelli þótt í sumum bílum sé
það hreinn óþarfi.
Á stýrishjólinu hægra megin við
miðju eru tveir stjórntakkar fyrir
hraðahaldarann. Kveikt er á kertun-
um með takka í mælaborðinu, ekið
upp í þann hraða sem maður vill
halda og ýtt á takkann í stýrinu
merktan „Set“. Þá má sleppa bensín-
gjöfinni og bíllinn heldur stöðugum
hraða, upp og niður brekkur hvert á
land sem er. Með því að tipla á
bremsuna hættir sjalfvirknin, en ef
stutt er á „Accel-Resume" hraðar
bíllinn sér sjálfkrafa upp að áður
gefnum hraða. „Meiriháttar".
Annar sjaldgæfur útbúnaður eru
læsingarfríu bremsurnar. Þær eru
hvorki frá Bosch eins og í Benz og
■ Fjögur framljós sameinuð í tvær
luktir sem falla að línum framendans.
Ný tækni gerir kleift að hafa þau
reyklituð eins og stöðuljósin án þess
að tapa Ijósmagni.
BMW, ekki heldur Teves eins og
væntalegt er í Ford heldur hannað af
Hondamönnum sjálfum. Bremsur
þessa Accords reyndust raunar ekki
læsingarfríar, þær læstu augnablik
áður en kerfið tók við sér, og bankaði
undir bremsufótarilina um leið og
þrýsingurinn til bremsudælanna í
hjólunum rís og fellur. Þegar kerfið
greip inn í var það eftir smá spöl sem
hjólin (framhjólin, hlutfallið er hátt á
framhjólin) snerust ekki.
Fjöðrun japanskra bíla hefur aldrei
verið þeirra sterkasta hlið fram að
þessu en einum farþega mínum varð
að orði: „Er vegurinn allur í holum
eða sýnist hann bara vera það?"
þegar Accordinn fjaðraði átakalaust
yfir svo sitjandanum virtist vegurinn
vera sléttur. Á svo góðri útkomu átti
ég satt að segja ekki von, en sjón er
sögu ríkari.
Stóran þátt í þessu á afbragðsgóð
hljóðdeyfing, hvorki veghljóð né vél-
arhljóð gera vart við sig að neinu
marki, þótt vélin sé ekki sérlega
þýðgeng eða yfir sig hrifin af að
snúast hratt. Hvort tveggja má rekja
til slaglengdarinnar en það er kostur
þegar sóst er eftir orku á lágsnúningi
og sparneytni. í álheddinu eru 12
ventlar, einn pústventill en tveir sog-
ventlar á hvern strokk sem stjórnast
af einum reimdrifnum yfirliggjandi
knastási. Honda voru fyrstir til að
útbreiða 12 ventla lausnina í brúksbíl-
um, allar vélar þeirra eru nú svo
■ 4ra dyra Accord er áberandi langur fyrir aftan afturhjól því
skottið var grætt á eftirá, en það er iíka geysilega stórt.
■ Menn reka ekki upp stór augu við að sjá Honda Accord en
hann er afar snyrtilega teiknaður, sléttur og felldur.
■ Álfelgur með breiðum dekkjum fylgja en þær viku fyrir
vetrardekkjum á venjulegum felgum á þessum bíl.