NT - 25.07.1985, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 25. júlí 1985 10
■ Varadekkinu er vel fyrirkomið aftan á stórri 5. hurðinni sem opnast til hliðar.
■ Stóri Pajeroinn hentar fólki með
flutningsþarfir um torleiði, eins og
með bát að veiðivatni.
renna ekki útaf háu sætinu.
Stýrið verður líka hald' við að tolla
á sætinu, því beltið er ekki hægt að
spenna alniennilega á sig. í það er
saumað stoppari svo ekki er hægt að
strekkja það yfir mjaðmirnar, þar
lafir það laust. Mig grunar að ástæð-
an sé sú að vegna þess að beltisásinn
er ekki festur við sætið heldur gólfið
eigi stopparinn að koma í veg fyrir að
beltið haldi manni niðri þegar fjaðr-
andi sætið skýtur manni upp. Samt
ekki bara pirrandi atriði fyrir þá sem
nota beltið til að halda líkamanum á
sínum stað heldur öryggisbrestur því
slakt belti gerir hálft gagn.
Rúllubelti eru annars við öll sjö
sæti langa „Stássjóns" Pajerosins, en
þau tvö öftustu eru frekar neyðarsæti
en fullgild fyrir fullorðna. Pau eru
venjulega felld upp að hliðinni í stórri
farangursgeymslunni með þau niðri
er sama og ekkert pláss eftir til að
bora í farangri 7 manna. Öll sætin er
hægt að stilla á marga vegu. Mögulegt
á að vera að sofa í Pajero, aftursætið
(miðsætið) fellir bakið og rennur
fram við að toga í takka svo aðgangur
er þokkalegur fyrir lipra afturí-
„skott“. Betra er að komast að öft-
ustu sætunum í gegn um risastórar
afturdyrnar sem er lokað með einum
hliðarhengdum hlera sem ber líka
varadekkið utaná sér. Þar má segja
að þaö eigi heima, a.m.k. er betri
staður vandfundinn, þótt dekkið
gægist dálítið upp á afturrúðuna.
Henni heldur hreinni þurrka og piss,
enda fljót að óhreinkast í þannig
veðri.
Útsýni er virkilega gott allan
hringinn, jafnvel þótt klappsætin aft-
ast séu uppi. Rúður eru mjög stórar
og enginn þykkur gluggapóstur. Þetta
og hin afar háa sætisstaða gerir bæjar-
umferð að barnaleik, hjálpað af vel
heppnuðu stýri með vökvaðstoð. Pað
er þægilega gírað (3 og 1/2 hringir
borð í borð) og hæfilega þungt/létt.
Með því er hægt með smá fyrirhöfn
að aka sæmilega hratt hlykkjótta vegi
og það á mjög vel heima í innanbæjar-
snatti. Þrátt fyrir stærðina og langt bil
milli hjóla, sem þýðir stóran beygju-
radíus, er bara gaman að renna gegn
um bæjartraffík.
„Okkar“ bíll var dýrasta gerð af
Pajero, það er lengri gerð, 7 manna,
plussklæddur og teppalagður, með
rafdrifnar rúður og afturhleralæsingu,
kassettuútvarp, splittað drif og margt,
margt fleira. Stóran hluta verðstökks-
ins upp í milljón krónur á vélin 2,3
lítra fjögurra strokka díselvél með
forþjöppu. Hún er svo sannarlega
peninganna virði, 84 skráð hestöflin
rifu 1645 kílóa þungan bílinn áfram
með því líkum léttleika að ég gat ekki
annað en gapað. Til samanburðar
hafði ég léttari jeppa með 2,4 lítra
bensínvél, yfir 100 hestöfl, og Pajero-
inn var kraftmeiri!
Vélin ber færni Mitsubishi í fagi;
sínu, forþjöpputækninni glæsilegt
vitni, þjöppuna má heyra blístra í
hægagangi ef hlustað er grannt, en er
annars nær algerlega þögul. Strax
fyrir 1500 snúninga markið er hún
farin að blása hressilega og heldur
áfram yfir 4000 snúninga, þá fer vinnsl-
an að dala og díselvélin að grenja svo
síðustu forvöð eru að skipta um gír
við 4500.
Sérstaklega eftir ræsingu kaldrar
vélar er hávaði og titringur og hann
er alltaf greinilegur. Það er ekki rétt
að halda fram að munurinn á bensín-
vélsésama. ogengirm, þessi jafrivægis-
■ í farangursdeildinni aftast eru klappstólar fyrir tvo. Ekki er freistandi að
sitja á þeim lengi.
Mitsubishi Pajero Turbodísel langur:
Að vera...
eða vera
jeppi
■ Fyrirekkisvomörgumárumvoru
afskaplega skýr skil milli jcppa og
fólksbíla, og úrvalið í jeppaflokknum
lítið. Villis, Bronco, Land Rover,
seinna Wagoneer og Range Rover.
Land Cruiscrinn frá Toyota náði
aldrei almennilega þessum fyrrtöldu
í sölu en hann var eini fulltrúi annarra'
en Breta eða hinna allsráðandi Amer-
íkana.
Eftir 1980 hefur þetta gcrbreyst.
amerískir jeppar eru kyrrir í Ameríku
utan örfárra sem hingað koma á
útsölu, Landrover hefur heldur ekki
sést lengi uian eitt stykki nú í ár.
Japanir þekja markaðinn frá fjöru til
fjalla.
Sá sem hér er um fjallað varð þannig
til að Mitsubishi bætti framdrifi > litla
skúffubílinn sinn með því bara að
festa drif öðru megin við vélina og frá
því öxla út í framhjólin. Millikassi
með háu og lágu eins og í jeppa
dreifði drifinu milli fram- og aftur-
hjóla.
I staö þess að kasta klafafjöðrun-
inni framan fyrir hásingu eins og
Toyota gerði við breytingu síns
skúffubíls, HiLux, í skúffujeppa, var
hún látin halda sér og aðeins færðir til
demparar og gormar svo pláss væri
fyrir driföxlana.
Undir bílinn að framan var síðan
sett panna mikil til að verja skemmd-
um í torfærum.
„Fussurn svei,“ sögðu jeppakall-
arnir þegar þeir sáu þessi ósköp,
„þetta er ekki jeppi, iss“
Nokkuð höfðu þeir til síns máls, og
hafa enn. Nú er fáanleg ofan á
skúffubílsgrindina (sem byggt varyfir
hér) fallega gerð yfirbygging í tveim
lengdum og bíllinn/jeppinn kallaður
Pajero. Framfjöðrunin skilur Pajero
frá öðrum, til góðs og ills. Til ills
vegna þess að hæð frá jörðu er
takmörkuð og ekki hægt að auka svo
nokkru nemur. í hossingi er Pajero
hættara við að rekast niður að framan
en jeppum með heilan öxul sem
heldur alltaf jafnri hæð frá jörðu. En
þá eru það kostirnir. Þótt skaparar
Range Rover hafi beygt verulega það
lögmál að bíll með heilum öxli framan
hljóti að hafa lélega aksturseiginleika
er sjálfstæð fjöðrun öruggasta leið-
in, og sú sem gefur mýkstar hreyfing-
ar, besta stjórn á hjólunum því með
þeim eru þá ekki 50 til 100 kíló
drifbúnaðar eða meir að skoppa upp
og niður eftir misfellum vegarins.
Pajeroinn tók ekki mjög stóran
hluta íslenska jeppakaupenda til sín.
Flestir þeir sem eiga jeppa nota hann
sem jeppa svo sem einu sinni móti
kannski 10 sinnum sem innanbæjar-
snattík. Þar fyrir utan eru aðalnotin
sem ferðabíll á malbikuðum vegum
eða ómalbikuðum, og cnn ekkert við
framdrifið að gera. Fróðlegt væri að
tengja mæli við framdrif þeirra þús-
und jeppa og fjórhjóladrifsbíla sem
skráðir eru á höfuðborgarsvæðinu til
að athuga hver raunveruleg notkun
er.
Því hefur Pajero kosti umfram
jeppakeppinauta sína 90% notkunar-
tímans eða svo. Engir furða að hann
( og Isuzu Trooper sem er nákvæm-
lega eins upp byggður) sé svona
vinsæll á kostnað hefðbundinna
jeppa, því um Pajeroinn get ég nú
trúað því orði sem farið hefur af
honum sem aksturbíl á vegum, miðað
við jeppa.
Á vegleysum er Pajero líka afskap-
lega þægilegur, fjöðrunin hallast ein-
dregið að einangra farþega frá hrjúfu
yfirborði jarðar. Af japönskum jeppa
að vera er fjöðrunin því vel heppnuð,
fjöðrunarstillingin hefur verið Ákkil-
esarhæll Japana þótt það sé liðin
tíð. Satt að segja gerist þaö aldrei sem
ég bjóst við fyrirfram að fjöðrunin
slægi saman, þótt mjúk sé. Mjúk
nótabene miðað við jeppa, kona sem
var farþegi í aftursætinu hélt því fram
að þetta væri fósturdrápstæki og hast
eins og traktor, en slíkt er fjarri
góðum sanni. Auðvitað hafa afturí-
setar ekki fjaðrandi stóla eins og
ökumaðurinn, sem getur stillt fjöðr-
unarbúnaðinn undir sæti sínu eftir
líkamsþyngd og óskum um hossing.
Sætin sjálf líta vcl út en eru ekki eins
góð í reynd. halda lítið við í beygjum
svo að ég var alltaf að reka hnéð í
takkana fyrir rafmagnsrúðurnar á
hurðinni og opna glugga út um allan
bíl, við að reyna að skorða mig af og