NT - 24.11.1985, Qupperneq 1

16. tbl. 1. árg. 1985

Naggrísinn hans Nonna
Þegar afi kom inn með skókassa undir hendinni
hljóp Nonni litli á móti honum og spurði hvað væri
í kassanum.
„Þú mátt opna hann og sjá það sjálfur," sagði afi
við Nonna.
Nonni lyfti lokinu varlega og kíkti.
f kassanum var lítið, fallegt loðið dýr.
„Hvaða dýr er þetta?“ spurði Nonni.
„Þetta er lítill naggrís og hann er handa þér,“
svaraði afi.
„Hann er stórkostlegur! Er það satt, má ég eiga
hann?“
„Já, Nonni minn."
„Þakka þér fyrir, elsku besti afi. Ég ætla að kalla
naggrísinn minn Gulla.“
„Nú skalt þú vingast við Gulla á meðan ég útbý
búr handa honum,“ sagði afi.
Nonni settist niður í stól og strauk Gulla.
Allt í einu tók hann eftir því að Gulli hafði enga
rófu!
„Ertu búinn að týna rófunni þinni, Gulli minn?“
sagði Nonni og klappaði Gulla á bakið.
En Gulli tísti bara.
„Hvernig ætli það færi þér að hafa stél eins og
lítill fugl?“ spurði Nonni. Síðan leit hann til fiskanna
í fiskabúrinu og sagði við Gulla: „Ætli það færi þér
ekki vel að hafa sporð eins og fiskarnir mínir?"
Nonni hélt áfram að láta hugann reika. „Gulli yrði
skrýtinn með hala eins og kýrin eða tagl eins og
hesturinn. Eitthvað verður þú að hafa ljúfurinn,“
sagði Nonni.
Nonna fannst að afi yrði endilega að fá að vita
að Gulli væri rófulaus, hana vantaði alveg. Þess
vegna hljóp Nonni til afa og sagði honum tíðindin.
„Nonni minn, Gulli hefur enga rófu og á ekki
heldur að hafa neina rófu. Þú ert ekki með rófu og
ég er ekki með rófu. Við bara eigum að vera
rófulausir. Þannig er það líka með Gulla!"
Nonni varð feginn að heyra þetta frá afa. Nú hafði
hann engar áhyggjur lengur af Gulla sínum!