NT - 03.12.1985, Síða 14

m [7 Þriðjudagur 3. desember 1985 14
uJ U
NT fer í heimsókn í skólann, flækist
með nemendum út um allar trissur
en á 11. starfsári hafa húsnæðis-
vandræðin aldrei verið alvarlegri
■ Nemendurl.bekkjargerateygju-
æfíngar í kjallaranum á Fríkirkjuveg-
inum. I horninu til hægri má greina
Helgu Hjörvar skólastjóra skólans.
Hún er að kveðja nokkra stráka sem
skyndilega sviptu upp hurðinni og
vildu fá að bera út dót sem er geymt
í salnum. Báru það síðan út eins
hljóðlega og þeir gátu. krakkarnir
reyna þó að láta svona truflanir ekki
fá á sig.
INTr-mynd: Sverrir.
■ Inngangurinn í húsið á Lækjargötu 14b er ekki beinlínis rúmgóður enda þarf
að koma þar fyrir alls kyns hlutum sem rúmast ekki í herbergjum hússins vegna
þrengsla. NT-mynd: Sverrir.
Klukkan er níu árdegis. 17 nývakn-
aðir nemendur Leiklistarskóla ís-
lands og blaðamaður NT sitja saman
á nemendafundi í Nemendaleikhús-
inu í Lindarbæ. Það er kalt úti, við
drekkum kaffi til að ná hrollinum úr
okkur. Sum hafa kólnað meira en
önnur úti í frostinu og veigra sér við
að fara úr yfirhöfnunum, taka af sér
trefilinn eða húfuna.
Það er fimmtudagur í Leiklistar-
skóla íslands. Gæti verið dæmigerður
fimmtudagur á þessu misseri og á
hverjum fimmtudegi reyna allir nem-
endur skólans að hittast því það er
eina skiptið sem þau sjá öll hvert
annað. Alla aðra daga vikunnar eru
þau tvístruð út um allan bæ. Á Sel-
tjarnarnesi, í Lindarbæ, í Kramhús-
inu, í húsi Jóns Þorsteinssonar, á
Fríkirkjuvegi 11 og í Lækjargötu 14b,
þar sem kaffistofan þeirra er og
skrifstofur og bóklegt nám fer fram.
Þau eru sumsé á flakki daginn út og
inn. Rétt komin í stuð á einum
staðnum þegar þau þurfa að rjúka
burt á annan stað. Krakkarnir eru
orðin þreytt á þessu aðstöðu- og
húsnæðisleysi sem Leiklistarskólinn
þarf að búa við og eru einmitt að ræða
húsnæðisleysið á þessum fundi.
- Nýi menntamálaráðherrann,
Sverrir Hermannsson hefur kynnt sér
málið og hann hlýtur að gera eitthvað
í því. Nú er frystihús ísbjarnarins
komið á söluskrá.
- Já, hvernig er það hús?
- Við læddumst þarna inn í fyrra
og þar voru konur að verka fisk. En
skólanefndinni leist mjög vel á það.
- Það er verið að athuga fleiri
leiðir.
- Hey, krakkar, hvernig væri að
vera fyrir norðan? Þá gæti Leiklistar-
skólinn verið heimavistarskóli!
- Já... þá værum við eins og ein
stór fjölskylda. Haldiði að það yrði
ekki gaaaman?
Nú er púað og hlegið
- Hey, já, Krafla er laus..!
- Krakkar, og svo er það Kópa-
vogur. Eins og þið vitið hafa bæjar-
yfirvöld boðist til að láta skólann fá
lóð undir nýbyggingu. Og þótt það sé
5 ára prósess þá fengjum við að vera
í öðru húsnæði í Kópavogi á meðan.
- Já, meðan Reykjavíkurborg vill
lítið gera, vill Kópavogur allt fyrir
okkur gera...
Og samræðurnar halda áfram.
Krakkarnir drekka kaffi og ákveða
að laga meira kaffi. 1. bekkur er að
fara í leikfimi í Kramhúsið, 3. bekkur
er að fara út í Félagsheimilið á
Seltjarnarnesi en verða fyrst að kaupa
sér eitthvað í svanginn, því þau verða
þar á ströngum æfingum í allan dag.
Nemendur 1. bekkjar halda svo áfram
að flakka, fara á Lækjargötu 14b og
fá sér kaffi eftir leikfimina, fara svo í
leiktúlkun út á Fríkirkjuveg og að
lokum í leiklistargöngu á Lækjargöt-
unni. 4. bekkur æfir í Lindarbæ, og
hluti þeirra æfir leikrit með 3. bekk út
á Nesi, en hinn hluti bekkjarins á frí
fram að sýningu Nemendaleikhússins
á Rauðhærða riddaranum í kvöld, en
vinnur þess í stað á laugardag.
Flókið? Það fannst mér allavega, og
ég þurfti að tví- og þríspyrja krakkana
svo að ég næði þessu nú alveg örugg-
lega réttu niður á blaðið. (Það er
enginn 2. bekkur í vetur, ef þið
skylduð hafa spurt sjálf ykkur að því,
því það er bara tekið inn í skólann 3
ár í röð).
Klukkan er hálf eitt. 3. bekkur er
að æfa Þrjár systur eftir Tjékov á
Seltjarnarnesi. Þegar ég kem, þarf ég
að brjóta mér leið gegnum barna-
heimilið í kjallaranum, þar sem ég
geng beint í flasið á nokkrum börnum
og tveim starfsstúlkum sem benda
mér á að fara í gegnum þunna
rennihurð úr krossviði. Ég labba upp
stigann og er skyndilega komin inn í
miðja leikmyndina, þar sem 3ju bekk-
ingar eru að æfa. Ég sest niður í
áhorfendasætin, við hliðina á Bryn-
dísi og Valgeiri. Bryndís og Valgeir
fylgjast með, því það er ekki komið
að þeim ennþá. Valgeir hefur handrit
fyrir framan sig og les textann fyrir
leikendurna ef þeir gata. Og þau gata
stundum því það er heilmikið mál að
kunna allan þennan texta kórrétt
utanað. Skammt frá okkur situr Hilde
Helgason leikstjóri og henni er mjög
skemmt, fylgist nákvæmlega með
hverju orði, hverri hreyfingu.
Það er mikil dramatík í gangi.
Dapurleg stemmning, hálf vonleysis-
leg. Systurnar þrjár sitja á gólfinu og
eru í miklu uppnámi. Þær hafa verið
að ræða um ástina, ástarsorgina,
vonleysið, vonina. Miklar sviptingar,
mikil átök... Og fleiri leikendur koma
inn á sviðið. Krakkarnir eru öll eitt-
hvað svo rússnesk, mér finnst ég
bókstaflega vera komin til Rússlands
aldamótanna síðustu og gjörsamlega
gleymi mér í miðri aburðarásinni í
leikritinu. Hrekk þó stundum
óþyrmilega upp... Ástæðan?Jú,afog
til heyrist í krökkunum niðrá Mána-
deild í kjallaranum. Og í útvarpi...
Ég velti því einmitt lengi fyrir mér
aftiverju 3. bekkur hefði útvarpið í
gangi, þulurinn les tilkynningar, af
eins mikilli innlifun og hægt er að lesa
tilkynningar. „Þetta er útvarpið í
sundlauginni,“ hvíslar Bryndís að
mér. Já, Ingrid, ein 3ju bekkinganna
hafði einmitt sagt mér að það væri nú
talsvert um truflanir þarna á Nesinu,
stundum væri ekki vinnufriður fyrir
utanaðkomandi hljóðum, og oft
þyrftu þau að hlaupa og biðja þau í
sundlauginni að kalla aðeins minna í
gjallarhornið. En tíminn til að æfa
væri líka takmarkaður. í kvöld væri
t.d. ball og þá þyrftu þau að taka
leikmyndina niður. Já, æ þau væru
orðin ansi þreytt á þessu aðstöðuleysi.
Klukkan er hálf tvö. Við Helga
Hjörvar skólastjóri ræðum saman.