Sunnudagsblaðið - 26.01.1958, Blaðsíða 13

A. CöEíaeí Ðayle:
VEÐREIÐA-BLESI
Leynilögreglusaga
Nr. I.
s
i
s
s
s
s
s
$
s
S
S

— ÉG ER hræddur um, Watson,
að ég verði nð takast ferð á hénd-
UiV' sagði Holrnes, þegar við eitt
'SlUn sátum að morgunverði.
~~ Takast ferð á hendur? Hvert
bá?
_ Til Dartmoor, — til Kings
Pyland.
^etta undi-aði mig að vísu ekki;
eS hafði þvert á móti furðað mig
u bví, að sambýlismaður minn
lafði ekki þegar verið fenginn til
taka að sér að rannsaka hið
^larfulla og mierkilega mál, sem
Ulest var talað um alls staðar á
uglandi. Allan daginn fyrir hafði
lann gengið um gólf í dagstofunni
°bkar, með hnyklaðar augabrýr
°g hökuna niður á bringu, og
'vykt hverja pípuna eftir aðra af
llflU sterkasta tóbaki, oe liafði
kki svarað mér einu orði, þótt
yrti á hann. Fregnsmalar Iians
,.ufðu sent hvert blaðið á fætur
rU inn til okkar, jafnóðum og
au komu út, en hann gerði ekki
ailnað við bau en að renna angun-
^111 eftir dálkum þeirra og kasta
. eiu> svo í ýmsar áttir í herberg-
. ^ótt hann steinþegði allan dag-
í*111’ renndi ég þó strax grun í
uu Dao var, sem vmur minn var
a t)rjóta heilann um, því að þá
ekki á dagskrá nema eitt dul-
-uflt mál, sem svo algerlega
Jtui tekið hann fanginn. en bað
}iai' bið óskiljanlega hvarf hins
eitllsfræga veðreiðahests, sem
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
nefndur var Silfur-Blesi, og hin
hryggiiegu æyilok hestáhirðisins.
sem fóðraði hestinn og tamdi. Það
var því ekki annáð en það, sem
ég alltaf hafði átt von á, þegar
hann nú allt í einu skýrði mér frá
því áformi sínu, að ferðast bangað
sem hinn dularfulli og vandskildi
viðburður hafði gerst.
— Ég hefði haft gaman af að
fara með þér þangað, sagði ég, —
ef það yrði ekki til að glepja fyr-
ir þér!
Kæri Watson, þú gerir mér
mikinn greiða ef þú ferðast með
mér, og ég vona að þú verjir ekki
tímanum illa, þótt þú gerir það,
því það er ýmislegt, sem bendir
á, að mál þetta geti orðið ólíkt
viðfangs flestum öðrum málum.
En á leiðinni getum við talað nón-
ara um það. Gerðu mér þann
greiða, að hafa með þér sjónauk-
ann þinn.
Þannig atvikaðist það, að ég
klukkutíma síðar sat í horninu á
einum af hinum dýrustu vagnklef
um á fleygiferð, ásamt Sherlock
Holmes, sem með áhyggjusvip
sökkti sér ofan i fréttablöð þau,
sem hann hafði keypt á næstu
vagnstöðvum.
Við vorum fyrir nokkru komn-
ir fram hjá Reading, þegar hann
kastaði hinu síðasta blaði undir
bekkinn, og bauð mér vindil úr
veski sínu.
— Lestin hefur góða ferð, sagði
hann um leið og hann leit ýt um
... 41
gluggkhn ög aðgætti úrið Mtt;
hún hleyþur fimmtfú og þrjár míl
ttr. á klukkútímanum núná. ' ' 1
—-'Ég héifi ékki véitt míittmevk.j
unum eftirtekt, ságði ég. " •
—-Þáð hef ég heldúr ekki- geít;
en ritsímastaurarnir á þtósari
leið érú með 60 metra millibili,
og er því hraðinn auðreiknaðúr.
Hefur þú ék-ki kýnnt þér þetta
ínál? Ég á við morð Jóns Strak-
ers, og hið óskiljanlegá hvórf
hestsins.
— Jú, ég hef lésið þáðj' séÚi
sténdur' í /felegráf* og',KroWi'ka‘.
— Hér liggui’ fyrir atburðúr,
sem írémur þarfiiast rökléiðslu,
þegár athuga skal hin einstökú
átvik háns, heldur en að íá marg-
ar skýrslur og gfetgátur úm hanh.
Þettá sorglega atvik er sVo óvana-
legt, og svo þýðihgarmikið fyrjr
fjölda inanna, áð hætt ér vjð, að
ýmis konar ágizkanir, getgátur ög
upþástungur ýmsrá mánna trufii
okkur. Íþróttijí er, að flfetta grím-
unni af hihum sönhu tildfögum,
af því, sem fram hefúr farið rétt
fyrir hinn dularfulla atbúrð, sópa
burt öllu því, sem sannana-tilraun
ir og líkur hafa hengt utgn ó þau.
Þegar þannig er fengipn fastur
gruridvöjlúr til að standa á,' þa
fáum við að sjá, hvað hægt er áð
rökleiða,' og pm hVáða meginat-
riði allt málið snýst. Á þriðjudágs
kveldið fékk ég síroskeyti ftá Ross
ofursta, éiganda heötsins, og lfeýni
lögreglu-úmsjónafmanni Grégöry,
sem hefur tekið málið að sfer, og
biðja þeir mig báðir að kömá þeifh
til hjálpar. - > ' • ’• r:'.' *:
— Á þriðjúdagskveldið, og nú
er fimmtudagur. Hvers vfegiú'
fórstu ekki þangað í gser?
— Af því ég gerði vitlausan út-
reikning, og það vill til. okkar á
núlþ ságt, offar eri fóllc hfeldui,
sem einungis þekkir mig af því,
sem þú hefur skrjfað um mig. Qr*
sökih var, að ég gat alls ekki 'f-
niyndað mér, að þessupi ágæta