Sunnudagsblaðið - 01.11.1959, Side 15

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
607
augnabliki, þegar hún segist hafa
séð Leonardo þeysa með Brúðina
á fáknum sínum, burt úr veizl-
unni. Replik leikkonunnar var
tæpast nægilega hrein og skýr,
á fleiri stöðum.
Frú Regína Þórðardóttir leik-
ur Tengdamóðurina, og er sam-
leikur hennar og frú Helgu, í öðru
atriði, eini samleikurinn í öllu
leikritinu, því hver leikandi virtist
pínast einn og yfirgefinn í sínu
horni. Frú Regínu tókst að gæða
lífi, bögguþnn sem hún bar, svo
maður trúði því að um barn væri
að ræða, sem hún raulaði við,
milt og móðurlega. í lokaatriði
leikritsins var hún sönn og sterk,
heit skapgerð virtist ólga undir
kyrru yfirborði.
Frú Anna Guðmundsdóttir, —
sem leikur Grannkonu, var hvort-
tveggja í senn, steinrunnin og
yfirleikin.
Þjónustustúlka frá Eddu Kvaran
var að ýmsu leyti sterk og heil-
steypt, en um leið og ég býð leik-
konuna velkomna aftur á svið
Þjóðleikhússins, eftir of langa
fjarveru, óska ég henni betri leik-
stjórnar í framtíðinni.
Óskiljanleg er mér sú tónteg-
und sem frú Herdís Þorvaldsdótt-
ir valdi til framsagnar Ijóðum
Dauðans — og einnig það að hún
rétti aldrei úr bakinu.
Baldvin Halldórsson skilur efni
og form fagurra ljóða, öðrum leik-
urum betur, en hljóðblær raddar-
innar, er hann flutti ljóð Mánans,
var ekki nægilega bjartur, tign-
arlegur.
Viðarhöggsmennirnir minntu
helzt á grafara í leikritum Shake-
speares. Annarlega stemning, —
svo sem krafist er, báru þeir ekki.
Framsögn þeirra var óskýr, ekki
ijóðræn.
Hópsenur voru hörmung.
Megji ÞjóðltikhúsinU' auðnast
að bæta brot sitt gegn skáldinu.
Stelngerður Guðmundsdóttir.
Framh. af bls. 601.
fyrir sig. Algengustu viðfangsefn-
in eru þó tvö dýr í bardaga. Þar
má sjá rándýr stökkva á bráð
sína af mikilli mýkt og lipurð.
Oft er þá bráðin elgur eða hafur.
Þessar myndir eru ævinlega
þrungnar þungum, dramatískum
krafti. Skelfing hins minni mátt-
ar dýrs skín út úr hverri línu í
líkama þess. Allur hinn mikli
fjöldi. þessara atburðatjáninga,
hefur að mestu leyti prýtt sala-
teppi. Þó er slíkar myndir víða
annars staðar að finna, og ein-
hver hin allra fegursta þeirra er
höfð til skrauts á vagnþaki. Eru
það tveir hlekkjaðir svanir, gerð-
ir úr gulum, svörtum og rauðleit-
um flóka.
Meðal hins mikla fjölda fund-
inna gripa, má og nefna leifar
íburðarmikilla skartklæða. Hér
efu skyrtur, kuflar, sokkar, skór
og höfuðföt. Mikið af fatnaði þess-
um er gert af dýrum loðskinnum,
mest safalaskinnum en þar næst
folalda. Snyrtivörur, svo sem
greiður og spegla, hefur heldur
ekki verið látið skorta.
Af farartæki skal fyrirmann
kenna. Það er Ijóst, að hér í fjall-
heimi Altaí hefur reiðhesturinn
verið algengasta samgöngutækið.
Meðal grafarminja þessara eru
margir hestar af úrvalskyni. Og
svo sem að framan getur, hafa
söðlar, áklæði, ólar og beizli ver-
ið af fullkomnustu gerð. Ekkert
hefur heldur verið sparað til ríku-
legra skreytinga. í lifanda lífi
hefur þetta ríkisfólk ekkert skort,
og því skyldi það ekkert vanta í
hinztu förinni. Þess vegna eru
jafnvel vagnar lagðir með í gröf-
ina.
Fundizt hafa frumstæðir, klúr-
ir og lágir vagnar, til að flytja
farangur á. En hér má einnig sjá
léttan og á sinn hátt glæsilegan
skrautvagn. Hér inni í háfjöllum
meginlandsins mikla, 3000 metra
yfir sjávarmál, þar sem varla
vottar fyrir vegum enn í dag, hafa
menn fyrir meir en tveim þúsund
um ára notað fagurbyggða skraut
vagna, með háum hjólum, vel
smíðuðum húsum og útskornum
þökum. Vagninn er eingöngu
gerður úr tré, horni, flóka og
leðri. Hægt hefur verið að taka
hann sundur með fáum og ein-
földum handtökum, og flytja hann
á reiðing þegar þess þurfti með.
Það er ótrúlegur fjöldi gripa,
sem dregnir hafa verið fram í
dagsljósið úr ísgröfunum í Pasy-
rik. Með þessum orðum hefur að-
eins verið unnt að gefa lítilfjör-
lega hugmynd um þessa miklu
fjársjóði vel varðveittra gripa frá
iævafornri og mérkiíegri menn-
ingu þessara hirðingjaþjóða.
Þau ættu þó að nægja til þess
að sýna fram á hvílík verðmæti
geta verið geymd í skauti jarðar,
þar sem aðstæður eru á þann veg,
að minjarnar geta varðveitzt ó-
skemmdar til vorra daga.
SMÆLKI
— Nú hefur þú bjargað lífi
mínu, en hvernig get ég launað
þér það?
— Með því að giftast tengda-
móður minni og flytjast með hana
til Ástralíu.
TÖLUBLAÐ LEIÐRÉTT:
Lesendur eru beðnir að athuga
að tbl. 34 var tvítalið. Tblstalan
36 féll niður.