Sunnudagsblaðið - 29.05.1960, Blaðsíða 2

f Og ætlið langt? spurði bónd
; inn.
Eg fer aftur suður núna,
sagði bílstjórinn, hinir verða
'hér eftir.
Bóndinn hafði beygt sig
. niður til að opna lásinn á
benzíntanknum en rétti sig nú
; aftur upp og horfði á menn-
ina og hafði gleymt lásnum,
'Verða eftir hér?
Er þetta ekki Gröf? spurði
! "bílstjórinn og bretti upp skinn
kragann, Þeir sögðust ætla að
Gröf.
j Víst er þetta Gröf, sagði
, 'foóndinn seinlega og virti þann
folóðuga fyrir sér, hann slangr
aði í áttina að tanknum til
þeirra og hnaut um hellurh-
ar á hlaðinu.
Djöfulsins myrkur, tautaði
, foann, það er alltaf myrkur hjá
sveitavarginum. Bara fá sér
bjútíslíp. Ó, mamma!
Hver er hann þessi? spurði
bóndinn og kreisti vasaljósið
í hendi sér.
Eg þekki þá ekki, sagði bíl-
stjórinn, eg veit bara þeir eru
á togara og höfðu nóg með sér
af brennivíni. Þeir borguðu
túrinn fyrirfram og sögðust
ætla að Gröf.
Hvar er hinn? spurði bónd-
inn.
Hann sefur í bílnum, sagði
bílstjórinn, hann er búinn að
sofa í klukkutíma og það var
engin leið að vekja hann.
Sá blóðugi var kominn til
þeirra og það lék stirðnað
glott um andlitið á honum.
Hann gekk að bóndanum og
klappaði honum þéttingsfast
á öxlina.
Við erum með lík í aftur-
sætinu, drafaði í honum, lík
í lestinni. Lík handa sveita-
varginum. 'Við ætlum að jarða
hann í brekkunni, Þú hlýtur
að lána okkur brekkuna til
að jarða hann í henni og hjálpa
okkur að moka.
Hann dró þriggja pela
flösku uppúr buxnastrengn-
um, fékk sér sopa og gretti
sig. Síðan rétti hann flöskuna
að bóndanum.
Drekktu!
Bóndinn svaraði engu en
horfði vonleysislegur á drukk-
inn manninn, sneri sér síðan
að bílstjóranum.
Eg er ekkert hrifinn af
svona sendingum, sagði hann.
Bílstjórinn yppti öxlum.
Þeir borguðu túrinn.
Eg þekki þá ekki, sagði
bóndinn, eg veit ekki hvað
þeir eru að vilja.
Kannski þú kannist við
þann dauða í aftursætinu,
sagði bílstjórinn, þeir töluðu
um einhvern kvenmann sem
ætti heima hér.
Bóndinn vék sér að bílnum
og beygði sig niður til að sjá
innum gluggann, kveikti síð-
an á vasaljósinu og rýndi inn
í bílinn. Svo steig hann nokk-
ur skref afturábak hálfbog-
inn einsog hann værj hrædd-
ur um að reka sig uppundir.
Hann leit seinlega til bílstjór-
ans og hristi höfuðið.
Eg hef aldrei séð hann áður,
sagði hann, þið hljótið að vera
að villast.
Bílstjórinn sktúfaði lokið
af benzínstútnum og hafði
aðra höndina í vasanum. hann
leit um öxl til bóndans og
pírði augun gegn vindinum.
Eg þarf að komast strax af
stað aftur, sagði hann, þeir
sögðust ætla að Gröf og þeir
eru búnir að borga.
Sá blóðugi var farinn að
hríðskjálfa og bisaði við að
troða flöskunni ofaní buxna-
strenginn aftur. Hann hrakt-
ist fyrir vindinum en slagaði
að tanknum og hímdi þar í
skjóli.
Ætlar sveitavargurinn að
láta okkur standa úti, sagði
hann og hafði munnherpur.
hvar er kvenmaðurinn? Við
verðum að bera líkið inn. Hibb
hibb!
Eg verð að fá benzín strax,
saeði bílstjórinn.
Ætlarðu ekki að líta á
tengdason þinn, sveitavargur,
sagði sá blóðugi og stóð bog-
inn með hendur í vösum. Allt
stímið frá Nýfundnalandi tal-
aði hann ekki um annað en
kvenmanninn og krakkann.
'Við jörðum hann bara í brekk
unni. Hibb.
Eg veit ekki hvað þið eru
að vilja um hánótt að bláó-
kunnugum bæjum, sagði bónd
inn og hristi vasaljósið í
hendi sér, þið getið fengið
benzín en þá hvnjið vkkur
strax í burt — allir þrir!
Hevrðu gamli. saaði bíl-
stiórino, ertu ekki hér til að
afgreiða benzín?
Það var kveikt liós í bæn-
Um og oinhver kom úti
glugga. t>eir litu bangað og
nú hélt bóndirn tveim hönd-
um um vasaliósið og lvfti
beim til að strjúka úr nefinu
á sér með handarbakinu.
Buxnaskálmarnar slógust ut-
an um granna fótleggina og
bann var berfættur í inni-
skóm.
Ætlarðu að láta mig standa
hérnq í alla nótt? spurði bíl-
stiórinn.
Bóndinn svaraði engu en
horfði hmm að bænum. Nú
stóð einhver í dyrunum og
það sást móta fvrir útlínun-
um .í daufu skininu innanúr
húsi. Það var kvenmaður og
hafði brugðið einhverju yfir
herðarnar á sér.
Hvað er það pabbi? kallaði
hún.
Það er ekki neitt. stelpa!
Bara menn, sem vilja fá ben-
zín, kallaði bóndinn á móti.
Svo sneri hann sér aftur að
bílstjóranum. Þið eruð búnir
að hafa það af að vekja allt
fólkið. Við höfum annað að
gera en sinna fyllibyttum að
sunnan,
Bílstjórinn bretti loðkrag-
ann aftur upp að eyrum.
Fæ ég benzín eða fæ ég
ekki benzín?
Bóndinn beygði sig niður
og fór að bogra við lásinn.
Og ferð svo með þá báða I i
burtu, skipaði hann.
Bílstjórinn svaraði engu,
hann stóð með benzínlokið í
hendinni og horfði á eftir far-
þega sínum sem slagaði í átt-
ina að dyrunum. Hann var
nærri oltinn um koll á leið-
inni. Bóndinn reisti sig, horfði
þögull á eftir manninum sem
bagsaði áfram, svo leit hann
á bílstjórann og sagði:
Mér fannst nóg komið þeg-
ar hún hrökklaðist aftur heim
með þennan króga sinn.
Bílstjórinn svaraði engu eri
losaði um slönguhausinn og
stakk honum inní stútinn.
Á- ég að pumpa? spurði
hann.
Orðalaust fór bóndinn að
dæla, ört í fyrstu, síðan með
löngum þungum hreyfingum
og sveigði allan bohnn frana í
og aftur en hafði ekki augun
af húsdyrunum, Farþeginn
var kominn að dyrunum og
gaf sig á tal við kvenmann-
inn en það heyrðist ekki hvað
þeim fór á milli.
Asskoti er hann hvass í
nótt, sagði bílstjórinn og var
orðinn vingjarnlegur, það
verður helvítis sandfok á
Skeiðinu, allt á móti. Eintí
sinni eyðilagðist hjá méf
framrúðan þar.
Á að fylla hann? spurði
bóndinn stuttur í spuna.
Já, nú skai ég pumpa, ans-
aðí bílstjórinn og kom alveg
upp að tanknum. Strákarnii'1
eru á togara svo þeir stanza
varla lengi hiá þér. En þeir
voru búnir að borga túrinn
og vildu fara hingað. Nú skal
ég pumpa.
En bóndinn sýndi ekki á
sér nein merki þess að hann
ætlaði að sleppa dælunni,
hann herti sig og dældi aí
auknum krafti, spýtti uffl
tönu útí myrkrið og hoi’fði sí-
fellt til dyranna. Farþeginn
tvísté á dyrahellunni og var
enn að tala við kvenmanninn
og baðaði út höndunum. Vind-
urinn bar slitur af orðum hans
til þeirra:
.. . lík í lestinni. .. fá lán-
aða brekkuna ... Nýfundna-
landsmið ... krakkinn ...
sveitavargurinn . . .
Djöfuls villimenn eru þetta,
sagði bóndinn.
Þeir skvetta sér upp þegar
þeir koma í land, sagði bíl-
stjórinn, kannski búnir að
vera 30 daga á sjónum, þetta
er þrældómur.
Eg hélt það væri nóg hún
kæmi með þennan króga sinn
heim, sagði bóndinn og var
orðinn móður af að dæla.
Nú var farþeginn seztur á
þröskuldinn og hafði dregið
Framhald á bls.
Vísnasamkeppnin
' ÞÁ ER LOKIÐ vfsnasam-
I ‘ keppninni um sumarið og
; aækkandi sól og eins og
: venjulega hafa botnanir
streymt til okkar. Nokkrir
, bátttakenda hafa sent okkur
, vísur utan dagskrár og til
, dæmis sendu hjón nokkur,
sem botnað hafa alla fyrri
. parta okkar hingað til, eft-
irfarandi vísur:
Grænka tekur bali og barð
á bernsku minnar slóðum.
Verðlaunahafar geta vitj-
að bókaverðlauna á ritstjórn
arskrifstofu Sunnudagsblaðs
ins.
Yið birtum eins og áður
sýnishorn af öðrum botnum
meðan rúm endist:
Burtu þokast vetur varð,
vors ég fagna Ijóðum.
Krýnir sérhvert kólguskarð
á köldum norðurslóðum.
Vænkast leið um vonarskarð
villugjörnum þjóðum.
Veitir mengi yndisarð
af arfa og iokasjóðum.
Landhelginnar Laugaskarð
lokar öllum sjóðum.
Söguríkur vetur varð
á vorum fiskislóðum.
Angar rós, sem visna varð,
vermd af árdagsglóðum.
Hún um nakið holtabarð
hellir geislaflóðum.
Eftir liðinn vetur varð
víða borð á sjóðum.
Gefi tíðin yndisarð
öllum lífs vors sjóðum.
Sízt þó finnumst fær til dáða
, freista skal þess enn á ný
, gera botna, gátur ráða,
, þótt gráhærð verðum yfir
, Í>ví.
( Af því leiðist lítill skaði,
, og líka fyrst við erum hjón,
höfum allt á einu blaði,
undirskrifuð: Halla og Jón.
, En við snúum okkur að
( sjálfri keppnínni og fyrri-
parturinn var eins og kunn-
( agt er þessi:
Sumar gengur senn í garð,
sólin hækkar óðum.
'] >
Dómnefnd hefur orðið sam
, mála um að veita að þessu
sinni' tveimur botnum verð-
laun. Annar botninn er ortur
t af Gunnari Sveinssyni í Gufu
nesi og er á þessa leið:
i
Eftir langan vetur varð
vor á norðurslóðum.
!
Hinn verðlaunabotninn er
eftir Sigurð Guðjónsson,
Bjarkargrund 15 á Akranesi:
Faðminn býður fjallaskarð
ferðagarpi móðum,
Ber ei lengur Bragi arð?
Bögum fækkar góðum.
Grænka hólar, holt og barð
hér á norðurslóðum.
Brotið er í bakka skarð,
búast má við flóðum.
Eðahyndur vetur varð
vöxtur í ríkra sjóðum.
Enn á þessum vetri varð
vöntun í mörgum sjóðum.
Fyrir vonar skildi er skarð
skorið af bræðraþjóðum,
Bjarkaþeyr og vorskruð varð
vafið þrastaljóðum.
Það er býsn hve Bretinn varð
blíður á hyggjuslóðum.
Vorið bóndans eykur arð
inni í bankasjóðum.
Vatnaflengur fer um skarð,
fækkar klakaslóðum.
Grænka hólar, brekkur barð. „
Bros þitt fullt af Ijóðum.
Aldrei hef ég eyris arð
af öllum mínum ljóðum.
Grænnál litkar brunabarð,
birtir í huga hljóðum.
Flytur birtu, yndi og arð
öllu á norðurslóðum.
Árangurinn veíkur varð
hjá vísum Genfarþjóðum.
Græðir sérhvert glapaskarð
geirum fífilrjóðum.
Lifna grös um laut og barð
lífs á norðurslóðum.
Mun það færa yndisarð
amors skotnurp íljóðum,
Við heíjum nýja keppni og
fyrriparturinn hljóðar svo:
Veiðist síldin vel í ár
vænkast þjóðarliagur.
Frestur til að skila botn-
um er þrjár vikur.
2 Sunnudagsbíaðið