Sunnudagsblaðið - 22.12.1963, Side 17

og erfiðri ferð er bráðum lokið.
Síðasti fjallvegurinn að baki, að
Bláskógaheiði einni undanskilinni.
Að viku liðinrii verða þeir í Skál-
holti. Engan órar fyrir þeim
skelfingum, sem bíða þeirra á
næstu grösum.
Sagan er fáorð um þessa ferð,
hina miklu örlagaferð Magnúsar
biskups og förunauta hans. Við
verðum að geta í eyðurnar. En
meðan fylkingin þokast áfram nið-
ur með Hítardalsvatninu í haust-
kyrrunni, skulum við atliuga, hvað
höfundur Hungurvöku hefur um
Magnús biskup að segja.
n.
„Magnús var sonr Einars Magnús-
sonar, Þorsteinssonar, Hallssonar
af Síðu, og Þuríðar Gilsdóttur,
Hafrssonar, Svertingssonar, Hafr-
Bjarnarsonar, Molda-Gnúpssonar.
Magnús var upp fæddr með Einari,
föður sínum, ok Oddnýju, stjúp-
móður sinni, dóttur Magnúss
prests Þórðarsonar ór Keykjaholti.
Þessum kváðust þau mest unnat
hafa af öllum sínum börnum.
Magnús var til bækr settr ok vigðr
öllum vígslum, áðr hann var
prestr. —-------
En þá er Þorlákr byskup hafði
andazt áðr um vetrinn, þá var
Magnús körinn til byskups eftir
um sumarit, ok þat sumar ætlaði
hann til utanferðar ok varð aftr-
reka í Blönduós ok var þá í .Skála-
holti um vetrinn ok fór utan annat
sumar eftir til Nóregs. Þat sumar
fór liann utan, er þeir Magnús
Sigurðarson ok Haraldr gilli börð-
ust á Fyrileif. ok stökk'þá Hæ-nldr
undan suðr til Danmerkr. Magn-
ús byskupsefni fór ok suðr til Dan-
merkr it sama haust ok gaf gjafir
Haraldi konungi, ok tókst þá vin-
fengi þeirra mikit. Magnús fór á
fund Özurar erkibyskups, ok tók
hann við honum virðuliga ok vigði
hann til byskups á Simonis messu-
dag. Þann vetr inn næsta var Magn
ús byskup í Sarpsborg, þar til er
Haraldr konungr varð innlendr. Þá
fór hann til hans, ok tók konungr
fegi.nsamliga við honum ok m.eð
inni mestu sæmd ok virðingum,
ok var með honum, þar til er hann
fór út aftr til íslands, ok þá af
konungi virðuligar gjafir, borðker,
er vá átta merkr, ok var þar, síðar
káleikr ór gerr, ok margar gjafir
aðrar, því at konungr var örr ok
stórlyndr við vini sína.
Magnús byskup kom út til ís-
lands um alþingi ok kom í Eyja-
fjörð ok reið til þings ok kom
þar, þá er menn váru at dómum
ok urðu eigi ásáttir um eitthvert
mál. En þá kom maðr at dómin-
um ok sagði, at Magnús byskup
riði á þingit. En menn urðu svá
fcgnir þeiri sögu, at þegar gengu
allir menn heim. En byskup gekk
síðan út á hlaðit fyrir kirkju ok
sagði þá öllum mönnum senn þau
tíðcndi, er gerzt höfðu í Nóregi,
meðan hann var utan, ok þótti öll-
um mönnum mikils um vert mál-
snilld hans ok skörungskap. Þá
reyndist og brátt, hverr ágætis-
maðr hann var í sínu stórlyndi ok
forsjá bæði fyrir sína hönd ok
annarra, af því at hann sparði
aldrei fjárhluti til, meðan hann
var byskup, at sætta þá, sem áðr
váru sundrþykkir, ok lagði þat
jafnan af sinu til, er þeira var i
milli, ok urðu af því engar deild-
ir með mönnum, meðan Magnús
var byskup. Hann helt inu sömu
lítillæti sínu við alþýðu sem áðr,
þótt væri byskup, ok var hann af
því vinsælli cn flestir menn aðrir
ok hafði þar marga stóra hluti til
þcss gcrt. Magnús byskup lét auka
kirkju i Skálaholti ok vígði siðan
ok var kirkjudagr settr á Selju-
mannamessu. En áðr hafði veiát
krossméssu á vár, þá er Gizur
byskup bafði vígt. Magnús lét
tjalda kirkju borða þeim, er liann
hafði út haft, ok váru þat inar
mestu gersemar. Hann hafði ok
út pell þat, er hökull sá var ór
gerr, er skarmendingr heitir. Magn
ús byskup cfldi ok svá mjök stað-
„EÞeir ríia á-
frarsi sKciSlsig-
ana niSur í dal-
inn . . . engan
drar fyrír þeim
skeKfingum,
sem bíða þeirra
á næsiu grös-
um.“
inh í mörgum tillögum, þcim er
lengi hafa mest gæði at verit, bæði
staðnum ok svá þeim, scm hann
hafa siðan varðveitt. Hann keypti
til staðarins í Skáiaholti Árnes ok
Sandártungu og nær allar Vest
mannaeyjar, áðr en hann andaðist,
ok ætlaði þar at setja munklífi, en
honum endist ekki til þess lif.”
III.
MAGNÚSI biskupi og fylgdarliði
hans er tekið mcð kostum og kynj-
um í Hítardal. Líklegt má telja,
að biskup hafi gert boð á undan
sér, þar scm uiji svo fjölmenn-
an hóp var að ræða. Þarna ætlar
hann að staldra við, hvíla sig og
lið sitt og njóta gestrisni Þor-
leifs beiskalda, hins ættgöfuga
héraðshöfðingja og goðorðs-
manns.
Þorleifur beiskaldi var sonur
Þorleiks auðga og einn af ai'kom-
endum Þórodds landnámsmanns
i Hitardal, sonar Steins mjög-
siglanda, er nam Skógarströnd. Er
augljóst, að Þorleifur hefur búið
Frh. á bls. 234
’DAL ÁRIÐ 1148
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
- SUNNUDAGSBLAP ggg