Sunnudagsblaðið - 07.11.1965, Síða 11

í morgtin var ég hvítt blað
í bunka af eins blöðum.
Við áttum heima
í skáp í barnaskóla.
Við heyrðum talað um,
að á suiíi okkar yrði Skrifað,
á önnur reiknað eða teiknað.
Sum gátu, meira 'að segja,
breytzt í ótrúlegustu hluti,
sem kennararnir kenndu
börnunum að búa til.
Fyrst hafði ég verið
neðarlega í bunkanum,
en í dag var röðin
komin að mér.
Eg skalf af spenningi,
bvað ætli verði úr mér?
Kennarinn bað lítinn dreng
að útbýta okkur og bannaði honum
að kryppla okkur.
Við urðum fegin að heyra það.
Ég lenti hjá hrekkjalegum strák
með skítugar hendur.
Ó, hvað mér leizt illa á hann!
Nú sagðist kennarinn ætla að kenna
þeim að búa til bát úr okkur.
Það þótti mér skemmtilegt,
en kveið fyrir að fá þessar
skítugu hendur á mig,
mig, sem var eins og hvítasti snjór.
Það fór, eins og ég bjóst við,
hann krypplaði mig og óhreinkaði
svo, að ég mátti halda niðri
í mér hljóðunum.
Og þegar hann loks fór að lita mig,
kitlaði hann mig svo mikið,
að ég hafði engan frið á borðinu.
ALÞÝÐUBLAÐXÐ - SUNNUDAGSBLAÐ 555