Eintak - 30.03.1994, Side 33

í raun er margt
sameiginlegt með
Sparks og Sykur-
molunum. Alvaran
er alls fjarri og lífs-
gleðin leikur laus-
um hala.
Sparks hefur verið merkilega lítið
hampað í glam- og diskó-uppriíj-
unaræði því sem tröllríður öllu
þessa dagana. Sparks samanstendur
af bresku bræðrunum Ron og
Russell Mael. Þeir bræður
fluttu til Bandaríkjanna til að slá í
gegn og gerðu það...í Bretlandi.
Leiðin lá þvínæst beinustu leið
heim aftur þar sem fjórar plötur á
árunum 1974-1976 færðu þeim
frægð og frama á silfurfati. Á þess-
um árum átti tónlist Sparks margt
sameiginlegt með samtíma hljóm-
sveitum á borð við Slade, Sweet og
jafnvel ABBA framan af. Glymjandi
glam-rokk með áhersluna á melód-
íu og skerandi falsettusöng. Sparks
höfðu hins vegar alltaf sína sér-
stöðu. Þeir voru óþreytandi við að
brjóta lögin niður með köflum sem
komu eins og álfur út úr hól inn í
lögin. Melódíurnar eins og stolnar
af barnaplötum og textarnir jöðr-
uðu við súrrealisma eins og lagatitl-
arnir bera vott um (Thank god it’s
not christmas, Hasta manana
monsieur, Something for the girl
with everything, It ain’t 1918). Þegar
fór að líða á áttunda áratuginn fóru
vinsældir í Bretlandi að dala fyrir
tilstilli pönksins svo Sparks skelltu
sér til Þýskalands og lögðust í sæng
með poppgoðsögninni Giorgio
Moroder upptökustjóra. Þeim
hinum sama og Þórir Baldurs-
son starfaði fyrir við að útsetja
fyrir Boney M, Donnu Summer
og fleiri stórstjörnur. Nú var súrre-
alismanum klínt á evrópoppið,
hljóðgervillinn tók við af gítarnum
og undir lokin fékk gamla Hitler-
skeggið að fjúka. Hljómsveitin varð
geysivinsæl á meginlandi Evrópu
og er það enn. Ferill Sparks er perl-
um stráður. Þrátt fyrir að þessir
safiidiskar séu langir, Mael Intuiti-
on inniheldur 20 lög og Profile 40 á
tveimur diskum, er lítið um veika
bletti. Þetta er grípandi popptónlist
þar sem glettnin er aldrei langt
undan. í raun er margt sameigin-
legt með Sparks og Sykurmolun-
um. Alvaran er alls fjarri og lífs-
gleðin leikur lausum hala. Sá á við
geysilegan vanda að stríða sem ekki
léttist upp við að heyra í Sparks.
Þessir safndiskar rifja upp gleði-
gjafa sem ekkert erindi áttu í glat-
kistuna. ©

Nafn: Gunnar Örn Jónsson
Fæðingardagur: 4. júlí 1958
Hæð: 180 sm
Þyngd: 80 kg
Háralitur: Ljós
Augnlitur: Blár
Sérkenni: Var einu sinni með
vörtu en lét taka hana af.
Hver?
GUNNAR ÖRN JÓNSSON leikur
á gítar í dúettinum Súkkat. Hann
semur öll lögin en textana á Haf-
þór Ólafsson sem jafnframt er
söngvari. Gunnar er kokkur á Við
Tjömina en er með annan fótinn í
matreiðslunni á Hótel Búðum á
Snæfellsnesi. Þar ætlar hann að
dvelja yfir páskana. Gunnar er eig-
inlega maðurinn á bak við tjöldin í
Súkkat.
Hveps
VEGNA?
Hvepnkx?
Hv
FAÐSVEGNA?
HvERT?
,Ætli ég sé ekki bara dálítið hlé-
drægur. Mér finnst þægilegt að
geta litið upp ffá gítarleiknum þeg-
ar við emm á sviði og sjá að allir
góna á Hafþór.“ Gunnar viður-
kennir þó að hann fái dálítið kikk
út úr því að vera uppi á sviði.
„Við Hafþór leigðum saman og
vorum að leika okkur að því á
kvöldin að spila og semja lög og
texta,“ segir Gunnar. „Þetta var
upphaflega hugsað sem skemmtun
fyrir nánustu vini okkar. Það kom
okkur því afskaplega á óvart hvað
aðrir höfðu gaman af þessu. Þó lit-
um við ekkert á Súkkat sem neitt
grín. Það hlógu bara allir.“
„Sagt er að við spilum trúbador-
rokk og það finnst mér fín skil-
greining. Ég hef ekki orðið fyrir
áhrifum af neinum sérstökum tón-
listarmönnum. En ég hlusta mikið
á Megas,“ segir Gunnar. Hann vill
þó ekki að sér sé líkt við meistar-
ann. Honum finnst það ekki sann-
gjamt í hans garð. Súkkat-menn
hafa þó gerst svo ffægir að hita upp
fyrir hann.
„Súkkat kom fyrst ffam í neðan-
jarðamæturklúbbnum Lindinni og
lék í pásu hjá Inferno 5. Við áttum
í tæknilegum örðugleikum því á
meðan við lékum var skuggalegur
smiður með lepp fyrir öðru auga
að negla fyrir alla glugga því löggan
var að reyna að komast inn. Það
heyrðist bara annað hvert orð hjá
okkur,“ segir Gunnar.
Ég sá Ijósið. Ég held að það sé betra bara
að sjá einhverp farsa í leikhúsinu, en að
gera mig að asna i þessum minninganreit
um lýðveldið l'sland.
og væri ekki úr vegi að kynna lýðveldishátíðar-
andlitsfarðann. Þykir hann líkjast mjög
hátíðarpússi sannra víkinga. Ólei óleiólei...ólei!
Stundum er gott að setjast og
hugleiða hvað sé til ráða. Eg sé enga
lausn í sjónmáli enda ekki um
auðugan garð að gresja.

Ekki nema að
klifra uppí hæsta
tré til að fá yfirsýn
yfir heila málið.
Sjá lýðveldið i
hnotskum. í
þessum tilvonandi
sælureit allra
landsmanna.
EINAR MED OLLUM
MIÐVIKUDAGUR 30. MARS 1994
33