Eintak - 13.06.1994, Blaðsíða 9

C É&fWvtH'rTu-
'AÍí SÓTyAVM Wf
*7íAHAbf>Sw R-S
’f&AMfcWHLHfW
f/TT 8«J&/VAAv/T
.A/AMtPAe- CT
/ Í'A FOU FNTKV * c
yp/fi nrticjAvikr
fS}395 BoeGARQvAliC
>7>2pvoRv AfcKAFM;
FotKÍ V^R &A&LA6T A£ v
HAtM Slé IWANÍVRA
HÍHt fl ■
ff>.^TAAwii,E4tí,
m"\fNYK / A/ V7>
4 HWnSAQi JolUVA /' ?
íí>.í . .* a/4T4'i>9 > #"’"" "" '*
dN FK<I FRAU.Tf£-M5fwUr
rRoftfc/A/ví v/fe iwjÍA/á SAF v‘H>Hgf/A/
‘AVÍ'MD «LVtAVA/A t'AbV/VOg/VjUí 4éWV//'
7*V)hzrTAVAK *
£JanD*e»«a!c
MARírfjé^MTén
Vfg>Ð lATtfífMf**
f KotNttvCAHAtATj--
UhjNÍ.JT" ...—
frjótl' A/ÆTvRlf
06 8e>0 f/CRí?
Aaasaa
©(*fA"V _
&J<Afn£
Myndlistarmenn óánægðir með nýjan skólastjóra MHÍ
Vildu endurskoðun
en ráðherra sagði
Síðastliðinn þriðjudag setti
menntamálaráðherra Gunn-
stein Gíslason í stöðu skóla-
stjóra Myndlista- og Handíða-
skóla íslands. Hann mun taka
við stöðunni í byrjun ágúst og
gegna henni í fjögur ár í fjarveru
Bjarna Daníelssonar, sem
hverfur til annarra starfa í
Kaupmannahöfn.
Eins og greint var frá í EIN-
TAKI 5. maí síðastliðinn vakti
það mikla ólgu innan raða
myndlistarmanna, þegar Gunn-
steinn var valinn vænlegasti
kandídatinn úr hópi fimm um-
sækjenda. Hópur myndlistar-
manna telja Gunnstein ekki
heppilegan skólastjóra, því hann
sé ekki virkur listamaður og hafi
síðast sýnt opinberlega fyrir
mörgum árum. Eftir að úrslit
kosninga skólaráðs voru kunn-
gjörð, sagði Hannes Lárusson
sig úr Félagi íslenskra myndlist-
armanna, en hann hefur verið
formaður félagsins.
SÍM vildi
endurskoðun
Á aðalfundi Sambands ís-
lenskra listamanna 4. maí þar
sem Hannes tilkynnti. úrsögn
sína, var samþykkt ályktun hans
þess efnis að skorað yrði á
menntamálaráðherra að nota
lagaheimild til að skipa dóm-
nefnd sem meta myndi um-
sóknir vegna starfsins. SlM fór
einnig fram á að félagið fengi að
tilnefna fulltrúa í nefndina. Það
gerði ráðherra hins vegar ekki.
„Ég þekki ekkert til Gunn-
steins Gíslasonar en er þakklát
Hannesi fyrir að koma fram
með þessa ályktun. Skólastjóri
Myndlista- og Hand-
íðaskólans ber mikla
ábyrgð á því, hvernig
skólinn mótast og ég
tel eðlilegt að fulltrú-
ar listamanna hafi
eitthvað um það að
segja hver gegnir
þessari stöðu,“ sagði
Guðrún Einars-
dóttir sem nú gegnir
formannstöðu í Fé-
lagi íslenskra mynd-
listarmanna.
Engar
ákvarðanir
enn
Gunnsteinn Gisla-
son er myndhöggvari
og hefur gegnt ýms-
um embættum fyrir
samtök listamanna.
„Ég hef enn ekki tek-
ið neinar ákvarðanir
um breytingar á
skólanum undir
minni stjórn, en ég
mun auðvitað taka
mið af þeim stefnum
og straumum sem
eru að .gerjast í
myndlistarheimin-
um. Forveri minn,
Bjarni Daníelsson,
hefur unnið mikið
starf í að tengja skól-
ann við aðrar
menntastofnanir. Á
næstu árum mun
skólinn líklega sam-
einast væntanlegum
Listaháskóla og það
er til dæmis brýnt að
tryggja stöðu kenn-
aranna þegar að því
kemur.“
Skipun þín í emb-
cettið hefur verið gagnrýnd á
þeitn forsendum að þú sért ekki
mjög virkur listamaður og að
skólinn muni ekki taka neinum
breytingum undir þinni stjórn?
„Ég skil ekki hvers vegna fólk
er að ýja að því að ég sé ekki
virkur listamaður. Ég hélt tvær
einkasýningar 1990, hef tekið
þátt í fjölda samsýninga og er
um þessar mundir að vinna
myndskreytingar fyrir norska
aðila. En kannski er ástæðan sú
að ég nota seinunnið efni í verk
mín, bg þess vegna held ég
sjaldnar sýningar en aðrir
myndlistarmenn. Ég hef kennt í
mörg ár og aflað mér mikillar
reynslu í gegnum störf við fé-
lagsmál myndlistarmanna og sú
reynsla hlýtur að nýtast mér í
þessu starfi.“
Sú kenning hefur heyrst að að-
ilar frá Myndlista- og Handíða-
skólanum hafi leitað til þín og
h.vattþig til að scekja utn stöðuna
til þess að koma í veg fyrir að
óœskilegir aðilar kœrnust að? ,
„Ég vissi auðvitað af því að
staðan var laus til umsóknar og
ákvað að sækja um eftir vand-
lega umhugsun. Það var enginn
frá skólanum sem hafði sam-
band við mig, þannig að þessi
kenning er úr lausu lofti gripin,“
sagði Gunnsteinn í samtali við
eintakO
SILFURSKOTTUMAÐURINN
í/i fvkSktíTrytAA wfinn
p)o& f^vANPA
V
FRAMHALDSSAGA
SILFURSKOTTUMAÐURINN © TEIKNIMYNDASAGA EFTIR SJÓN & STEINGRÍM EYFJÖRÐ
WNDARLEQ
VERÖLD
HILMARS
ARNAR
Aðrir sadó-
masókískir
útúrdúrar
Þarna stóð ég forviða í spillingabælinu Der Putsch
og horfði á fyrrverandi sputnik bresks fjármálalífs og
skattaundanskota þar sem hann var reyrður niður og
með munnkefli og yfir honum stóð ofvaxin Wagner
diva og veifaði svipu. Hrrrrumphhh, sagði Roddam
aftur og hin reiða valkyrja vjrtist lesa eitthvað meira í
þessa orðræðu en ég því hún gekk til mín hægum
þokkafullum skrefum á tuttugu sentímetra stílettó-
hælunum og þar sem ég sá fölt andlit mitt speglast í
koparbrjóstahaldaranum rétti hún mér níu rófna
köttinn og gekk síðan burt. Nú er það svo að vitund
mín er þannig samansett að ef ég lendi í kringum-
stæðum sem ég veit að geta engan veginn verið raun-
verulegar þá þurrkast ég einfaldlega út. Þetta verður
eins kónar trúarleg epífanía þar sem ég verð eitt með
öllu sem er og öll mannleg gildi og persónuleg við-
brögð eru ei meir. Þar sem ég hélt á svipunni og
horfði yfir hafsjó bundinna bissnissmanna þar sem
þeir emjuðu undan leður- og latexklæddum dómín-
atrísum fékk ég stórkostlega uppljómun sem mig
minnir að hafi haft eitthvað með forgengileika allra
hluta og eilífð sálarinnar að gera og ég lét svipuna
falla á gólfið, kinkaði sviplaust kolli til vina minna,
sem ég sá skyndilega í nýju Ijósi og gekk inn á salerni.
Þar var hópur manns að dunda sér við eitthvað sem
psýchópatólógían myndi flokka sem Scatófilíu og ég
minntist orða Blake: Fyrir hinum hreina er allt
hreint, og síðan leið ég út í nóttina og hélt heim á
leið.
En daginn eftir kom í ljós að skortur minn á
frammistöðu hafði kveikt í Roddam. Hann hafði eytt
hálffi nóttunni þama bundinn og afskiptur og aldrei
verið niðurlægður svona áður. Ég minntist gamla
brandarans um sadistann og masókistann, en eftir
smátíma hætti þetta að vera fyndið. Það leið að því
að við spiluðum á stórtónleikum í Hammersmith
Palais og ég sá að hluta til um framkvæmdahliðina.
Þegar ég kvartaði undan því að ég hefði ekki bíl til
umráða, mætir ekki Roddam á svæðið á stórum
svörtum Bentley í bílstjórabúningi... Hvert sem ég
sneri mér þá dagana mætti mér smeðjulegt glott
þessa nýja einkaþjóns en það var einhver þorsti og
vænting í augunum sem ég kunni ekki alveg við.
Dagur tónleikanna rann upp og ég fékk ungskáld-
ið Sjón í lið með mér í þessum síðustumínúturedd-
ingum sem verða alltaf svo drjúgar og í þetta skiptið
mætti Roddam í búningnum með kaskeitið á svartri
Volvóglæsikerru, vafalaust í von um að þetta myndi
kveikja í hinum kalda Skandínava. Þarna sat ég með
drengnum Sjón í aftursætinu og við skiptumst á
kvikindislegum skemmtisögum af vinum okkar milli
þess sem við hlupum inn á hina og þessa staði og
redduðum vávápedölum, hljóðkortum og snúrum.
Fyrst í stað svaraði Roddam alltaf með snöggu Jessör,
en eftir því sem leið á túrinn varð hann alltaf fúlli og
fúlli og undir það síðasta var hann orðinn hreint og
beint dónalegur. Hann fór líka að stoppa á öðru
hverju götuhorni, vippaði sér út úr bílnum segjandi:
Verð ekki mínútu. Og svo hvarf hann, fyrst í fimm
mínútur, síðan tíu, þvínæst tuttugu og að lokum
heilan hálftíma.
Roddam fíflið þitt, öskraði ég þegar hann kom til
baka, tónleikarnir eru að byrja og við eigum eftir að
fara yfir borgina þvera og endilanga. Ó herra, svaraði
Roddam bljúgur og skalf af eftirvæntingu, ég hef
staðið mig illa, já ég hef staðið mig ömurlega. Löng
þögn. Ég held að það ætti að refsa mér. Ennþá lengri
þögn.
Þar sem ég sat þarna í svarta Volvonum öðlaðist ég
innsýn sem afgreiddi á einum bretti kenningar Dr.
Wilhelm Reich um eðli masókisma, kenningu sem
hann taldi eitt sitt merkilegasta framlag til sálfræð-
innar og ég hafði keypt krítíklaust. Masókistar eru
eins og blöðrur sem bíða þess að springa... kjaftæði
Herr Doktor, muldraði ég og síðan sprakk ég: Rod-
dam þú þitt eymdarhyski, þykist vera masókisti og
aumingi og það eina sem þú ert að gera er að PÍNA
MIG. Þú ert ömurlegasti, fýrirlitlegasti og mest sa-
díski masókisti mannkynssögunnar!!! Hvernig ég og
skáldið komumst í tónleikahöllina man ég engan
veginn því ég sá aðeins rautt lengi ffam eftir degi.
Þremur árum síðar var ég með vinkonu minni á
vappi í Camden þegar við gengum fram á hóp virðu-
legra manna, það var gripið í öxlina á mér og sagt:
Hilmar, má ég kynna þig fyrir nokkrum vinum mín-
um. Þarna var hann kominn Roddam í bissnissgerv-
inu og svo dró hann okkur inn á fínan einkaklúbb og
hellti í okkur maltviskýi. Við erum að kaupa svæðið
og ætlum að stækka markaðinn hérna. Ert þú ekki
með einhvern bissniss sem þú getur komið með til
okkar? Ég muldraði eitthað um matarboð sem við
værum orðin of sein í og síðan kvöddum við. Þegar
við gengum til dyranna dró Roddam mig afsíðis og
hvíslaði æstur: Við erum búnir að ganga frá millj-
ónasamningum í dag og veistu að allan tímann er ég
búinn að vera í korsettu og sokkaböndum undir
jakkafötunum. Sjáðu...
Ég hristi hausmn og við löbbuðum út og ég sagði
við vinkonu mína að Kannski væri það alls ekki svo
slæmt að vera fífl í viðskiptum og skítblankur alla
sína ævi.
MÁNUDAGUR 13. JÚNÍ1994
9