Eintak - 13.06.1994, Page 12

„Om Kæmested
fer með rangt máT
Segir Sigsteinn Pálsson, eigandi Blikastaða.
„Skáldafákurinn hefur gripið svo
gjörsamlega tauminn af Erni
Kærnested að hann veit ekki hvar
farið er,“ segir Sigsteinn Páls-
son, eigandi Blikastaða i Mosfells-
bæ, um nokkur ummæli Arnar
Kærnested í grein sem birtist í síð-
asta EINTAKI og bar yfirskriftina
„Hvernig á að klúðra sveitarfélagi.“
Grein þessi fjallaði um tildrög
ósigurs Sjálfstæðisflokksins í Mos-
fellsbæ í síðustu sveitarstjórna-
kosningum þegar fylgi flokksins
Sjaldan hafa viðbrögð manna
í viðskiptalífinu verið jafn
hastarleg og þegar fyrrum
meirihluti stjórnar Stöðvar tvö réð-
ist með offorsi
gegn Sigurjóni
Sighvatssyni eftir
að Ijóst varð að
hann stóð að
baki kaupunum á
hlutabréfunum í
íslenska útvarps-
félaginu. Það
hefur vakið furðu að menn sem
eiga ekkert í stöðinni, eins og
Óskar Magnússon, lögðu gamla
meirihlutanum lið
þrátt fyrir að
hann hafi verið
lögmaður Sigur-
jóns. Minna hefur
farið fyrir öðrum
stuðningsmanna
Ingimundar Sig-
fússonar stjórn-
arformanns Stöðvar tvö í fjölmiðl-
um hér heima en þau boð bárust
til Hollywood að Davíð Oddsson
væri ekki hress
með hlutabréfa-
kaup Sigurjóns. í
kvikmyndaborg-
inni gátu menn
ekki annað en
brosað yfir þeim
skilaboðum...
I kki var mikil eftirsjá meðal
starfsfólks Þjóðminjasafns-
I ins eftir Guomundi Magnús-
syni úr stöðu þjóðminjavarðar. Áð-
ur en Guðmund-
ur fékk stöðuna
var honum lofað
fjárframlögum til
að gera gamla
SS húsið við
Skúlagötu að
geymslum fyrir
safnið en geymslumál þess voru í
miklum ólestri. Einhverjum milljón-
um var hent í að gera úttekt á hús-
næðinu en þegar til kom var
stuðningurinn við Guðmund ekki
meiri en svo að húsið var rifið og
geymslumál safnsins sett í salt.
Starfsfólkið var því bjartsýnt á að
einhverjar úrbætur yrðu gerðar
eftir að Þór Magnússon var skip-
aður Þjóðminjavörður. Þór þykir
gúddí gæi sem veður ekki uppi
með valdníðslu eins og fyrirrennari
hans en ekki mikill stjórnandi. Að
sögn situr hann og stendur eftir
tilskipunum úr fjárrnála- og
menntamálaráðuneytinu og munir
safnsins eru nú í geymslum sem
forverðir þess höfðu fyrir löngu
hafnað sem óviðunandi...
12
hrapaði úr 64 prósentum í 43 pró-
sent. Það var nokkuð samdóma álit
aðila innan Mosfellsbæjar að helstu
ástæður ósigursins hafí verið
furðuleg framganga meirihluta
sjálfstæðismanna í tveimur málum
sem komu upp síðasta kjörtímabil.
Þessi mál voru annars vegar samn-
ingar sem voru gerðir um hlut bæj-
arfélagsins í byggingu miðbæjar-
kjarna Mosfellsbæjar við Örn
Kærnested, eiganda byggingafyrir-
tækisins Álftarós, en hann var á
þessum tíma formaður fulltrúaráðs
Sjálfstæðisflokksins í bænum. Hitt
málið snerist um kaup Mosfells-
bæjar á landi Blikastaða en meiri-
hluti sjálfstæðismanna skipti
skyndilega um skoðun þegar drög
að kaupsamningi lágu fyrir og
hættu við kaupin. Er talið að örn
Kærnested hafi beitt flokkssystkini
sín miklum þrýstingi í því máli þar
sem hann hafi óttast að bærinn
hefði ekki bolmagn til að standa í
landakaupum samfara miðbæjar-
framkvæmdum.
„Örn lætur meðal annars í það
skína, í viðtali sem fylgdi með
greininni, að við Blikastaðahjón
höfum átt í fjárhagslegum erfiðleik-
um og að hann hafi viljað hjálpa
okkur með sínum „eigin pening-
um“. Ég get hins vegar upplýst að
við áttum þá skuldlausa jörðina
Blikastaði með húsum ásamt ein-
býlishúsi með tvöföldum bílskúr og
innbú og eitthvert lausafé eins og
fram kemur á skattframtali þess
tíma. Verður því að álíta að við höf-
um ekki verið neinir þurfalingar á
vegum Arnar Kærnested á þessum
árum. Orðrétt hefur blaðamaður
eftir Erni: „Sigsteinn á Blikastöðum
er lengi búinn að reyna að selja
landið og hringdi meðal annars ár-
lega í mig til að bjóða mér það til
kaups.“ Þessar árlegu hringingar
hafa aldrei átt sér stað, hins vegar
fékk ég Örn, sem fagmann og
kunningja, til að koma að Blika-
stöðum sumarið 1990 og slá mati á
trésmíðavélar sem voru þar í úti-
húsunum á vegum þrotabús sem
hafði haft þau á leigu. Yfir kaffi-
bolla með okkur hjónum á eftir
barst það í tal að sennilega færi
Mosfellsbær að bera víurnar í
Blikastaðaland. Viðbrögð Arnar við
því voru þau að hann sagði að Mos-
fellsbær hefði enga burði til að
kaupa Blikastaði, en hann sagði
jafnframt að það væri hugsanlegt
að hann sjálfur gæti haft samband
við peningamenn sem hefðu þá
burði. Meira var það mál ekki rætt
þá og hefur aidrei verið. Það er ekk-
ert launungarmál að um árabil hafa
ráðamenn Reykjavíkur rennt hýru
auga til Blikastaða og hæst bar það í
valdatíð Daviðs Oddssonar, hef
ég um það dagsetningar í viðtölum
og bréfum. Viðbrögð okkar við
þeim málaleitunum voru lengst af
þau að sonur okkar Magnús væri í
forsvari í Mosfellsbæ og okkur því
óhægt um vik. Það gefur því auga-
leið að Magnús hafi látið samstarfs-
fólk sitt í bæjarstjórn Mosfellsbæjar
vita hvernig málin stóðu og því þau
hafið viðræður við okkur. Þessu til
viðbótar vil ég geta þess að Örn fer
rangt með það tilboð sem Mosfells-
bær gerði í Blikastaði. Tilboðið var
vaxtalaust, miðað við afhendingu á
SlGSTEINN PÁLSSON
ÁSAMT EIGINKONU SINNI
„ Við vorum engir þurfalingar á
vegum Arnar Kærnested. “
tuttugu árum, Blikastaðahúsin
höfðu einungis verið metin en voru
ekki inni í kauptilboðinu," segir
Sigsteinn. O
Áhrif hungurverkfalla á líkamann
Hættavi á löngu svetti
er að hjartað gefi
Segir Laufey Steingrímsdóttir næringarfræðingur.
Hungurverkföll foreldra í for- hann er ekki fær um að framleiða
sjárdeilum og fanga í Síðumúla-
fangelsinu hafa vakið mikla athygli
að undanförnu. Þegar menn svelta
sig í langan tíma kemur að því að
þeir geta ekki lifað það af þrátt fyrir
að þeir hefji neyslu á fæðu aftur. Yf-
irleitt er talað um 50 daga í því sam-
bandi. EINTAK leitaði til Laufeyjar
Steingrímsdóttur næringarfræð-
ings til að athuga hvaða áhrif lang-
varandi hungur hefur á líkamann.
„Það sem gerist fýrst þegar fólk
borðar ekki er að það fer að brenna
fitu líkamans til að verða sér fyrir
orku,“ segir hún. „Einnig er nauð-
synlegt að halda blóðsykrinum
uppi en líkaminn er ekki með nema
lítinn sykurforða sem eyðist upp á
einni nóttu. Þá þarf líkaminn að
búa til sykur úr próteinum því
sykur úr fítu. Þetta þýðir það að
vöðvar og vöðvamassi rýrna.“
Laufey segir að ef ekkert annað
kæmi til sögunnar gæti maðurinn
einungis soltið í mjög skamman
tíma, kannski barad viku. Það sem
gerist hins vegar við hungur eða
sult, og þar af leiðandi mikla fitu-
brennslu, er að í líkamanum mynd-
ast efni sem heita ketónar. „Þetta
eru hliðarefni sem hlaðast upp í lík-
amanum og spara sykurþörf líkam-
ans.“
Ketónarnir nýtast heilanum og
miðtaugakerfínu í staðinn fyrir
sykur og þá minnkar sykurþörfin.
Þetta sparar því próteinin í vöðv-
unum við sult. Að sögn Laufeyjar
finnst svipuð lykt og af asentoni úr
vitum fólks því það er eitt hliðar-
efnið í þessum ketónum. Þessi
mekanismi fer yfirleitt ekki í gang
fyrr en í annarri viku hungurs og þá
fer að hægjast á niðurbroti vöðv-
anna.
„Það er samt alltaf einhver
vöðvamissir líka,“ segir Laufey, „en
þegar fitan er búinn þá höfum við
ekkert annað að brenna en vöðv-
ana. Það fer eftir einstökum tilfell-
urn hvenær líffæri verða fyrir var-
anlegum skemmdum en hjartað er
vöðvi sem líka gengur á. Þannig
verður það veikbyggðara og hættan
í löngu svelti er að hjartað gefi sig.“
Laufey segir að ýmis önnur líf-
færi skemmist, svo sem nýrun og
allur vökvabalansinn. „Þetta er
stóralvarlegt mál ef menn svelta sig
svona lengi og eftir fjórar vikur er
mikil hætta á ferðum," segir hún.
Hvað geta menn soltið lengi án
þess að deyja?
„Ég veit ekki hvað er það lengsta
sem maður hefur soltið sig og lifað
það af. Það er almennt talað að þeir
40 dagar sem Frelsarinn svalt í
eyðimörkinni nálgist hámark þess
sem menn geta soltið ef þeir neyta
vatns. Þó eru dæmi þess að menn
hafi soltið mikið lengur og lifað.
Aðalhættan er þegar menn byrja
aftur að borða því þá eru þeir orðn-
ir það veikbyggðir að nauðsynlegt
er að fara afar varlega í sakirnar til
að líkaminn þoli áíagið. Hjartað er
sérstaklega viðkvæmt fyrir því.“
Laufey segir að menn geti ein-
ungis lifað í nokkra daga án vatns
en með neyslu sykurs spari þeir
prótein líkamans og geti lifað í
töluverðan tíma. O
Laufey Steingrímsdóttir
NÆRINGARFRÆÐINGUR
„Það er almennt talað að þeir
40 dagar sem Frelsarinn svalt í
eyðimörkinni nálgist hámark
þess sem menn geta soltið ef
þeirneyta vatns."
MÁNUDAGUR 13. JÚNl 1994