Eintak - 13.06.1994, Síða 20

Það er Ijótt að gera at í öðru fólki - nema það sé gert almennilega.
Björn Malmquist leitaði uppi nokkra hrekki þar sem fólk hafði verið
dregið á asnaeyrunum á hugvitsamlegan hátt. Og fann þó nokkur...
Ásdís Halla Bragadóttir, fyrr-
um blaðamaður á Morgunblaðinu
er fræg fyrir ýmsa grikki sem hún
gerði samstarfsfólki sínu og vinum.
Þegar hún hætti á Mogganum til að
taka við stöðu framkvæmdastjóra
þingflokks sjálfstæðismanna, þótti
kollegum hennar viðeigandi að
kveðja hana með vænum hrekk.
Einri föstudaginn, stuttu áður en
hún hætti, sendi fréttastjórinn,
Sigtryggur Sigtryggsson, hana út
af örkinni til að taka viðtal við
Helga nokkurn Sigurðsson, Is-
lending búsettan í Bandaríkjunum,
sem staddur var hér á landi. Hann
sagðist vera að vinna fyrir eina
stærstu auglýsingastofú heims, Sa-
atchi & Saatchi, sem væri að
kanna samstarf og kaup á einni af
stærstu auglýsingastofunum hér á
landi. Semsagt: stórfrétt í íslenska
viðskiptaheiminum.
Gegnum glerið
Helgi þessi Sigurðsson heitir
reyndar Hilmar Sigurðsson réttu
nafni og er einn af eigendum aug-
lýsingastofunnar Grafít í Reykja-
vík. Hann hafði verið fenginn til að
taka þátt í gríninu af þeim Urði
Gunnarsdóttur og Hönnu Katr-
ínu Friðriksen sem eru blaða-
menn á Morgunblaðinu og stóðu
fyrir grikknum.
Ásdís Halla hringdi í „Helga“ og
boðaði hann í viðtal niður á
Mogga. En Hilmar á marga kunn-
ingja þar á bæ, og þess vegna þurfti
að segja þeim öllum frá gabbinu og
banna þeim að heilsa honum með
nafni þegar hann kæmi. Ásdís Halla
sat síðan með honum í rúman
kiukkutíma og tók við hann viðtal í
fundaherberginu á ritstjórn. „I
veggjum þessa herbergis er gler frá
gólfi upp í loft og við sátum öll og
fylgdumst með Hilmari leika hlut-
verk sitt eins og atvinnuleikari.
Þrátt fyrir að stór hópur fólks sem
vissi um grínið hafi hlegið sig mátt-
lausan fyrir utan fundaherbergið
tók Ásdís Halla ekki eftir neinu,"
sagði Urður Gunnarsdóttir í sam-
tali við EINTAK.
Yfirlestur „Helga“
„Helgi“ gerði blaðakonunni það
ljóst að hann yrði að fá viðtalið sent
til yfirlestrar og það yrði að gerast
fýrir laugardag, því þá færi hann af
landi brott. Hann myndi síðan sjá
um að viðtalinu yrði komið til
hennar eftir að hann væri farinn.
Ásdís Halla komst ekki í verkið fyrr
en seinni part föstudags og kláraði
fréttina ekki fyrr en um miðnætti
og sendi til „Helga“.
En það var hins vegar ekki „-
Helgi“ sem tók við fréttinni, heldur
áðurnefndar Urður og Hanna
Katrín. „Þegar ég sá fréttina hennar
fékk ég alvarlega bakþanka um
grínið, því það var greinilegt að Ás-
dís Halla hafði lagt miklu meiri
vinnu í þetta en við bjuggumst
við,“ sagði Urður. „Ástæðan var
einfaldlega sú að Hilmar lék hlut-
verk sitt af þvílíkri prýði að það
hljóp ofvöxtur í grikkinn.“
Urður og Hanna Katrín strikuðu
nánast í hverja einustu setningu, í
fyrirsagnir, breyttu öllu orðalagi til
hins verra og skrifuðu hrokafullar
athugasemdir í viðtalið fyrir hönd
„Helga“ sem varð greinilega æ
ósáttari við lýsingu Ásdísar Höllu á
sínum hlut í þessu „afreki" Saatchi
& Saatchi, eftir því sem leið á við-
talið. Þegar hrekkjalómarnir Urður
og Hanna Katrín höfðu lokið sér af,
var Hilmar (,,Helgi“) fenginn til að
hreinrita athugasemdirnar. Síðan
var viðtalið sent aftur til Ásdísar
Höllu, en ekki fyrr en á mánudags-
morgun, löngu eftir að „Helgi“ var
farinn af landi brott.
„Mikið er þetta
fyndið“
„Við vorum í námunda við Ás-
dísi Höllu, þegar hún fékk viðtalið í
hendurnar,“ segir Urður. „Henni
brá greinilega, en sagði ekkert og
blaðaði í gegnum viðtalið, sem var
allt útkrotað í rauðu. Eftir nokkurn
tíma fór okkur að líða ilfa yfir þessu
og réttum henni miða frá Hilmari
(,,Helga“) þar sem hann baðst fyr-
irgefningar á sínum þætti í grikkn-
um og spurði hvort hún væri ekki
búin að átta sig á að vinnufélagar
hennar væru að gera í henni at. Þá
leit hún upp og sagði grafalvarleg:
„Mikið er þetta fyndið". Og þá
trylltust allir úr hlátri,“ sagði Urð-
ur. „Málið var að Ásdís Halla bjóst
við einhverjum grikk, en ég held að
hana hafí ekki órað fyrir því að
hann yrði svona úthugsaður. Síðan
fór grikkurinn að vissu leyti úr
böndunum, því Hilmar lék einfald-
lega hlutverkið sitt allt of vel!“
Vandaður grikkur
Fórnarlamb þessa úthugsaða
hrekks, Ásdís Halla Bragadóttir,
sagði í samtali við EINTAK að hún
hefði vissulega búist við einhverj-
um tilraunum af þessu tagi síðustu
dagana sem hún vann á Moggan-
um. „Þess vegna reyndi ég að bak-
tryggja allt sem ég gerði á þessum
tíma til að koma í veg fyrir það.
Þessi grikkur var hins vegar svo út-
hugsaður. Hilmar (,,Helgi“) var
með nafnspjöld frá Saatchi & Saatc-
hi, hann vissi greinilega mikið um
auglýsingabransann og í ofanálag
vildi hann ekki að ég hefði sam-
band við íslensku auglýsingastof-
una fyrr en eftir að hann hefði lesið
viðtalið yfir. Þar með var búið að
útiloka alla möguleika á því ið ég
gæti komist að hinu sanna í mál-
inu. Þetta var vandaður grikkur og
ég hef enn ekki heyrt um neinn sem
tekur þessum fram,“ sagði Ásdís
Halla.
Hrekkjaiómar
Hrekkjalómafélagið í Vest-
mannaeyjum er eitt af villtari félög-
um landins. Eins og nafnið bendir
til, sérhæfir þessi félagsskapur sig í
hrekkjum, grikkjum og öðru gríni
sem hægt er að gera fólki.
„Einn af fyrstu hrekkjunum sem
við gerðum þegar félagið var stofn-
að árið 1983, var að umbreyta hafn-
arvoginni í bænum í stýrishús með
öllu tilheyrandi,“ sagði Ásmundur
Friðriksson, yfírhrekkjalómur og
eigandi fiskverkunarinnar Kútt-
magakots, í samtali við EINTAK.
„Félagi okkar vann á voginni og
einn morguninn þegar hann kom í
vinnuna, gekk hann beint inn í til-
búið stýrishús á togara, þar sem
finna mátti radar, fiskileitartæki,
talstöð og allt tilheyrar.di. Tækin
voru öll í gangi þegar hann kom og
það eina sem hann þurfti að gera
var að sleppa nótinni!“
Einn hrekkjalómurinn í félaginu
var kallaður Halli í Turninum, en
hann rak á sínum tíma verslun sem
var kölluð þessu nafni. Ásmundur
og félagar hans voru hins vegar ekki
ánægðir með að Halli seldi ekki
klaka, sem þykja nauðsynlegir í
suma drykki. „Það endaði með því
að við fórum niður í frystihús á tíu
tonna vörubíl og fylltum hann af ís,
eins og settur er um borð í fiskiskip.
Síðan keyrðum við um bæinn með
gjallarhorn og auglýstum að nú
ætluðum við að sjá til þess að Halli
fengi allan þann klaka sem hann
þyrfti. Eftir rúntinn stoppuðum við
síðan fyrir utan Turninn og sturt-
uðum ísnum. Magnið var slíkt að
inngangurinn í verslunina var gjör-
samlega lokaður og það tók fjóra
menn heilan klukkutíma að grafa
frá hurðinni.“ Halli í Turninum
tók gríninu vel en lögreglan, sem
mætti fljótlega á staðinn, var ekki
eins ánægð, og Ásmundur, sem var
ökumaður vörubílsins, var færður
á stöðina. „Þeir vildu fá að vita
hvervegna í andsk... ég hefði verið
að þessu og sögðu að ég væri illa
upp alinn! Mér fannst hins vegar
alveg ónauðsynlegt að fara að
kenna foreldrum mínum um þetta
grín...“
Svínslegt afmæli
Ásmundur hefur sjálfur ekki far-
ið varhluta af gríni Hrekkjalómafé-
lagsins og þegar hann átti 29 ára af-
mæli, „fyrir örfáum árum,“ eins og
hann segir, færðu félagarnir hon-
um frumlega afmælisgjöf. „Stuttu
fyrir afmælið sóttu þeir svín upp á
land og geymdu það í bílskúr eins
þeirra þar til veislan var haldin. Síð-
an létu þeir prjóna sams konar
peysur á mig og svínið og þegar af-
mælisveislan var haldin, var mér af-
hent peysan og sagt að fara í hana.
Síðan var svínið leitt fram undir
fjöldasöng og flugeldasýningu,
klætt í peysuna. Börnin mín höfðu
afskaplega
gaman af þessu og höfðu á orði
að það væri glettilega mikill svipur
með okkur.“
Hrekkjalómur
bæjarstjóri
Undanfarið hefur verið nokkur
lægð í starfssemi þessa annars of-
virka félags og Ásnrundur hefur
skýringar á reiðum höndum. „Jú,
sjáðu til. Eftir að kosningaslagurinn
fyrir sveitarstjórnarkosningarnar
hér í Eyjum hófst, hefur verið
nokkur spenna milli félagsmanna.
Þannig er að Georg Þór Krist-
jánsson, sem klauf sig út úr Sjálf-
stæðisflokknum fyrir kosningar
er Hrekkjalómur. Bæjarstjór-
inn, Guðjón Hjörleifsson,
sjálfstæðismaður, er
einnig meðlimur þótt
hann hafi verið í óop-
inberu fríi síðan
hann gerðist bæjar-
stjóri, þannig að
það má segja að
félagsandinn hafi
ekki verið eins og
best verður á
kosið. En við ætl-
um að hittast
næstu dagana og
stilla saman
strengina aftur -
þetta félag mun seint
lognast út af,“ sagði
Ásmundur Friðriksson
í samtali við eintak.
Hefndin
Fyrsti apríl er orðinn
einhvers konar lög-
skipaður hrekkja- og grín-
dagur þjóðarinnar og þann dag
eru flestir landsmenn annað
hvort vel á verði gagnvart kunn-
ingjum sínum, eða á fullu að hugsa
upp og útfæra brögð til að fá við-
komandi til að hlaupa fyrsta apríl.
Gunnar Steinn Pálsson, einn af
framkvæmdastjórum auglýsinga-
stofunnar Hvíta Hússins, varð fyrir
vel skipulögðum grikk félaga
síns fyrsta dag aprílmánaðar
fyrir nokkrum árum. Það
er í sjálfu sér ekki í frá-
sögur færandi að
menn geri hver
öðrum grikk
þennan dag, en það sem gefur þess-
ari sögu gildi, er sú staðreynd að
Gunnar Steinn náði að svara fyrir
sig sama dag, og sá hrekkur var enn
umfangsmeiri.
Gabb í gegnum síma
Snemma þennan dag hringdi fé-
lagi Gunnars Steins í hann og bað
hann að sækja sig á ákveðið bíla-
verkstæði upp á Höfða. Bíllinn sinn
hefði bilað og hann þyrfti að kom-
ast niður í bæ aftur. Gunnar Steinn
er greiðvikinn maður og fór af stað,
en fann ekki bílaverkstæðið sem
vinurinn hafði lýst. Þessi vandræði
Gunnars enduðu með því að hann
hringdi úr bílasímanum sínum í
bílasíma vinarins og sagðist ekki
finna verkstæðið. Vinurinn lýsti
leiðinni og þar kom að Gunnar var
búinn að parkera á stóru bílastæði,
ennþá með vininn í símanum.
Gunnar sá ekki nokkurn kjaft, en
vinurinn fullyrti að hann væri
þarna rétt hjá; Gunnar bara tæki
ekki eftir honum. Vinurinn bað
síðan Gunnar að stíga út úr bílnum
með símann í hendinni og líta yfir
götuna...hann stæði þar með hóp
af fólki og veifaði honum. Næsta
sem heyrðist í bílasíma Gunnars
var síðan: „Fyrsti apríl, vinur!“
Svarað fyrir sig
Gunnar áttaði sig á því að hann
var þarna hafður af leiksoppi.
Hann ók í hendingskasti niður á
vinnustaðinn sinn, Hvíta Húsið, og
skaut á fúndi með samstarfsmönn-
um sínum. Nú skyldi hefnt og það
grimmilega. Eftir fundinn hafði
Gunnar Steinn Pálsson
hjá Hvíta Húsinu: maðurinn sem
hefndi sín eftirminnilega á vini
sinum, hrekkjalómnum.
20
MÁNUDAGUR 13. JÚNÍ1994