Vikublaðið - 22.10.1993, Blaðsíða 2

2
Viftharf
VIKUBLAÐIÐ 22. OKTOBER 1993
BLAÐ SEM V I T E R I
Útgefandi: Alþýðubandalagið
Ritstjóri og ábm.: Hildur Jónsdóttir
Blaðamenn: Páll Vilhjálmsson og Ólafur Þórðarson
Auglýsingar: Ólafur Pórðarson
Ritstjórn og afgreiðsla:
Laugavegur 3 (4. hæð) 101 Reykjavík
Sími á ritstjórn: (91)-17500
Myndsendir: (91)-17599
Útlit og umbrot: Leturval
Prentvinna: Prentsmiðjan Oddi hf.
Súpan hjá Samhjálp
og Sjálfstæðisflokkurinn
Það er súpa hjá Samhjálp og Sjálfstæðisflokicurinn
heldur landsfund. Það er tíunda besta aflaár Islend-
inga og lítilsháttar hagvöxtur en samt íjölgar í súp-
unni hjá Samhjálp. Sjálfstæðisflokkurinn lýsir því
yfir í drögum að stjórnmálaályktun landsfundar að
markmið flokksins og ríkisstjórnarinnar hafi náðst
fram í meginatriðum.
„Sannlega, sannlega segi ég yður: Við höfum ver-
ið svikin.“ Þannig hóf einn ræðumanna á þingi
Verkamannasambandsins upp raust sína. Og bætti
við: En ætlum við að gera eitthvað í því? Það er
einmitt sú spurning sem þing Verkamannasam-
bandsins svarar í þessari viku. Tóninn er herskárri
en hann hefur lengi verið.
Eftir að félagar í BSRB og Kennarasambandið
neituðu að færa forystumönnum sínum verkfalls-
vopnið í hendur síðastliðinn vetur hafa samtök
launafólks ekki haft annað að setja á móti atvinnu-
rekendum og ríkisvaldi en málþóf og þjark. Fjölda-
fundir Dagsbrúnar og sameining iðnaðarmannafé-
laga hafa verið eini votturinn um styrk af hálfu sam-
takanna.
Það má líkja samtökum launafólks við skipalest
sem er dæmd til þess að sigla á hraða hæggengasta
skipsins til þess að halda hópinn. Samið hefur verið
um „vernd“ fyrir skipalestina en „verndararnir“
hrekja hana markvisst af leið með skyndiárásum.
Skipherrarnir í lestinni geta ekki svarað fyrir sig
nema með skeytasendingum og biblíutilvitnunum
vegna þess að skipalestin er óvopnuð.
Eorsendur kjarasamningana frá í vor eru brostnar.
Ríkisvaldið hefur ekki staðið við sinn hlut. Um þetta
meginatriði ríkir samstaða á þingi Verkamannasam-
bandsins. En á þá að munda verkfallsvopnið? Ja,
fólk er skuldum vafið. Atvinnurekendur nota sér
slæmt atvinnuástand. Það er tæpast staða til átaka.
Hugsanlega má með þrásetum í stjórnarráðinu og á
kontórnum hjá VSI fá forsætisráðherra til þess að
standa við loforðin um framlög til atvinnuskapandi
aðgerða og skattaálögur á hátekjufólk til þess að
standa undir afinámi matarskatts. Sjálfstæðisflokkur-
inn er vís til þess að bæta einhverju lítilræði út í súp-
una hjá Samhjálp fyrir jólin.
Samningsstaða samtaka launafólks er veik í vondu
árferði. Enn veikari er hún ef félagsmenn láta bilbug
á sér finna. Öll slík tákn mun landsfundur Sjálfstæð-
isflokksins ráða í og ganga eins langt og þau leyfa.
Og það fjölgar í súpunni hjá Samhjálp.
5IHNN MINNl
AWE6- VI5-S UM
Af> Hl HlRFIFí EKKI
At> köW 1 M0>fm
Sjónarhorn
Reykjavík! Reykjavík!
Svo sem sjá hefur mátt af fjöl-
miðlaumræðu undanfarinna
vikna er farið að styttast í sveit-
arstjórnarkosningar. Eins og jafhan
þegar líður að lokum kjörtímabils
fara stjórnmálahreyfingar að hugsa
sitt ráð og leggja línurnar um mark-
inið, leiðir og aðferðir. I Reykjavík
hefur ungt fólk fylgst af athygli með
þeirri vinnu sem farið hefur ffam á
vegum þeirra flokka sem kenna sig
við félagshyggju. Athyglinni hafa
fylgt nokkrar væntingar - sem með-
al annars hafa sprottið af því sjónar-
miði að þessir flokkar ættu sér að
minnsta kosti það einfalda sameig-
inlega markmið að vilja hnekkja
meirihluta Sjálfstæðisflokksins í
borginni.
Jafhframt ákveðnum væntingum
hefur sú spurning gerst ansi áleitin
hvort flokkarnir gætu samræmt að-
ferðir sínar við að ná þessu marki.
Þetta hafa félagshyggjuöflin í
Reykjavík rætt. Fulltrúar þeirra hafa
hist nokkuð reglulega, en þó er það
þannig að eftir því sem leið á þetta
ár hefur það valdið vonbrigðum að
kraftinn vantaði í samræmingar-
vinnuna.
Er lífeftir meirihlut-
anrií
Þannig hefur á köflum verið engu
líkara en að flokkarnir hafi tileinkað
sér þann ,lífsstíl“ að vera í minni-
hluta og að tilhugsunin um líf ,eftir
meirihlutann" sé fremur til þess fall-
in að valda ógleði en kæti. Þetta ger-
ist á sama tíma og raunveruleg sókn-
arfæri hafa skapast fyrir afdráttar-
lausri stefnubreytingu í átt til félags-
hyggju í stjóm Reykjavíkur. Hvort
sem litið er til málefna eða pólitískr-
ar stöðu Sjálfstæðisflokksins, hafa
vísbendingar hrannast upp sem ein-
dregið benda til þess að nú sé byr -
fyrir þá sem kunna að sigla.
Það sem í dag ríður á fyrir félags-
hyggjuflokkana í Reykjavík er að
sýna bæði vilja og ætlun til þess að
mynda nýjan meirihluta f borginni
efrir kosningar. Að mínu viti skiptir
ekki höfuðmáli hvernig þetta er lát-
ið í ljós - aðalatriðið er að það sé
gert á afdráttarlausan og trúverðug-
an hátt. Slík viðurkenning félags-
hyggjuflokkanna á því að eitt sam-
eiginlegt markmið sé mikilvægara
en prósenturnar sem hver flokkur
dregur í sinn dilk gæti hæglega skipt
sköpum. Því þegar til kastanna kem-
ur gæti nefnilega vel farið svo að
eina vopnið sem íhaldið ætti í búri
sínu væri gamla ,vinstri-glundroða-
lumman“. Ilún hefur oft dugað vel
og gæti jafnvel farið langt með að
tryggja að meirihlutinn lafði. Með
afdráttarlausri samstöðu sem er
hvorttveggja í senn málefnaleg og
sýnileg væri hins vegar hægt að
svara glundroðakenningunni á á-
hrifaríkan hátt.
Sýnileg samstaða
Athyglisverðasta tillagan sem
ffam hefur komið um að gera þessa
samstöðu sýnilega er að félags-
hyggjuflokkarnir komi sér saman
um borgarstjóraefni sem yrði sam-
nefhari í kosningabaráttunni og, ef
allt fer að vonum, oddviti nýs meiri-
hluta eftir kosningar. Undir þessa
tillögu hafa margir tekið, nú síðast
stjóm Verðandi í ályktun frá 18.
október. Tillagan felur þó ekki í sér
neina ákveðna aðferð til að finna
borgarstjóraefnið. Það verkefrii
hlýtur að koma í hlut forystumanna
flokkanna í borginni - enda sé vilji
fyrir hendi af þeirra hálfu tíl þess að
fara þessa leið.
Tillagan um sameiginlegt borg-
arstjóraefni er komin fram - og í
umræðunni hafa þegar komið ffam
uppástungur um einstaklinga sem
hugsanlega gætu tekist á við þetta
verkefni. Hvort tveggja þrýstir á
forystumenn félagshyggjuflokkanna
í Reykjavík að taka skýra og einarða
afstöðu til hugmyndarinnar og inóta
ffamkvæmd hennar ef af verður.
Blár meirihluti er ekk-
ert náttúrulögmál!
Reykvíkingar eiga annað og betra
skilið en að sitja uppi með spillta
stjórn borgarinnar hvert kjörtíma-
bilið á fætur öðru. Dæmið frá 1978
sýnir okkur að blár meirihluti er
ekki náttúrulögmál. Sigurinn sém
þá vannst kom íhaldinu í opna
skjöldu enda tíðkuðust á þeim tíma
ekki skoðanakannanir sem megn-
uðu að vekja hina værukæru
í dag er aðrir tímar - og það kall-
ar á aðrar aðferðir. Trúverðug mál-
efnaleg samstaða og sýnileg merki
þess að félagshyggjan í Reykjavík
hefur vilja og ætlun til þess að taka
við stjórninni eru lykilatriði sem
menn ættu á næstu vikum að huga
sérstaklega að.
Höfundur er laganemi og for-
maður Verðandi, samtaka
ungs alþýðubandalagsfólks og
óflokksbundins félagshyggju-
fólks.
Frá ritstjóra
Lesendur Vlkublaðsins hafa
vafalaust tekið eftir því að síðustu
töiublöð hafa cinungis vcrið 12
síður í stað 16 sem áður voru.
Þessi breyting er megrunarkúr
sem blaðið hefur verið sett í til
skamms tíma til að vega upp á
rnótí minni auglýsingatekjum yfir
sumannánuðina en gert hafði ver-
íð ráð fyrir. Þessi varúðarráðstöf-
un er til að tryggja að þegar rekst-
urinn verður skoðaður í árslok
verði blaðið öruggu megin við
núllið.
Vikublaðið er eklci gefið út af
sjálfistæðutn rekstraraðila með
hlutafé upp á að hlaupa, heldur
milliliðalaust af Alþýðubandalag-
inu og þvi myndi allur halli á starf-
seminni lenda á flokksmönnum.
Enda var það eitt af þeim skilyrð-
um sem flokkurinn setri útgáfunni
í upphafi að þess yrði gætt að safria
eklci skuldum. Hefur það tekist
þokkalega, þó furðulegt megi
reyndar teljast miðað við hve litlu
hefur verið kostað til í söfriun á-
skrifta og dreifingu blaðsins. Af
þessum sökum mun fast efrii í
blaðinu af léttara tagi víkja nokkuð
svo minnkun blaðsins bitni ckki
einungis á því plássi sem er tíl ráð-
stöfunar fyrir greinar af pólitísk-
um toga.
Að undanförnu hefur gætt
nokkurrar óvissu um framhald á
útgáfu Vikubiaðsins vegna þeirra
viðræðna sem Alþýðubandalagið
og stjórn Mótvægis h.f. hafa átt
tun hugsanlega aðild Alþýðu-
bandalagsins að útgáfu Tímans.
Þrátt fyrir að forysta Aiþýðu-
bandalagsins hafi lýst sig jákvæða í
garð þeirrar tímabæru tilraunar til
að gefa út dagblað féiagshyggju-
fólks sem Mótvægi h.f. vinnur nú
að, og varið talsvcrðum ti'ma til að
finna samningsgrundvöll, þá hafa
viðræður legið niðri að undan-
förnu og allt útlit fyrir að niður-
staða faist ekki enn um sinn. Þctta
stafar fyrst og ffemst af innanbúð-
arvanda hins nýja hlutafélags og er
Alþýðubandalaginu algerlega ó-
viðkomandi. Það liggur í augum
uppi að tíininn vinnur ekki tak-
markalaust með þessari tilraun og
á mcðan óvissunni um þátttöku
Alþýðubandalagsins í henni er
ckki eytt munum við snúa okkur
að því að treysta útgáfu Vikublaðs-
ins enn frekar.
Hildur Jónsdóttir, ritstjóri.