Frjáls þjóð - 12.05.1967, Blaðsíða 5

Hannibal Valdimarsson:
I HVERS VEGNA?
£
Mig rak í rogastanz yfir
| geðvonzku og geðofsa Þjóð
| viljans í fyrradag. öll þau
I ósköp, sem við lesandanum
1 blöstu þann dag á forsíðu
| blaðsins, sannfærðu hvern
1 einasta mann um vanmátt-
1 uga bræði og ofsahræðslu
1 ritstjórans, en engan veg-
| inn og síður en svo um mál-
I stað hans. Hótanirnar voru
1 ekki sannfærandi. Það er
| ekki í hans verkahring skv.
| skipulagi Alþýðubandalags-
1 ins, að innrita menn í það,
1 eða reka menn þaðan.
| Öll stóryrði hins reiða rit
i stjóra um það efni, eru því
I áróðurshjal.
| Nú vil ég sem mest kom-
| ast hjá því að munnhöggv-
1 ast við blaðstjóra þennan —
| það væru ekki stjórnmál.
En samkvæmt reglum
i um, að skylt sé að hafa
I heldur það, er sannara
| reynist, tel ég rétt að leið-
| , • rétta helztu rangfærslurnar
| og ósannindin, sem fram
1 kófríu í reiðilestri ritstjór-
| ans, þennan umrædda maí
| dag. — Skal þá gengið á
| röðina:
1. Það er alrangt, að ég
1 hafi sagt skilið við Alþýðu-
| bandalagið. Og tilefnislaust
1 er það með öllu hjá Þjóð-
| viljanum að ráðast gegn
| mér með slíkum uppspuna
| að fyrrabragði.
Þegar þetta er ritað, er
| ekki komið fram framboð
I af minni hálfu í Reykjavík.
| En þó að það komi fram,
1 er það einnig ALRANGT,
! að því sé stefnt „gegn Al-
| þýðubandalaginu um land
| allt“ — gegn framboðum A1
| þýðubandalagsins í hverju
| einasta kjördæmi, gegn öll
i um þeim, sem valdir hafa
1 verið til framboðs á vegum
| Alþýðubandalagsins“, eins
1 og Þjóðviljinn leyfir sér að
| segja.
Ég legg áherzlu á, að
| framboð Alþýðubandalags-
1 manna 1 Reykjavík, verður
| í nafni Alþýðubandalagsins
i skv. skýrri heimild í kosn-
I ingalögunum, sem gera
| beinlínis ráð fyrir, að um
| geti verið að ræða fleiri en
! eitt framboð í nafni sama
I flokks í sama kjördæmi.
Ég hefi skilið þessi á-
1 kvæði kosningalaganna á
nákvæmlega sama hátt og
Einar Olgeirsson lýsti yfir
á Alþingi 1959, að þau væru
„heimild fyrir þá,“ eins og
hann sagði, sem væru „ó-
ánægðir með t. d. 1., 2.,
eða 3„ frambjóðanda, eða
einhvern þeirra, að bjóða
fram annan lista, þó að þeir
tilheyri sama flokki.“
öll atkvæði greidd slík-
um lista, hvort sem fleiri
eru eða færri, koma flokkn-
um í heild til góða við á-
kvörðun á tölu uppbótar-
þingsæta hans.
Slíku framboði er því
ekki stefnt gegn framboð-
um Alþýðubandalagsins í
kjördæmum landsins, held-
ur hlýtur það, hvort sem
það fær fleiri eða færri at-
kvæðí, að styrkja mögu-
leika frambjóðenda flokks-
ins úti í kjördæmum lands-
ins, til þess að hljóta upp-
bótarsæti, ef þeir ná ekki
kosningu. — Þetta vildi ég
gera fyllilega ljóst.
II. Þá segir Þjóðvilj-
inn, að ég sé að gera fjöl-
skylduvandamál mín að op-
inberu máli, og að verkefni
mitt í íslenzkum þjóðmál-
um sé „ekki lengur stjórn-
mál, heldur fjölskyldumál“.
„Tilefnið er það eitt,“ seg
ir Þjóðviljinn, „að sonur
Hannibals, Jóns Baldvin,
reyndist ekki hafa fylgi til
þess á almennum fundi Al-
þýðubandalagsins í Reykja-
vík að fá sæti á framboðs-
listanum.“
Til eru óræk vitni um,
að þetta er fjarri því að
vera sannleikanum sam-
kvæmt, heldur áróður, sem
gripið er til í vandræðum.
Ég hef aldrei — hvorki
fyrr né síðar — gert neina
kröfu um, að Jón Baldvin
væri á listanum í Reykja-
vík, hvað þá heldur um, að
hann væri í einhverju af
efstu sætum listans.
Sú krafa hefur ekki verið
borin fram af neinum af
minni hálfu eða að mínu
undirlagi, og ég veit ekki
til þess, að hún hafi nokk-
urn tíma komið fram.
í uppstillingarnefnd Al-
þýðubandalagsins í Reykja-
vík voru 9 menn.
Þrír þeirra skáru sig úr
og báru fram tillögu um
þann lista, sem samþykkt-
ur var, eftir að flokksvél
Sósíalistaflokksins í Reykja
vík hafði verið sett í gang
til að smala á fundinn.
Eftir að framsögumaður
minnihlutans, Guðmundur
J. Guðmundsson, hafði
mælt fyrir tillögu hans
(þriggja manna af níu), tók
til máls formaður uppstill-
ingarnefndar, Sigurður Guð
geirsson (Sósíalistaflokks-
maður).
Hann kvaðst harma mjög
ræðu Guðmundar J. Guð-
mundssonar, sem hefði ein-
kennzt af persónulegum
svívirðingum. Hann sagðist
vilja upplýsa, að skrifstof-
um Sósíalistaflokksins hefði
nú í annað sinn verið óspart
beitt til framdráttar ákveðn
um klíkum, og ákvörðun-
um, sem teknar hefðu verið
UTAN samtakanna, og far-
ið að hringja út ákveðna
uppstillingu og reka áróð-
ur fyrir lienni, löngu áður
en nefndin hefði lokið störf
um . . .
Annar maður í uppstill-
ingarnefndinni, Hörður
Bergmann, hefur leyít að
hafa þetta eftir sér á prenti:
„Hér er miklu stærra mál
á ferðinni, en persónuleg-
ar tilfinningar, þótt reynt
sé að láta líta svoleiðis út.“
Ennfremur sagði hann:
„Þær vonir, sem bundnar
voru við Sósialistaflokkinn
í þessum efnum, hafa brugð
izt, og eftir að framboð Al-
þýðubandalagsins í Reykja
vík kom fram, hafa brostið
margar vonir, er við það
voru tengdar . . .“
En ein orsök til þess,
að hægt var að
koma hér á framboði með
þeim hætti, sem Sigurður
Guðgeirsson lýsti á fund-
inum í Tónabíó, var, að
flokksskrifstofum Sósíalista
flokksins hafði verið beitt
til að reka áróður fyrir
uppstillingunni löngu áður
en uppstiJ.lingarnefnd hafði
lokið sínu starfi.“
Sigríður Hannesdóttir,
sem einnig var í uppstill-
ingarnefndinni og í 6
manna meirihlutanum,
sagði eftir fundinn m. a.:
„Ekkert af okkar tillög-
um var tekið til greina. Lái
okkur hver sem vill, að við
beygðum okkur ekki undir
minnihlutann, (3 menn af
9).“
Það hefur frá upphafi Al-
þýðubandalagsins verið
grundvallaratriði um fram-
boð þess, að sámkomulag
væri um aðalframbjóðend-
ur þess —ekki sízt í R-vik.
Þannig var ég í fyrstu í 2.
sæti listans hér, og síðan A1
freð Gíslason læknir. Nú
var augljóslega svo komið,
að samráðs, eða samstarfs-
manna var ekki lengur ósk-
að.
Það eru þá einnig vinnu-
brögðin, sem beitt var af
minnihluta uppstillingar-
nefndar (3 af 9), og að
flokksvél Sósíalistaflokks-
ins var nú beitt af alefli
til að kúga aðra meðlimi
Alþýðubandalagsins undir
ákvörðun þröngrar klíku í
Sósíalistaflokknum, sem Al-
þýðubandalagsmenn gátu
ekki þolað.
Ég endurtek:
Flokksvél Sósíalistaflokks
ins var beitt til að sýna
fram á, að hún réði lög-
um og lofum í Alþýðubanda
laginu.
Þessu gerræði og þessum
ódrengilegu vinnubrögðum
eru Alþýðubandalagsmenn
í Reykjavík nú að mótmæla
á þann áhrifarika hátt, sem
lög landsins heimila þeim
og með þeim skýlausa rétti,
sem enginn getur af þeim
tekið.
Og að lokum þetta:
Alþýðubandalagsmenn
um land allt!
Þið leystuð ykkar fram-
boðsmál fljótt og vel. Þið
hélduð leikreglur samstarfs
og samkomulags. Þið skul-
uð láta ykkur engu skipta
ósamkomulagið í Reykja-
vík, en berjist hlið við hlið
fyrir góðum málstað Al-
þýðubandalagsins. Ég á
enga ósk heitari, en þá, að
það fólk í landinu, sem
nokkurs metur mín orð,
skipi sér nú undir mérki
Alþýðubandalagsins og gefi
því glæstan sigur. — Bar-
áttan, sem nú er hafin, er
svo sannarlega stjórnmála-
barátta, en ekki fjölskyldu-
mál.
Hér í Reykjavík gerum
við tilraun til að bjarga þús
undum atkvæða fyrir Al-
þýðubandalagið. — Það er
undir reykvískum kjósend-
um komið, hvort ég sit á A1
þingi eftir kjördag — eða
Framh. á bls. 7.
Frjáls bióð — föstudaginn 12. maí 1967
5
WmMMMMMWMMWWWWWWMMWMMWWWWHmMMWMMWWMMWmMMMmmMMWWWMmWMWWWWmMMMMWMMMMMmMMMMWWMWWMMMMmHWMMMmmMMMWIWmMIWMMMMMUWIUMMHWMMWWMWWWmmiMIMWMWIMIWMIWWMMIIMIIIIIIIIIIMimilllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIW«HIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIWIIWIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII=