Mánudagsblaðið - 11.09.1950, Side 1
jrmr
r——
Blaéfyrír alla
3. árgangur.
Mánudagur 11. sept. 1950.
35. tölublað.
írJ
ALMENNINGUR A AÐ VERA
rn
'ri
SAMTAKA GEGN DYRTIBINNI
sparsemi
*«•
Almenningur ræðir nú vart meira um annað en
dýrtíðina, og er slíkt að vonum. Frá því, að ríkis-
stjómin loíaði, að hækkanir í sambandi við geng-
islækkunina yrðu óverulegar eða engar, heíur vart
liðið sá dagur, að ekki haía komið tilkynning um
verðhækkun einhverrar nauðsynjavörunnar.
í síðustu viku hækkuðu svo allar mjólkurafurðir
svo svívirðilega, að vart munu þekkjast dæmi um
jafn óréttláta hækkun og þá, er ríkisstjórnin til-
kynnti þá. Stjórnarblöðin, að Vísi undanskildum,
samþykktu þessa ráðstöfun með hinni vanalegu
afsökunarþulu, sem vænta má úr þeirri átt. Vísir
benti hins vegar á, hversu mjög allar verðhækk-
anir á framleiðsluvörum landbúnaðarins, væru í
miklu ósamræmi við það, sem vera þyrfti í þeim
efnum.
Það er nú Ijóst, að núverandi ríkisstjórn er af
einhverjum ástæðum gjörsamlega ómögulegt
að stemma stigu fyrir hinu daghækkandi verð-
lagi í landinu. Ráðstafanir hennar hafa til þessa
ekki verið annað en fálm eitt og skattgreiðand-
inn er píndur eftir sem- áður. Það kunni ekki góðri
lukku að stýra, þegar Framsókn kom inn í stjórnina,
enda sýnir það sig gleggst nú, að ekki hefur sveit
þessara óhappamanna fríkkað við þá „endurbót”.
Þjóðin er orðin langþreytt á þessum lygum á lyg-
ar oían, er ríkisstiómin bei á borð, og íbúar höf-
uðstaðarins ættu að taka höndum saman um að neita
sér um mjólk og annað nema til barna. 1 Danmörku
og Englandi eru mörg dæmi þess, að neytendur
hafi tekið sig saman um að kaupa ekki dýrar vörur,
og raunin hefur orðið sú, að vörurnar hafa lækk'
að. Reykvíkingar ættu að taka sig saman um að
kaupa ekki vörurnar á þessu ránsverði, og víst mun,
að eftir viku eða svo lækka þær.
★
Nú ætlum við að ræða ómerkileg/t málefni.
Það eru skrif Halldórs sálmaskálds, frá Kirkjubóli
í síðustu viku.
Grein Halldórs nefnist: „Hvað líður sparnað-
inum?" Halldór ræðir þar um nauðsyn sparnaðar-
ins, og er greinin hláleg, þegar menn vita, hver
er höfundurinn. Halldór telur samkeppni flugfélag-
anna eitt helzta dæmið um eyðslu hins opinbera
og leggur svo út af því.
Það hæfir bezt aðskotadýrum hér í höfuð-
borginni á borð við þetta undur frá Kirkjubóli,
að ætla sér að tala um sparnað: Hið opinbera er
eyðsluhít, og það vita allir hér. En aðalþáttinn í
eyðslunni á Framsókn með bitlingana, skrifstofu-
báknin og alls kyns opinbera eyðslu á öllum svið-
um. Framsókn hefur potað óhæfum mönnum í allar
þær stöður, sem tök hafa verið á, og þar sem flokks-
foringjar Framsóknar eru við völd, hafa þeir bein-
línis skapað stöður til þess, að gæðingar þeirra
yrðu ekki að hverfa til heimahúsanna eða sveit'
anna. Það .eru óþarfagemlingar eins og Halldór frá
Kirkjubóli og flokksbræður hans, sem fyrst og fremst
bera sökina á eyðslu og óhófi á kostnað ríkissjóðs.
VERNDARLIÐ FRÁ
ATLANTSHAFSÞJÚÐUNUM
Það verður að koma strax!
Með inngöngu okkar í
Atlantshafsbandalagið var
ákveðið, að landið yrði liður
í varnarkerfi þess. Af því að
við vorum ekki viðbúnir að
lofa neinum herstyrk til þess-
ara varna, þá var þar með
Ijóst, að hin ríkin urðu að sjá
fyrir þeim mannafla, er með
þurfti, en við að leggja til
landstöðvamar. Með þessu
höfum við gefið upp hlutleys-
isstefnuna í varnarstyrjöld,
sem Atlantshafsríkin heyja.
Um það getur ekki lengur orð-
ið deilt.
Hvort sem fylgjendum hlut-
leysisstefnunnar líkar betur
eða verr, þá emm við nú samn
ingsbundnir samherjar At-
lantshafsríkjanna.
Og hvað gátum við annað
gert? — við, sem liggjum
landfræðilega staðbundnir
langt inni á náttúrlegu sam-
varnarsvæði þessara vina-
og frændþjóða okkar, — við,
sem nærumst við sömu menn-
ingarlindir og þær — við, sem
höfum lifað í skjóli
þeirra á mestu hættutímum
veraldarsögunnar — við, sem
höfum átt afkomu okkar og
sjálfstæði algerlega undir
þeim — já, hvað annað var
hugsanlegt að gera? —
Þótt við hefðum fyrir harð-
snúinn áróður og í von um enn
stærri hlunnindi en við höfð-
nm áður notið, látið leiðast til
að óska sambands við and-
stæðinga hinna fyrri vina
vorra og viljað veita þeim
færi á að ná hér hemaðarfót
festu — já, segjum, að slík
fríðindi hefðu verið í boði, að
okkur hefði þótt borga sig að
fóma fyrir þau öllum fyrri
samböndum eða þá, að slíkum
hótunum hefði verið beitt, að
afkomendum víkinganna
hefði fallizt hugur — hvað
hefðum við áunnið með því
að skerast úr leik annað en
að auglýsa lítilmennsku okk-
ar og ættlerahátt — og hvað
svo uppskorið annað en
skömmina?
Nei, vitanlega gátum við
sízt af öllu neitað að vera með
í Atlantshafsbandalaginu og
þiggja vernd þess. Og vantar
iþó ærið á, að við höfum enn-
•
þá drýgt nokkra dáð í þessu
sambandi fram yfir það að
láta leiða okkur hálftrega til
þess, sem sjálfsagt var.
Að athuguðu máli var þó
loks skrifað undir samning-
inn með samþykki yfirgnæf-
andi meirihluta þjóðarinnar.
Svo að þessi hlið málsins er
þó endanlega útkljáð.
Við höfum horfið frá hlut-
leysisheimskunni, en þar með
þó ekki frá friðarstefnunni,
því að allra sízt er oss árás í
hug.
Enda er Atlantshafsbanda-
lagið fyrst og fremst gert til
varnar gegn stríði, en ekki til
árásar að fyrra bragði. Og
þegar við tökum við varnar-
liðinu, þá hlýtur það að vera
með því skilyrði, að ekki verði
gerð árás frá Islandi að fyrra
„HÚSHJÁLP" sioM
í Reykjavík
Húshjálpin er stof nsett með
það fyrir augum að útvega
heimilum hagkvæma aðstoð,
sem verður þeim jafnframt
ódýr heimilishjálp. Heimili
eiga í mörgum tilfellum að
getá fengið næga aðstoð fyrir
kr. 100,00 til kr. 300.00 á mán-
uði, án þess að þurfa að láta
í té fæði eða húsnæði.
Margt af því fólki, sem hef-
ur ráðizt eða vill ráðast til
Húsh jálparinnar eru húsmæð-
ur, sem vilja vinna hluta úr
deginum, og leggur Húshjálp-
in sig fram um að ráða til sín
gott starfsfólk, og skipu-
leggja vinnu þess þannig, að
sem hagkvæmast verði fyrir
heimilin, og að sem minnstur
tími fari í ferðir milli vinnu-
staða. Húshjálpin vill vera í
stöðugu sambandi við heimil-
in til þess að fylgjast með því,
hvernig verkin eru unnin, svo
að tryggt verði, að gott sam-
starf takist.
Það hafa komið fyrirspurn-
ir um aðstoð við stigaþvotta
í 3 og 4 hæða húsum, og ætlar
Húsh jálpin sérstaklega að at-
Framhald á 3. síðu.
bragði.
Spurningin er því ekki nú
lengur um hlutleysi af okkar
hálfu, heldur um það, hvenær
við teljum þarft að varnarlið-
ið komi hingað. — 1 síðasta
Md.bl. var talið líklegt, að
okkur hefði verið gefin bend-
ing um að óska þess nú sem
fyrst. Er þá sjálfsagt, að við
hljótum að gera það tafar-
laust, ef okkur er á það bent
af samherjunum, sem betur
vita en við, hvað öllu líður.
Við hljótum að óska þess eins
og Bretar, Danir og Norð-
menn, að hér sé gert sem óá-
rennilegast til árása. En þess-
ar þjóðir búast nú til varnar
af hinu mesta kappi. Við get-
um ekki biðið í skelfingu eft-
ir, að skriðan er hlaupin af
stað eins og veslings fólkið
fyrir austan gerði nýlega
Stríðsskriðan er nú hlaupin.
austur í Asíu, og nú vferður
Atlantshafsbandalagið að
neyta allra ráða til að bægja
hættunni frá vesturhliö h'natt-
arins.
Hefði það ekki verið vitað-
fyrr, þá er það ljóst nú, eftir
hverju þeir bíða, sem nú
mundu vilja tef ja vamirnar.