Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 19.01.1953, Blaðsíða 5

Mánudagsblaðið - 19.01.1953, Blaðsíða 5
5 Mánudágur 19. janúar 1953 JIÁNUDAGSBEÁÐIÐ Jólasýningar í búðar- gluggum SATT*að segja rr éjg- hálf- hissa, að blöðin skulí ekki hafa mimizt meira á jólasýn- ingar en þau gerðu, þvi mér finnst, að jólasýningar hafi aldrei verið eins fallegar og nú var. Það kostar mikla vinnu og hugkvæmni að skreýta gluggana fáUega, og kauþmcnn eiga þakkir fyrir að gera þetta svo vel sem þeir gerðu. O ★» O En ekki er hægt að segja, að gluggar verzlananna séú alltaf skreyttir með hug- kvæmni og smekk. Flestum verzlunum er ábótavant í þessu, og er það leiðinlegt, því að frá menningarleg-u sjónar- miði hefur einmitt þetta tölu- vert að segja. Svo er svo oft verið að tala imi það í blöð- unum, hvað við eigum að gera til að aðkomufólki, og er þá náttúrlega átt við útlénd- inga, lítist á okkur, og þeir líta í búðargluggana, það er alveg víst. Ykkur finnst það kannske kjánalegt, en þeir reikna menningu okkar tölu- vert eftir verzlunum okkar — og þess vegna ér það blátt á- fram skylda kaupmannanna að leggja mejri smekk í gluggasýningar sínar en þeir geia að jafnaði. Margar tala um, að verzlun- O ★ O in Feldur hafi smekklegastar gluggasýningar, það er kannske þess vegna, sem eng- in þykist vel klædd nema hún sé í kápu eða kjól úr Feldin- um. Verzl. Gullfoss stillir allt- af smekklega út, oftbara einn kjóll í glugganum í einu, en Leikfélögin og börnin Þjóðleikhúsinu og Leikfé- lagi Reykjavíkur hefur illa skotizt yfir, að gleyma börn- unimi um jólin. Foréldfár von- uðu, að félögin mundu koma Úpþ barnaleikritij en svo Vár þá ekki, óg er það undarlégt, því að fráfjárhagslegu sjónar miði hugsa ég, að þáð háfi verið ahreg óhætt. Þéssar lát- lausu jólátrésskémmtanir érú úokkuð þreytandi og- spum- irtg, hvort ekki sé farið út í öfgár méð'þáð eins og svo margt annáð, ég held, að márgt mætti ræða um það, þó það verði ekki gért méira nú. Eg ætláði aðalléga að tala uni leikfélögin, hvers vegna þáu yfirieitt gangi svo frám- hjá bömunum eins og þáu gefa. Falleg barhaleikrit mundu ávallt verða vel sótt, og þau mundu hafa góð áhrif á bömin. O * O Hannes á Horninu var ó- sköp glaðhlakkalegur jrfir, að eftirmiðdagssýning var á Skuggasveini fyrir börn, og þakkaði hann sér, að mig minnir, þessa sérstöku rausn. Eg held, að það sé mikið vafa- mál, hvort Skugga-Sveinn sé hentugt leikrit fyrir börn. En það verður hver að hafa sinn smekfc, í þessu sem öðru. O ★ o ÚfvarpiÖ um jólin Þegar ég hugsa um jólin í sambandi við útvarpið, þá verður mér minnisstæðast þrennt: Það .fyrsta var upplestur Steingerðar Guðmundsdóttur á kvæðinu .Jóla-kerti eftir Guð- mund Guðmundsson - skáld það er nóg, það er ósmekk- legt að offylla gluggana. Einn hlútur, sem kemur manni til að staldra við og hotfa á, er meiri auglýsing fyrir verzlun- ina, en staflar af öllu mögu- legu sem á aö vera í búðar- hilluhum. en ekki úti í glugga. O ★ O Ung stúlka sagði við mig: „Eg -staldra alltaf í Austur- stræti 14 við tvo litla sýning- arglugga frá Hattavér-zlun- inni, ekki af því að ég ætla að kaupa mér hatt í hvert sinn,- heldur af því að gluggarnir eru svo fallega ski-eyttir, og ég lief r.vo gaman, af áð horfá í þá.“ Sýona er það, fólk •t.ek-- ur alítal! toeira: :.eftir-|jyíí ■■sem- er vel-.gert.: O'- O Svo má gleyma þeim k rónuanár, þegar v ið, ,sjáum vei'i'iið, en efeki- kaupmömiún*-- urm ‘(Viðkómandi.ráðurieyti hefur nú áfeýeÖið, áðivo sé gért. Ritótj.) Fyrst og fremst er kvæðið alveg skínandi fallegt og svo var það vei lesið af ungfrú Steingerði að hver ljóðlína naut-sín í fyllsta máta. Annað var -söngur Þurlðar Pálsdóttur á aðfangadágs- kvöldi Eg hef aldrei heyrteins fallega sungna sálma eins og af henni. Röddin björt og skær vaneins og samstillt hin- rnn faliegu sálmum, sem liún söng. Það var hreinasta unun. Þriðja -var- söngur- séra Þor- steins Björnssonar. Hann söng líka alveg yndislegá sáima na„ en af þvi að ég kann ekkert inúsikmál, þá get ég ekiíi ■ sagt þo-t tá.-eins vel og ég vikiiv .cn -ábrifa. Söngs hans þöttákvöid gæíir víða því víös' vegaé-mn bæinn er andvarpað og sagt: „Ói 'ég -vildi' að hánn ; Leiiírixio.ISÍiái.ðrsem útvarp- að Vá; •; úýlegay-vár prýðilegt Útvahpfjleikrit. Létt og fjör- l§gt, með mátulega mörgum persónum og mátulegá langt. Slík leikrit ættu að heyrast oftar í útvarpinu. o- ★ O Ástin er biind Það Mmneska fyrirbæfi, gem kallað er ást, og hin jafn- guðdómlega stofnun, sem kölluð er hjónaband, fékk nokkra skýringu í spurningar- þætti', sem sendur var af Framfærslustyrksnefnd. Spurningarnár voru lagðar fyrir 2 þúsund konur, sem höfðu bændur sína lokaða í fangelsi fyrir greiðslufall. Spurningarnar voru þessar. Hvers vegua létuð þér þónda yðar fara í fangelsi? ‘ Hve lengi viljið þið íata þá hafa hann í fangelsinu? Eruð þér ánægð með að hafa hann í fangelsi? Nefndinni var svarað á þann hátt, að svo virtist sem konui’nar þjáðust af ofsókn- arhræðslu. Flestar svöruðu, að þær hefðu sent menn síná í fangelsi, vegna þess að þeir ættu það skilið, þó betra hefði verið, að þeir hefðu verið hengdir, og að þær væru him- inlifandi yfir að þeir væru í fangelsi. Hve lengi viljið þið láta.þá vera þar? var spurt. Þúsund ár, eða eins og sum- ar orðuðu það svp fallega, þangað til hann rotriár. Ein konan lýsti manninum sínum á þessa leið. Hann er álíka tígulegur og nashyrninguiv hefur vitsmuni á við lús, í útliti eins og gír- affi, stingur eins og brodda- fluga og að persónuleika' til, eins og dauður marhnútur. Allt þetta sýnir hina ágætu dómgreind hennar, er hún valdi hann — en svona er ástin blind, og hjónabandið hefur ágætlega skyggn augu. O ★. o Nógernóg í Monti'éal kom 79 ára gömul kona fýrir dómstólana og bað um skilnað frá manríi sínúm, sem var 86 ára. Dómarinn spurði; „Hvaö lerígi hafið þið verið gift?“ „Sextíu ár,“ svaraði konarí. Dómarinn lét í Ijós undrurí sína yfir-, aó hún vildi fara að skilja eftir- svo langa sambúð. En hún svaraði. „Nóg er nóg‘.‘ O ★ O Dýrk kössar Frá Hollywöod -korn yfit- skrift< bæöi -i ónmnt ísk og f jáf- bagsleg * kossár á 50 þúsuríd doJ-kira • hver; En þcir lýstu Jilfa föðuriaHdsást, þyi'að það- sem imi -kom- fýrirv kóssupa átti að verja í stfíðskQStnáð. Kqnan, sem gekfeát fyrir þéssu var Láná Turríer, ein af fegul’stú stjörnúm í Hölly- wood Óg éiú hin ljóshásrðástá. Þegar Lana býrjaði á þéssari söluferð, lét kvikmyndahúsið hana fá skrifaða ræðú — sölu ræóur. En þær voru ekki í sam ræmi við þær ræður sem Lana var vön að halda. Þetta voru ágætar ræður sagði hún síð- ar, „allar um „Vini, Rómverja og landa“. Eg sagði alðalmann inum“, hélt'húri áfram, „að ég gæti ekki talað svona.“ Þeir svöruðu: „ Jæja, ef svo er þá géturðu það með kossum, kysstu’ hvern þann er kaupir bréf fyrir 50 þúsund dollara." „Eg sagði að mér þætti þettá nokkuð. ódýrt, en þeir sögðu „ekki á 50 þúsund doll- ara hver koss, það er ekki ó- dýrt.“ Lana varð að fallast á þetta. „Koss á 50 þúsund dollara er í rauninni mjög dýrt,“ sagðl hún, „og -þið getið verið viss um að hann er ekki þess verð- ur.“ Sannindi þessara orða virt- ust skýra það sem á ef tir kcm- ur. „Fyrstu 50 þúsmid dollara kaupendumir voni tvaér indæ) ar gamlar konur, en þá brá. mér, en ég tók pengingána þéirrá og kysstí þær báðar.‘* Næsti' 50 þús. dóllará kaup- ándirín var áttræðuf 'karl! — Hanrí gekk við staf, og háfnx fékk slrín' koss. En-svo kom heppnin. Því aö næst kom 21 árs gamall ung~ lingur. Hann hafði samt sem áður ekki 50 -þúsund dollara. 21 árs gamlir piltar hafa sjalcl an svo mikla peninga, eins og flestar stúlkur- vita. Hann. hafði aðeins 5 þúsund, sem er næsta ótrúlegt. „Eg gat ekki séð hvernigl svória migur drengur hefði getað safnað sér svona miklmn peningum," sagði Lana, „en svona van þáð samt og ég.kyssti liann.'4 Fféttamennirnir kröfðustr Framhald á 8. síöu, Eltki þætti dömum amalegt að skreýta sig einhverju -at Jæssu á næsta balli ;— ef J>að verða J»á fleiri böll. Mýndin sýnir uýtizk'ó snyTtíbúrð, senv framléidd.crW i LL rópu, cn aðallega fyrir amérískaB -warkáð. sjáh.s.igðít h!ut, að háfo: verð- va-ri .'presl.ur'.J mínu hverfi.“ miðauí hverjum hlut.-sem út-: rtillt ,'er. Við. kaupendurnir- böivurcv -.. bátagaáieteyrimrai,: söluskahtmmn: og.. læklnrn, O ★>•: O

x

Mánudagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.