Mánudagsblaðið - 22.06.1953, Side 2

2
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
« *
Mánudagurinn 22. jurií Í953.
•*_II
Erfið h jónabönd —
víkmphúningi vi8 ,
drykkju
16 ára fær aldrei skilnað —- Errol Flynn — Clark Gable
♦ — Hatar potta og pönnur —
Síkisútvarpið
ÖRÞRIFARÁÐ eftir G. Timmory
Leikstjóri: Þorsteinn Ö. Stephensen
Bæði eiginkonur í Holly-
wood og eiginkonur í hinu
fína samkvæmislífi í New
York og Evrópu, komast oft
að raun um það, að þær eru
giftar samkvæmismönnum —
spilagosum, sem hafa það eitt
áhugamál að leika sér og eyða
peningum, sem feður þeirra
oftast nær öfluðu. Orðið play-
boy getur þýtt ýmislegt og
þýðir reyndar jnnislegt, en
venjulega þýðir það að sá,
sem um er rætt, lifir fyrir það
eitt að skemmta sér.
Við skulum nú skyggnast
dálítið inn í líf þeirra eigiN
kvenna, sem giftar eru svo-
kölluðum playboys.
Klæddist víkingabúningi
við alvarlega dryldiju.
Judith Barrett, sem var gif t
hinum vellauðuga Lindsay C.
Howard, fékk skilnað, þegar
hún lýsti lifnaðarháttum hans
og kæruleysi, fyrir rétti. Én
hún fékk ekki einu sinni skiln-
aðinn, heldur dálitla uppbót,
sem sé, börnunum tveim, sem
þau áttu, fékk hún að halda,
tveimur af bílunum hans ög
tveimur húsunum hans og
svo 2,750 dollara á mánuði
til þess að lifa á.
Judith sagði réttinum frá
því, að Lindsay ekki aðeins
drýkki of mikið, heldur klæddi
sig í samræmi við það, hversu
drykkjan ætti að fara fram.
T. d., Sagði Judith, ,,þá fór
herra Lindsay alltaf í víkinga-
búning (Hér er átt við fornan
víkingabúning.), þegar hann
ætlaði sér að stunda alvarlega
drykkju."
JDansaði liúla-húla.
Þjónustulið þeirra hjóna
studdi málstað Judithar og
kváðu iLindsay oftast vera
undir áhrifum, og að dæmi um
það mætti finna, þegar hann
dánsaði húla-húla-dans fyrir
gésti sína til þess að þeim ekki
lgiddist.
Errol Flynn og „villta iíí'ið“.
En bezta dæmið um play-
boy má finna í hinum mjög
svo fræga leikara Errol Flynn,
sem allir þekkja. Flynn er
hrífáridi maður, og eins og
rriáíin standa þessa stundina,
þá hefur kona hans engan á-
huga á að losa sig vúð hann,
þó orðrómur hafi verið á lofti
um skilnað allt síðastliðið ár.
Það er kannske vegna þess, að
Errol fer sínu fram, hvort
sem hann er giftur eða ekki|
— gengur fram af þeim, sem
á horfa, og skemmtir sér af-
bragðs vel. Flestir álíta, að
hjónaband þeirra sé ekki
neitt hjónaband. Þegar Errol
er í Englandi, þá er Pat (kona
hans) í Hollywood. Þegar Pat
er á Jamaica, þá er Flynn í
París. Og þegar Errol er í
Rómaborg, þá er Pat í New
York. Svona gengur það hjá
þeim hjónakindunum allt ár-
ið um kring, og þegar Errol
ákvað að rita endurminningar
sínar á síðasta ári, þá áttu
þær að jheita: „Villta lífið
mitt“.
Clark Gable og frelsið.
En það kostar peninga fyrir
ríka fólkið, sem vill skilja.
Clark Gable , sem skildi við
Lady Silvíu sína, varð að
greiða henni 10 prósent af árs
tekjum sínum fyrsta árið (en
þær eru rúmlega hálf milljón
dollara) og 7 prósent af tekj-
um sínum næstu f jögur ár. En
Clark þráði frelsið og greiddi
gjöld sín glaður.
Göfuglýndi í garð
eiginkvenna.
Einn „göfuglyndasti" mað-
ur í garð fyrrverandi eigin-
kvenna sinna, er án efa Ho-
race E. Dodge Jr. — Horace
heldur að vísu ekki neinu meti
í því, hve margar konur hann
hefur átt, en hann er sannar-
lega sá örlátasti. Hann er
frægur fyrir að smíða hrað-
skreiða báta og er erfingi bíla-
kóngsins Dodge. Fyrsta kona
Horace hét Lois Knowlton,
og þegar þau skildu, 1927, þá
gaf hann henni að skilnaði
eina milljón dollara. — Næsta
kona hans var Muriel Sisman.
Þau héldu saman í heil sex ár,
og þégar þau skildu, þá gerði
hún sig ánægða með þrjátíu
þúsund dollara á ári. — Frú
Dodge númer þrjú, sem hét
Mickey Devine, fékk ávísun
fyrir rúmlega níu hundruð
þúsund dollurum, þegar þau
skildp. Horace hótaði að
borga hénni í tómum eins doll-
ara seðlum, en hætti við það
á seíriustu stundu. Frá tækni-
legu sjónarmiði ér Dodgé enn
giftur fjórðu konu sinni,
Clara Mae Tinsey, en hans er
miklu oftar getið í sambandi
við Gregg Sherwood, dans-
stúlku í næturklúbb.
Skammlíf hjónabönd. ,
En svo komum við loks
að þeirri tegund frægra
hjóna og fyrrverandi hjóna,
sem kynntust, giftu sig og
skildu með óvenjulegum
hraða.
Artie Shaw og Lana Turner
fóru út að skemmta sér eitt
kvöldið og enduðu kvöldið
með því að leigja sér flugvél
til Las Vegas og giftu sig þar.
Sama máli gógnir með Glenn
Davie, fótboltastjörnu, og
Terry Moore, filmstjörnu. —
Þau kynntust í janúar, giftust
í febrúar, en í ágúst voru þau
skilin.
Og dæmin um þetta eru mý-
mörg, bæði í Hollywood og
hjá ríka fólkinu allstaðar um
heim.
Sextan ára;—
fær aldrei skilriað.
Síðastliðið ár kynntist Ro-
land C. De Vigier sextán ára
gamalli stúlku, sem heitir
Martha Morris. Vigier, sem er
stórefnaður Svisslendingur,
Laugardag 13. júní.
Það er góðs viti, að sú
venja virðist vera að skapast
að hafa útvarpsleikrit stutt,
leikrit, sem ekki tekur lengur
að flytja en klukkutíma. Leik-
ritið í kvöld tók að vísu ekki
nema rúmlega hálftíma, og
telja sumir það heldur of
skammt. En þar sem veruleg-
,ur vandi er að hitta hið gullna
.meðallag hvað viðvíkur mis-
jöfnum kröfum hlustenda í
þessu efni, þá skalmálið ekki
rætt að sinni.
En sá vandi fellur líka í
skaut þess, sem leikritin vel-
ur, að velja góð leikrit. Og
hér versnar heldur sagan, því
þótt smekkur alþýðunnar
varðandi lengd eins leikrits
kunni að vera misjafn, þá er
hann þó hálfu misjafnari þeg-
ar til góðs eða lélegs leikrits
kemur.
Þetta vandasama yerk hef-
ur nú um áraskeið fallið í
hlut hins góðkunna leikstjóra,
Þorsteins Ö. Stephensens, og
hann er sannarlega ekki öf-
undsverður af embættinu. En
á hitt er lika að líta, að
sá ágæti Þorsteinn hefur ekki,
að ég hygg, „worked his fin-
gers to the bone“ við það að
vega gaumgæfilega hvert leik-
rit, sem lagt er fyrir hans
æðsta dóm. Þeir' segja (þeir
illgjömu ski’attar) að herra
kynntist Mörthu á soda-bar.
Mánuði seinna voru þau gift,
og skeði það í borginni Quart-
zite í Arizona-fylki. Þau fóru
í brúðkaupsíerð til Evrópu og
í París giftu þau sig með
pomti og prakt í Notre Dame
kirkjunni. Þremur vikum síð-
ar fór Martha frá Vigier. „Eg
gat ekki lifað á sama stigi og
hann,“ sagði hún. Sorgleg yf-
irlýsing, en ekki eins sorgleg
og staðreyndin. Ef Martha
hefði ekki þotið strax í fang
honum, þá hefði hún sloppið
við þau vandamál, sem hún
Framhald á 7. síðu.
Stephensen „siti“ um of lengi
á þeim verkum, sem áhuga-
samir leikarar og leikstjórar
senda til hans og (segja þeir
herjans karlar) að leik-
ritin, þegar þau eru flutt í út-
varpinu, séu öllu kunmjgri
þeim enda hins ágæta Þor-
steins, sem ekkert auga hef-
ur, en þeim endanum, sem
samkvæmt bíólógiskum yfir-
lýsingum og öllu sliku, á að
hafa augu tvö.
Leikritið „örþrifaráð“ eftir
Gabriel Timmory hefur eitt
eða tvö brúkleg atriði til að
bera. En þess ber að gæta, að
höfundi hefur tekizt sérlega
vel að fela þau atriði, falið
þau bak við ómerkilegt og á-
kaflega innantómt hjal, sem
hlýtur að særa hlustandann
andlegu heilundarsári eða
mergundar eða holundar, því
er at ben gerðist.“
Það var ekki laust við að
maður hefði það á tilfinning-
unni, að hin sanna stemmning
væri ekki til. — Brynjólf-
ur Jóhannesson lék að vísu
hlutverk sitt lipurlega, studd-
ist aðeins um of við bókina.
En þessi galli hefði þó verið
hverfandi, ef ekki hefði ann-
ar leikari, nefnilega Árni
Tryggvason, þrátt fyrir sýni-
lega tilraun til hins betra, gert
þau spjöll, sem alveg felldu
það, sem hinir tveir reyndu að
byggja upp. Hann blés um
koll þessa veikbyggðu spila-
borg. Þó hafði hann ekki æft
leikritið of lítið. Hann hafði
alls ekki æft það, og skortir
enn þá snilli, sem bæði Brynj-
ólfur og Þorsteinn hafa, að
geta lesið nokkurn veginn
slysalaust og leikið um leið.
Geldur sá ungi maður æsku
sinnar. En það er og verður
aldrei vel leikið í útvarp á Is-
landi fyrr en leikstjórinn gef-
ur sér tíma til þess að æfa
leikritin áður en þau eru flutt
eða tekin á stálþráð. Leikrit-
ið verður aldrei eðlilegt fyrr.
Það er útilokað.
Leikarar sjálfir verða að
krefjast, að fá nægan tima til
þess að vinna úr verkefnum
sínum. Við höfum ekkert að
gera með atvinnuleikara, sem
ekki hafa tima til þess að
sinna starfi sínu skammlaust.
Allur fyrirsláttur er óþarfur
og ekki til greina tekinn. Geti
þeir ekki annað verkefnum
sínum, ætti að vera vandalítið
að fá aðra í þeirra stað —
menn, sem vilja vinna. Þótt
verkefnið í kvöld hafi ekki
verið veigamikið, þá var þó
hægt að vinna það sómasam-
lega, jafnvel skemmtilega. En
svona vinnubrögð af hendi
leikstjórans, sem við vitum
að getur hæglega gert betur,
eru með öllu óþolandi.
A. B.
Leikarar skemmta sér:
Stewart Granger, Dana
Andrews, Jean Simmons
og Joan Andry. Myndin
er tekin í sariikvæmi í
London. Jean Simmons
og Stevvart Grangers eru
nú gift.