Morgunblaðið - 31.03.2005, Qupperneq 18

18 B FIMMTUDAGUR 31. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ

Einn liður í að breyta yfirbragði Skeljungs
GUNNAR Þór Pálmason var verk-
efnastjóri fimm starfsmanna hópsins hjá
Skeljungi. Hann segir um afrakstur verk-
efnisins að þrátt fyrir að opna vinnurýmið
hafi verið mörgum stórt skref þá virðist sem
starfsfólkið sé nú afar ánægt með nálægðina
sem skapaðist við þetta. „Við erum nánari.
Við höfum meiri skilning hvert á viðfangs-
efnum hvers annars og á því hvað nágrann-
inn er að gera. Og við erum betur upplýst
og höfum betri yfirsýn yfir hvað er að ger-
ast í fyrirtækinu. Nálægðin er það já-
kvæða.“
Það neikvæða við breytingarnar telur
Gunnar að hafi ekki með hið breytta vinnu-
rými að gera, heldur ytri þætti eins og
hversu lítið er um þjónustu á svæðinu miðað
við það sem var á Suðurlandsbrautinni. Auk
þess finnist mörgum langt að fara út í Örfir-
isey til vinnu. En þetta segir hann nokkuð
sem fólk venjist með tímanum.
Opna vinnurýmið segir hann þó hafa ver-
ið nokkur viðbrigði fyrir marga starfsmenn-
ina. „Skrifstofur voru ákveðin stöðutákn og
kannski sárt að missa eitt slíkt. En ég held
að það hafi orðið minna úr hávaða eða trufl-
un á vinnufriði en fólkið átti von á.“
Deyjandi ásýnd
Gunnar segir margar ástæður hafa legið að
baki því að flytja höfuðstöðvar Skeljungs af
Suðurlandsbrautinni. Veigamest hafi verið
sú lækkun húsnæðiskostnaðar sem fékkst
með því að selja á Suðurlandsbrautinni og
innrétta í staðinn ónotaða hæð sem félagið
átti við Hólmaslóð. „Önnur mikilvæg ástæða
var að við vildum gefa ákveðna yfirlýsingu.
Skeljungur var þá og er enn að breytast.
Nýja húsnæðið hæfir betur þeim Skeljungi
sem við viljum verða. Á Suðurlandsbrautinni
vorum við í mjög áberandi húsi á góðum
stað í borginni. Þar var mikið lagt í innrétt-
ingar og ásýndin ríkmannleg og stofn-
analeg. Sú ásýnd hæfði kannski einhvern
tíma áður en er nú deyjandi fyrirbrigði.“
Hann tekur þó fram að nýja húsnæðið
hafi alls ekki verið ódýrt, það hafi líklega
kostað í kringum 70 þúsund krónur á hvern
fermetra. „En yfirbragðið er allt annað og
allt önnur hugmynd sem maður fær um
fyrirtækið þegar gengið er inn. Við erum
bara að reka venjulegt fyrirtæki í harðri
samkeppni. Við þurfum að hugsa vel um
peningana og höfum engin efni á að setja
okkur á háan hest. En það skiptir líka máli í
þessu samhengi að við erum með þessari
staðsetningu komin nær hjarta fyrirtæk-
isins, sem er olíustöðin hérna í Örfirisey.
Mannskapurinn hittist í hádeginu til að
borða saman, jafnt olíubílstjórar, þeir sem
vinna á skrifstofunni og þeir sem vinna utan
hennar. Og innan veggja skrifstofunnar er-
um við öll á sama gólfi þannig að úrlausn-
arefnin eru sýnileg en ekki falin inni á skrif-
stofum eða í fundarherbergjum. Við náum
betri tökum á þeim og leysum þau á sýni-
legri hátt. Þetta er því einn liðurinn í að
breyta Skeljungi,“ segir Gunnar að lokum.
 „Helsti kostur opna rýmisins
er ótvírætt sá að starfsmennirnir
hafa þjappast saman. Maður fór
að umgangast fólk sem maður
hitti ekki dögum saman á Suður-
landsbrautinni.“
 „Sá eini sem er með lokaða
skrifstofu núna er forstjórinn.
Það var erfitt fyrir marga. Ég
held þó að flestir séu mjög ánægð-
ir með hvernig þetta húsnæði
okkar hefur heppnast.“
 „Þegar menn eru að tala í sím-
ann til útlanda þá tala þeir alltaf
hærra. Það er ennþá fast í okkur að
manni finnst sem maður þurfi að
kalla til útlanda. Maður finnur vel
fyrir því.“
 „Það þarf lítið til að trufla mig
en ég er alveg rólegur hérna.
Maður heyrir ekki mikið kvartað,
helst ef fólki liggur hátt rómur
og ef farsímar eru látnir hringja
lengi á borðum.“
 „Flestir voru áður með einka-
skrifstofur. Það eru mikil þægindi
fólgin í því að geta lokað sig af ann-
að slagið. En hérna er maður í
miklu meiri tengslum við vinnu-
félagana, það er kostur.“
milli deilda eða hæða er liðin tíð.“
Hönnunarhópurinn frá Skeljungi
byrjaði á að skoða marga vinnu-
staði þar sem vinnurými eru opin
s.s. KB banka, Atlanta, Morg-
unblaðið og Orkuveituna. Gissur
segist í þessum heimsóknum hafa
einblínt á það sem betur mátti fara
enda væri mesta lærdóminn að
draga af því. „Oftast er augljóst
hvað er gott. En við vildum vita
hvað var að. Það gat t.d. verið loft-
skipti, loftræstikerfið, hvernig það
var að virka, hljóðburður, hvernig
truflun varð til og hvernig og hvert
hljóðið barst.“
Hann segir að mikið hafi verið
lagt í hljóðvist í nýja skrifstofu-
húsnæði Skeljungs m.a. með því að
velja tiltekin efni á gólf, í loft og í
húsgögn.
„Við erum með svokallað stein-
teppi á gólfum sem er eins og
skeljasandur í gúmmíi. Það glamrar
ekki í því og það hefur áhrif á alla
hljóðvist auk þess sem mjög gott er
að ganga á því. Við fjarlægðum
einnig prentara og önnur tæki sem
hávaði er af og komum þeim fyrir á
ákveðnum stöðum þar sem eru
hljóðgildrur. Þannig að þorri starfs-
manna gengur á þessa staði til að
ná sér í útprentun. Einstaka starfs-
maður er þó með prentara hjá sér
fyrir skjöl sem ekki mega fara í al-
menna prentun.“
Hirða hljóðin endalaust
Hljóð er eitt af þeim grundvall-
aratriðum sem Gissur telur að þurfi
að vera í lagi á vinnustað sem þess-
um. Og séu grundvallaratriðin í lagi
s.s. lýsing, hljóð og loftræsting þá
geti menn þolað margt. „Glamur í
loftræstingunni getur t.d. verið með
öllu óþolandi og þess vegna erum
við með hljóðgildrur á henni. Við
hirðum hljóðin alveg endalaust. Hér
heyrist ekkert nema þá frá tölvum
á borðunum,“ segir Gissur en varla
verður komist fyrir hávaða af fólk-
inu sem þarna vinnur og jafnvel ut-
anaðkomandi fólki, eða hvað?
„Við höfum nokkur athvörf þar
sem menn geta haldið litla fundi
eða talað í síma. Einkasamtöl eiga
sér helst stað í þeim herbergjum.
Eitt slíkt athvarf er t.d. nálægt
starfsmannahaldinu og annað ná-
lægt sölumönnunum. Og þau virka
alveg hreint ágætlega. Auk þess
lokuðum við fyrirtækinu að framan
og þar er móttaka þar sem tekið er
á móti gestum. Þar frammi erum
við með tvö fundarherbergi, salern-
isaðstöðu og kaffivél og getum sinnt
þar gestum og viðskiptavinum sem
eiga ekkert erindi inn á skrifstof-
una. Þetta lágmarkar truflun af
ókunnugu fólki í húsinu,“ segir
Gissur.
Augun trufla
Vinnustöðvar starfsmanna eru bás-
ar með skilrúmum og efst í þeim er
gler en það segir Gissur að þjóni
ákveðnum tilgangi. „Málið er að
þegar maður sér náunga sinn þá
talar maður ósjalfrátt lægra. En ef
maður sér augun á honum þá trufl-
ar hann mann. Þess vegna límdum
við sandblástursfilmu á glerin í
augnhæð. Það eru augun sem
trufla.“
Plássið fyrir hvern og einn
starfsmann var skipulagt með því
að flokka það sem hver og einn þarf
nauðsynlega að hafa hjá sér til dag-
legra starfa. Öðru var komið fyrir í
sérstakri skjalageymslu bakatil í
húsnæðinu.
Öll húsgögn, veggir og innrétt-
ingar í skrifstofurýminu eru í ljós-
um lit og er það einn þátturinn í að
lágmarka truflun frá umhverfinu.
Litirnir koma aðallega frá öðru en
húsnæðinu sjálfu, þá einna helst
nokkrum málverkum sem prýða
veggina en Skeljungur átti í fórum
sínum mikið málverkasafn.
Hugað var að smæstu sem
stærstu þáttum. Lýsingin var sér-
staklega hugsuð þannig að ekkert
endurkast væri af tölvuskjám, held-
ur væri birtan þægileg. Loftræst-
ingin sér til þess að þægilega svalt
sé innandyra, loftskipti eru fimm
sinnum á klukkustund í vinnusaln-
um en átta sinnum á klukkustund í
fundarherbergjum. Einnig er lykt-
argildra á loftræstikerfinu þannig
að lykt að utan berst ekki inn í hús-
ið.
Bláfjöll og Lundey
Skrifstofurýminu er í daglegu tali
skipt í tvo sali þó svo að opið sé á
milli þeirra. Er annar kallaður
Eyjasalur og hinn Fjallasalur.
Þetta helgast af því að húsnæðið er
í raun tvö hús sett saman í eitt og
gólfið í Fjallasal er aðeins hærra en
gólfið í Eyjasal. Í Eyjasal heita
fundarherbergin og símaathvörfin
Lundey, Engey og Viðey en í
Fjallasal heita þau Esja, Bláfjöll og
Snæfjöll. Einnig eru í hvorum sal
fyrir sig kaffistofur, annars vegar
með hefðbundnu sniði en hins veg-
ar er kaffistofa með hærri borðum
sem standa má við og þar má jafn-
framt sjá sjónvarp þegar mikið
liggur við. Ekki er einungis boðið
upp á kaffi og vatnsvélar heldur er
ennfremur boðið upp á ávexti á
morgnana.
Þetta er hluti af því að hugsa
gaumgæfilega um hvað hægt er að
gera fyrir starfsmennina svo að
þeim líði vel í vinnunni, að sögn
Gissurar. Annað sem hann nefnir
er sturtuaðstaðan og aðgengi að
salernisaðstöðu. „Hér starfa rúm-
lega 40 manns og klósettin eru átta
talsins. Það þykir víðast hvar mikið
en klósettin mega ekki vera of fá,
það skapar pirring að þurfa að bíða
eftir að komast á klósettið. Allt
svona þarf að passa og þetta er
hægt að gera án þess að kosta
miklu til.“
Krónunum eytt rétt
Gissur rissaði sjálfur upp teikn-
ingar að húsnæðinu í samráði við
samstarfsmenn sína en hann segir
sálir fyrirtækisins hafa hannað það.
„Það þarf alltaf einn til að halda ut-
an um allt saman og það má segja
að skoðanir hópsins hafi orðið að
skoðunum mínum til frekari úr-
vinnslu. Pakkinn í heild sinni
breyttist endalaust þar til við vor-
um öll orðin sátt. Þegar allir fá að
hafa skoðun þá eiga allir svolítið í
verkinu. En það er mikill munur á
tilfinningum og skoðunum. Sumt
verður að vera í lagi, annað er
ágætt að sé í lagi. Þetta er spurn-
ing um að koma inn öllu því sem
verður að vera og síðan svolitlu af
því sem er ágætt að hafa. En við
fórum eins sparlega og við gátum í
þetta verkefni og pössuðum okkur
á að eyða krónunum rétt.“
Arkitekt var fenginn til að landa
verkinu rétt, eins og Gissur orðar
það. Það var arkitektastofan Tek-
ton sem það gerði. Þá sá Rafhönn-
un um lýsingu og raflagnir og verk-
fræðistofan Ferill sá um
loftræstingu, hitastýringar og önn-
ur verkfræðileg viðfangsefni. „Þess-
ir aðilar komu hugmyndum okkar á
blað og útfærðu til úrvinnslu,“ segir
Gissur.
Hugi Guðmundsson hjá Tekton,
segir að við hönnun húsnæðisins
hafi óvenju mikil samvinna verið við
starfsmenn Skeljungs. Hlutverk
arkitektanna hafi verið að sam-
ræma óskir og þarfir þeirra svo
best færi. „Yfirleitt hafa menn
mjög ákveðnar hugmyndir um hvað
þeir vilja og er það jafnan byggt á
reynslu þeirra. En það er ekki al-
gengt að starfsmenn séu þetta mik-
ið innviklaðir í þetta, það er svolítið
sérstakt,“ segir Hugi.
Hann segir nokkuð misjafnt
hvort fyrirtæki kjósi opin skrif-
stofurými eða lokuð, það fari mikið
eftir tegund starfseminnar. „Þegar
t.d. er um að ræða lögfræðiskrif-
stofur þá vilja menn heldur lokaðar
skrifstofur. Hins vegar hafa al-
mennar rekstrarskrifstofur verið að
sækja í opnu rýmin í meiri mæli.“
Gestamóttaka Móttakan er aðskilin frá skrifstofurýminu og þar geta starfsmenn átt fundi
með gestum sínum án þess að það hafi truflandi áhrif á samstarfsfólkið.
Nálægð Fjórar vinnustöðvar liggja hér saman. Glerið í skilrúminu minnir á fólkið í kring en
sandblástursfilman kemur í veg fyrir að augu nágrannanna trufli.
HÖNNUN | OPIN RÝMI
Einangruð
skilrúm
HÚSGÖGNIN í nýtt húsnæði
Skeljungs voru fengin frá Penn-
anum en það var Sólveig Andrea
Jónsdóttir, innanhússarkitekt hjá
Pennanum, sem aðstoðaði við valið.
Hún segir skilrúmin vera úr ís-
lensku skrifstofuhúsgagnalínunni
Fléttu en hönnuður hennar er
Valdimar Harðarson. Sólveig segir
algengast að skilrúm séu í kringum
1,5 metrar á hæð. Þau sem Skelj-
ungur hafi fengið séu 1,1 metri fyr-
ir utan glerið sem situr ofan á.
Þarna hafi orðið fyrir valinu við-
arskilrúm en einnig megi fá þau
bólstruð. Hún segir skilrúmin sér-
staklega hljóðeinangruð með efni
sem nefnist Prågo.
„Skilrúm eru orðin mjög vinsæl
hjá okkur enda eru sífellt fleiri að
fara í opin rými. Húsnæði er orðið
dýrara og plássið minna sem hver
starfsmaður fær yfir að ráða.
Vinnuaðstaðan er því öll að minnka,
ásamt tölvum og tækjum. Hæðin 1,5
metrar á skilrúmum og skápum
hentar mjög vel til þess að starfs-
fólkið geti séð yfir salinn þegar það
stendur upp úr sæti sínu. Þau henta
einnig vel þar sem birta þarf að ná
frá gluggum á útveggjum og inn á
mitt gólf. Þannig geta allir fengið
birtuna til sín,“ segir Sólveig.
Borð og stólar hjá Skeljungi eru
frá sænska fyrirtækinu Kinnarps
og eru borðin hæðarstillanleg um
allt að 20 sentimetra. Það sem koma
skal er, að hennar sögn, að gera
skrifstofuna heimilislegri. „Við
sáum á sýningu í haust að fólk er
t.d. farið að fá sér lampa á borðin í
stað mjög mikillar lýsingar. Þægi-
legri stemmning og skápaeiningar
eins og fólk er með í stofunni heima
hjá sér er meðal þess sem koma
skal,“ segir Sólveig.