Mánudagsblaðið - 26.09.1960, Blaðsíða 1

fflaSfyrir alla
13. árgangur
Mánudagur 26. sept. 1960
35. tölubhul
Rfkið eyðir aðeins 35 miiljonum
kréna í veizlur á hverju ári!
riBezl kynnlir" — Yinsælar frúr — Dásamlegir
veizlusiðir —
Ekki verð'ur annað sagt, en að sparnaður þjóðarinnar liafi
gripið forráðamenn hennar ótrúlega föstum tökum. í>að er orðin
staðreynd, að ekki er eytt árlega meiru en 35 milljónum króna
í opinber veizluhöld, ferðalög, nefndarferðir til útlanda og ráð-
stefnureisur ýmissra mikilsmetandi manna, sem eru að vinna eða
hafa unnið ijandinu sóma erlendis.
Skemmdarverk
r
nnnin á Oðni
Æra og frelsi dæmf af brezkum unglingum fyrir
að skemma sfýrisvél á fundurspilli — Ekkerf gerf
við þá sem gjöreyðileggja vélarnar í ísl varðskipi
Vélfræðingur Landhelgisgæzlunnar lét rífa upp vélar
í „Óðni“ og skipta um olíusáld þrátt fyrir mótmæli garantí-
manns. Afleiðingin varð sú að allir slitfletir vélanna hafa
rispazt. Það kostar þrjár til fjórar milljónir að útvega
nýjar legur. Er þá ótalinn launakostnaður vélfræðinga og
áhafnar, kostnaður við að senda skipið til útlanda og tjón
a,f því að missa íorystuskip landhelgisgæzlunnar frá störf-
um.
Garantímaður símaði verksmiðjunum, senr smíðuðii
aflvélarnar og bað um fyrirmæli eftir að vélamaður Land-
helgisgæzlunnar sagði honum að halda kjafti er hann
bannaði að tekin væru „filtersikti“ úr vélunum og sett
málmsikti í staðinn. Svar verksmiðjanna var á þá lund,
að ef þetta væri gert bæru þær enga ábyrgð á vélunum
framar. Þetta var gert og verksmiðjumar munu ekki
borga eyri vegna skemmdanna. Lágmarkskrafa er sú að
skipuð verði rannsókn vegna þessa skemmdarverks og
hinum seku refsað, e,f svo reynist.
Islendingar mótmæla
sparnaðarráðstöfunum
Dana ?
„Fáheyrð ósvífni” að fækka sendiráðum — leifai
eflir nýjum möguleikum —
Aldrei fór það svo að Danir, sem ekki þykja neitt
sérlega fátækir, þykjast nú ekki lengur geta rekið sendi-
ráð í skandínavísku löndunum, en milli Damnerkur og
skandínavíulandanna ferðast hundruð þúsunda, jaifnvel
milljónir ár livert. Þetta er ákaflega búralegt lijá frændum
okkar Dönuni, sem einu sinni réðu rík jum hér heima. Danir
ættu að taka okkur Islendinga til fyrirmyndar enda gæt-
um vér kennt þeim ýmislegt varðandi utanríkisþjónustuna.
Yíðfrægir
Veizluhöldin hér eru orðin
helzta efni skemmtikrafta á næt
urklúbbum ytra. Margir menn,í
sem sitja í háum stöðum ytra
og hafa unnið allt sitt líf telja
sig ekki af heilsufarslegum á-
stæðum, geta farið til íslands
og setið gegnum þær veizlu-
þx’autir, sem krafizt er af for-
ráðamönnum hér. Senda þeir
margir fulltrúa sína, sem auk
launa, hljóta áhættuþóknun.
Á alþjóðafundum
Hinsvegar erum við öllu bet
ur kynntir á alþjóðafundum,
einkum í Ameríku. Á einum
fundi Sameinuðu þjóðanna voru
íslendingar eina þjóðin, að
Bandaríkjamönnum meðtöldum,
sem höfðu eiginkonur sínar
með. Að vísu gerðu tveir á-
heyrnarfulltrúar frá Ytri-
Mongólíu hið sama, en konur
þeirra komu vestur til lækn-
inga.
Blexsaðar frúrnar
íslenzku frúrnar eru orðnar
afarvinsælar ,ræða við aðra full
trúa eins og jafningja sína, og
Svona klerkar þurfa ekki að
skýla hugarfari sínu bak við
hempuna. Þetta eru kommar,
ekki nytsamir sakleysingjar,
heldur dulbúnir þjónar Moskvu,
sem stai’fa líkt og komma-lepp
arnir í Bandarikjunum, Bret-
landi og enn viðar. Biskupinn
á íslandi verftur bráðlega
að gera opinbera grein fyrir því
hvort hann ætlar að láta svona
klerka starfa innan prestastétt-
gefa tollþjónum drykkjupeninga
þegar þær fara á milli. Klaufa-
legt þótti þó á einum nætur-
klúbb, þegar íslenzka frúin
bauð þjónakapteininum upp í
dans af því hún hélt hann væri
franski fulltrúinn. En að öllu
samanlögðu eru þessar blessað-
ar frúr okkar vel liðnar og
þykja ágætar hvar sem boiúð
er niðui’.
Innanlandsveizlur og
veizlusiðir
Innanlands ferðalög og veizlur
hafa mjög aukizt enda varla sú
samkunda Norðurlandabúa, sem
ekki er haldin í Reykjavik. Þar
sýnir ríkisstjói'nin fyi'st og
gleggst, að höfðingsskapur okkar
ríður ekki við einteyming.
Virðulegum fulltrúum að utan
er boðið upp í kappdi’ykkju og
ef þeir hliðra sér við það, þá
di’ekka bara íslendingarnir í
kapp hinum til mikillar ánægju.
Fágæt hirðusemi
Eitt er það þó, sem útlendum
þykir kyndugt. Aldrei er svo
staðið upp frá borði, að veizlu-
kostur sé skilinn eftir. Háir sem
lágir stinga á sig flöskum og
arinnar eða reka þá burtu taf-
arlaust. Það þai'f enginn að ótt-
ast klerk, sem virðist vísvitandi
vera á mála hjá kommúnistum
og fylgifiskum þeirra. Ef bisk-
upi er ómögulegt að koma vit-
inu fyrir presta sína vei’ður
ekki hægt að álykta annað en
að ennþá hafi biskupinn sjálf
ur ekki horfið frá fyrri sjónar
miðum nema í orði' einu og á
yfirborði.
vindlingakössum, stinga út úr
glösum, sem útlendum hefur
orðið á að skilja eftir hálf-
full, svo borðið er svo tandur-
hreint af öllu verðmæti að lok-
inni veizlu, að aðdáun vekur.
Dæmi eru þess, að gestur i Þing
vallaveizlu — í sjálfri Valhöll,
stakk á sig tveim whisky-flösk
um, gin-flösku og vindlinga
kassa. allt undir beltið, og staul
aðist út í rútubíl, sem flytja
átti fólkið í bæinn. Á Valhall-
arhlaði féll ein flaskan og brotn
aði, en maðurinn sneri bara inn
aftur og krafðist skaðabóta af
yfii'þjóni — héðan úr Reykja-
vík. Ekki varð af bótum og
sló í heitingar. Vildi gesturinn
ljósta þjóninn, en fann sam-
tímis, að losaðist um hinar
flöskurnar svo ekki varð úr
högginu og hvarf hann brottu
við svo búið. Þetta þótti útlend
um hið mesta gaman.
Bara 35 milljónir
Einn af ráðherrum okkar er
nafnkenndur gleðimaður og
mikill veizlumaður, gleyminn
eins og oft vill verða. Eina
vikuna hélt han nsvo margar
kokkteilveizlur, að tvær voru
á sama tíma, en hann komst í
hvoruga vegna þess að eitt af
sendiráðunum hafði boð inni.
Það er sannarlega gaman að
vita til þess, að sparnaðarand-
inn ríkir ekki síður hjá þeim
háu og þeim lágu. Þjóðin hefur
öll lagst á eitt að spara og spara
enn betur þangað til fjármál-
in okkar komast í lag. Það
væri kannski dálitið hollt, að
láta minna bera á þessum
sparnaði svona utan frá, þó
vorkunin sé nokkur, þar sem
stutt er í kotunginn. En hvað
er hægt að kaupa af þarfa-
varningi fyrir 35 milljónir.
Er það satt, að' Einar riki sé
að komast í sömu hættuna og'
Jón í Hal'narfirði, og' fltiri út-j
gerðarmenn bíði sömu
Margir ambassadorar
Vita Danir ekki, að auðþjóðin
Islendingar reka sendiráð í öll-
urn skandinavisku löndunum,
tugi, ef ekki hundruð, ræðis-
menn eru þar á okkar vegum,
ef ekki á okkar kostnað, auk
þess, sem starfandi eru tveir is-
lenzkir ambassadorar í París-
arboig, auk eins í Þýzkalandi,
Bandaríkjunum og hjá öðrum
þjóðum.
Óheyrilegur sparnaóur
Það er undarlegt þegar land
eins og Danir gefa öllum okk-
ur illt fordæmi með að koma
sparn-
I aði. Þetta setur íslenzku ríkis-
stjórnina, sem nú situr uppi
! með a. m. k. sjö uppgjafa póli-
tikusa, i mestu vandræði. Hing-
að til höfum vér hagað okkur
siðsamlega gagnvart Dönum,
haldið þeim veizlur ýmsar. boð-
ið heim kóngi þeirra og hátt-
settum íulltrúum frá þeim. Ef
við íslendingar hefðum nokkra
sónxatilfinningu ættum við a 5-
slíta við Dani stjórnmálasam-
bandi og það myndum við gera,
ef við þyrftum ekki að leggja
niður sendihei'raembættið í
Kaupmannahöfn, sem kæmi sér
afarilla fyrir sendiherra okkar.
Þolir biskuinn að prestar þjóni
anti-kristi?
Rússar úlrýma krislni — Sr. Björn 0. vegsamar þá
Sr. Björn O. Björnsson er nú orðinn hermálasérfræðingur
Frjálsrar þjóðar og ritar nú langa grein um styrjaldar- og sig-
urmöguleika stórveldanna, og gerir um leið grein fyrir afstöðu
sinni. Fylgir hann Rússum að máli, sem allir vissu, .en ræðst
mjög að Bandarikjamönnum. Vitnar liinn mikli strí'ðsklerkur
i ýms rit og talar harla óprestlega um ráðamenn stórþjóðanna.
orlaga? : á fót svona óheyrilegum
Framhald á 5. siðu