Mánudagsblaðið - 21.11.1960, Síða 8

OR EINU I ANNAÐ
Hin mikia heiilaósk — Hrausfir menn — Úr heimi
blaðanna — Léleg þjónusfa — Þjáð þjóð —
V'i Hiff og þetfa,

H
i|
il
41
F
1
J
•! I
1
i
. I
i j
í
3
J
4
1
Sigurður Ólason, hæstaréttarlögmaður, er hinn
mesti spekingur og fylgist allra manna bezt með öllu,
sem fram fer, innan lands og utan. Sigurður kætist
stundum í þröngum hópi, og er þá allra manna
skemmtilegastur, ræðinn og fróður. Síðari árin hefur
Sigurður þó fengið sérlegan áhuga á erlendum stjórn-
málum og fylgist með öllu þar manna bezt. Þegar
Kennedy var kjörinn forseti Bandaríkjanna eftir
mikla og tvísýna kosningabaráttu, hreifst Sigurður
all mjög og í hrifningu sinni sendi hann forsetaefn-
inu eftirfarandi skeyti:
„Mr. John F. Kennedy, Democratic headquarters,
New York City, N. Y.
Hjartanlegar hamingjuóskir.
Fjölskyldan Lönguhlíð 11.“
LÁNAÐIR KASSAR -
EKKI SMYGLYARA
Menn ráKu upp stór augu s 1.
miðvikudag, en þá birti Mbl.
mynd á öítustu síðu, smvglvarn
inginn í P & B kössum. Héldu
margir að umboðsmenn hins
merka ullargarnsfirma væru
smyglarar, en aðalumboðið er
Ásgeir Sigurðsson h.f. Unnsteinn
Beck mun hafa fengið tóma
kassa að láni hjá fyrirtækinu til
að koma smyglgóssinu fyrir, en
annað samband er ekki milli
þeirra. Þó héldu margir, að
þarna væru delinkventarnir og
hældust um.
Blaéfynr alla
Mánudagur 21. nóvember 1960.
Grein Jónasar
Erlingur Pálsson, yfirlögregluþjónn, er hinn mesti
sundkappi og íþróttamaður. Synti hann, eins og kunn-
ugt er, úr Drangey, að dæmi Grettis, og hefur síðan
tekið Grettissögu ástfóstri, svo og aðrar kappasögur
fombókmenntanna. Ekki þykir Erlingi jafn sýnt á
andlega sviðinu og hinu líkamlega, og kemst hann oft
einkennilega að orði, þótt í góðri merkingu sé. Eitt
sinn var yfirlögregluþjónninn, að hvetja lögreglu-
þjóna til dáða, en er honum þótti þeir linir í líkams-
æfingum og aflraunum, mælti hann:
„Já, sko, á söguöld voru. Islendingar menn — tíu
fóru í Gretti, og höfðu hann ekki.“
I heimi blaðanna gerast heldur fá tíðindi, en þó
mun Jón Helgason, rithöfundur og fyrrverandi rit-
stjóri Frjálsrar þjóðar,- vera að koma aftur að Tíman-
um, en þar hóf hann blaðamennskuferil fyrir allmörg-
um árum. Ásbjöm Magnússon, fyrrverandi forstjóri
Orlofs og auglýsingastjóri Vikunnar, hefur nú stofn-
sett auglýsingafyrirtæki, sem rekið verður eftir fyrir-
mynd erlendra fyrirtækja af sömu tegund. Ásbjörn er
þaulkunnugur auglýsingatækni og munu eflaust marg-
ir kaupsýslumenn leita þjónustu hjá honum.
I»að má heita heldur undaríegt hjá Pósthúsinu, sem
ekki fyrir löngu opnaði við endurbætt starfsskilyrði
og ærinn kostnað, að láta aðeins tvær stúlkur vera
við frímerkjaafgreiðslu á morgnana í 70 þúsund
manna borg. Þetta er óhæft sleifarlag, því viðskipta-
menn þurfa stundum að bíða lengi eftir afgreiðslu á
mesta annatíma dagsins.
Það er gaman að kommunum þegar þeir- eru að
kvarta um að allt sé að fara í kalda kol. Frjáls þjóð
birtir nú viðtah númer tvö við „æskuna“. I fyrra
skiptið var það við stúlku, sem sér fyrir manni sín-
Ölrin okkar) fyrir jólin. Hún fjallar um árin 1701—
allar heimilisvélar og bifreið. I seinna skiptið er það
við 20 ára ungling, sem eignazt hefur íbúð (með
dugnaði) siglir á sumrin og stundar laxveiðar. Frjáls
þjóð endar viðtalið með að spyrja: „Skyldi það vera
algengt í öðrum löndum, að ungir menn um tvítugt
komi sér upp fyrsta flokks húsnæði óstuddir og af
eigin rammleik?“
Nei, kommarnir mínir, þetta er aðeins hægt þar
sem hálfkapítalisk rikisstjórn situr við völd — þökk-
um stuðninginn við kapítalið — biðið þið þangað til
hún verður al-kanítalisk.
Tómas Guðmundsson, skáld, mun vera að fara til
tveggja ára dvalar á Spáni, ef hann er þá ekki farinn.
Tómas hyggst leigja sér Jítið hús og hvílast og yrkja
„eftir behag“ .... Jón Helgason hefur safnað sögu
18. aldarinnar, sem út kemur í bókarformi (líkt og
um, sem er nemandi, og hefur eignazt á fáum árum
1760 .... íslcnzkir leUíarar eru geysireiðir amatör
leikflokkum, sem flækjast um landið á sumrin, og
kynna sig sem atvinnumenn og plokka fé út úr sveita-
fólki. Er í ráði að hindra slíkt.
grími 10 þúsund kr. úr viðlaga-
sjóði til að byggja sér hentugt
verkstæði. Þessu var betur tek-
ið. Varasamur þingmaður bætti
við tillögu um nægar trygging-
ar í 5 ára timabil og 6% vexti.
Þingið samþykkti tillöguna i
þessu formi. Ekki hafði Ásgrim-
ur óskað eftir þessari lánbeiðni
en hann notaði ■ heimildina og
byggði sér ári síðar þá vinnu-
stofu og íbúð við Bergstaða-
stræti sem mun að líkindum um
allmörg ár verða eina sæmilega
haldna sýningarhúsið fyrir
málverk, í eigu ríkisins. Það
féll síðar í minn hlut að eiga
miklu meiri skipti við Ásgrím,
Kjarval og marga aðra snjalla
listamenn eftir að Alþingi hafði
lögfest tillögu um að láta þriðj
ung allra áfengistekna ganga til
listaverkakaupa. Hefur ríkið á
síðustu 30 árum eignazt með
þessum hætti mörg hundruð
listaverk. Er það dýrmæt eign
en á síðari árum hefur sá mjöð-
ur blandazt, því að fyrir mikinn
hluta þess fjár sem verja
skyldi til listaverkakaúpa hefur
mannfélagið eignazt forða
klessumynda og klossa úr gipsi
og eir. En það ér önnur saga.
Ríkið á nú þegar geysimikið af
listaverkum þeirra snillinga sem
hér hafa starfað í tvo manns-
aldra. í þeim auði eru hinar
400 myndir Ásgrims ómetanleg-
ui’ fjársjóður þjóðarinnar. Eng-
ar líkur eru til að ríkið byggi
fyrst um sinn myndarlegt lista
safn, þar sem gjöf Ásgríms verði
fullkomin heild. Ber þar til að
forráðamenn rikis og höfuðborg-
arinnar hafa ekki áhuga fyrir
húsnæði nema til eigin íbúða.
Hinsvegar tala þeir oft um stór
byggingar og sýna teikningar af
þeim, nema ekki af ráðhúsinu
við Tjarnarendann. Ekki þarf
þessi byggingartregða 'að skaða
Ásgrimssafnið fyrst um sinn.
Gjöf hans er svo prýðilega fyrir
komið að þjóðin getur hýst allt
það bezta sem eftir hann liggur
í safninu við Bergstaðastræti.
Ýmsir kostir fylgja því að á-
hugamenn þurfa nokkur missiri
til að kynnast öllum auði meist-
aranna: Þá gefa menn sér tóm-
♦
stund til að venjast sannri list
i þröngum en góðum húsakynn
um. Þar mun þjóðin á einum
eða tveimur mannsöldrum læra
að meta sanna list og greina
hismið frá kjarnanum. Að lok-
um mun ríkið byggja listahöll,
þar sem snillingar þjóðarinnar
eiga úrvalsverk: sin geymd um
ókomnar aldir.
SITT HVAD OR SAM-
KVÆMISLIFINU
Shenuntihríiítar — Nýr reit-
ingastaðnr — Hoppað
milli horða
Enn heíur einn af skemmti- staðnum.
stöðum bæjarins fengið erlenda
skemmtiki’afta til þess, að vinna
hylli heinna mörgu Reykvíkinga,
^sem vilja eyða kvöldunum í
björtum og rúmgóðum sölum
veitingahúsanna. Röðull náði sér
nýlega í enskt par, Chas Mc-
Devite og Shirley Douglas, sem
þar koma fram kvöld hvert og
syngja og spila fyrir gesti. Hjón-
in eru vel þekkt í Englandi,
hafa komið fram viða og tekið
þátt í „prógrömmum“ á
skemmtistöðum ytra og svo í
sjónvarpi. H*afa þau skemmt þar
nær tvær vikur og fengið góða
áheyrn enda hafa þau vel til
þess unnið. En Röðull lætur
ekki þar staðár numið, því jafn
framt syngur þar ungfrú Sigrún
Ragnars, Miss ísland, og svo
Nestor islenzkra dægurlagasöngv
ara, Haukur Morthens, sem allt-
af heldur vinsældunum og á það
fyllilega skilið. Þá má - ekki
gleyma Árna Elíar og hljóm-
sveit, sem leika þarna ícvöld
hvert. Röðull er nú jafn bezt
sótti skemmtistaðurinn, sem seg
ir sitt.
•
Fyrir rúmlega viku opnuðu
eigendur „Klúbbsins’’ við Lækj-
arte'g 2 dyr sínar og á fyrsta
kvöldi var húsfyllir og mikil
kátína. Klúbburinn er það nýj-
asta í íslenzku skemmtánalífi,
aðalbarinn í Austurlandastíl, en
þaðan er gengið í Veiðikofann,
sem innréttaður er með vopn-
um, byssum og korðum, svo og
skinnum og hornum og mun enn
fleira eiga eftir að skreyta þann
salinn. Klúbburinn er á tveim
hæðurn og uppi er aðalsalurinn
stór og rúmgóður, annars veg-
ar hans er setustofa og arinn,
þar sem menn koma saman og
rabba, en hinsvegar er blóma-
og jurtasalur, lýstur upp með
sérkennilegum lömpum, og þar
geta gestir fengið sér kaffi og
konjak að kvöldverði lolýnum.
Hljómsveit Kristjáns Magnússon
ar leikur fyrir dansi, en söngv-
ari er hin vinsæla söngkona Elly
Vilhjálms. Heiðurinn af öllu því
nýja, sem þarna kemur fram á
Ragnar Þórðarson, forstjóri, skil
ið því hann hefur séð um alla
inHanhússkreyltinguf og fengið
erlenda sérfræðinga til að ann-
ast frumteikningar og skipulag
en sjálfur sigldi Ragnar vítt og
breitt eftir hugmyndum, sem
hann lét síðan framkvæma. —
, Framkvæmdir í daglegum
J rekstri annast þeir Birgir Árna
son og Bjarni Guðjónsson, gam-
alkunnir veitingaþjónar í höfuð
Segja má, að það eina, sem á
bjátar i islenzkri veitinga-
mennsku sé hinn hvimleiði kunn
ingsskapur, sem tíðkast á veit
ingahúsum og bezt lýsir sér í
þvi, að eftir nokkra diykki þykj
ast allir þekkja alla og vera,
allstaðar velkomnir. Þetta er
smáborgaraskapur, sem verður
Framhald á 5. síðu
Söguleg flugmynd í
Ausfurbæjarbíói
20. maí 1927 er og verður
merkisdagur í sögu flugsins.
Þann dag lagði Lindberg, ílug-
kappi af stað frá New York í
fyrstu flugferð yfir Atlanshafið
og stefnir til Parísar. Engum
hafði áður tekizt þetta flug og
það, að Lindberg tókst þessi til-
raun í lítilli flugvél með einum
hreyfli, þykir eitt af afrekum
flugsins. Charles Lindberg var
flugið í blóð borið og nafn hans
hefur lifað á vörum manna í
sambandi við sögu þess.
Austurbæjarbió sýnir nú mynd
ina „The Spirit Of St. Louis“ —
Flugið yfir Atlantshafið — sem
byggð er á bók Lindbergs sjálfs
um þetta mikla ferðalag og ævi
hans: Myndin er glögg lýsing á
flugmálum þeirra ára, hug og
dirfsku mannanna, sem þá hættu
og fórnuðu lífi sinu til þess að
þetta nýja samgöngutæki hlyti
viðurkenningu og yrði endur-
bætt og prófað er tímar liðu.
Lindberg var sjálfur til aóstoðar'
v'.ð töku myndarinnar og má
reikna með að öll atriði, sem
máli skipta séu sönn, þótt
myndatökunnar vegna séu sam-
töl og annað því um líkt aðeins
til að skeyta efnið saman.
James Stewart leikur hlutverk
Lindbergs og gerir það bæði
skemmtilega og sennilega. Stew-
art er ekki ókunnur flugi sjálfur
því á styrjaldarárunum gat hann
sér mikinn orðstír sem herflug-
maður, vann sér iöringjatign og
leiðtogatign í hernum. Er leikur
Stewarts einkar sannfærandi og
látlaus en hlédrægni var eitt af
höfuðeinkennum Lindbergs á
yngri árum. Segja má, að of
mikitl þungi hvíli á herðum
Jame's’Stewart því myndin bygg
ist náiega öll á atriðum, sem
hann leikur í, þannig að i heild
verður þetta heldur einhæít
efni. En léikstjórn Lelands Hay-
wartls ér' jöfn og stigandi góður,
þannig að áhorfanda leiðist «kki.
Hér er á íerðinni mynd, sem
allir ættu að sjá. A.B.