Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 30.01.1961, Blaðsíða 8

Mánudagsblaðið - 30.01.1961, Blaðsíða 8
OR EINU I ANNAB Gfymskraffasfríð - Myndir Þjóðleikhússins - Hlufavelfur - Gulir sfeinar og skemmdir - Því Sandaríkin! - V. í>. í bankann. Uin þessar mundir stendur yfir alvarlegt ,,juke-box“ stríð, en ,,juke-box“ eru spilakassar, sem stungið er tú-kall í og út kemur lag, sem valið er. Styrjaldar- aðilar eru Eríkur Helgason hefildsali og nokkrir flug- menn og berjast þeir hart um búlur bæjaiýns, en þar er helzt að finna þessa glymskratta. Annars eru þetta nauðsynlegustu tæki, sem meira ætti að vera af, og eigendur þeirra ættu að hafa m.a. ,,auða“ plötu, sem þegir fyrir tú-kall eins og þær sem spila fyrir sama verð. Grein Jónasar Ætli ljósmyndari Þjóðleikhússins stefni okkur ekki fyrir atvinnuróg eins og hann gerði síðast er vinna hans var gagnrýnd. Myndir þær, sem Þjóðleikhúsið birtir úr sýningum þar eru, hvað sem öðru líður að okkar dómi alveg ófærar. Ljósmyndari tekur ekkert tillit til ,,make-ups“ leikara og þar af leið- andi eru myndirnar einatt skemmdar. Stjórn leik- hússins ætti að krefjast betri vinnu, en raun'er að sjá framleiðsluna nú. Er nokkuð eftirlit með hlutaveltum. Svo er að sjá sem þeim aðilum sem hlutaveltur halda, sé óhætt að fylla borð sín með allskyns óbjóðandi óþverra eins og t.d. gert var á hlutaveltu Óðins fyrir skömmu. Þegar afgreiðslufólkið fann ekki einhvern mun, var hent í miðahafa nokkrum eintökum af tímaritinu ,,Women“ o.s.frv. Svona framkoma er alveg óþolandi og ættu yfirvöldin að hafa strangt eftirlit með hlutaveltum, sem gera sér mat úr að ,,ræna“ aurum smákrakka, sem þangað sækja. Framhald aí 4. síðu. anna þegar leyíið var framlengt fyrir nokkrum árum. Þessi hlið málsins er ekki rakin hér í því skyni að svifta hina brotlegu leyfum, heldur til að benda á hve góðan málstað stjórn Hall- grímskirkju hefir í sínu bar- áttumáli þar sem unnið er ára- tugum saman að landskirkju- smíði fyrir Reykjavik og landið allt. Rétt þykir mér við þetta tækifæri oð benda hyggnum þjóðfélagsþegnum á hve vel heí- ir gefist á undangengnum ára- tugum að safna með sérstök- um hætti starfsfé til þýðingar- mikilla menningarmála. Ber þá fyrst að geta löggjafar um skemmtanaskatt og þjóðleikhús frá 1923. Þar stóðu saman að verki Indriðafjölskyldan, eins og hún þá var nefnd og leiðtogar samvinnubænda á þingi, um að skattleggja kvikrrfyndasýn'bgar og dansskemmtanir til að afla fjár i þjóðleikhús í Reykjavík og síðan leikhús í byggðum og bæum utan höfuðstaðarins. Er þetta mál komið á mjög góðan veg. Þjóðleikhúsið er ein hin veglegasta byg'ging á Norður- löndum og félagsheimili sveita og kauptúna eru með sam- starfi iþróttafélaga, sveitar- stjórna og skemmtanasjóðsins vel á veg komin með að leysa leikhúsmál þjóðarinnar á óvenjulega fullkominn og glæsi- legan hátt. En sú framkvæmd hvílir bókstaflega öll á fram- sýni Alþingis 1923 með sam- þykkt hinnar einstöku löggjaf- ar um skemmtanaskattinn. Bl&ó fynr all& Máriudagur 30. jáuúar 1961 fsUn^br fUiQþevmav 5 -Jæja, þá brugðum við okkur til Loftleiða og liittum ]>ar fyrir „heimsfræga<< flugþernu o. m. k. eru myndir . af lienni víða um heini. Þessi unga og fríða stúlka, sem gælir við flugáætlanir Loftleiða heiíir llelga Sigurbjarnardóttir, ljóshærð cg limafögur, s'údent árið 1955 héðan úr Reykjavík og hefur starfað hjá félaginu síðan í maí 1957, en vann áður 2 ár í bókaverzlun, í’ Reykjavík. Foreldrar Helgu voru þau hjónin Sigurbjarni Tóm jasson og Sigurbjörg Þorinundsdóttir, bæði lá'.in. — Myndin af Ilel.gu er gerð í Svíþjóð en hefur verið dreift um flugstöðvar jog ferðaskrifstofur um lieim allan,, ásamt ferðaáætlunum fé- lagsins, og hefur lilotið einróma lof. Helgu líkar starfið auð- vitað vel, og hefur víöa larið, en einmitt um þessa lielgi (s.I. Iaugardag) hefur hún, nýlt ferðalag — beint í hjónabandið. — Mánuda.gsblaðið ósltar Helgu og manni hcnnar, Ólafi Bertelsyni til hámingju. Alltaf berast fréttir af ,,nytsemi“ gulu steinanna, sem hin föðurlegá bæjaistjórn og umferðarnefnd hafa lagt á mörg götuhorn. Á Nesvegi reif maður ,,sílsinn“ undan bíl sínum, vegna þess að málning var farin af svo þeir sáust ekki. Nýl. 'stórskemmdist bíll sjá ESSO-stöðinni við Hörpu, en þar er þess- um steinum m.a. raðað. Sáralítið, ef nokkurt gagn er að þessum steinum, en þeir geta verið stór- hættulegir ef viðkomandi yfirvöld nenna ekki að mála þá jafnóðum og málningin fer af þeim. Er þetta hæfileg kleppsvinna fyrir þá, sem stjórnuðu steinalagningunni í upphafi. En er bærinn ekki skaðabótaskyldur, ef slys eða skemmdir verða af því, að ekki var hirt um að mála steinana? Það er undarlegt, að kommar eins og Einar Olgeirs- son og Co. bera okkur alltaf saman við Bandar. og bandaríska dollara þegar þeir eru að bölsótast yf- ir hungurkjörunum hér á Islandi. Hvernig stendur á því, að þeir bera* aldrei saman við kjörin í Gosen- landinu í austri. Rússlandi, þar sem allir eru millj- ónamæringar og vinna ekki nema rúma klukku- stund á dag? Því er alltaf verið að bera sig saman við ,,arðræningja“ kapitalista og annað auðvaldsþý þegar hægt er að segja okkur frá sælunni eystra? I i Enn er talað um jiað, að bráðlega komi Vilhjálniur Þór aftur að Seölabankanum. Segja sögur, að Vil- hjálmur hafi tjáð stjórninni,: að hann hafi aðeins dregið sig í hlé meðan rannsóknin 'stöð yfir, en’ þar sem henni sé lokið, þá sé engin ástæða fyrir sig að sveita atvinnulausan, auk þess, sem allar líkur séu til, að lögbrot sín, ef þau eru einhver, séu fyrnd. Stjórnin er komin í mestu vandræði með Vilhjólm ’og er ekki búin að finna nokkra lausn á málinu. Næst í hliðstæðum í menn- ingarmálum er löggjöf frá 1928 um menningarsjóð og mennta- málaráð. Þar heimilaði Alþingi að leggja í sérstakan sjóð allar tekjur af ólöglegri meðferð áfengra drykkja. Þessi fjárhæð skiftist árlega milli sjóða sem styðja rannsóknir á náttúru landsins, myndun heimilisbóka- safna um allt land og listaverka- kaupa fyrir þjóðina alla. Hefir vald og áhrif Menningarsjóðs farið vaxandi eftir því sem árin liða. Þriðja menningarsporið var stigið á Alþingi 1930—’33 með löggjöf um stórfelda landgjöf handa háskóla íslands og happ- drættisleyfi til að reisa stórhýsi á hinni miklu lóð til handa æðstu menntastofnun landsins. | Ef forráðamenn Hallgríms- j kirkju nota fengin fordæmi sem ^ hér hefir verið vikið að mundi happdrætti á vegum kirkjunnar létta undir með söfnuði og bæn- um að ljúka veglegri lands- kirkju á fáum árum. Sú stofn- un mundi á menningarvísu setja höfuðborgarsvip á Reykja- vík hliðstætt landsspítalanum og Þjóðleikhúsinu. Síðar mundi kirkjuhappdrættið *• verða virk- ur liður í fullkominni endur- reisn þjóðkirkjunnar, sem hef- ir sögulegan og þjóðlegan rétt til að knýta aftur hin andlegu og veraldlegu bönd sem voru ; rofin me ðaítöku Jóns Arason- ar og sona hans. Veðbanki er nauðsyn fyrir i íþréffanefnd ríkisins íjandsöm rnóllnu - en fleslir aðrir fyigjandi Allir sem eitthvað fylgjast' eða ekkert þekkja til íþrótta. með íþróttum og keppnum í ná- j Fyrir nokkrum árum bauðst grannalöndunum, vita, að get- ^ einn ungur og áhugasamur mað- raunir eða veðbankastarfsemi ur til að taka að sér rekstur nýtur hvarvetna mikilla vin- getraunastarfsemi með þessu sælda. Fyrir átta ájrum var hafizt handa um getraunir hér- lendis, en svo óheppilega tókst til, að starfsemin lognaðist út- af. Ekki er vafi á, að þar hefur verið um að kenna röngu skipu- lagi og óhóflega miklum kostn- einfalda sniði. Þetta hugðist hann gera upp á eigin áhættu, en íþróttahreyfingin fengi drjúg- an hlut af inntektinni. Eðlilegt hefði talizt, að iþróttaforustan tæki þessu boði fegins hendi, en það var nú öðru nær. Að vísu aði. íslenzkar getraunir náðu ^ var Knattspyrnusamband ís- aldrei þeirri almennu þátttöku, lands eindregið fylgjandi þessu sem nauðsynlegt er; kerfið máli, enda eygðu þeir aðilar var of flókið og umfangsmikið. þarna drjúga tekjulind og á- Eftir að geíraunirnar dóu, hættulausa í þokkabót. tóku margir starfshópar upp á j En þeir háu herrar, sem úr- því, að efna til „privat“ get- slitavald hafa í þessum málum, rauna innan ’fyrirtækja eða stofnana; ekki vegna neinnar verulegrar gróðayonar, heldur fyrst óg fremst til dægrastytt- ingar og skemmtunar. I þess- um tilfellum hefur aðferðin verið rnjög einföld og þarf lít- illa skýringa við. Aðeins var getið til um ákveðin úrslit eins leiks í senn. Með þessu fæst mun almennari þátttaka og auð- veldara að fá þá með, sem lítt I, íþróttanefnd ríkisins, sögðu nei. Voru skýringar á afstöðu henn- ar jafn furðulegar og flestar hennar ,,ráðstafanir“ í íþrótta- málum okkar. Nægir að minna. á skrif dagblaðanna nýlega. Þau eru sém sé mörg dæmin um það, að þessi blessuð nefnd virðist vinna GEGN framþróun íþrótta- málanna í landinu. Nú hefur hún sofið á þessu Framhald á 7. síðu.

x

Mánudagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.