Mánudagsblaðið - 10.02.1975, Blaðsíða 1

Kjarvalsstaðabardagi:
MYNDLISTARMENN
HEYKJAST Á BANNINU
- VILJA 5ÝNA Á KJAR VALSSTÖÐUM
Fyrir skömmu óðu ýmsir sjálfskipaðir listfrömuðir
fram fyrir alþjóð og sögðust vera farnir í fýlu. Það
væri búið að leyfa manni, sem ekki væri jafn lærður
og þeir, að hengja upp myndir sínar að Kjarvalsstöð-
um. Slíka móðgun gátu þeir ekki þolað og sögðust
ekki framar sýna snilldarverk sín í húsi þessu. Blaðið
hefur frétt, að nú sé uppi misklíð meðal listamanna
út af þessu frumhlaupi og muni margir hyggja á sýn-
ingu að Kjarvalsstöðum þegar pláss losnar.
LEIKFANG
MÁNUDAGS
BLADSINS
Hvar eru takmörkin?
Hvar eru takmörkin? spyrja
myndlistarforkólfar og vilja
meina, aö ekki megi allir
koma inn fyrir dyr myndlistar-
húss borgarinnar og sýna þar
almenningi verk sín. En okk-
ur er spum: Hvar eru tak-
mörkin fyrir gengdarlausri
frekju nokkurra manna sem
tclja sig eiga Kjarvalsstaöi og
ráða því hverjir fá þar inni
með sýningar?
Þetta hús er eign Reykja-
víkurborgar og á í raun og
veru ekki að koma neinu fé-
Iagi við. Hvort sem það kall-
ar sig félag myndlistarmanna
eða ekki. Það eru borgararn-
ir sjálfir sem ráða því hvort
þeir sækja sýningar eða ekki
'og þess vegna má hver sem
sýnt hefur og sannað, að hann
er frambærilegur málari,
hengja þarna upp skilirí sín.
Ótti greip
um sig
Eftir að myndlistarmönnum
var runninn mesti móðurinn
settust þeir niður og íóru að
hugsa sín mál. Meðal sumra,
sem hingað til hafa ekki ver-
ið taldir til myndlistarmanna,
þótt þeir hafi sett klessur á
léreft og séu í félaginu, greip
um sig sá ótti, að nú yrðu þeir
útilokaðir frá Kjarvalsstöðum
í framtíöinni. Klofnaði því
þetta hernaðarbandalag nú í
vikunni og eftir því sem best
er vitað verður ekkert hlé á
sýningum að Kjarvalsstöðum
næstu mánuði.
Þetta ætti hins vegar að
kenna hrokafullum málurum
að fólk vill ekki láta þá ráða
því hvað það fær að sjá.
Cr sögu
lands og lýðs
Sveitarígur
á íslandi
Aleinn í
600 manna
fangelsi
Enskar
dulsagnir
Ný framhaldssaga:
ÁSTARVÉLIN
Heimspressan
Cr einu í annað
og margt fleira.
Göngugata í hættu
vegna fíflaaksturs
Fólk fagnaöi almennt þeirri ákvörðun að gera hluta Austur-
strætis að göngugötu. Og ekki minnkaði ánægjan þegar hita-
leiðslur voru lagðar í götuna þannig að þar er aldrci svell eða
hálka. En nú eru margir i vafa um hvort Austurstræti geti leng-
ur talist göngugata eða ekki.
Það er orðið æ algengara að sjá þunghlaöna sendi- og ölhila
aka eftir gangstéttarhcllunum og það jafnvel á mestu annatím-
um dagsins þcgar þarna er krökt af fólki. Hellurnar raskast að
sjálfsögðu við þennan þungaakstur, cnda ekki ráð fyrir honum
gert.
Vonandi verður lögð áhersla
á að koma í veg fyrir þcnnan
fíflaakstur áður cn stórtjón
eða slys verður.
Er það satt, að laun bæjar-
stjóra ncmi nú 300 þúsund-
um á mánuði, með öllu?
Ef svo heldur áfram verður
þess ckki langt að bíða, að
vegfarendur geta ekki gengið
þarna um óhultir og mikil
hætta er á að hitalagnirnar
undir hcllunum stórskemmist,
enda eru þær lagðar í lag af
sandi og því mikil hætta á
röskun.
Leti Og
virðingarleysi
í flestum tilfellum eru þaö
ungir og fílhraustir strákar
sem aka þessum sendibílum
eftir göngugötunni til þess
eins aö skjóta nokkrum köss-
um inn í einhverja af þeim
fáu verslunum sem þarna eru.
En það virðist vera allt of
mikil íyrirhöfn að stöðva bíl-
ana við enda götunnar og
bera varninginn. Þess í stað er
reynt að aka með sem mest-
um hraða inn götuna, flcygja
viirunni sem skjótast inn í
verslun áður cn lögreglan sér
þá og skjótast síðan burtu hið
snarasta.
Hér er um að ræða í fyrsta
lagi einskæra leti hjá þcssum
strákum og um leið sýna þcir
gangandi vegfarendum, sem
þarna ciga allan rétt, algjört
virðingarleysi. Þess utan getur
stafað af þessu mikil slysa-
hætta, því þarna á fólk ekki
von á ökutækjum. Sem fyrr
segir skemmir þetta líka göt-
una og þær hitalciöslur sem
undir henni liggja og gctur
haft stórtjón í för með sér.
MARGIR
„FROSNIR"
INNI
Margir innflytjcndur hafa
„frosið inni“ með vörur sin-
ar að undanförnu. Mikil á-
sókn hefur verið í að fá að
greiða óútleystar vörur í
gjaldeyrisbönkunum, en af-
greiðsla hefur ekki verið
nema sáralítil. Hefur þctta
skapað mikinn ótta hjá ýms-
um illa stöddum innflytjend-
um, sem vart sjá mögulcika
á að leysa til sín vörur ef
gengið verður fellt svo
nokkru nemi.
Þá hafa ýmsir minni spá-
mcnn, sem eru að basla við
innflutning á varningi til
cinkanota og sölu til kunn-
ingja, séð sína sæng út-
breidda og berjast um á hæl
og hnakka við aö fá dótið
leyst úr bönkum.
Nú eru það aðeins nauð-
synjar sem fást yfirfærðar i
bönkununi, en það þykir
miirgum einkennilegt, að
meðal þessara nauðsynja
teljast bílar.