Mánudagsblaðið - 23.11.1981, Síða 4

4 MÁNUDAGSBLAÐIÐ Mánudagur 23. nóv. 1981
Ritstjóri:
Agnar Bogason,
Tjarnargötu 39, sími 13496
Auglýsingar, Setning, umbrot, Kemur út tvisvar í mánuði
dreifing, prentun: og kostar 6 kr. í lausasölu.
sími 13496 Áskriftir ekki teknar.
Afskaplega
gáfaðir
menn
Við íslendingar höldum því ætíð fram, að við
séum afskaplega gáfaðir. Það sést best á snobbinu,
sem við berum á borð fyrir almenning ( ýmsum
greinum. Til dæmis erum við hérumbil eina þjóðin,
sem lætur bjóða sér möglunarlaust uppá úrslit
skákkeppninnar klukkan ellefu að kvöldi, eða þetta
sama efni klukkan rösklega sjö að morgni.
Ennfremur er dálítið spanskt, að okkur er boðið
uppá háklassíska mússík klukkan hálfátta að
morgni.
Þessi furðulegi tími, til menningar og
menntunarauka, er jafn fávís og hann er
hlægilegur. Ekkert mannsbarn í víðri veröld er
tilbúið til að taka við þessum menningaráhrifum á
þessum óguðlegu tímum, enda segja flestir að
ástæðan fyrir þeim sé nýjabrum lesturs og bóka.
Menn geta auðveldlega bent á fjölda fræðimanna
sem stritast við að vera „gáfaðir" á þessum tíma,
og það sem verra er, draga hina minni og
ósjálfstæðari með sér í vitleysuna.
Það leikur almennt grunur á að þessi
menningarprógröm séu upprunnin frá Skandinav-
íu. Að minnsta kosti eru þau ekki algeng hjá
vestrænum þjóðum og satt best sagt, næstum
óheyrð. Önnur lönd á vesturhveli jarðar telja það
vænlegast að skemmta fólki á þessum tíma, vekja
það á morgnana og gleðja það og hvíla með léttri
mússík og gamanleikjum á kvöldin.
Sá aumi hópur sem kallar sig sálfræðinga hefur
margoft lýst yfir, að hann telji það öllum mönnum
nauðsynlegt að slappa af á kvöldin. Er þá nokkuð
betra en létt mússík og gamanmál? Og er ekki best
að vakna við hressandi mússík, sem kemur blóðinu
til að renna hraðar eftur hvíld næturinnar?
Það er af þessum sökum að við óskum eftir því að
ríkisútvarpið fari að ráðum einhverra lifandi
manna en ekki háalvarlegra dauðyfla, er það velur
menn til að stjórna morgunmúsikkinni og ráða
kvölddagskránni hjá stofnuninni.
Gælt við
komma
Það er talsvert algengt að við skiptum okkur af
hermálum og eru þeir meðal okkar sem þykjast
heldur menn en ekki í þeim málum. Til dæmis gaf
strand rússneska whiskey-kafbátsins okkur tilefni
til að ræða hernaðarvísindi, varnir og eftirlit, af
talsverði orðmælgi og með fáheyrðum fullyrðing-
um. Það kom glöggt í Ijós að í þessum umfjöllunum
að íslendingar vita manna minnst um hernaðarmál
og njósnamál stórþjóða. Það er til dæmis alveg
gefið að njósnir eru viðhafðar af báðum
stórveldum, bæði undir yfirborið sjávar og á
yfirborðinu. Það að ætla að abbast út í Rússa
einungis af þeim sökum er út í bláinn. Sérstaklega
er þetta heimskulegt hjá þjóð, sem gælir jafn mikið
við kommúnista og stjórnarfar þeirra og við. Það
stendur þessari þjóð miklu nær að víkja burtu þeim
kommúnisku áhrifum úr þjóðlífi okkar en að apa
hvert kommaúrræðið á fætur öðru í þágu
lýðræðisins og gleypa það versta frá þeim.
KAKALI SKRIFAR: I HREINSKILNI SAGT
Albert og Davíð
vilja verða
borgarstjórar
Tveir menn sækjast nú mjög
eftir að verða borgarstjóraefni
Sjálfstæðisflokksins, ef flokk-
urinn nær meirihluta í
borgarstjórn. Þeir eru Davíð
Oddsson, sem hefur blessun
Geirsklíkunnar og ALbert
Guðmundsson, sem hefur
blessun kjósenda. Báðir eru
þetta gegnir menn. Albert er
meira áberandi, einskonar
street-corner politician (göm-
hornapólitikus), sem hefur
hafíð fyrirgreiðslustarfsemi
uppí æðsta veldi, ötull fyrir-
svarsmaður frjáls framtaks,
einstaklingshyggjumaður með
afbrigðum mikill en dálítið
reikull í pólitísku ráði, fljótfær
segja sumir og ekki um of
ráðþægur. Samt viðurkenna
allir hann sem drenglundaðan
mann með afbrigðum, orð-
heldinn og heiðarlegan. Davíð
er hinsvegar mun hæglátari,
það ber ntinna á honum. Hann
hefur barist ótrautt fyrir
stefnu Sjálfstæðisflokksins.
Hann er ákaflegur listunnandi,
leikritahofundur en sagður
nokkuð frjálslyndur. Hann
nýtur ótvíræðs stuðnirigs
flokksklíkunnar, eins og áður
er sagt og settur á oddinn
samkvæmt ósk Geirs for-
manns.
Ýmsir áhrifamenn innan Sjálf-
stæðisflokksins gera sér vonir um
að hann nái meirihlutanum aftur,
þrátt fyrir fjölgun borgarfulltrú-
anna. Sjálfstæðismenn eru ein-
kennilegur og sundurleitur
hópur. Undir stjórn Geirs
Hallgrímssonar, sem ílokksfor-
ingja, hefur flokkurinn tapað
aðalvígi sínu, Reykjavík, og
Davíð
Oddsson
tvennum alþingiskosningum.
Undir álíka kringumstæðum
myndi hver og einn einasti flokks-
foringi ytra hafa orðið að segja af
sér. En því er ekki að heilsa. I stað
þess hefur Geir og klíka hans
þjappað sér saman um Geir og
barist með kjafti og klóm til þess
að fá hann endurkjörinn. Svo
langt er gegnið að sérstakar reglur
og lög eru sett um prófkjörið, sem
eru sniðnar til þess að útiloka
Albert Guðmundsson. Það er
sorglegt að vita til þess að þessi
deyjandi hönd, Geir, skuli ráða
lögum og lofum í öllum ráðum
flokksins. Jafnvel í flestum
hverfunum. Nokkrir ungir Sjálf-
stæðismenn hafa reynt að starfa
utan áhrifakeðju Geirs. það er að
reynast þeim vonlaust að mestu.
Ekki ber að skilja þetta svo, að
Albert sé hinn óskeikuli Guð og
Davíð hálfguð. Albert, þrátt
fyrir ýmsa góða kosti, hefur verið
mjög reikull og gefið ýmsar
óheppilegar yfírlýsingar varðandi
málefni ílokksins og afstöðu sína
til ýmissa málaflokka. Hann er
ekki nógu ákveðinn og heldur
þeim málum, sem hann hefur
unnið að og hrint í framkvæmd,
lítt fram. Davíð hinsvegar hefur
notið velvilja Moggans og komið
fram fyrir ílokkinn í fíölmiðlum,
auðsýnilega með blessun Geirs,
og staðið sig vel í kappræðum.
Hann hefur sýnt öryggi þar og
rökfestu og óvænt frjálslyndi í
skoður.um.
Rógsíða
Það er Sjálfstæðisflokkurinn
verður mest að varast er hin
meðfædda rógsiðja höfuðpaura
hinna aðskildu klíkna. Við ættum
að skoða dálítið betur niður í
saumana þar. Albertsklíkan hefur
reynt að koma því yfir til manna,
að allur þorri kjósenda vilji ekki
,,bítil”, sem aðalfulltrúa í
borgarstjórn, meinandi Davíð, en
hinir, Geirsmenn, telja ófært að
við stjórnartaumum höfuðstaðar-
ins taki fótboltamaður. Sannleik-
urinn er sá, að hvorugur þessara
manna á svoddan umsögn skilið.
Davíð er ekki bítill, þrátt fyrir
mikið hárfar, og Albert hugsar
ekki lengur eftir Iínum knatt-
spyrnunnar þótt hann sé’kapp-
samur. Það er erfitt að gera upp
á milli þessara manna. Ef litiðertil
beggja með einhverri sanngirni þá
er líklegra að Albert verði
umsvifameiri borgarstjóri en
Davíð öllu meira hægfara í
framkvæmdum. Þó er það galli
á helstu flutningsmönnum AI-
berts, að þeir eru of hvassyrtir í
garð andskotaliðsins og staglast í
sífellu á ónytjungshætti þeirra,
sem fremstir standa þar. Af
Davíðsmönnum heyrist ekki neitt
slíkt. Þeir hafa hægt um sig og
Albert
Guðmundsson
telja surnir ástæðuna fyrir því
öryggi þeirra með kosningu
Davíðs í prói'kjöri. Illkvittni
sumra Albertsmanna ku stafa af
öryggisleysi og mörgum vonbrigð-
um og mótlæti, sem hann hefur
sætt af tlokksins hálfu.
Kloflnn
Það er því, eins og vant er, að
flokkurinn gengur klofmn að
prófkjörinu að því viðbættu að
Geirsarmurinn hefur nú beitt
einn vinsælasta frambjóðandann
Albert, fáheyrðu ofbeldi. Ef svo
heldur fram sem sýnist, þá er
flokkurinn alveg vonlaus og
þessvegna nauðsyn til að bæta úr
áður en það er um seinan.