Tíminn - 27.02.1970, Blaðsíða 6

TÍMINN
ÞAKKAD FYRIR
TVÆR BÆKUR
Radioviðgerðir sf.
Gerum við sjónvarpstæki,
útvarpstæki, radíófóna, —
ferðatæki, bíltæki, segul-
bandstæki og plötuspilara.
Athugum tækin heima ef
óskað er. — Sækjum —
sendum. — Næg bílastæði.
Radíóviðgerðir s.f.
Grensásvegi 50. Sími 35450
Jón Grétar Sigurðsson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 6
Sími18783
f bókaflóSinu fyrir jólin ár
hvert eru tiltöMega fáar bælkur,
seun vekja mér það mikla gleði, að
ég lesi þær aftur ag aftur mér
til andlegrar upplyftingar. Þó eign
ast ég jafn margar og kaupgeta
mín leyfir. f fyrra eignaðist ég
eina, sem ég hefi lesið kafla og
kafla úr aftur oig aftar. Það er
Stó'lkam úr Svartaskógi eftir Guð-
iwund Frímann. Þessi saga er s;vo
sennileg og fallega skrifuð, að
unun er að. Svo hefur hún þanu
mifcla koist að enda vei. Saga þessi
er um karisson, sem rís úr ösku-
stó og gjörir þúfnafláka föður sins
að nytsömum töðuvelli. vel unnum
og fögrum á að líta. Hann bygg-
ir líka steinhús í stað torfkofanna.
Sagan er eðlileg lýsing á þeim
breytingum, er áttu sér stað eftir
síðustu heimsstyrjöld. En hún er
líka fögur ástarsaga. Hver og ein
persóna bókarinnar er svo lifandi
og eölileg, að manni finnst þær
vera nágrannar, sem maður héfur
þekkt árum saman. Umhverfi
þeirra er svo vel lýst, að maður
sér af þeirra heimahlaði. Hér með
þakka ég Skáldinu fyrir þessa
ágætu bók.
Nú í ár eignaðist ég aðra bók,
sem ég hefi lesið aftur og aftur
mér til ánægju oig sáldhjálpar.
Það er Bóndinn og landið eftir
Pétór Aðailsteinsson. f kvæðinu
Hugðarefni lýsir Pétur þvi, hvern-
ig blaðið og penninn veiti honum
hvíld eftir erfiði dagsins.
Hann kveður um það umhverfi,
sem hann lifir i og gerþekkir og
virðist efcki þurfa að fara í langa
ferð til að öðlastj vitneskju um að:
Gott er að sjá að grasið vex
í gleði sóiar og jarðar.
Um gullið er barizt. um glysið pex
og grófar deilur og harðar
um völdin, sem eru þó aðeins
hjóm
og áhyggjur fylgja þungar.
En jurtirnar fagnandi bera sín
blóm
blikandi fagrar og ungar.
Hann er þess líka fullviss, að:
Hver htínd. sem án hugsjónar
vinnur
er hikandi, ótraust og löt
og verk þess meiri að vöxtum að
kvöldi.
seni vinnur af eigin hvöt.
Lýsing hans á landinu er svo
blátt áfram og myndræn, að mað-
ur sér fyrir sér það umhverfi,
sem hann lýsir. Kindurnar, kýrn-
ar og hestarnir fá sín hugljúfu
Ijóð i þessari bók, og þau ylja
huga þeirra, er í sveit hafa dvalizt
og lesa bókina. Og Pétur veit að:
Svo náltengd er líf okkar maun-
anna moldinni enn,
svo máttugur seiður grasa, dýra
og jarðar
að grátið hjarta mun gleðjast og
huggast 1 senn
ef gengið er út og viifcjað fagurrar
hjarðar.
Hvert augnablifc dagsins í önn,
í gáska og lefk
er undur nýfct, hverjum manui er
lffinu þjónar.
Því jafnvel er grösin und fönninni
felast Meilk
framvindaq nýjar lyikikjur í krafl
þeirra prjónar.
ViS lestur þessarar bókar þarf
I engar gátur að ráða, heldur að-
! eins að lesa og njóta. Hér er ekki
iheldur neinu efni spillt 1 leit að
nýju formi. Bnda eiga efni og
form samleið að hjarta lesandans.
Lokaorð bókarinnar eru þessi:
Mín sál er harpa, sem berigmálar
allt sem er,
þann yl og svala er ríkir í fangi
þínu.
Hver strengur þins trega bærist
i brjósti mér
og brot þinnar gleði óma í hjarta
mínu.
Ég þakfca Pétri Aðal.steinssyni
fjTÍr þessa góðu bók. Vonandi
keppast rithöfundafélögin um að
bjóða honum inngöngu i sinn
merkilega félagsskap.
Katrín Jósepsdóttir.