Tíminn - 08.04.1970, Blaðsíða 5

MTOVIKUÖAGim 8. april 1970.
TIMINN
5
MEÐ MÖRGUM mmrnmmM
kaffinu SB
Ma'Sur nokkur kom til læknis
með brotínn ökla og roru þá
Sðnír 14 dagar síðan slysið
varS. Laeknirinn varfð undrandi
jngög og spurSi manninn, hvers
v-egna í ósköpunum 'hann hefði
ekfei komið fyrr.
—Já, sjéið þér til læknir.
í hvert sinn, sem ég finn ein-
hfvers staðar til, segir konan mín
að ég rcyki bara of mi'kið.
Stiattu ekkí þarna eins og
þvara, reyndu að blása.
í fjöldamörg ár hafði pipar
sveinninn búið einn í ibúðinni
sinni og búskapurinn gengið
bara furðu vel. Svo kom að því,
ao hann kvaftatist einn góðan
veðurdag. En það entist ekki
lengi og konnn fór frá honum
eftir stutta sambúð.
Skömmu. síðar hitti hamn
kuinningj.a sin.n á götu og kunn-
inginn fór að tala u.m konuna
hans og spurði, hvens vegna
hén hefði eiginiega farið frá
honum.
—• Ég veit það eiginlega ekki
en hún var alltaf að þvælast fyr
ir mér, þegar ég var að elda
matinn.
— Ölhi gamni fylgir nokkur
alvara, sagði stúlkan, þegar
hún tók léttasóttina.
Maður kom in-n í vínstúku og
ætlaði að fá sér wisky í róleg-
heitum. Það fór í taugarnar á
honum að á næsta stól við
hann sat mjög drukkinn maður
og svaf fram á borðið.
— Af hverju hendið þér
þessum manni ekki út? spurði
hann þjóninn ergilegur.
— Það dytiti mér aldrei í
hug, svaraði þjónninn. — í
hvert sinn sem ég vek hann,
borgar hann reikning sinn.
— Áður en ég kynntist yður,
ungfi'ú, var líf mitt eins og
eyðimörk.
-- Jæja, það er kannski þess
vegna, sem bíllinn þinn vagg
ar eins og úlfaldi.
Þetta hlutverk reynir mjög
á lilfiiuiingarnar. Þér þurfið
meðal annars að afþakka koní-
aksglas.
Tvær saumnálar voru á gangi
á aðr.'lgötu A.-Berlínar og önnur
spurði:
— Hvað finnst þér um Ul-
bright?
— Uss, sagði hin, það er ör-
yggis'næla fyrir aftan okkur.
DENNI
DÆMALAUSI
Iss! og við æthiöum að láta
músina fá þessa fínu jarðarför.
Hér kemur títil saga af henni
Anítu Lindblom frá Stokk-
hólmi, birt hér til að hræða f jár
mólasvindlara sem ætla sér að
flýja land.
Anita Lindþlom var söng-
kona vinsæl í Sviþjóð, þangað
til uppkomst um skattsvik henn
ar ,en það var í fyrra. Þegar
svdndtíð var komi® í hámæli,
stakk Aníta af til Parísar nieð
kærástaíiuim sínum, boxaranuim
Bosse Högfoerg- Þar hafa þau
skötuihðú verið síðan . oa allir
haldiið þau hafa þa@ gott. Svo
gierðist það á skirdag, s. 1. að
Anítiu var ekið í miklu hasti á
Bandaríska sjúkrahúsið í París,
Bosse vakti yfir henni alla pásk
ana. Læknarnir á sjúki’ahúsinu
hafa látið opinskátt, að Anita
hafi fengið mjög alvar^gt
taugaáfall, hú.n hafi tjkki þolað
það aoidtíiga álag, sem
fylgdi því að dveljast fjarri
Svíþjóð og vinum sínum þar.
Henni hafi ekki nægt að vera
með Bosse einum í París, því
hafi einimanaleikinn gripið svo
eftirminnilega frammí. Anita er
reyndar koeninn af sþítalanum
aftur, en verður.að vera í ró og
næði. Móðir Anítu, Elsy Lind-
blom, segist ætla að bregða sér
til Parísar að hitta dóttur sina,
hún segist efcki treysta boxaram
um að annast hana, hann hafi
sagt að allit væri í lagi m-eð
Anítu, þegar hún va-r raunveru
lega mjög veik. Myndin er af
Anítu og Bosse á baðströnd.
¥
*
„Stóri Tom Wilson“, eins og
hann er kallaður í Ástralíu, var
í 35 ár, óslitið á fterðalögum um
víiðáttur Ástralíu. AUa tíð var
hann bláfátækur, átti sjaldnast
tíeyring í vasanum á sínum
löngu guiltíeitarferðum.
En nýlega reið hann kampa-
kátur inn í borgina Perth,
slengdi þungum poka á bar-
borð og sagði: „Látið mig hafa
viskí, ég hef unnið fyrir því
og ég hef efni á því“!
í pokanum þunga voru sýn-
ishorn frá koparnámu sem Tom
Wilson fann dag einn þegar
hann var svo heppinn/óheppinn
að detta af baki. Hann meiddi
sig, þegar hann rak sig á stein
hnullung, sparkaði í reiði sinni
í hnullunginn, en undraðist jafn
skjótt, hve þungur hnullung-
urinn var. Fljótlega komst hann
að raunu urn, að þarna var um
kopar að ræða, og nú heldur
Wilson þvl fram, að þanm hafi
fundið auðug.ustu koparnámur
í heimi.
Bamdarískt fyrirtæki hefir
boðið honum 12 milljónir króna
fyrir námuréttindin, en Wilson
segir þá geðveika, því hann sé
svo sannarlega hættur að
skipta sér af smápeningum.
★
Hin tuttugu og eins árs gamla
Betty Mitchell elskaði mjög
hann Hermann sin.n. Þau voru
gefin sama-n þegar þau bæði
voru aðeins 15 ára. Síðan liðu
nokkur ár, og þau r' íuðust
fjögur börn.
Kvöld nokkurt fannst Her-
manm skotinn til bama í garðin-
um framan við heimili þeirra.
Morðingjarnir fundust ekki og
Betty fékk taugaáfall. Þegar
hún hafið jafnað sig eftir það,
tók hún til' við ærið furðulega
iðju, a .m. k. fannst nágrönm-
um hennar það, þar sem í Mut
átti un.g ekkja. Á hverju kvöldi
hélt hún á eitthvert af vinsæl-
uistu danshúsum boi’g.arinnar,
þangað sem hún vissi að maður
hennar hafði stundum lagt leið
sín-a. Nágraonarnir urðu henni
svo reiðir að rætt var um að
taka bömin frá henni.
Ári seinna heyrði hún frá
stúlku, sem hún ekki þeldsti,
að umgur maður að naf.ni Tony
Garcia væri morðingi, en eng-
inn mættí vita það. Stúlk-a.n
lýsti síðan lauslega fyrir Betty,
hvernig morðið var framið
— þar meðhafði Betty Mitehell
fundið þann sem hún leitaði
að. Hún vísaði lögn eglunni á
hamn — og fékk aftur tauga-
áfall, þegar í ljós kom, að morð-
inginm var gamall skólábróSir
hennar.
*
Franskur réttuf dæmdi ný-
leg.a kvikmyndafélögin Metro ;
Goldwyn Mayer jg Trianon
Pictures í 500 franka sekt (£ '
40, $ US 90), en málið var
höfðað fyrir hönd forseta Haiti,
Francois Duvalier vegna kvik-
myndar sem gerð rar eftir bók
brezika rithöfund.arinis Graham
Green, „The ComedianS".
Mynd þessi var gerð 1967 og
í henni leika m. a. Etíaabetíh
Taylor, Riehard Burton, Peter
Ustinov og sir Alec Guinness.
Myndiajá að gerast á Kaiti, og
telur lögmaður Duvaliers, að
myndin sé mjög ærumeiðandi j
og móðgandi fyrir forseta ;
Haiti.. .,The Comedians" hefur
verið 'sýnd stanzlaust í París síð
an 1968. Hún var og Sýnd í ;
Reykjavík um hríð á s.l. ári.
★
Fyi’ir nokkrum ánmi var mik
ið um það rætt í París, að naiuð
synlegt væri að hafa jafn fá-
ár af bílageymslum borgarinn-
ar ofanjarðar seni mögulegt
væri. Bílar væru í rauninni
mikil óprýði fyrir borgina, auk
alls þess eiturgass sem þeir
spúðu frá sér og eitruðu þannig
fyrir mannfólkinu.
Þv'í var brugöifi á það ráð,
að grafa mikið af bílastæðum
borgarinnar niður. en gróður-
stetja tré og aðrar jurtir á
þökum þessara bílageymsla.
En það hefur komið í Ijós, að
það er sarr hvort bílar eru
geymdir ofan jarðar eða neð-
an, eitrunin sem feá þeim staf-
ar er jafn hættuleg fyrir því,
og ekki þrífast trén og blómin
vel ofan á bílageymslunum.
Trén þurfa miklu meiri jarðveg
en hægt er að koma fyrir ofan
á steinsteyptum þökum geymsl
anaa og benzínloftið eitrar jarð-
veginn. Nú er svo komið að
gróðurmoldin er mettuð benzín-
lofti, trén hrynja niður og eng-
in blóm spretta, þó að þeim
sé sáð.