Tíminn - 06.11.1970, Blaðsíða 1

Var Jack the Ripper bróðir
George V Englandskonungs?
145 fórust
í brunanum
Hinn óhugnanlegi atburður í
bænum St. Laurent-Du.Pont í
Frakklandi, þegar 145 ungmenni
létu lífið í bruna á skemmtistað,
hefur vakið heimsathygti. Húsið
brann á skömmum tíma, en öll-
um neyðarútgöngum hafði verið
rækilega lokað. Myndin hér að
neðan sýnir syrgjendur við kist-
ur sumra þeirra, sem létu lífið í
brunanum, en þeir voru allir jarð
settir við sameiginlega athöfn.
Málið er nú í rannsókn, og hef-
ur verið fjallað um það á fundi
í ríkisstjórn Frakklands. Mun rík-
lsstjórnin hafa ákveðið að víkja
ýmsum æðstu embættismönnum
bæjarins úr embætti fyrir afglöp
í starfi.
Ljóst er nú, að það kviknaði i
húsinu, þegar ungur maður lét
iogandi eldspýtu falia niður í upp
stoppaðan stól í danssalnum.
Hinn heimsfrægi morðingi
Jack the Ripper hefur nú skotið
upp kollinum á ný, á antvan hátt
þó, en þegar hann læddist um
Lundúnaborg og skar gleðikon-
ur á háls fyrir um 80 árum. Nú
hefur verið rituið um hann
merkileg grein í brezkt fræði-
rit um glæpamál, og er hún
mjög umrædd. Eins og þeir
vita, sem lesið hafa eitthvað
um þann ágætis mann Jack, var
aldrei látið uppi, hver hann var.
í greininni, sem nýlega birtist,
er hins vegar látið að því liggja,
að hann hafi verið af aðalsætt-
um og úr einni af fínustu fjöl-
skyldum Lundúnaborgar, en
hafi bilað andl. og likami. af
sjúkdómi. Höfundurinn. T.
Stowell, vel metinn skunðlæknir
á níræðisaldri, veit hver Jack
the Ripper var, en segist ekki
vilja valda ættingjunum leið-
indum með því að birta mafnið,
en hins vegar er greinin þannig
skrifuð, að þeir, sem kunnugir
eru hlutunum, skilja við hvern
er átt.
Slowell segist hafa þagað yf-
ir vitneskju sinni i 50 ár, vegna
ótta við að ættingjar Rippers
færu að kæra hann, og hann
segist ekkert hafa kært sig um
að blanda sér í málið.
í grein Stowells segir, að
Jack the Ripper hafi verið af
svo f'ínu fólki, að þegar lögregl-
an gerði sér grein fyrir, um
hvern var að ræða, hafi hún
verið neydd til að þegja yfir
nafninu. Stowell nefnir ekki
nafnið, eins og fyrr er sagt, en
segir í greininni: „Hann var erf
ingi valda og auðæfa. Fjöl-
skylda hans hafði unnið sér
óskipta ást og aðdáun fjöldans
fyrir starf sitt að velferð allra
stétta, sérstaklega hinna fá-
tæku.
Amma hans, sem lifði hann,
var mjög dáð og virt kona. Fað-
ir hans, sem bar titil þann, er
hann átti a'5 erfa, var mikill
heimsborgari og gerði margt
til að auka hróður Englands út
á við. Móðir hans var óvenju
fögur og hafði sterkan persónu-
leika til að bera. Hún var heitt
elskuð af öllum, sem þekktu
hana.“ s
Þarna er Stowell greinilega
að höfða til fínnar fjölskyldu,
ef til vill konumgsættar. Hann
heldur áfram og segir, a® um-
ræddur maður, þ. e. Jack the
Ripper, sem hann kallar „S“,
hafi verið kátur piparsveinn,
sem fór í hnattferð rúmlega 16
ára kom heim aftur sýktur
af sárasótt. Þessi veikindi fóru
afar illa með hann og hann varð
að hætta að koma fram opin-
berlega, og andleg heilsa hans
fór að bila. Hann sagði upp öll-
um störfum sínum skömrnu eft-
ir a® lögreglan lokaði kynviil-
ingabæli við Tottenham Court
Road.
Staður þessi var mikið sóttur
af fínna fólki borgarinnar og
nafn eins meðlims konungsfjöl-
skyldunnar var nefnt í sam-
bandi við hann.
Stowell segir ennfremur, að
,,S“ hafi gengið til sálfræðings,
Sir William Gull, sem var vel
þekktur. Sagt var, að oftar en
einu sinni hefði Sir William
sézt á ferli í nágrenni White-
chapel, þar sem monðin voru
framin, að næturþeli. „Mér
kæmi ekki á óvart, að hann
hafi verið þarna til að sanna,
að morðinginn væri svo vit-
skertur, að setja þyrfti hann inn
til öryggis", skrifar Stowell.
Þegar leitin að Jack the Rip-
per stóð sem hæst, fékk lögregl-
an mi@il, sem vísaði henni á
„glæsilegt hús í West End“.
Húsið var í eigu vel metins sál-
fræðings.
Til þessa hluta sögunnar þekk
ir Stowell persónulega. Hann
segir húsið hafa verið í eigu
Sir Williams Gull, og hafi hann
sjálfur þekkt Caroline Acland,
dóttur Sir Williams, vél. Caro-
line sagði Stowell, að heimsókn
lögreglunnar hefði fengið mjög
á móður síma og hefði hún ekki
svara® spurningum hennar um
mann sinn. Á eftir kom Sir
Framhald á bls. 18.
(UPI)
Yfirmaður dönsku
leyniþjðnustunnar
lézt 44 ára gamall
Yfirmaður dötisku leyniþjónustunnar (Politiets Efterretnings-
tjeneste), Arne Nielsen, lézt á sunnudaginn, aðeins 44 ára a® aldri.
Lézt hann eftir að hafa legið meðvitundarlaus á sjúkrahúsi í Bruss-
el í fjóra sólarhringa, en þangað var hann fluttur er hann fannst
meðvitundarlaus á hótelherbergi þar i borg. Nielsen var á fundi
* vegum NATO í Brussel, er hann fékk heilablæðingu.
Það hefur vakið verulega
athygli, hversu ungur Nielsen
var er hann lézt, og um það
ritað, að allt of mikið vinnu
álag sé lagt á yfirmann leyni
þjónustunnar. Auk sinnar
vinnu hefur Nielsen einnig
verið mjög umdeildur en hann
er fyrsti yfirmaður dönsku
Framhald a bls. 18.
Verður hafin námavinnsla
á nýjan leik á Grænlandi?
Dansk-kanadískt námafélag, Greenex, hefur gert áætlanir um að
vinna milljón smálestir málms við Marmorilik. skammt frá Uman-
ak á strönd Grænlands. Þessi vinnsla er þó há@ þvi skilyrði, að þær
rannsóknir, sem danska ríkið stendur nú fyrir í Grænlandi á magni
málmgrýtis á þessum slóðum, verði einnig látnar taka til vinnslu-
möguleika og kostnaðar við vinnslu.
Það er danskættaður Kanada-
maður, Niels Ægidius Ander-
sen, sem a@ baki áformunum
um námugröftinn stendur. Hann
hefur í fjölda ára unnið á veg-
um námafélags í Grænlandi, og
telur Andersen, að Grænland
sé eitt málmauðugasta land
jarðar.
Áður en hafizt verður handa
við málmnámið verður að reisa
þorp vi@ Marmorilikfjallið, á
stað. sem nefndur er „svarti
engill“. í þessu þorpi þarf að
búa 225 náman.önnum aðstöðu.
Jarðfræðingar og námafræð-
ingar hafa lengi unnið að áætl-
unum um vinnslu málms úr
hinu auðuga grænlenzka bergi.
Þa@ er einkum zink og blý, sem
dansk-kanadíska félagið Green-
ex hyggst vinna við Marmorilik,
e:n eins og nafn fjallsins ber
með sér er það úr miarmara og
möguleikar taldir á að vinna
marmarann einnig og flytja
hann út í „blokkum".
í Grænlandi hefur fundizt úr-
an, olía, kopar, zínk, blý, jám,
krýólít, molybdæn, thorium, as-
best, beryllium, zirkonium og
gull. En þessi efni hafa ekki
öll fundizt í ríkum mæli og
Framhald á bls. 18.
\