Tíminn - 18.12.1970, Blaðsíða 6

22
TIMINN
FÖSTUDAGUR 18. deseak^r 1979
Erfir
hún
auðævi
glæpa-
manns-
ins?
Þegar Ðugenio Messania,
einn hinna fimm alræmdu Mess
ina-bræðra — ókrýndra kon-
unga undirheima Lundúnar-
borgar — andaðist í marz 1970,
kom fram í dagsijósið kona,
sem kom af stað miklu fjaSra-
foki bæði meðal almennings og
í fjoLskyldu glæpamanna. Það
var belgísk stúlka, Marie
Vervaecke að nafni, 38 ára
gömul.
í mðrg ár hafði hún starf-
aS sem símavæi'diskona fyrir
Eugenio Messiu Nú leit
skyndilega út f> jr að hún
yrði ein af auðugtstu konum
Belgíu, því Messina var vell-
auðugur, þegar hann lézt.
I Marie var sautján ára, þeg-
lar hún hitti Eugeni á kaffi-
Marle, eins og hún Htur út f dag.
húsi í Belgíu. Húin var barns-
leg og saklaus ung stúlka, sem
trúði öllu góðu um alla, einnig
Messina. Hann var laglegur á
að líta og kunni að koma fyrir
sig orði og þegasr hann bauð
henni gull og græna skóga, ef
hún vildi vera stúlkan hans,'
blossaði meyjarhjarta hennar.
En fyrst varð Marie að gera
foreldrum sínum til geðs og
ganga í klaustur og læra hjúkr (
un. í fimm ár gátu þau Eug-
enio aðeins talað saman gegn
Skipholt) 21 Siml 26820
B Ý Ð U R
Y Ð U R
Ó D Ý R A
G i S T I N G U
I 1. FL.
HERBERGJUM
' *
Morgunverður
framreiddur
*
V E L K O M I N
í HÓTEL NES
rai~gI.VfiESE
Marie var sautján ára, þegar hún hitti
manninn, sem lofaði henni gulli og græn-
um skógum, en gerði hana að ambátt
sinni. Þegar hann lá banaleguna, reyndi
hann að bæta fyrir þetta - hann kvæntist
henni _ og nú fær hún að öllum líkind-
um gullið, sem hann lofaði henni, ótrú-
lega mikinn arf eftir hann.
um rimla klaustursins. Þegar
hún loks losnaði, beið hann
eftir henni og bað hennar. Hún
var blinduö af ást og fannst
mikig til koma og játaði. Þau
fóru til Lundúna til að gifta
sig, að því hún vissi bezt.
Hann var þá þegar orð-
inn konungur undirheimanna.
.Staðfest hefur verið, að Mar-
ie kom til London allsendis
óvitandi um, hvað hún var í
rauninni að gefa sig í. Farið
var sfcrax með hana í hóruhús
og þar var henni sagt, að hún
'þyrfti að skrifa undir nokkur
sikjöl til þess eins að fá að
dvelja í Lundúnum. Bókstaf-
lega með byssuhlaup við
hnakkann var hún neydd til
að fara á skráningarskrif-
stofu, þar sem einhver herra
Smih beið hennar. Þegar hún
kom út aftur var hún frú
Smith, til málamynda gift mið-
aldra lögreglumanni frá Shang-
hai.
En Marie sjálf hafði alls
enga hugmynd um þetta. Hún
kunni ekki orð í ensku og hélt
að hún hefði verið að sækja
um venjulegt dvaraleyfi. Þar
sem hún svo sá ekki meira til
herra Smith, gleymdi hún
þessu fljófclega.
Upp frá þessum degi starf-
aði Marie svo sem símavænd-
iskona af þezta tagi. Engin
leið var til baka úr þessu fyr-
ir Marie eða allar þær ungu
stúlkur, sem Euginio Messina
hafóí veitt i net sitt. Ef ein-
hver þeirra reyndi að slíta
sig lausa, var enga miskunn að
fá: Annað hvort voru þær lim-
lestar á hryllilegasta hátt, eða
bara myrtar. En þetta var gert
á svo vel skipulagðan hátt, að
lögreglan gat aldrei fundið
ástæðu tii að höfða mál gegn
neinum, allra sízt Messina-
bræðrunum.
Eins og aðrar þær gleðikon
um, sem „unnu“ hjá Messina-
bræðum, fékk Marle sitt eig-
ið starfssvæoí í Lundúnum og
var undir stöðugu eftirliti.
íburðarmikil íbúð, var undir
hennar yfirráðum — þjónustu-
stúlka hélt nákvæmt bókhald
yfir hvaða menn Marie tók
með sér þangað og maður sá
um að hún svikist ekki um
í starfinu, meðan hún gekk
um götumar.
í tuttugu ár ráku Messina-
bræðurnir starfsemi sína, sem
hvítir þrælasalar í miðri Lund-
únaborg. Marie og hinar stúlk-
umar í þjónustu þeirra voru
neyddar tU að vinna fyrir þá
og afla þeim fjár.
Það var ekki fyrr en 1959,
aö bólan sprakk. Upp komst
um fjölskyldufyrirtækið — en
á þessum 20 árum, sem þeir
störfuðu, höfðu þeir, sérlega
Eugnio, nág að safna sér mi'kl
um auði — þeir höfðu lifað á
vöxtum þeirra viðskipta, sem
Marie og þjáningarsystur henn
ar héldu gangandi. Allar höfðu
þær verið lokkaðar til Lund-
úna frá heimilum sínum, víðs
vegar að úr Evrópu. Þær voru
auðveld fórnardýr hinna for-
hertu þrælasala sem kunnu lag
iö* á un-gum og trúgjörnum stúlk
um.
Eugenio var heilinn í sam-
tökunum. í daglega lífinu lék
hann hlutverk kaupmanns. En
aðalverkefni hans var, að út-
vega stúlkurnar og hann var
það góður mannþekkjari, að
hann sá um leið ef stúlkurn-
ar voru líklegar til að snúast
gegn samtökunum. Það var
auðvitað leitt fyrir samtökin
að þurfa að eyðileggja vöruna,
eða losa sig við hana, en þó
var þetta einstöku sinnum
nauðsynlegt — til að ekki félli
blettur á nafn og heiður fyr-
irtækisins.
Þegar upp komst um allt,
var Eugenio dæmdur í sjö ára
fangelsi í Belgíu. Bróðir hans

Við velium m
það borgor sig

. .IMM I ofn. &R H/F.
Síðumiila 27 . Re ykjavík
Símar 3-55-55 og 3-42-00