Tíminn - 09.02.1971, Síða 7

3MÐJCDAGUR 9. febrnar 1971
TÍMINN
7
I BAHDALAGI
MEÐ GUSTAtf
APOLf GEGN
B B /
Kristján Bersi fyrir framan dómarann, Ólaf Hansson, og Jónas Jónasson, stjóm&nda þóttarins.
1
Margir hafa vafalaust fylgzt
með s'unnudagsþættj útvarpsins
í vetur, „Veiztu svarið?“ Þar
hafa margir vitrh- menn leitt
saman hesta sína, sér og öðrum
til skemrntunar og fróðleiks.
En þótt allir áheyrendur hafi
haft gaman af, hafa margir
ckkj getað varizt að spyrja
sjálfa sig, hvers vegna konum
sé þarna gefið svo lítið tæki-
færi. Ekkj hafa nema tvær kon
ur komið fram í þætti þessum
frá byrjun.
En hvað um það, það er síð-
asti þáttur, sá er fluttur var á
sunnudagskvöldið, sem við ætl-
um að ræða um. Hann var
merkilegur fyrir margra hluta
sakir. Þarna kom fram í sjötta
sinn Ólafur Þ. Kristjánsson
skólastjóri, sem stjórnandi þátt
arins, Jónas Jónasson, var f:r-
inn að tala um sem hinn ósigr-
andi. En keppinautur Ólafs í
þetta sinn var enginn annar en
sonur hans, Kristján Bersi
kennari. Síðan var gengið til
einvígis eftir að feðgarnir og
Jónas höfðu rabbað saman litla
stund. Þetta var lífleg barátta
og endirinn varð sá, að sonur-
inn sló föður sinn út. Þeim,
sem hlustuðu á þáttinn á sunnu
dagskvöldið til upprifjunar og
hinum til gamans, birtum við
hér á eftir einvígið:
10 spurningar almenns eðlis:
Jónas: — Hvaða skáld yrkir
svona um Reykjavík?:
Ó, þú, sem geymir öll mín
gleymdu spor
og grófst í duftið þjáning
mína og sorg
ég er þitt barn, þitt barn og
nú er vor
sem baðax regni og sól
þín stræti og torg.
Kristján: — Ég er nú ekki
alveg viss um þetta, en n»undi
það ekki vera Tómas Guð-
mundsson? Rangt.
Ólafur: — Veit ekki. Rangt.
J. : — Þetta var Steinn Stein-
arr.
— Hver varð skákmeistari
íslands árið 1970?
K. : — Þetta veit ég ekki, en
ég gizka á Björn Þorsteinsson.
Rangt.
Ó-: — Ég kann ekki að nefna
neinn ísienzkan skákmann nú,
nema Friðrik Ólafsson. Rangt.
J.: — Það var Ólafur Magn-
ússon.
— Ef maður siglir í hásuður
frá EjTarbakka, hvar kemur
maður þá fyrst að Iandi?
kVh*. .iatidiátÍ&Á'3*4’Jofc. x. ...
K.: — Ja, hvort maður myndi
rekast á einhverja eyju, eða þá
Azoreyjar? Rangt.
Ó.: — Ég hef ekki hugmynd
um það. Gizka á að það yrði á
Spá-ni. Rangt.
,T.: — Allir i sólinni. Nei,
þið mynduð lenda á Suður-
skautslandinu.
— Hið fagra fjall, Tinda-
stóll við Skagafjörð, hét að
fornu öðru nafni. Hvaða nafn
var það?
K.: — Var það Glóðafeykir?
Rangt-
Ó.: — Veit það ekki, en það
hefði getað verið Reykjagnípa
eða -gnúpur. Rangt.
J. : — Það hét því fallega
nafnj' Eilífsfjall.
K. : — Glóðafeykir er austan
við það.
Ó.: — Var það kennt við Ei-
líf Örn?
J. : — Líklega. Hvað þýðir
mannsnafnið Benedikt?
K. : — Það er hinn blessaði.
Rétt.
Ó.: — Blessaður. Rétt-
J. : — Já, blessaður, það er
rétt. — Hver er bæjarfógeti á
Akranesi?
K. : — Eg man það ekki, það
var Jónas Thoroddsen áður.
Rétt.
J-: — Var. Hann er ennþá.
Ó.: — Ég man það ekki, síð-
an Þórhallur fór. Rangt.
„Hvað nú — ungi maður?“
K.: — Hún er eftir Hans
Fallada. Rétt.
Ó.: — Hans Fallada. Rétt.
J. : — Mjög svo rétt.
— í hvaða landi er rabarbar-
inn upprunninn?
K. : — Þetta veit ég ekki.
Rangt.
J.: — Ólafur, hefur þú nokk-
urn tima nælt þér í rabarbara
ólöglega?
Ó.: — Já, en það var gert
hér á landi.
J.: — En hvar heldur þú, ..ð
Ólafur Þ. inni í
„einansrunarherberginu".
Danmörku- Rétt.
Ó.: — Er það Sybii prins-
essa? Rangt.
J.: — Nei, það er Ingiríður
Danadrottning.
Ó.: — Vitanlega.
J. : — Af hvaða þekktri ætt
er hann í karllegg?
K. : — Hann er Bernadottc.
Rétt.
Ó.: — Það er ættin Berna-
dotte. Rétt.
J. : — Hann er heimsfrægur
fyrir eina tómstundaiðju. Hver
er hún?
K. : — Hann er fomleiíafræð
ingur í tómstundum. Rétt.
Ó.: — Ekki fornminjafræð-
ingur? Rétt.
J.: — Jú, jú, hann er það.
Ó.: — Var það afi hans, sem
prjónaðj út, eða saumaði út?
Jónas spyr dómarann Ólaf
Hansson um það, og Ólafur
svarar, að karlinn hafi jú verið
eitthvað skrítinn alla vegana.
Og svo er haldið áfram:
J. : — Fjórða spurning gefur
fjögur stig: — Hverrar þjóð-
ar var síðari kona hans?
K. : — Hún var brezk. Rétt.
Ó.: — Veit ekkert um það.
Rangt.
J.: — Hún var ensk.
— Systursonur drottningar
hans er frægur maður. Hver er
hann?
K: — Já, það hlýtur að vera
Filippus drottningarmaður.
Rétt.
Keppni Ölafs Þ. Kristjánssonar og sonar hans,
Kristjáns Bersa, í útvarpinu á sunnudagskvöldið
J. : — Það er Jónas Thorodd-
sen.
— Manni finnst, að Arabar
hljóti að vera Múhameðstrúar-
í einu Arabaríki er þó rúmlega
helmingur íbúanna kristinn.
Hvaða ríkj er það?
K. : — Líbanon. Rétt.
Ö.: — Það hef ég ekki hug-
mynd um. Rangt.
J. : — Það er Líbanon.
— Hver er frummerking
orðsins kurteis?
K. : — Sá, sem kann sig við
hirð. Rétt.
Ó.: — Er það ekki úr frönsku
riddararómantíkinni? H'.'tur að
vera. En frummerkingin, ég get
ekki komið orðum að henni.
Nei, ég gizka ekki. Rangt.
J.: — Það er hirðmáður.
— Eftir hvern er sag..n,
fyrst hafi verið stolið rabar-
bara?
Ó.: — í Suður-Ameríku senni
lega. Þeir eru svoleiðis menn
þar. Rangt.
J.: — Það var í Kína.
Eftir spurningar almenns eðl
is hafði Kristján Bersj svör við
fimm og Ólafur Þ. Kristjáns-
son svaraði tveim. Kristján
Bersi fékk því að velja sér
mann, sem næstu fimm spurn
jngar fjölluðu um og hann valdi
Gústaf 6. Adolf Svíakonung.
Ólafur sagði sér lítast illa á
það, hann sagðist vita. í hvaða
landi hann væri konungur, en
ekki annað. Og siðan hefst
keppnin um kónginn:
J. : — Dóttir hans er kunn
kona. Hver er hún?
K. : — Ingiríður drottnin? i
Ó: — Nei, ég kann ekki þá
ættartölu. Rangt.
J: — Það er Filippus, mað-
ur Elísabetar Englandsdrottn-
ingar.
Ó.: — Er þetta ekki gamla
ættin úr I-Iúnavatnssýslunni?
J.: — Jú, jú, frá Auðunnar-
stöðum (Auðunn skökullj.
Þannig féllu stigin í spurn-
ingum um Gústaf, að Kristján
svaraði öllum spurningunum og
hla-ut 15 stig, en Ólaíur svar-
aði 2. og 3- spurningu og hlaut
5 stig. Þá var komið að Olafi
að vel.ia. og hann valdi Pál
Ólafsson skáld og Kristján
Bersi sagði, að það hefði nú
svo sem getað verið verra, en
leizi þó ekki alltof vcl á. Þá
hófst einvígið um ^káldið:
J. : — Hvað starfaðí faðir
hans? ;
Ó.: — Hann var prestur,
Rétt.
K. : — Hann var prestwr.
Rétt.
J. : — Önnur spurning gefnr
tvö stig: PáR Ölafsson orti
mörg ástarljóð til síðari konu
sinnar. 'Hvað hét hún?
Ö.: — Ragnhildur Björnsdótt
ir. Rétt.
K. : — Ragnhildur. Rétt.
J. : — Kunn íslenzk leikkona
er sonardóttir hans. Hver er
hún?
Ó.: — Hildur Kalman. Rétt.
K. : — Ilildur Kalman. Rétt.
J. : — Úr hvaða kvæði Páls
er þetía?:
Þegar fagurt fljóð hann bar
fákum renndi hann stærri.
Kvenhollur á kvöldin var
komst þá enging nærri.
Ó.: — Þetta er Glæsir. Rétt
K. : — Ég hef nú heyrt þetta,
en ég man ekki, hvað kvæðið
hcitir- Rangt.
J. : — Glæsir. Fimmta og síð
asta spurning gefur fimm stig:
Eitt ljóðabréf hans hefst
svona:
Nú þarf ég penna, blek og
blað/ bý svo gangandi mann af
stað/ til þín að leita lækning-
ar/ Láka, drengnum, sem hjá
mér var. — Til hvers var þetta
ljóðabréf?
Ó.: — Ætlj það hafi ckki
verið til læknis, hvað sem hann
hét? Nei. Rangt.
K. : — Ég veit það ekki. Get
ur það hafa verið til Skapta
læknis á Sevðisfirði? Rangt, I
J.: — Nei. Það var til Þor- \
varðs Kjerúlfs, læknis. — Nú,
þá er að sjá hvernig leikar
hafa farið.
í ljós kom, að Ólafur Þ.
Kristjánsson hafði svarað 1., 2.,
3. og 4. spurningu um Pál
Ólafsson og fékk fyrir það 10
stig. en Kristján Bersi svaraði
L, 2. og 3. og fékk fyrir það
6 stig. Kristján Bersi naut hins
vegar Gústafs Adolfs og hafði
því sigrað föður sinn með 21
stigi alls, gegn 15 stigum hans-
Við skulum nú ljúka þessu
með því rabbi, sem fór iaiHi
feðganna og Jónasar í Iok þitt-
arins:
J.: — Nú. Hér hafa mikil tíð-
indi gerzt, Ólafur. I-Ivernig
þótt.u þér spurningarnar?
Ó.: — Þetta voru þokkalegar
spurningar þegar til kom með
Pál Óiafsson, en hitt var vont, !!
náttúrlega. ‘
J.: — En ég þykist nú vita,
Framhald á bls. 14.