Tíminn - 18.07.1971, Qupperneq 2

2
TÍMINN
SUNNUDAGUR 18. jHlí 1971
HIN VIÐURKENNDU
AC-RAFKERTI
FYRIRLIGGJANDI I ALLA BILA.
Athugið hið hagkvæma verð á AC-RAFKERTUM
BILABUÐIN
ÁRMÚLA 3 • SlMl 38900
KS.Í.
Laugardalsvöllur
— K.R.R.
Fram
I.B.A.
leika í dag kl. 17,30.
Alltaf eykst spennan.
Knattspyrnufélagið Fram.
Þakkar þú?
Margir eru hneykslaðir á
vanþakklæti og heimtufrekju
unga fólksins. Og ekki er það
að ástæðulausu.
Þakklátsemi er sjaldgæf
dyggð. Og sannarlega má full-
yrða, að hún er enn sjaldgæf-
ari með okkar kynslóð eða á
okkar dögum en nokkru sinni
fyrr á okkar landi.
Samt er hún talin eitt hið
dýrmætasta í dagfari kristins
manns, og öll undrumst við
vanþakklæti nímenninganna í
sögunni um kraftaverk Krists
forðum, þegar 10 voru lækn-
aðir en aðeins einn sýndi þakk
látssemi.
En er furða, þótt þakkláts-
semi sé á undanhaldi? Hvað
er gert til að efla og göfga
þetta einingarafl og ánægju-
band í daglegum samskiptum
fólksins?
Harla fátt. En hins vegar
vandlega æft að finna að öllu.
Þau eiga svo sem ekki að
þakka neitt í skólanum, en
mega gjarnan finna að, gagn-
rýna Oty þykir sæmd að. Þá
sýna þau gáfur! !
Eiginkonan á að heimta allt
af manni sínum. Það er ekki
nóg að hann vinni úti öllum
stundum og byggi henni og
fjölskyldunni íbúð á kvöldin
eftir vinnutíma, heldur á hann
helzt að þvo upp fyrir hana og
svæfa börnin og þvo bleyjurn-
ar, ef vel á að vera. Að hún
þakki. Það passar ekki í reikn
ingsbókum rauðsokka nú á tím
um. Ekki svo að skilja, að á
góðum heimilum er engin al-
ger verkaskipting. Þar hjálpar
og styður hver höndin aðra í
hugljúfri þökk fjarri kaldri
kröfu.
Eiginmenn eru líka farnir
að krefjast þess að konan vinni
úti, en komi samt heim til að
hafa allt röð og reglu, þegar
Gagnrýni pg óanægja m.eð allt honum rþpknast, án þess að
talið til hugsúriar og ftienntar hann þurfi þar npitt nærri að
koma. Þetta er önnur fjar-
• stæða hinnar köldu kröfu van-
þakklætis ,og viðurkenningar-
skorts.
jafnvel gáfna. Það á,að heimta
ayt' bptra af öðrum pn! ekki.
þakka það sem er eða fengizt
og áunnizt hefur. Slíkt virðist
viðtekin regla.
Börnin eiga að heimta betri
skóla, fleiri og fullkomnari
námsbækur, hálærða kennara
og alls konar aðstoð, jafnvel
launagreiðslur við nám sitt,
þótt svo eyðileggi dýru skólana
og þægilegu húsgögnin, með
trassaskap og gauragangi, tæti
fallegu bækurnar í sundur,
krassi þær út og geri kénnslu
sinna lærðu kennara að meira
eða minna leyti óvirka og
áhrifalausa með masi og alls
konar uppátækjum í kennslu-
stundum.
Og yngri kynslóðin eða yngri
kynslóðirnar þurfa svo sem
ekki að þakka „gamlingjun
um“ neitt, þótt eldri kynslóð-
in hafi svo að segja allt í
hendur þeirra lagt og fengið
þeim í hendur hallir í stað
moldargrenja, stórbýli í • stað
kota, vélknúnar skeiðir í stað
árabáta, ljós í stað myrkurs,
auðlegð í stað örbirgðar.
Nei, það er svo sem ekkert
að þakka ! ! Og svo á bara
að setja þessi gamalmenni á
hæli, sem gerð eru að biðsal
dauðans Os taka af þeim rétt-
inn til að vinna og lifa löngu
fyrir tímann. Því unga fólkið
þarf að komast að.
Svona lítur út í landi van-
þakklætisins. Það munu marg-
ir við lýsinguna kannast.
Gamall prestur fór í afmæl-
isveizlu til vinar síns eins og
þær gerðust í gamla daga, þar
sem allir gáfu sér góðan tíma
til að spjalla saman og hlusta
á ræður. Ekki langar, en marg-
ar ræður fluttar. Allir nutu
þess, að það var gaman að vera
saman. Ekki var svo sem and-
ríkinni fyrir að fara, en gleð-
in var eins og rauður þráður
í þvf sem sagt var, sungið og
rætt, enda var þetta í sveit.
Ræða eins öldungsins við
borðið var eitthvað á þessa
leið:
„Síðan ég varð sjötugur hef
ég eignazt alveg nýtt lifsvið-
horf. Það er lífsviðhorf þakk-
lætisins. Áður tók ég allt sem
sjálfskyldu. Já, ég var lengi að
læra að þakka. Nú þakka ég
Drottni hvern dag. Og mér
finnst ég hafa eigpazt næstum
nýjan heim. Það brosir allt við
mér betur en áður. Og fÓHrið,
jafnvel sumir, sem mér fund-
ust óþolandi, verða svo ó*rú-
lega aðlaðandi, þegar ég btrrð-
ast við að sýna þakklæti i orð
um, svip eða athöfn".
Þetta er ræða þessa öldungs
i örstuttu máli.
En þurfum við annais að
verða sjötug til þess að til-
einka okkur dyggð þakkláts-
seminnar og njóta þess, sem
hún gefur bæði okkur sjálfnm
og samferðafólkinu?
Þurfpm við að verða sjðtug
til að finna að það er ekkert
sjálfsagt að fá að vakna al-
hress hvem morgun, sjá geisi-
ana skina inn um gluggann,
heyra fuglana syngja og þyt
bifreiðanna á götinni, mega
umgangast ástvini og vim og
geta séð um sig sjáifur?
Er ekki ástæða tíl að stakira
við og spyrja:
Þakkar þú? Hefur þá kennt
bömum þínum þakklátssenri
eða leyft þeim heimtufrekju
heimskulegrar tízku?
Árelius Nietssoa.
Jón Grétar Sigurðsson
héraðsdómslögmaSur
Skólavörðustlg 12
Siml 18783.
Sólun
HJÓLBARÐAVIÐGERÐIR
11 éniómunstur veitir góða spyrnu
W í snjó og hálku..
önnumst allar viðgerðir hjólbarða
með fullkomnum tækjum.
Snjóneglum hjólbarða.
GÓÐ ÞJÓNUSTA; — VANIR MENN.
BARÐINN HF.
Ármúla 7. — Sími 30501. — Reykjavík.,
Starf forstöðumanns
Námsflokka Reykjavíkur er laust til umsófenar.
Umsóknir með upplýsingum um menntun og fyrri
störf sendist fræðsluskrifstofu Reykjavíimr fyrir
1. ágúst n.k.
Nánari upplýsingar eru veittar í skrifstofunm.
Fræðslustjórinn í Reykjavík.
Laust embætti
er forseti Islands veitir
Héraðslæknisembættið í Ólafsvíkurhéraði er laust
til umsóknar. Laun samkvæmt launakerfi starfs-
manna ríkisins og önnur kjör samkvæmt 6- gr.
læknaskipunarlaga nr. 43/1965.
Umsóknarfrestur er til 18. ágúst 1971.
Embættið veitist frá 1. september 1971.
Heilbrigðis- og tryggingamála-
ráðuneytið, 15. júlí 1971.