Tíminn - 18.08.1971, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 18. ágnst 1971
TIMINN
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Þegar frú Auður Auðuns varð
dómsmálaráðherra í sept. sl., lét
hún svo orð falla í viðtali í
sjónvarpinu, að ,,hún hefði val-
inn mann í hverju rúmi.“
Heyrðist þá veraldarvön eldri
frú ein, sem við sjónvarp sat,
andvarpa:
„Aldrei hefði ég nú trúað að
óreyndu, að blessunin hann
Baldur minn Möller væri valinn
í rúm, jafngjarn og hann er á
að taka sér frest í málum.“
SegSu mér, Jóna.
tnilcið í kaup?
Hvað hef-
Fáir eða engir málflutnings-
menn hafa komizt hjá því að fá
einhverjar vítur hjá dómstólum
fyrir ummæli í málflutningi.
Eitt sinn bar það við hjá Ólafi
Þorgrímssyni hrl., að hann
deildi hart á andstæðing sinn.
Eftir að Hæstiréttur hafði rakið
ummæli Ólafs, sem talin voru
ósæmandi, komst rétturinn svo
að orði: „Fyrir áðurtalin um-
mæli bcr að víta greindan Ólaf
Þorgrímsson."
Með þessar vítur varð Ólafur
hinn ánægðasti og sagði: .
„Það var tími til kominn, að
Hæstiréttur viðurkenndi, að ég
væri greindur.“
Lögregluþjónn (kemur hlaup-
andi á eftir manni): „Hevrið
þér. Þér megið ekki fara með
hund þarna inn.“
Maðurinn: „Nú, ég á ekkert í
þessum hundi.“
Lögregluþjónn: „Hann fylgir
yður þó eftir.“
Maðurinn: „Já, en það gerið
þér líka, en þó veit ég ekki til
að ég eigi neitt í yður.“
— Ég veit vel, að maður á ekki
að afsaka sig, en það er dálítið
blautt hérna.
Listmálarinn, við bóndakonu:
,-,Viljið þér leyfa mér að mála
litla, laglega húsið yðar?“
Bóndakonan: Já, gerið þér
svo vel. En þá verðið þér líka
að mála rimlagirðinguna einu
sinni yfir, því annars stingur
hún svo í stúf við nýmálað hús-
ið.“
— Skrlfar maður van Gogh í einu
eða tveimur orðum.
Hinn 26 ára gamli Japani Ta-
taficu, er búinn að hjóla í tæpt
ár, en hann er nú á leið frá
Japan í kringum jörðina og
heim aftur. Hann hefur lagt að
baki sér Suðaustur-Asíu, Norð-
ur-Afríku, Suður-Evrópu, og hér
á myndinni er hann staddur á
Ráðhústorginu í Kaupmanna-
höfn. Hjólið hans er ekki venju-
legt tvíhjól, heldur aðeins ein-
hjól. Takmarkið með þessari
hjólreíðaför er að læra landa-
fræði, og ef til vill að finna sér
konu, og hugsið ykkur, sögðu
DENNI — Það er of mikið af kossum í
bíóinu þínu og ekki nógu rnikið
DÆMALAUS I salt 1 Popkorni»« þinw’-
iiiiiiiiiiuiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimilllHiii ,i,.
dönsku blöðin, Tataficu fellúr
vel við dönsku stúlkurnar. Tata-
ficu ætlar sér að hjóla dálítið
um Norðurlöndin, áður en hann
heldur ferðinni áfram, en engar
sögur fara af því, hvort hann
hyggst koma við hér á íslandi,
en faiú svo, er áreiðanlegt, að
hann lætur einhver falleg orð
falla um íslenzkar stúlkur, eins
og siður er útlendinga. — Þeir
segja jú allir, að Islenzku stúlk-
urnar séu þær fallegustu í hejm
inum.
— ★ — ★
Eftir þrjátíu ár mun umferð-
in yfir Stórabelti tífaldast, mið-
að .við það sem nú er. Þetta
þýðir,. að á brúnni yfir sundið
verða að vera 18 akbrautir, og
verður þá að byggja aðra brú
við hlið þeirrar sem nú er.
En vera má að ekki verði
nauðsynlegt að leggja í þær
framkvæmdir til að mæta auk-
inni umferð milli Sjálands og
Jótlands. Umferðarsérfræðing-
ar segja, að flugvélar muni að
öllum líkindum taka að tals-
verðu leyti við af bílaumferð-
inni á þessari leið, bæði til
mannflutninga og vöruflutninga.
Paul McCartney, sá frægi bít-
ill, er nú oi'ðinn stjórnandi nýrr
ar popphljómsveitar. Linda, eig
inkona hans, Englendingurinn
Denny Laine og Denny Seiwell
frá Bandaríkjunum eru sögð
eiga að skipa þessa nýju hljóm-
sveit með honum. Sagt er, að
innan eins árs muni hljómsveit-
in senda frá sér fyrstu hljórn-
plötuna.
Sem kunnugt er yfirgáfu þeir
félagar í The Beatles hver ann-
an á síðasta ári, en þá var hljóm
sveitin leyst upp, eftir að búið
var að skipta eignum hennar
milli f jórmenninganna.
Kvennablaðið Femmes d’Au-
jourd’hui (Konan í dag) var
með svolítið sumargaman árið
1962, en þetta sumargaman hef-
ur nú breytzt í vísindalegar til-
raunir, eða upplýsingastarf. —
Kvennablaðið lét kasta 1501
flösku í sjóinn, en í flöskunum
voru bréf frá belgískum börn-
am, þar sem þau fóru þess á
ieit við þá, sem fengju flösk-
irnar í hendur, að þeir skrif-
uðu og segðu, hvar og hvenær
flöskurnar hefðu fundizt. Flösk-
unum var varpað í ^jóinn
skammt frá Ostende. og til-
gangurinn var sá, að koma á
bréfasambandi milli barna í
Belgíu og annars staðar í heim-
inum. Um helming flasknanna
rak á land í Englandi, Hollandi,
V-Þýzkalandi, Danmörku, Sví-
þjóð og Noregi, og franski flot-
inn fékk lista yfir þá staði, þar
sem flöskurnar höfðu fundizt.
Franski flotinn hefur á sínum
vegum umfangsmjkla., hafrann-
sóknarstofnun, sem nú hefur lát
ið kortleggja flöskufundarstað-
ina, og með því gert kort yfir
yfirborðsstrauma. Eftir að það
hafði verið gert datt vísinda-
mönnum í hug, að gera enn stór-
kostlegri tilraun. Þeir láta nú
kasta í sjóinn frá 50.000 og allt
upp í 250 þúsund flöskum í
einu. Réttara mun þó vera að
kalla þetta plasthylki en flösk-
ur, því þau hafa verið gerð sér-
staklega í þessum tilgangi og
eru auðkennd sem „öldubréf“.
En það eru fleiri en vísinda-
menn, sem varpa flöskum í sjó-
inn. Hér er mynd af dönskum
manni, Olaf Christensen og Em
il Magejczyk. — Emil kastaði
flösku í sjóinn við strönd Pól-
lands, þegar hann var enn lítill
drengur. Svo liðu 11 ár, og
flaskan fannst í Danmörku. Þá
bauð finnandinn, Olaf Christen-
sen, Emil til Danmerkur, og
höfðu báðir mikið gaman af
heimsókninni, sem flöskupóstur-
inn hafði verið upphafið að.
★ —
Plumrose, Tarzan, Grisley og'
Albáng De’bang, aparnir í dýra-
garðinum í Kaupmannahöfn eru
nýbúnir að fá ný húsakynni. —
Þeir kunna sér ekki læti i nýju
híbýlunum sínum, því nú eru
ekki lengur rimlar umhverfis
þá, heldur glerveggir. Hér sjá-
ið þið, hvernig einn þeirra horf-
ir á mannshönd, sem stutt hef-
ur verið á glervegginn. Apa-
greyið skilur ckki, hvernig
þessu er varið, en hvað um það;
það er miklu skemmtilegra að
hafa glerið í kringum sig held-
ur en þessa árans rimlá. Milli
apanna og áhorfendanna er nú
38 mm. þykkt glgr. Aparnir döns
uðu stríðsdans daginn sem þeir
voru fluttir í nýja búrið. Ekki
aðeins vegna glersins, heldur
ef til vill öllu fremur vegna
þess, að síðasta mánuðinn áður
en þeir fluttu. höfðu þeir orðið
að láta sér nægja að hýrast í
óskaplega þröngu og litlu búri.
I