Tíminn - 22.03.1972, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
Miövikudagur 22. marz 1972.
„Frammi fyrir
ógnunum"
Sighvatur Björgvinsson, rit-
stjóri Alþýðublaðsins, ræðir
um landhelgismálið i helgar-
pistlum sinum i fyrradag, og
er þar margt réttilega mælt og
af góðum skilningi. bað er
mikilvægt, og þakkarvert, er
stjórnarandstæðingar sýna
Bretum það þannig svart á
hvitu, hver eining allra flokka
og þjóðarinnar er, þegar hún
stendur nú „frammi fyrir
hótunum” Breta. Slik jákvæð
skrif stjórnarandstæðinga eru
til þess fallin að sýna brezku
stjórninni, hve herskipasend-
ing á Islandsmið væri nú van-
hugsuð, og margir telja, að
hefði þessi samstaða verið
Bretum alveg ljós fyrir út-
færsluna i 12 milur hefði aldrei
til herhlaupsins komið. Sig-
hvatur segir m.a.:
„Frammi fyrir slikum ógn-
unum byggist sigur okkar i
landhelgisbaráttunni aðallega
á þrennu: í fyrsta lagi á órofa
samstöðu þjóðarinnar, þar
sem allir tslendingar standa
saman sem einn maður. 1 öðru
lagi á þvi að njóta virks stuðn-
ings frá öllum þeim erlendu
aðilum, þjóðum, hópum og
einstaklingum, sem skilja for-
sendur okkar fyrir baráttunni
og samþykkja þær. t þriðja
lagi byggjast sigurvonir okkar
á þvi, að fulltrúar erlendis
haldi ávallt skynsamlega á
okkar málstað þannig, að and-
stæðingarnir fái ekki á okkur
óþarfan höggstað, og þeir,
sem okkur eru velviljaðir,
þurfi ekki að vera hikandi i
virkum stuðningi við okkur,
svo að við komum sterkari en
ekki veikari út úr hverri raun,
og þannig sé á málum haldið,
að þjóðin beri ávallt öli fyllsta
traust til þeirra manna, sem
mál okkar flytja, og þeirri
þjóðareiningu, sem náðst
hefur um málið, verði þvi ekki
i hættu stefnt”.
Skynsamleg áminning
Undir þessi orð er ástæða til
að taka, og um þau ættu allir
að geta verið sammála.
Aminning sú, sem i þeim felst,
er einnig timabær, svo að
stjórnvöld, sem um þessi mál
eiga að fjalla, hafi jafnan i
huga, hve mikið er hér i húfi.
Þótt málstaðurinn sé góður,
þjóðin einhuga og hvergi lát á
þeim sjálfstæðishug, sem
málinu fylgir, verður það
aldrei nógsamlega brýnt fyrir
öllum, sem þar standa i
stykki, hve þjóðin á nú mikið
undir talsmönnum sinum i
málinu.
Ihald er móðurmjólk
kommúnista
1 Reykjavikurbréfi Mbl s.l.
sunnudag eru skritilegar
vangaveltur um það, að hér
gæti nú verið hætta á, að
„skapist einhvers konar
hernaðar-eða byltingarastand
vegna starfsemi sósialista”,
og jafnframt verið að
bögglast við að hnoða fætur,
undir þær dylgjur, að ef til vill
sem „lýöræðissinnar” i nú-
verandi stjórn ekki nógu
sterkir á verði gegn þvi.
Þessi grýla er engin nýlunda
i áróðri Mbl, en af þessu tilefni
er rétt að mina Mogga á þá
staðreynd, að sterkustu varnir
gegn byltingarkommúnisma
eru stjórnarhættir framfara
sinnaðra félagshyggjumanna,
en hatrömm ihaldstjórn, sem
ber til að mynda einkum fyrir
brjósti skattfrelsi peninga-
arðs, er og hefur ætið verið
sannkölluð móðurmjólk
kommúnista. -AK
Feluleikur í
Félagsmála
stofnuninni
„Agæti Landfari:
Þar sem ég er orðin svo fokreið,
að ég verð að fá útrás sný ég mér
til þin. Þannig er málið vaxið, að i
allan vetur hefur viss manneskja
hjá Félagsmálastofnun Reykja-
vikurborgar verið með ákveðið
mál fyrir mig. Upphaflega var
mér sagt, að málið yrði áreiöan-
lega komið i höfn fyrir jól.
En ekkert hefur gerzt og það
sem verst er: —Ég get ekkert
fengið að vita, þvi að manneskja
sú, sem er með málið, er aldrei til
viðtals. I margar vikur hef ég
hringt og farið niðureftir, en á-
rangurslaust. Ég hef aðeins tima
til að fara út fyrir hádegi og þá er
mérjafnan sagt, aö menneskjan
sé á fundi.
Ég hringi, kannske oft á dag.
Stundum tekur margar minútur
að fá simann til að svara, og
þegar það loks gerist, er helzt að
heyra á tóninum, að verið sér að
gera manni greiða með þvi. En
nóg um það. Ég spyr eftir
„minni” manneskju þarna, en
undantekningarlaust, er mér
svarað, að viðkomandi sé að tala i
simann og það biði fleiri. —Ég
segist ætla að biða en eftir drykk-
langa stund rofnar sambandið.
Þannig hefur þetta gengið i
margar vikur og ég veit ekkert
um mitt mál. Hvað get ég gert?
Ein langþreytt.”
Vafalaust er saga sú, sem „ein
langþreytt” segir hér, eikkert
Nýkomnir
varahlutir í
RAMBLER
spindilkúlur
spindilkrossar
stýrisendar
upphengjur
sektorarmar
fram og aftur gormar
vatnsdælur og sett
hraðabarkar
kúplingsdiskar
benzindælur
straumlokur
höggdeyfar
BÍLABUÐIN H.F.
Hverfisgötu 54
Simi 16765.

einsdæmi um viðskipti við ýmsar
opinberar stofnanir. Það er eng-
inn leikur að komast áfram i
frumskógi. Vilji stofnunin gefa
einhverjar skýringar á þessu, er
rúm frjálst hjá Landfara, og eins
er sjálfsagt aö stofnunin fái að
vita, hver sú „langþreytta” er,
svo að samband náist.
Kálhaus villir á sér
heimildir og þó
O g hér er skemmtilegt bréf um
það, hvernig misgrip enduðu eins
og bezt varð á kosið:
„Kæri Landfari:
t vorbliðunni á dögunum, seint
á þorra, var ég á heilsubótar-
göngu um götur höfuðborgar-
innar og hafði ekkert sérstakt
fyrir stafni þann dag, enda i
vaktafrii. Á leið minni um mið-
borgina leit ég á nokkra búöar-
glugga og rak á einum stað augun
i bók, sem vakti strax forvitni
mina, þar eð myndin á kápusið-
unni kom mér til að halda, að
þarna væri bók, sem gæti komið
mér að góðum notum —, sem
sagt full af grænmetisuppskrift-
um, en segja má, að ég sé forfall-
ip grænmetisæta og skammast ég
min ekkert fyrir að játa það fyrir
hverjum sem er. Framan á bóka-
rkápunni, sem er græn að lit, er
stór mynd af,,brosmildu” kál-
höfði á herðum manns, og án þess
að athuga bókarheitið nánar, vatt
ég mér inn i búðina og fékk að
kikja i umrædda bók.
t fyrstu varð ég fyrir nokkrum
vonbrigðum, þvi að i henni er ekki
ein einasta grænmetisuppskrift,
eins og ég hafði þó fastlega vonað.
Hún er full af ljóðum og lausa-
visum og ver heitið: „Hryðjuverk
og hringhendur”, en höfundar-
nafnið er Kálhaus, sem hlýtur að
vera dulnefni. Af einhverri rælni
og nokkurri forvitni, keypti ég eitt
eintak af þessari bók, sem ekki
kostar meira en svo sem hálft
karton af sigarettum. Er ég kom
heim, fór ég strax að „grauta” i
bókinni og því meira, sem ég las
af innihaldinu, þvi ánægðari varð
ég með kaupin, sem ég hafði gert.
Kannski hef ég ekki mikið vit á
ljóðagerð, en ekki hef ég lesið
aðra bók með meiri ánægju en
þessa, og þótt ég eigi engra hags-
muna að gæta i sambandi við um-
rædda bók, mundi ég vilja hvetja
• fólk, sem þjáist af lifsleiða og
þunglyndi, að ná sér i eintak af
henni, þvi að það má vera
skritinn manneskja, sem ekki
kemst i gott skap við að lesa
hana. „Hryðjuverk”, (eins og
höfundurinn kallar ljóðin i
bókinni) eins og: t sveininni, Dá-
samleg fyrirheit, Hnifurinn i
kúnni, Gröfturinn, Lifið er skritið,
öfundin, Vaninn og Gengið á
fjörur, svo eitthvað sé nefnt,
koma manni alltaf i gott skap,
hversu fúlt sem það er fyrir.
Hringhendurnar eru margar,
já og flestar ágætar, en þó eru
sumar þeirra, að minum dómi,
ekki eins vel unnar og gjarnan
mætti vera. Allur frágangur
bókarinnar er sérstaklega góður
og myndskreytingarnar frábær-
ar. 1 kynningarpistli i bókinni er
höfundurinn skemmtilega kynn-
tur fyrir lesendum og megi hann
hafa góða þökk fyrir framlag sitt
á sviði bókmenntanna, og ef frá
honum kemur önnur bók, mun ég
að mér heilum og lifandi kaupa
hana, þótt i henni verði ekkert
nema „andlegt” grænmeti.
Reykjavik 3.marz 1972.
Forfallin grænmetisæta.
(Nafnnúmer: 7941-1205).
S. Helgason hf. STEINIÐJA
Einholti 4 Sfmar 26677 og 14254
FÓRNARVIKA
KIRKJUNNAR
HJALPUAA KIRKJUNNI
AÐ HJALPA
GÍRÓ 20001
þarf að segja
meira ?
Mercedes-Benz
MERCEDES
BENZ ®
Auðnustjarnan á öllum vegum
RÆSIR H.F.