Tíminn - 23.01.1973, Side 10

TÍMINN
Þriðjudagur 23. janúar 1973
Þri&judagur 23. janúar
m.
Einn blaðamanna sænska samvinnutimaritsins
Vi, Lars Westman, kom hingað i haust. Fyrsta grein
hans um ísland og islendinga birtist i jólahefti
timaritsins. Kannski leikur einhverjum forvitni á,
hvernig við erum kynntir meðal sænskra sam-
vinnumanna (og raunar Svia i heild, þvi að Vi er út-
breiddasta timarit Sviþjóðar). Þess vegna höfum
við þýtt greinina. Fyrirsögnin er einnig frá höfundi
sjálfum.
Ég hef nú verið tvo daga á
tslandi. ÖII samtöl, sem ég hef átt
viö fólk hingaö til, hafa hnigiö i
sömu átt. Fyrr en varir, er fariö
aö taia um andatrú og alls konar
furöur, afturgöngur eöa huldu-
fólk, sem býr f klettum og
steinum.
Fyrst hló ég og fannst ég vera
leiddur afvega. Svo hætti ég aö
spyrja um annaö. Ég fór til
lslands þeirra erinda aö tala um
sildargöngur, fiskveiöimörkin,
bandarisku herstööina á Kefla-
vikurflugvelli og önnur jarönesk
vandamál stjórnmálamanna.
Ég hef setiö hjá stjórnmála-
mönnum og fitjaö upp á-sam-
ræöum um þjóöfélagsþróunina —
boriö i mál, hvernig bændaþjóö-
félagiö hefur á undraskömmum
tima breytzt i velferöarriki af
nýjustu gerö. Þeir hafa spurt mig
á móti, hvort nokkuö sérstakt hafi
vakið athygli mina á Islandi.
—Já, áhugi ykkar á andatrú,
hef ég sagt.
Menn viröa mig fyrir sér
nokkrar sekúndur, slá öskuna úr
pipunni sinni, og svo hefur heldur
betur lifnaö yfir samræöunum. A
mig hafa hrúgast nöfn og
heimilisföng miöla, kraftaverka-
fólks, huglækna og manna, sem
sjá inn i framtfðina og aftur i for-
tiöina.
—Þaö er erfitt að ná tali af
þeim, hefur veriö sagt. Þaö eru
langir biölistar, og fólk veröur áö
biöa mánuöum saman. Og þeir,
sem þessar náöargáfur hafa
hlotið, eru hlédrægir og vilja sem
minnst um þær tala.
—Þú verður aö hitta Hafstein,
hafa menn sagt. Hann talar viö
framliöiö fólk á fjöldasam-
komum, þarsem ættingjar spyrja
um vandamenn sina hinum
megin gegnum Hafstein.
En Hafsteinn er vist i Banda-
rikjunum sem stendur. Visinda-
menn þar eru aö rannsaka hann.
—Trúið þiö á þetta?, hef ég
spurt.
—Trúum? Ja, hverju eiga menn
aö trúa og hverju ekki?, hefur
mér veriö svarað. Þaö úir og
grúir af svona fyrirbærum um
allt landiö. Hefur þú kannski ekki
lesiö fornsögurnar? Þú ættir að
lesa þær, þá skilur þú þetta
kannski betur.
Og þannig áfram.
—Hafsteinn til dæmis, hefur
veriö sagt við mig, var einu sinni
lyftudrengur. Þaö var fyrsta
lyftan I Reykjavik. Hafsteinn sá
þar fólk, sem ekki var til, og fyrst
gat hann ékki gert greinarmun á
þvi og lifandi fólki. Menn ætluöu
að komast i lyftuna, en þegar
þeir ætluöu inn, sagöi Hafsteinn,
aö hún væri full. En lyftan var
tóm, þó aö hún væri full af fólki,
sem Hafsteinn einn sá.
Hann gat auðvitaö ekki veriö
lyftudrengur, upp á slik býti. Nú
er hann kannski frægasti miöíli
veraldarinnar.
Þegar ég les nú minnisatriöin,
sem ég skrifaði i vasabók mina á
Islandi, sé ég, aö þau snúast hér
um bil öll um dularfull fyrirbæri.
Og ég, sem aldrei hef gefiö mig aö
sliku. Ég er farinn aö kalla dag-
bókina mina Dulu.
Er ég að verða vitlaus — eöa
hvaö?
Þriöjudagur — minnisatriöi úr
Dulu.
„Rambaði fram og aftur og
klappaði lófunum á gömlu báru-
járnshúsin i Reykjavik. Þetta
byggingarlag var algengt á
Islandi, þar sem hörgull var á
trjáviði. Menn vörðu timbrið fúa
meö bárujárni. Ég baröi
hnúunum á einn vegginn til þess
að reyna aö ráðá þaö af hljóöinu,
hvort einangrun væri bak viö
járnplöturnar. Þá var hurö lokið
upp. Ungur maöur kom út á
stigapallinn og spurði, hvers
vegna ég væri aö berja utan húsið
hans. Þegar ég hafði sagt honum,
hvað dró mig til þess, bauö hann
mér inn i súkkulaði. Viö drukkum
súkkulaðið og spjölluöum saman
um þann vanda, sem fólki var á
höndum hér áöur fyrr, þegar þaö
ætlaði að byggja hús; steinsteypa
ekki komin til sögunnar og tor-
velt aö fá trjávið. Næst á dagskrá
var trúin á furðurnar.
Hann sagöi mér, að hann hefði
fariö til spákonu vikuna áður.
Þeir höföu setiö tveir heima, hann
og einn kunningjanna. Svo datt
þeim allt i einu i hug aö heim-
sækja spákonu, sem þeir höföu
heyrt talaö um. Þegar þeir komu
til hennar, beiö þeirra dúkaö borö
og á þvi kaffibollar handa þrem,
þó aö þeir heföu ekkert boð gert á
undan sér.
— Hún spurði, sagði hann, hvort
við hefðum ekki séð fugl utan viö
gluggann okkar fyrir á aö gizka
tuttugu og fimm minútum. Og viö
höföum einmitt séö fugl utan viö
gluggann, og þá var þaö, sem
okkur datt i hug aö fara til
hennar.
— Ekki kemur mér það á
óvænt, svaraði konan.
Ég fór I sundlaugina stóru meö
Sigurði. 1 hana er leitt heitt vatn
úr iörum jaröar. Þaö var á aö
gizka tiu stiga frost og nöpur
norövestangjóla. Gufan er eins
og ský yfir lauginni, og fólk er
horfiö i gufumökkinn, þegar þaö
hefur synt örfáa metra frá
laugarbarminum
Skammt frá okkur er roskinn
maöur á sundi.
—Þetta er Brynjólfur Bjarna-
son, segir Siguröur. Hann var
einu sinni menntamálaráöherra,
og hann var kommúnisti og að-
hylltist Stalin. Nú skrifar hann
bækur um lifið eftir dauöann.
Ég stari á þennan aldraða garp,
Brynjólf Bjarnason, sem syndir
þarna dálitla stund viö hliöina á
mér, en snýr siðan frá og hverfur
i gufumökkinn.
Vatniö i lauginni er tuttugu og
fimm stiga heitt, og ég held
áreiðanlega tiu stiga frost i lofti.
Annaö veifið myndast glufur I
gufumökkinn, og ég eygi snjóug
fjöll hinum megin fjaröarins.
Það skýtur upp mannshöfðum
allt i kringum mig. Þegar ég
leggst á bakið og læt mig fljóta,
standa fæturnir upp úr vatninu,
og ég finn kuldann læsa sig i
tærnar. Brynjólfur brunar fram
hjá mér i gufumekki.
—Þú ættir að hitta Brynjólf,
sagði Sigurður. Viljir þú safna
þér efni um islenzk stjórnmál og
islenzka andatrú, veröur þú aö
hitta Brynjólf.
Hann á heima i nýju úthverfi
hinum megin ánna, og þaöan
sést út yfir heiöarlöndin, þar sem
regnskúrirnar reka hver aöra.
Þannig er þaö á Islandi. Um
morguninn, þegar ég leit út um
gistihúsgluggann, virtist mér
vera hrið. En þegar ég kom út á
götuna, hellirigndi.
Brynjólfur talar um tsland.
Hann var einn af stofnendum
Kommúnistaflokks tslands áriö
1930. Hann var menntamálaráð-
herra I rikisstjórn, er fór með
völd um miðbik fimmta ára-
tugarins — fyrsta rikisstjórnin,
sem mynduð var, eftir að sam-
bandi var slitið við Dani. Ákveðiö
var, að bandarisku hersveitirnar,
sem veriö höföu á Islandi á
styrjaldarárunum, skyldu hverfa
burt.
—En Bandarfkjamenn fullyrtu,
að striðinu væri ekki lokið, segir
Brynjólfur, Þeir sátu sem fastast
I herstöðvum sinum, og ég vék úr
rikisstjórninni i mótmælaskyni.
Og Bandarikjamenn eru enn
kyrrir á Islandi. Hjá þeim lýkur
styrjöldinni aldrei.
Við tölum um herstöö Banda-
rikjamanna og nýju rikisstjórn-
ina, sem hefur ákveðið, aö
Bandarikjamenn skuli verða á
burtu árið 1974.
—Það veldur afsiöun að hafa þá
meðal okkar, segir Brynjólfur.
Það litillækkar okkur menningar-
lega, stjórnmálalega, efnahags-
lega. Þeir reka sjónvarpsstööi og
útsendingar þeirra sjást i
Reykjavik. Þeir ausa yfir okkur
sinni bandarisku. Og viö viljum
ekki fá villta vestrið endurvakiö
hér hjá okkur.
En Brynjólfur heldur, að
Islendingar muni seint losna við
þá. Þeir hafa alltaf ætlaö sér að
vera hér kyrrir.
—En nú tek ég ekki lengur þátt i
stjórnmálum, segir hann.
Svo fer hann að tala um bækur
sinar. Um eina bókina, Gátuna
miklu, segir hann:
—Hún fjallar um.hvað ef til vill
dylst handan landamæra lifs og
dauða. Þetta er heimspekilegt
viðfangsefni.
Upphaflega leitaði hann leyfis
flokks sins til þess aö sinna þessu
verkefni. Einhverjum gat fundizt
skjóta skökku viö, að kommúnisti
fengist við aö skrifa bækur um
dulræn efni.
—En hvers vegna ætti komm-
únisti ekki aö geta fengizt viðþess
konar? spyr hann.
Við förum aö tala um fræga
miðla á Islandi — um Hafstein,
sem ef til vill er mestur allra
miöla i Noröurálfu um þessar
mundir.
—Þú ættir aö hitta Hafstein,
segir Brynjólfur.
Hann er góðvinur Hafsteins og
lýsir fyrir mér miðilsfundunum,
þar sem hliöin opnast og land
leyndardómanna opinberast.
Brynjólfur hringir til Hafsteins,
en hann svarar ekki.
—Það er ómögulegt aö ná i Haf-
stein núna, segir Brynjólfur.
Hann leitar árangurslaust i
simaskránni að öörum miölum.
Þeir hafa leyninúmer — allir
leyninúmer, segir Brynjólfur
mér.
—Þú verður að fara i skrifstofu
Sálarrannsóknarfélagsins i
Garðarstræti 8, segir hann.
Kannski tekst þér að ná tali af
Hafsteini.
Og svo er veizla hjá islenzkum
rithöfundum.
—Hvers vegna skrifið þið ekki
skáldsögur um dulræn efni? spyr
ég-
—Ég blygðast min fyrir alllt
þess konar, segir Vésteinn.
öllum finnst þeim heldur litil-
lækkandi fyrir tslendinga,
hvernig dulartrúin veöur uppi.
íslendingar eru hinir þriöju i
rööinni á þvi sviði — koma næstir
Framhald á bls. 19
Neyðast skólar til að koma upp
reykingaaðstöðu fyrir unglinga?
Vandræðaástand í nágrenni Mýrarhúsaskóla vegna ærsla og reykinga unglinga
KJ—Reykjavlk
Reykingar og agaleysi ung-
linga er vandamál viöa I ung-
linga- og framhaldsskólum. Oft fá
nágrannar skólanna sinn
skammt af þessu, og svo er um þá,
sem búa og stunda verzlun i ná-
grenni Mýrarhúsaskóla á Sel-
tjarnarnesi.
Blaöamaöur Timans fylgdist
meö unglingum Mýrarhúsaskóla i
löngu friminútunum fyrir
helgi. , og var greinilegt.ao at-
hugull vegfarandi hafbi haft lög
aö mæla, er hann benti blaðinu á
hvernig ástandiö er i kringum
skólann I þessum löngufri-
minútum.
Veröur aö loka verzluninni
Unglingarnir þyrpast I kringum
nærliggjandi hús, standa þar I
hópumtog margir eru reykjandi.
Þessum hópum fylgja tilheyrandi
hlátrar og sköll, sem ekki er
óeölilegt hjá unglingum á þessum
aldri. Er blaöamaöur gaf sig á tal
viö unglingana, sögðust þeir nota
húsaskotin til ab reykja i, þvi þab
væri hvergi skjól á skólalóðinni.
Unglingarnir voru ósparir á aö
bjóöa blaöamanni sigarettur og
komu kurteislega fram viö hann,
en itrekuöu þaö, aö þaö vantaöi
„smókpl'eis” viö skólann, svo
notuö séu orö þeirra. Þegar snjór
er, eru nærliggjandi hús vinsæl
skotmörk, og einnig mun hafa
komiö fyrir, aö unglingarnir
stunduöu eggja- og flöskukast i
þau. Viö Skólabraut er verzlun á
jaröhæö, og sagöi verzlunar-
konan, sem blaöamaöur haföi tal
af, aö hún lokaöi verzluninni
alltaf I þessum löngu fríminútum
— annars væri ólíft I búöinni.
Lárus SaL segir álit sitt
Skólastjórinn I Mýrarhúsaskóla
er erlendis um þessar mundir..
svo aö ekki var hægt aö fá álit
hans á þessu vandamáli, en Lárus
Salomonsson er lögregluþjónn
þarna á Nesinu.og spuröi Timinn
hann um þetta vandamál.
Lárus sagöist ekki vilja hafa
neina mælgi um þetta, en sagöist
vilja láta skoöun sina á þessu
máli I ljós. Lárus sagöi/aö viö
liföum I siömenntuöu og frjálsu
þjóöfélagi — eigum ekki aö hafa
sölu á vörum undir lögregluvaldi
— eigum ekki aö hafa lögreglu-
vald yfir börnum og unglingum i
friminútum þeirra við skóla. Viö
eigum ekki aö fella hreyfiþörf
æskunnar undir sektarákvæði
lögreglusamþykktarinnar, en ég
vil spyrja: Eru skilyröin viö
skólann viöunandi miðaö viö úti-
vistarþörf unglinganna? . Hér á
Seltjarnarnesi er yfirleitt góö og
prúö æska, þótt undantekningu
megi finna, og hvar er þaö ekki?
Ég álit aö ábendingar til ung-
linganna um hegðun á skóla-
lóöinni og viö búöina, sem selur
þeim varninginn, veröi aö koma
innan frá — frá skólastjóra,
kennurum og foreldrunum — en
ekki meö stööugu lögreglueftir-
liti. Ég vil benda yfirstjórn
skólans á aö kynna sér málsatvik
og reyna aö finna varanlega lausn
ærsialátum unglinganna. Þaö er
ljóst, aö þeir,sem mestu valda I
þessu, eru úr tveim bekkjum
skólans. Kvörtun vegna fram-
feröis þeirra hefur veriö borin
fram viö þá,sem ráöa I
skólanum. Þessum skólabörnum
hefur verið gert þaö ljóst.aö þau
eiga ekki aö safnast inn á annarra
lóöir, né gera ibúum húsanna
ónæbi, né hafa i frammi
skemmdarverk. Ég hef talað viö
nokkra unglinga i þessum
Hér er sýnishorn af þvf hvernig unglingarnir úr Mýrarhúsaskóla hópast I húsaskot I nágrenni skólans.
Umrædd verzlun er I húsinu hægra megin. (Tímamynd Kári)
bekkjum og bað þau aö styöja aö
góöri hegöun. Ég leitaöi til þeirra,
sem ég hélt.aö væru búnir góöum
kostum, og nú á eftir aö sannast
hvort þaö hefur veriö rétt hjá mér
aö álita, aö þessi skólaæska væri
þaö góö i sér, aö ekki þyrfti
annað en biöja hana aö vera
sjálfri sér til sóma og góðs og
engum til ama.
Veröa skóiarnir aö viöurkenna
reykingar?
Af ummælum Lárusar hér aö
framan, viröist svo sem þetta sé
ekki nýtt vandamál þarna i kring
um Mýrarhúsaskólann, og virðist
sem skólayfirvöld þurfi aö
bregðast skjótt viö og afmá
þennan leiöindablett á skólalif-
lifinu.
Blaöamaöur vill varpa þeirri
spurningu fram, hvort reykingar i
unglingaskólum séu orðnar svo
miklar, aö skólarnir veröi aö
koma upp einhverri reykingaraö-
stööu utan dyra á skólalóöinni, til
aö firra nágrannana frekari
óþægindum af þessum löngufri-
minútum unglinganna, eöa hrein-
lega fella þær niöur, en þær munu
vera 20 minútur. Þaö er vitað mál
t.d. i sumum héraösskólum, aö
þar hafa unglingar ákveöna staöi,
sem þeir geta farið á og reykt en
það er kannski hart fyrir skólana
að viburkenna þessar miklu reyk-
ingar með þvi aö koma upp reyk-
ingaraöstööu.
Eftir þvi sem Tíminn kemst
næst, þá hefur mál þetta komið til
umræöu I hreppsnefnd Sel-
tjarnarneshrepps, og eflaust
eiga aðrir skólar viö svipuö
vandamál aö striöa.
TÍMINN
11
Viö Brynjólfur og Siguröur fáum okkur sundsprett I laugunum.
Erlingur Þorsteinsson læknir:
Fuglafóður og
Sólskríkjusjóður
Nýlega las ég i Morgunblaðinu i
þættinum „Spurt og svarað”
spurningu um þaö,hvar hægt væri
aö fá fóðurkorn handa smáfu-gl-
um. Dr. Finnur Guðmundsson,
fuglafræðingur, svaraöi spurn-
ingunni á þá leiö, aö fuglafræ
fengist 1 lyfjabúðum. Dr. Finnur
hefur tjáö mér.aö hann hafi skilið
spurninguna þannig, að átt hafi
verið viö fóöur handa kanarifugl-
um, litlum páfagaukum og öörum
smáfuglum, sem fólk hefur I búr-
um i heimahúsum. En þar eö ég
held.að spyrjandi hafi meint fóöur
handa snjótittlingum og öðrum
spörfuglum, sem hafast hér viö
utanhúss á vetrum, langar mig til
að reyna aö svara spurningunni
meö tilliti til þess.
Á þessum vetri, eins og marga
liöna vetur, hefur mér borizt
fjöldi fyrirspurna þessu viðvikj-
andi. Aöur en ég svara spurning-
unni.vil ég segja frá eftirfarandi
til skýringar máli minu. A æsku-
heimili minu vandist ég þvi,aö
fuglum væri gefiö á vetrum, er
snjór þakti jörö. Þá gáfum viö
oftast hrisgrjón, haframjöl og
brauðmylsnu. A sjötugsafmæli
sinu (I jan. 1948) stofnaði móöir
min sólskrikjusjóöinn og færöi
hann Dýraverndunarfélaginu, I
minningu fööur mins, sem var
mikill fuglavinur. Aflaði hún
tekna til hans m.a. með útgáfu
jólakorta . Þegar hún fór aö
kaupa fuglafóður i stærri stil,
þurfti hún aö finna ódýrara hent-
ugt fóöur og keypti þá finkurlaöan
mais, sem nefndur var ungafóö-
ur. Var það notað i þessu skyni
um árabil.
Aö móöur minni látinni, áriö
1960, tók ég viö stjórn sjóösins og
hefi i samvinnu við formann
Dýraverndunarfélags Reykjavlk-
ur, Martein Skaftfells, leitazt viö
aö afla sjóönum tekna, útvega
hentugt korn og senda það út á
landsbyggöina, þangaö sem
viðhöfum taliö þörfina brýnasta.
Aöallega hefur þaö fariö til skóla,
einkum úti á landi, og erum viö
stjórnendum og nemendum
þeirra þakkiátir fyrir hjálp við aö
dreifa korninu, sömuleiöis
Flugfélagi Islands, sem hefur
flutt það ókeypis.
Til þess að fólk ætti þess
almennt kost aö ná i fuglakorn án
þess aö kaupa heila sekki,fengum
við pökkunarverksmiðjuna Kötlu
til aö pakka þvi i eins kg. plast-
poka og koma þvi á markaðinn.
Fyrstu árin var það aöallega
ungafóöur.sem notaö var.og virt-
ist þaö falla smáfuglunum vel, en
nýttist ekki sem skyldi.þvi veru-
legur hluti þess var mjög finn
salli eöa mjöl, sem týndist i
snjónum,og nokkur hluti svo gróf
korn,aö þeir átu þau ekki. Viö leit-
uðum lengi hentugra fóðurs og
fyrir nokkrum árum kom svo hér
á markaöinn korn, sem nefnist
Miioog notaö var I fóöurblöndur
húsdýra. Okkur leizt vel á það.
Kornin eru hnöttótt, á stærö viö
sagogrjón og brún aö lit, svo þau
sjástvel i snjó. Eftir að Milokorn-
iö kom til sögunnar, notuöum viö
þaö eingöngu, enda var raunin sú,
að þegar þaö var gefiö fuglunum
ásamt ýmsum öörum kornteg-
undum,eins og t.d. ómöluðu hveiti
eða völsuöu byggi, þá týndu þeir
fyrst upp Milokornið.
En svo kom aö þvi i hitteðfyrra,
aö hætt var að flytja Milo til
landsins. Þaö haföi verið flutt inn
ósekkjað i heilum skipsförmum.
Viö vildum fyrir hvem mun fá
þaö til landsins á ný og spuröumst
fyrir um það hjá innlendum og er-
lendum kornsölum, en fengum
jafnan þaö svar, að það fengist aö-
eins i stórum stil og ósekkjaö.
Ungafóöriö fékkst nú ekki heldur
hér.og var þá notað hveitikorn og
valsað bygg, sem við töldum þaö
skásta, sem fékkst við skaplegu
veröi.
A siöastlibnu hausti gerðist þaö
i málinu.aö fyrirtæki hér i borg
fengu vélar til þess aö kurla mais
i þá kornstærð,sem óskaö er, og
pöntuöum viö þá hæfilega fin-
kornaðan mais, aö mestu lausan
viö salla og sendum til skólanna I
heilum sekkjum og Katla pakkaöi
þaö 1 Sólskrikjupokana handa
verzlunum. Rétt i sama mund og
þetta skeöi, var mér bent á, að
skip S.l.S. kynnu aö geta flutt
fyrir okkur „slatta” af Milo.
Þetta reyndist þó nokkrum
erfiðleikum bundiö.en tókst þó
fyrir velvilja Hjalta Pálssonar
framkvæmdastjóra og sam-
starfsmanna hans, og erum viö
þeim mjög þakklátir. Það var
flutt laust, en sekkjað hér. Hafa
þeir heitiö okkur þvi,ab þaö skuli
jafnan vera til nokkrar birgöir af
þessari korntegund framvegis.
Katla er nú aö pakka Milo og
senda út. Verðiö er svipaö og á
kurlaða maisnum.
Loks vil ég þá svara fyrirspurn-
inni,hvarhægtséaö.fá fuglafóöur.
Þaö fæst pakkaö I „Sólskrikju-
poka” (eitt kiló) i heildsölu hjá
Pökkunarverksmiöjunni Kötlu
h/f, Matkaup h/f, Kr. 0. Skag-
fjörö h/f, John Lidsay h/f og
Birgöastöö S.I.S., sem m.a.
sendir þaö til Kaupfélaga viös
vegar á landinu.
Ég vona.aö matvörukaupmenn
hér I borg og annars staöar séu
svo miklir fuglavinir,aö þeir láti
fuglafóöur ekki vanta I verzlanir
sinar.svo aö allir geti fengiö þaö.
Viljieinhverjir kaupa fóöur i heil-
um sekkjum.er hægt aö fá þaö hjá
fóðurvöruafgreiöslu S.I.S. i
Orfirisey.
Sólskrikjusjóöurinn er ekki
mikill aö vöxtum, enda tekjur litl-
ar. Nokkrar gjafir hafa honum
borizt, nafnlausar.og vil ég þakka
gefendum kærlega. Viö höfum
reynt aö sjá til þess, aö hentugt
fuglafóður væri jafnan fáanlegt
og keypt fóöur handa nokkrum
skólum og einstaklingum, sem
viö vitum aö hafa áhuga á aö gefa
smáfuglunum, eftir þvi sem efni
sjóösins hafa leyft. Viö Marteinn
Skaftfells höfum jafnan haft
nokkuð aö korni I okkar vörzlu og
höfum eftir beztu getu miðlaö þvi
til fólks, sem leitað hefur til
okkar. Fóöurkaupin hafa aukizt
nokkuö meö árunum, en eru
ennþá alltof litil. Vonandi á sjóö-
urinn eftir aö vaxa svo aö hægt
veröi aö láta alla fá allt þaö korn
ókeypis, sem þeir vilja gefa fugl-
unum.
Muniö aö gefa þeim strax og
birtir, þvi dagurinn er stuttur um
þessar mundir.
7