Tíminn - 23.01.1973, Side 14

14
TÍMINN
Þriftjudagur 23. janúar 1973
lét renna niöur i pokann, táknræn fyrir lif hans, sem einnig væri aöf jara
út. Þá sagði Hollendingurinn:
„Heyrið! Nú getið þér heyrt!”
Paterson herti sig upp.eins og honum var unnt, og hlustaði.
Niöri i dalnum, handan fjallgarösins, sem hann haföi fariö yfir um
morguninn, heyröist greinilegt hljóö I vél, sem i lágum gir dregur
þungt æki upp brekku.
„Heyriö! Heyrið sjálfur!” sagöi Hollendingurinn. „Þaö var þá fótur
fyrir orðrómnum!”.
Paterson fannst þetta engin sönnun þess, aö orörómurinn heföi við rök
að styðjast. Hann reyndi aö hugsa upp eitthvert skynsamlegt svar. Nú
var honum nauðsynlegra en nokkru sinni fyrr að sýnast hress og eðli-
legur, þegar sviminn var alveg að þvi kominn að kollsteypa honum.
Siöustu riskornin voru löngu runnin úr málinu. Hægt gróf hann i pokann
á ný. Ef til vill hafði Hollendingurinn haft rétt fyrir sér með Japana-
talið. Eins og sakir stóðu var ekki hægt að þvertaka fyrir, að þetta væru
Japanir. Hollendingurinn sagði eitthvað um, að nú riði mest á að koma
bilunum yfir ána á fleka, hvað sem á dyndi. Siðan kom hinn flokkurinn
eftir risnum.
Paterson hrærði aftur i pokanum með rismálinu og var alveg að
velta um. Hann gat imyndað sér, að þaö gæti haft óheppileg áhrif við
þessar aðstæður að sjá óttasleginn hvitan mann setja allt af stað til að
koma bilnum sinum yfir á hinn bakkann. Skelfingu lostið flóttafólkiö
mundi að öllum likinc,,’m ryðjast út á brúna, áður en hún yrði tilbúin- ef
til vill héldi hún, en aö likindum mundi hún falla og taka tugi manns
með sér i fallinu.
Hinn flokkurinn fékk risskammtinn sinn. Hann gerði sér ósljósa grein
fyrir, að hann sat og jós i beygluð og óhrein ilát og poka. Hann hreyfði
sig vélrænt. Hann horfði án þess að sjá mismunandi sveitta skrokka og
misjafnlega litar mittisskýlur. Hann heyröi raddir tala við sig, og hann
svaraði án þss að vita, hvað hann sagöi. A eftir mundi hann, að eitthvað
hafði hann verið aö munnhöggvast við Hollendinginn. Hann útskýrði
fyrir honum, að þetta væri ekki mikiö herlið, hvort sem þetta væru
Japanir eða ekki. Þeir gætu aldrei fundið upp á neinu svo óskynsam-
legu að hafa vörubil fremstan i áhlaupi. Hann sagði Hollendingnum að
þeir hlytu að hafa heyrt i skotliði fyrir löngu, væri þetta amaup tjand-
mannanna. Og ekki höfðu þeir séð svo mikið sem eina einustu flugvél.
Þetta gæti sem sagt ekki verið japanskt herlið þarna sunnan við þá. En
Hollendingurinn var alveg viss. Hann var ekki i vafa um, að Japanirnir
voru að koma.
Paterson uppgötvaöi allt i einu, að hann var ekki lengur með málið.
Hann leit hissa upp og sá, að siðustu mennirnir voru að fá skammtinn
sinn. Nadia og Tuesday höfðu tekiö viöúthlutuninnián þess hann yrði
þess var. Hollendingurinn var ekki lengui sjáanlegur. Paterson reis
upp með miklum erfiðismunum. Hann hrópaði eitthvað á eftir mönn-
unum um brúna, en í næstu andrá var hann ekki fær um að muna, hvað
hann sagði.
Nokkru seinna var hann aftur kominn undir brúna. Myrkrið var að
skella á. Hann horfði á mennina, sem klifruðu upp á brúnni eins og
kóngulær i neti. Sólin varpaði siðustu geislum sinum á fjöllin, sem nú
voru fjólublá. Hann fylgdist með mönnunum við að koma fyrir gildum
trjábol, þar sem uxakerran hafði brotið burðarbitann. Bolurinn var
yfir tuttugu metra langur og stóð upp á endann eins og risavaxin eld-
spýta. Mennirnir sungu.meðan þeir toguðu i stögin og studdu tréð með
bökunum.
Paterson hafði ákveðnar hugmyndir um, hvernig koma skyldi trénu
fyrir, en verkamönnunum mistókst, og andartaki siðar var Paterson
kominn upp á brúna til þeirra. Hanrtiá á maganum og stritaði með
þeim. Langt fyrir neðan þá var hópur af mönnum, sem horföu upp, en
færöu sig i skyndi , þegar stórir spænir duttu niður á bakkann, um
tuttugu metra fall. A bakkanum i hæfilegri fjarlægð stóð Hollendingur-
inn og baðaði út öllum öngum. Hann æpti og skrækti til að yfirgnæfa
syngjandi mennina. Loks komst trjábolurinnn á sinn stað!
Skyndilega bjarmaði upp á bakkanum, þar sem hinn flokkurinn var
að vinna viðflekana. Fyrsta bálið hafði verið kveikt og nú logaði glatt i
þurru blöðunum og greinunum, sem Tuesday og nokkrir aðrir drengir
höfðu tint saman.
Paterson lagðistá hliðina til að koma hægri höndinni betur við. Hann
var ásamt einum manninum að reyra trjábolinn fastan með trefjum
og nokkrum kaðalspottum, sem hann hafði fundið I farangursrými
bilsins. Það var að verða alveg dimmt, og hann hafði það á tilfinning-
unni, að langt fyrir neðan hann væri dimmt.oliuslétt vatn, sem ein-
hverra hluta vegna biði hans. Hann grillti I fyrstu stjönurnar, sem
tengduðust á heiöum himninum og datt við það majórinn i hug. Svo foru
hugsanirhans að snúast um ungfrú Alison og frú Betteson, og frá þeim
áfram til hinnar fallegu og sjálfumglöðu frú Portman, sem reynt hafði
að fá hann til fylgilags við sig. Hann hugsaði um Betteson og Connie ,
sem nú var dáin. Honum fannst hann sekur, hann hafði svikið, þau,
hafði látiö þau afskiptalaus, þegar þau þurftu hans mest með.
Mennirnir i myrkrinu fyrir neðan hann kölluðu eitthvað til hans og
hann einbeitti sér að þvi að greina, hvað þeir voru að segja.
Hugleiðingar hans um sekt og ábyrgð voru truflaðar af hagnýtum og
hversdagslegum kröfum vinnunnar.
í næstu andrá féll hann. Viðbrögðin voru ósjálfráð, hann náði taki á
brún brúargólfsins og hélt sér svo fast, að honum fannst blóðið storkna i
æðunum. Hraptilfinningin minnti hann á þokukenndar hugmyndir hans
um dauöann, og hann hafði einmitt ákveðið að láta ekki henda sig að
deyja i bráð. Meðan hann hékk þarna milli heims og helju, heyrði hann
vélarhljóðið aftur, kannski voru þetta Japanir, þegar allt kom til alls!
Það var sem skurkið i girunum gæfi til kynna alla þá þreytu, veikindi
og slysfarir, sem orðið höfðu eini árangur flóttatilraunar hans til
Indlands. Meðfram veginum lágu þeir, sem dáið höfðu á leiöinni, tug-
um og hundruðum saman. Hann sá fyrir sér langar raðir af hræjum,
sem einu sinni höfðu verið lifandi, hlæjandi fólk, en voru nú ek» annað
en ólöguleg hrúgöld af úldnu og daunillu kjöti, sjakölum og gömmum til
óblandinnar ánægju. Þeir dauðu voru af öllum trúflokkum, öllum kyn-
þáttum og kynblöndum, þar voru nýfæddir og fullorðnir hverjir innan
um aðra.konur og karlar. Dæmi um allar hugsanlegar dánarorsakir
var að finna meðfram vegum Burma: blóðkreppusótt, taugaveiki,
malaria og eitranir af öllu tagi, ofþreyta og hungur, slys og — ef til vill
kólera.
Hann var alveg að missa takið á brúninni og vissi, að eftir andartak
mundi hann detta og fljótlega verða að nafnlausu liki.
Skömmu siöar fannst honum þungi leggjast á axlir sinar. Hraptil-
finningin hvarf. Hann sá bálinu bregða fyrir eins og gulu auga á
bakkanum undir brúnni. Hann sá brúna bera við dimman himininn eins
og vel gerðan kóngulóarvef, sem hann sat fastur i eins og srpiklandi
fluga. Honum fannst hann ekki lengur eiga að deyja. Hann var ekki
einn. Rétt við eyra sitt heyrði hann Tuesday segja, róandi og bliðlega:
„Paterson. Herra Paterson”.
Hann fann ógreinilega, að drengurinn tók yfir um hann og hélt honum
þétt upp að trjábolnum.
Lárétt
1) Vandfýsin,- 6) Formaður,-
7) Kemst.- 9) Bor,- 10) Klip-
um.- 11) Tveir.- 12) Guð.- 13)
Stafur.- 15) Kaffibrauð.-
Lóðrétt
1) 95gráðu horn,- 2) Ofug röð.-
3) Land,- 4) Kusk,- 5) Hindr-
anirnar,- 8) Gubba.- 9) For.-
13) Fórn,- 14) Guð.
X
Ráðning á gátu No. 1314
Lárétt
1) Prammar,- 6) Nei,- 7) CI.-
9) At,- 10) Kjóanna,- 11) Ak,-
12) Ið.- 13) Tin,- 15) Dauðrar,-
Lóðrétt
1) Packard.- 2) An.- 3) Meðal-
ið.-4) MI.-5) Ritaðir.- 8) IJK,-
9) Ani,- 13) TU,- 14) NR,-
i 2 'i 6'
t
c) L'
to .
n y r>
ím3 n O
i
HVELL
G
E
I
R
I
Eldflaugaskotpallur
■ i geimnum, það er
siðasta hrindrunin ^
okkar.
Það var ekki i) Nei, en þessvegr
njósnauppy / buðuþeirmér —
ýsingum okkar. til að sýna mér-r
X, nýjuvopnin.
D
R
E
K
I
liUf 1
■i: I
Þriðjudagur
23. janúar
7.00 M o r g u n ú t v a r p .
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.15 Til umhugsunar. Þáttur
um áfengismál i umsjá
Arna Gunnarssonar
(endurt.) 14.30 Frá sérskól-
um I Reykjavik: III:
Fóstruskóli Sumargjafar.
Anna Snorradótir talar við
Valborgu Sigurðardóttur
skólastjóra.
15.00 Miðdegistónieikar.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
Tilkynningar.
16.25 Popphornið.
17.10 Framburðarkennsla i
þýzku, spænsku og
esperanto.
17.40 Útvarpssaga barnanna
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.35 Umhverfismál.
19.50 Barnið og samféiagið.
20.00 Lög unga fólksins.
20.50 tþróttir. Jón Asgeirsson
sér um þáttinn.
12.10 Svita fyrir pianó op. 45
eftir Cari Nieisen.
21.35 Einfari á öræfum.
22.15 Veðurfregnir. Tækni og
visindi / Hinn hviti riddari
visindanna, Louis Pasteur.
Dr. Vilhjálmur G. Skúlason
prófessor flytur fyrsta
erindi sitt.
22.35 Harmónikulög. Franskir
harmónikuleikarar leika.
23.00 A hljóðbergi.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
■
f ll lÍHfl ll
Þriðjudagur
23. janúar 1973
20.00 Fréttir
20.25 Veður og augiýsingar
20.30 Ashton-fjölskyidan
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur. 37. þáttur „Frænd-
ur eru frændum verstir”.
Efni 36. þáttar: Celia Porter
ákveður loks að láta til
skarar skriða og segja syni
sinum frá vixlspori eigin-
konu hans, meðan hann var
týndur og talinn af. Harry
sér að hverju stefnir og
hraðar sér á fund Margrét-
ar, til að aðvara hana. Hún
hyggst segja John allt af
létta, þegar hann kemur
heim, en það er of seint.
Hann hefur þegar hitt móð-
ur sina. Hann tekur þó frétt-
inni öðruvisi en Margrét
hafði búizt við, afsakar
hegðun Margrétar, en snýst
öndverður gegn móður
sinni.
21.20 V'innan. Þegar elli sækir
að. Þátturinn fjallar um
vandamál fólks á aldrinum
66—85 ára, þátttöku þess i
almennum störfum, ef
kraftar leyfa, verndaða
vinnustaði og dvöl á elli-
heimilum. Barði Friðriks-
son, Guðmundur J. Guð-
mundsson, Jóhann Þor-
steinsson úr Hafnarfirði,
sem hefur gert könnun á
högum aldraðra þar, og
Oddur ólafsson ræða þessi
mál i sjónvarpssal. Umræð
um stýrir Baldur Óskars-
son.
22.10 Jólatónleikar i Rotter-
dam. Hollenzka útvarps-
hljómsveitin og „Groot Om-
roep Koor” flytja verk eftir
Stoelzel, Palestrina, Bach,
Telemann o.fl'. Stjórnandi
Kurt Redel. Einsöngvarar
Elly Ameling, Ria Bollen,
Theo Altmeyer og Marco
Bekker. Einleikari á hörpu
Vera Badings. (Evrovision
— Hollenzka sjónvarpið).
23.10 Dagskrárlok.